Strange cities: Athens @ Διπλάρειος Σχολή

Η οπτικοπoίηση της Αθήνας χωρίς κανένα οπτικό ερέθισμα 

από εκείνους που δεν την έχουν δει ποτέ.

«Όποια χώρα και αν σου φέρνουν στο μυαλό τα λόγια μου,

θα τη δεις από ένα παρατηρητήριο σαν το δικό σου.»

Ιτάλο Καλβίνο, Αόρατες πόλεις, 

μτφρ. Ανταίος Χρυσοστομίδης,

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2003, σ. 47

(Από το πρόγραμμα της έκθεσης)

* Πολύ ενδιαφέρουσα εικαστική έκθεση στην Διπλάρειος Σχολή (πλ.Θεάτρου 3). 

Εξαιρετικά έξυπνη τόσο η ιδέα της, όσο και η επιλογή του κτηρίου της Διπλαρείου Σχολής, το οποίο λειτουργεί βοηθητικά, καθώς είναι σαν να αφηγείται ιστορίες από το παρελθόν και το παρόν της. 

* Αν αφεθείς να προσεγγίσεις την Αθήνα μέσα από τα μάτια εκείνων που δεν την έχουν δει ποτέ, είναι σίγουρο ότι θα δεις πράγματα που δεν είχες παρατηρήσει για την πόλη και ας ζεις εδώ από την πρώτη κιόλας μέρα της ζωής σου...

* Χαζεύοντας τον ήλιο να εισχωρεί ορμητικά από τα ανοικτά παράθυρα του κτηρίου και να λούζει τα έργα, αισθάνεσαι πως αυτή η πληγωμένη πόλη έχει ακόμη πολλά να προσφέρει, ότι συνεχίζει να εμπνέει. 

* Φωτογραφία, γραφικές τέχνες, ζωγραφική, εικονογράφηση.Έργα που δημιουργήθηκαν από επιλεγμένους καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, οι οποίοι δεν έχουν επισκεφτεί την Αθήνα.  Κλήθηκαν να την απεικονίσουν, με κάποια μη-οπτικά ερεθίσματα.  Από ένα ποίημα, ένα κείμενο, ένα τραγούδι, ένα μουσικό κομμάτι, μια συνταγή μαγειρικής, κάποιους ήχους από τους δρόμους. 

* Η Αθήνα επιλέχθηκε λόγω της μοναδικότητας της ιστορίας της, αλλά και της φήμης της, του περίεργου χαρακτήρα της, της περίφημης πρόσμειξης αρχιτεκτονικών στυλ που συγκεντρώνει, καθώς και ως τόπος συνάντησης ανατολικών και δυτικών επιρροών.

* Φεύγοντας από την έκθεση, ένιωσα ότι με ακολούθησε η παρακάτω μελωδία:

Πρόγραμμα: Strange cities: Athens

Παζάρι Βιβλίου στην Πλατεία Κοτζιά από 8 έως 20 Μαΐου

8 ΕΩΣ 20 ΜΑΙΟΥ 2015

Παζάρι Βιβλίου στην Πλατεία Κοτζιά

Καθημερινά και Σαββατοκύριακα από τις 9 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ. 

Σε μια εποχή που ακόμη και η αγορά ενός βιβλίου έχει γίνει δύσκολη για τους περισσότερους, αξίζει να μοιραζόμαστε τέτοιου είδους φεστιβάλ, παρά τις όποιες αδυναμίες τους. 

Τα 400.000 βιβλία που εκτίθενται στο παζάρι έχουν ημερομηνία έκδοσης τουλάχιστον 2 ΕΤΩΝ ΠΡΙΝ και γίνεται έλεγχος όσον αφορά την τιμή πώλησης που πρέπει να είναι τουλάχιστον το 30% της αρχικής λιανικής τιμής που είχε το βιβλίο όταν πρωτοκυκλοφόρησε.

Έτσι οι ευκαιρίες για τους φίλους του βιβλίου είναι μεγάλες. Στο Παζάρι Βιβλίου των Εκδοτών, οι βιβλιόφιλοι κάθε ηλικίας, μπορούν να προμηθευτούν αποδεδειγμένα φθηνά, αλλά αξιόλογα, γνωστά αλλά και σπάνια βιβλία σε τιμές που αρχίζουν από 0,50 λεπτά!

Με ένα βιβλίο ονειρευόμαστε, ταξιδεύουμε, ενημερωνόμαστε, αποκτάμε κρίση...

Το Παζάρι Βιβλίου των Εκδοτών στην Πλατεία Κοτζιά, από 8 έως 20 Μαΐου, θα λειτουργεί ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΑ από τις 9 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ.

Η κεντρική είσοδος είναι από την οδό Αθηνάς (μπροστά στο Δημαρχείο)

ΟΡΓΑΝΩΣΗ:  (Ε.Σ.Ε.Β.Ε.)

Βιρτζίνια Γουλφ, Ελλάδα και Μάης μαζί

«Η Ελλάδα λοιπόν, για να γυρίσουμε στην Ελλάδα, είναι μια χώρα τόσο παλιά που είναι σαν να περιφέρεσαι σε σεληνιακά τοπία. Η ζωή υποχωρεί (εις πείσμα εκείνου του γαϊδάρου). Οι ζωντανοί, αυτοί οι εξαντλημένοι, αιώνια οδοιπόροι Έλληνες, δεν μπορούν πια να δαμάσουνε την Ελλάδα. Είναι πολύ γυμνή, πολύ πετρώδης, πολύ κακοτράχαλη. Τους συναντούσαμε πάντα ψηλά, στα διάσελα, να προχωράνε με βήμα βαρύ δίπλα στα γαϊδούρια τους. Μικροκαμωμένοι, βγάζοντας τα πέρα με τόση δυσκολία, βαδίζοντας πάντα σε αναζήτηση κάποιου βοτάνου, κάποιας ρίζας, υποταγμένοι στις μεγάλες αποστάσεις, ανίκανοι για οτιδήποτε πέρα από το να προσπαθούν να κρατηθούν από τα βράχια. Η μοναξιά που πρέπει να έχουνε γνωρίσει, με ήλιο, με χιόνι, το πόσο βασίζονται στις δικές τους και μόνο δυνάμεις για να ντυθούν και να τραφούν αυτές τις εξαίσιες καλοκαιρινές μέρες, είναι κάτι το αδιανόητο στην Αγγλία. Οι αιώνες δεν άφησαν σημάδια. Δεν υπάρχει 18^ος, 16^ος, 15^ος αιώνας, η μια επίστρωση πάνω στην άλλη, όπως στην Αγγλία – τίποτα ανάμεσα σ’ αυτούς και το 300 π.Χ. Για αυτό είναι η χώρα του φεγγαριού. Θέλω να πω, φωτίζεται από έναν νεκρό ήλιο. Ανακαλύπτεις έναν όρμο και είναι έρημος. Το ίδιο και οι λόφοι, κι οι κοιλάδες. Ούτε ένα σπίτι, ούτε ένα καφενείο, ούτε ένας στάβλος. Ούτε τηλεγραφόξυλα, ούτε εκκλησίες, σχεδόν ούτε νεκροταφεία.»

Virginia Woolf, sitting on a beach in Greece, 1932

«Ξέχασα να γράψω για τον Παρθενώνα εχτές – ένα θάμβος – μια μακρόστενη λωρίδα ουρανού, που την κάνουν μακρόστενη οι άσπρες κολόνες – η συμπαγής ροή του Παρθενώνα – μια υποψία σκιάς στο Ερέχθειο, όπου καθίσαμε.» (Κυριακή 8 Μαΐου)

«…οι καημένοι οι Άγγλοι κάθονται και σκοτίζονται για την Ακαδημία και τα αυτοκίνητα όταν υπάρχει η Αθήνα και τα ελληνικά νησιά.» (Τετάρτη 11 Μαΐου)

Virginia Woolf and Roger Fry in Greece.

«μ’ αρέσει η ζωή εδώ – θα έπρεπε να δεις τα γαϊδούρια με πανέρια γεμάτα ανεμώνες, και την Πλατεία να φλέγεται από τα λουλούδια και την Ακρόπολη. Σου έχω περιγράψει το απόγευμα μας στην Ακρόπολη; Όταν μια καταιγίδα σηκώθηκε από το Αιγαίο, μαύρη σαν σμήνος βέλη, και το μπλε ήταν σαν το μπλε της σκληρής πορσελάνης, και η θύελλα και το μπλε πέσανε το ένα πάνω στο άλλο, και 10 εκατομμύρια Γερμανοί τουρίστες διασχίσανε τρέχοντας το ναό ακριβώς σαν ικέτες μέσα στα γκρίζα και κόκκινα αδιάβροχα τους – όχι, δεν έχω περιγράψει την Ακρόπολη.»  (24 Απριλίου 1932)

«Άκου και μια αλήθεια: η Ελλάδα είναι χωρίς αμφιβολία η πιο όμορφη χώρα που έχει απομείνει – τελείως ανέγγιχτη – στην πραγματικότητα απολίτιστη.» (2 Μαίου 1932)

Leonard Woolf, Virginia Woolf, Roger Eliot Fry and Margery Fry 

«Γιατί δεν μου είπες ποτέ ότι η Ελλάδα είναι τόσο όμορφη; Γιατί δεν ανέφερες ποτέ τη θάλασσα και τους λόφους, τις κοιλάδες και τα λουλούδια; Μόνο εγώ έχω μάτια και βλέπω; Έθελ, σου το αναγγέλλω επισήμως: η Ελλάδα είναι η πιο όμορφη χώρα του κόσμου. Ο Μάης είναι η πιο όμορφη εποχή του χρόνου. Ελλάδα και Μάης μαζί! Ας πάρουμε για παράδειγμα τ’αηδόνια που τραγουδούσαν κρυμμένα στα κυπαρίσσια όταν καθόμασταν στη ρεματιά. Και γέμισα την ποδιά μου κατακόκκινες ανεμώνες.»

Βιρτζίνια Γουλφ, Ελλάδα και Μάης μαζί, μετάφραση Μ.Τσάτσου, Ύψιλον

Ένα βιβλιαράκι, αληθινό διαμαντάκι, που είχα αγοράσει από το παζάρι της πλατείας Κοτζιά και το είχα διαβάσει στο ταξίδι μας στο Πήλιο. Σε επιμέλεια του αγαπητού Άρη Μπερλή, ο οποίος σημειώνει στην αρχή της συγκεκριμένης έκδοσης:

«Σε ποιον τόπο αναφέρεται αυτή η συγγραφεύς; Και τι νόημα έχει τούτη η έκδοση, σε τούτη τη χώρα, τούτα τα χρόνια που επήλθαν χυμένα θά' λεγες ακάθαρτο πετρέλαιο που του βάλανε φωτιά; Μνημόσυνο για μια προώρως χαμένη ομορφιά; Αφορμή για τόνωση μιας φενακίζουσας εθνικής υπερηφάνειας; Διδαχή και φρονηματισμός για να περισωθεί ό,τι απόμεινε στο παρόν και να διαφυλαχθεί στο μέλλον; 

Η Ελλάδα του 1932, όπως την είδε και την περιέγραψε η Βιρτζίνια Γουλφ. (...) Η ίδια η Γούλφ παρατηρεί με πρωτοφανή οξυδέρκεια στο ημερόλογιό της: «Ο τόπος είναι τόσο εξουθενωμένος που δε μπορεί πια να διαφυλάξει τα συμφέροντά του». Τούτη λοιπόν η έκδοση δεν μπορεί να έχει άλλη σημασία από το να διαβάσουμε τη ζωντανή περιγραφή μιας όμορφης χώρας, μιας ουτοπίας, που μια μεγάλη συγγραφέας κάποτε επισκέπτηκε. Μιας χώρας παραμυθένιας τόσο για εκείνη όσο και για εμάς.»

Διάβασε & αυτή την ανάρτηση: Αφιέρωμα στη Βιρτζίνια Γουλφ

...ανοιξιάτικα απογεύματα στου Φιλοπάππου

Για να νιώσεις την άνοιξη δεν χρειάζεται να πας μακρυά, 

αρκεί να περπατήσεις μέχρι την Ακρόπολη και το λόφο Φιλοπάππου.

Παπαρούνες, στο βάθος το Ηρώδειο και η Ακρόπολη. 

Δεν είμαι σε κάποιο μακρινό προάστιο

αλλά στο κέντρο αυτής της πόλης.

Ένα σημείο που στα μάτια (& στη ψυχή μου), συγκρίνεται με λίγα στην Αθήνα.

Περίπατοι, σκέψεις.

Στιγμές νομίζω ότι αν απλώσω το χέρι μου θα πιάσω την Ακρόπολη 

δες και εσύ

όλη η πόλη, χαοτική,

 μπροστά στα μάτια σου

και η Ακρόπολη μια δρασκελιά

ακριβώς μπροστά σου.

Αν ανοίξω μια αγκαλιά, 

θα χωρέσει μέσα της;

Τι λες εσύ φιλαράκο; 

Φεύγοντας με το ηλιοβασίλεμα

...στη δύση

οι παπαρούνες στο φως

η πόλη από ψηλά

σε μια άλλη προοπτική

Ηλιοβασίλεμα Αθήνας 

Στάση και εδώ για μια φωτογραφία

να πάρω την εικόνα μαζί μου...

να τη φέρω και σε εσάς...

Πέρνα και από εδώ: 

Λόφοι Φιλοπάππου

Γιατί η καλύτερη προστασία τους είναι η αγάπη των κατοίκων!

βαρκάδα στον Αχέροντα

Αυτό το ταξίδι πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο. Μετά από την επίσκεψη μας στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα, ένα συγκλονιστικό αρχαιολογικό τόπο - κάνε κλικ εδώ για να δεις τη σχετική αφιερωμένη ανάρτηση - ακολούθησε βαρκάδα στον ποταμό του Αχέροντα.

Πριν επιβιβαστούμε αντικρίσαμε αυτό το "χάρο" στη βάρκα... 

Προφανώς κάποιος ντόπιος είχε πολύ πλάκα. :) 

Επιβιβαζόμαστε στο καραβάκι, ενώ μας καλωσορίζει ο καπετάνιος:

"Σήμερα θα είμαι ο Χάρος, αυτή είναι η βάρκα μου και θα σας πάω βόλτα στο ποτάμι μου!" 

(σατανικό γέλιο) :)

Και ένα υπέροχο ταξίδι μόλις ξεκινά!

Δεν πρόκειται μόνο για όμορφη βαρκάδα, σε ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, 

αλλά είναι κάτι περισσότερο. 

Μια ξεχωριστή ιστορική βόλτα, μια διαδρομή που περιγράφεται 

στα κείμενα του Ομήρου ως ο ποταμός του Κάτω Κόσμου.

Το ξύλινο σκαρί περνά πρώτα από τις γαλάζιες σπηλιές, όπου

ο καπετάνιος σταματάει για να παρατηρήσουμε το τοπίο. 

Οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους

Καταγάλανα χρώματα της θάλασσας...

 και τα παιχνίδια στις σπηλιές της...

 

Η φύση μας βγάζει πονηρά τη γλώσσα

με κάποιους σχηματισμούς των βράχων.

Καθώς το καραβάκι διασχίζει τη θάλασσα και στρίβει για να κατευθυνθεί προς τον ποταμό, θυμάμαι τις αφηγήσεις στο σχολείο για τον Όμηρο. Ακόμη μια φορά σκέφτομαι πως τίποτα δε μπορεί να συγκριθεί με τη γνώση που αποκομίζεις από τα ταξίδια. 

Επιστρέφουμε στη βαρκάδα, όπου όλοι οι συνεπιβάτες είναι χαρούμενοι, ενθουσιασμένοι 

και περίεργοι για τη συνέχεια τούτης εδώ της ιδιαίτερης βόλτας...

Εγώ κρατώ μαγεμένη το ξύλινο σκαρί και ρουφώ στιγμές ευτυχίας.

Το καράβι κυλάει αργά, για λόγους ασφαλείας, μέσα στο ποταμό. 

Ο οποίος ποταμός θα μπορούσε να προστατευόταν καλύτερα. 

Αν δεν κάνω λάθος, απαγορεύεται τόσο το ψάρεμα...

όσο το "παρκάρισμα" γιοτ και ιστιοπλοϊκών...

Αλλά σωστά παρατηρήσατε, μόνο στα χαρτιά.

Σε άλλη χώρα, έναν τέτοιο Ιστορικό ποταμό, 

θα τον προστάτευαν, θα τον "αναδείκνυαν" καλύτερα. 

 Ιστορικοί από τα πέρατα του κόσμου, φτάνουν ως εδώ με όνειρο να τον επισκεφτούν. 

Πρόκειται για τον πιο ιστορικό ποταμό μετά από τον Νείλο. 

 Κοιτάζω αχόρταγα τις εικόνες στις καταπράσινες όχθες του ποταμού Αχέροντα.

Οι αντικατοπτρίσεις δημιουργούν ένα ονειρεμένο σκηνικό. 

  

Εδώ απλωνόταν το σιωπηλό βασίλειο του Άδη, ο τρομερός κόσμος της σκιάς, 

ο Κάτω Κόσμος των αρχαίων Ελλήνων. 

Σύμφωνα με τη μυθολογία, εδώ κατοικούσαν οι ψυχές των νεκρών.  

Ο ποταμός αποτελούσε το δρόμο μέσω του οποίου ο Χάροντας οδηγούσε τις 

ψυχές στη Λίμνη Αχερουσία, στα έγκατα της βρισκόταν το βασίλειο του Άδη.

Ελάχιστοι ζωντανοί μπόρεσαν να πάνε και έρθουν πίσω από τον Άλλο Κόσμο, 

όπως ο Ηρακλής, ο Οδυσσέας, ο Ορφέας και ο Θησέας.

Πλέον & η roadartist 

με την παρέα της! :P

Εδώ έφτασε ο Οδυσσέας, αφήνοντας το πλοίο του και διασχίζοντας τις καταπράσινες όχθες του ποταμού Αχέροντα, για να μιλήσει και να συμβουλευτεί τη ψυχή του Τειρεσία στο πως θα επιστρέψει στην Ιθάκη.

Ο Αχέρων εκβάλλει στο Ιόνιο Πέλαγος, στο χωριό Αμμουδιά του Νομού Πρεβέζης.

Εξαιτίας των απίστευτων μύθων με τους οποίους είναι συνδεδεμένος και της περιβαλλοντικής του αξίας προσελκύει πλήθος επισκεπτών από τις πηγές έως και τις εκβολές του. 

Το μήκος του ανέρχεται στα 52 χιλιόμετρα, ενώ από τα νερά του αρδεύονται περίπου 85.000 στρέμματα, εκ των οποίων 28.000 βρίσκονται στο Ν.Θεσπρωτίας & 57.000 στο Ν.Πρεβέζης. 

Και άλλες δραστηριότητες γίνονται στον ποταμό,

στις οποίες θα αφιερώσω όμως μια ξεχωριστή ανάρτηση. 

 Βατράχια, πανέμορφα πουλιά (αλκυόνες, αηδόνια), νούφαρα και χελώνες, 

συναντάς σήμερα στον ποταμό. 

  Ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» αναφερόμενος στην κάθοδο του Οδυσσέα στον Άδη για να πληροφορηθεί από το μάντη Τειρεσία για την επιστροφή του στην Ιθάκη περιγράφει λεπτομερώς το σημείο συνάντησης του Αχέροντα με τον Πυριφλεγέθων και τον Κωκυτό:

…ἄραξ' ἐκεῖ τὸ πλοῖο σου στοῦ Ὠκεανοῦ τὴν ἄκρη,

καὶ στοῦ Ἅδη κίνησε νὰ πᾶς τ' ἀραχνιασμένο σπίτι,

Ἐκεῖ ὁ Πυριφλεγέθοντας στοῦ Ἀχέροντα τὸ ρέμα

κυλιέται μὲ τὸν Κωκυτὸ ποὺ πέφτει ἀπὸ τὴ Στύγα,

κι ὁ βράχος ποὺ βαρύβροντα τὰ δυὸ ποτάμια σμίγουν…

— (κ’ ραψωδία)  

Αλλά και ο Σοφοκλής στην «Αντιγόνη» χρησιμοποιεί το όνομα Αχέρων ως μετωνυμία του Χάρου τη στιγμή που η Αντιγόνη οδεύει προς την τιμωρία του ηθικού χρέους :

…ἀλλά μ᾽ ὁ παγκοίτας Ἅιδας ζῶσαν ἄγει

τὰν Ἀχέροντος

ἀκτάν,οὔθ᾽ὑμεναίων ἔγκληρον,οὔτ᾽ἐπινύμφειός

πώ μέ τις ὕμνος ὕμνησεν,ἀλλ᾽ Ἀχέροντι νυμφεύσω…

— (4ο επεισόδιο, Α σύστημα, στροφή α)

Μοναδική εμπειρία!  

Κάπως έτσι θα πρέπει να είναι οι πύλες του Παραδείσου...

Ο Αχέροντας βρίσκεται στα σύνορα του νομού Πρέβεζας με το νομό Θεσπρωτίας, στην Ήπειρο. Οι εκβολές του βρίσκονται στο χωριό Αμμουδιά. Ως εκεί φτάνεις πιο σύντομα μέσω του κεντρικού δρόμου Πρέβεζας – Ηγουμενίτσας.

Δες και την αφιερωμένη ανάρτηση στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα:

κάνοντας Κλικ Εδω .