30 Απριλίου 2015

...ανοιξιάτικα απογεύματα στου Φιλοπάππου


Για να νιώσεις την άνοιξη δεν χρειάζεται να πας μακρυά, 
αρκεί να περπατήσεις μέχρι την Ακρόπολη και το λόφο Φιλοπάππου.


Παπαρούνες, στο βάθος το Ηρώδειο και η Ακρόπολη. 


Δεν είμαι σε κάποιο μακρινό προάστιο


αλλά στο κέντρο αυτής της πόλης.


Ένα σημείο που στα μάτια (& στη ψυχή μου), συγκρίνεται με λίγα στην Αθήνα.


Περίπατοι, σκέψεις.


Στιγμές νομίζω ότι αν απλώσω το χέρι μου θα πιάσω την Ακρόπολη 


δες και εσύ


όλη η πόλη, χαοτική,


 μπροστά στα μάτια σου


και η Ακρόπολη μια δρασκελιά


ακριβώς μπροστά σου.


Αν ανοίξω μια αγκαλιά, 
θα χωρέσει μέσα της;


Τι λες εσύ φιλαράκο; 


Φεύγοντας με το ηλιοβασίλεμα


...στη δύση


οι παπαρούνες στο φως


η πόλη από ψηλά


σε μια άλλη προοπτική


Ηλιοβασίλεμα Αθήνας 


Στάση και εδώ για μια φωτογραφία


να πάρω την εικόνα μαζί μου...
να τη φέρω και σε εσάς...

Πέρνα και από εδώ: 
Γιατί η καλύτερη προστασία τους είναι η αγάπη των κατοίκων!


20 Απριλίου 2015

βαρκάδα στον Αχέροντα



Αυτό το ταξίδι πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο. Μετά από την επίσκεψη μας στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα, ένα συγκλονιστικό αρχαιολογικό τόπο - κάνε κλικ εδώ για να δεις τη σχετική αφιερωμένη ανάρτηση - ακολούθησε βαρκάδα στον ποταμό του Αχέροντα.


Πριν επιβιβαστούμε αντικρίσαμε αυτό το "χάρο" στη βάρκα... 
Προφανώς κάποιος ντόπιος είχε πολύ πλάκα. :) 


Επιβιβαζόμαστε στο καραβάκι, ενώ μας καλωσορίζει ο καπετάνιος:
"Σήμερα θα είμαι ο Χάρος, αυτή είναι η βάρκα μου και θα σας πάω βόλτα στο ποτάμι μου!" 
(σατανικό γέλιο) :)


Και ένα υπέροχο ταξίδι μόλις ξεκινά!


Δεν πρόκειται μόνο για όμορφη βαρκάδα, σε ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, 
αλλά είναι κάτι περισσότερο. 


Μια ξεχωριστή ιστορική βόλτα, μια διαδρομή που περιγράφεται 
στα κείμενα του Ομήρου ως ο ποταμός του Κάτω Κόσμου.


Το ξύλινο σκαρί περνά πρώτα από τις γαλάζιες σπηλιές, όπου
ο καπετάνιος σταματάει για να παρατηρήσουμε το τοπίο. 


Οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους


Καταγάλανα χρώματα της θάλασσας...


 και τα παιχνίδια στις σπηλιές της...
 

Η φύση μας βγάζει πονηρά τη γλώσσα
με κάποιους σχηματισμούς των βράχων.


Καθώς το καραβάκι διασχίζει τη θάλασσα και στρίβει για να κατευθυνθεί προς τον ποταμό, θυμάμαι τις αφηγήσεις στο σχολείο για τον Όμηρο. Ακόμη μια φορά σκέφτομαι πως τίποτα δε μπορεί να συγκριθεί με τη γνώση που αποκομίζεις από τα ταξίδια. 


Επιστρέφουμε στη βαρκάδα, όπου όλοι οι συνεπιβάτες είναι χαρούμενοι, ενθουσιασμένοι 
και περίεργοι για τη συνέχεια τούτης εδώ της ιδιαίτερης βόλτας...


Εγώ κρατώ μαγεμένη το ξύλινο σκαρί και ρουφώ στιγμές ευτυχίας.


Το καράβι κυλάει αργά, για λόγους ασφαλείας, μέσα στο ποταμό. 


Ο οποίος ποταμός θα μπορούσε να προστατευόταν καλύτερα. 


Αν δεν κάνω λάθος, απαγορεύεται τόσο το ψάρεμα...


όσο το "παρκάρισμα" γιοτ και ιστιοπλοϊκών...
Αλλά σωστά παρατηρήσατε, μόνο στα χαρτιά.


Σε άλλη χώρα, έναν τέτοιο Ιστορικό ποταμό, 
θα τον προστάτευαν, θα τον "αναδείκνυαν" καλύτερα. 


 Ιστορικοί από τα πέρατα του κόσμου, φτάνουν ως εδώ με όνειρο να τον επισκεφτούν. 
Πρόκειται για τον πιο ιστορικό ποταμό μετά από τον Νείλο. 


 Κοιτάζω αχόρταγα τις εικόνες στις καταπράσινες όχθες του ποταμού Αχέροντα.


Οι αντικατοπτρίσεις δημιουργούν ένα ονειρεμένο σκηνικό. 
  

Εδώ απλωνόταν το σιωπηλό βασίλειο του Άδη, ο τρομερός κόσμος της σκιάς, 
ο Κάτω Κόσμος των αρχαίων Ελλήνων. 


Σύμφωνα με τη μυθολογία, εδώ κατοικούσαν οι ψυχές των νεκρών.  


Ο ποταμός αποτελούσε το δρόμο μέσω του οποίου ο Χάροντας οδηγούσε τις 
ψυχές στη Λίμνη Αχερουσία, στα έγκατα της βρισκόταν το βασίλειο του Άδη.


Ελάχιστοι ζωντανοί μπόρεσαν να πάνε και έρθουν πίσω από τον Άλλο Κόσμο, 
όπως ο Ηρακλής, ο Οδυσσέας, ο Ορφέας και ο Θησέας.
Πλέον & η roadartist 
με την παρέα της! :P


Εδώ έφτασε ο Οδυσσέας, αφήνοντας το πλοίο του και διασχίζοντας τις καταπράσινες όχθες του ποταμού Αχέροντα, για να μιλήσει και να συμβουλευτεί τη ψυχή του Τειρεσία στο πως θα επιστρέψει στην Ιθάκη.


Ο Αχέρων εκβάλλει στο Ιόνιο Πέλαγος, στο χωριό Αμμουδιά του Νομού Πρεβέζης.
Εξαιτίας των απίστευτων μύθων με τους οποίους είναι συνδεδεμένος και της περιβαλλοντικής του αξίας προσελκύει πλήθος επισκεπτών από τις πηγές έως και τις εκβολές του. 


Το μήκος του ανέρχεται στα 52 χιλιόμετρα, ενώ από τα νερά του αρδεύονται περίπου 85.000 στρέμματα, εκ των οποίων 28.000 βρίσκονται στο Ν.Θεσπρωτίας & 57.000 στο Ν.Πρεβέζης. 


Και άλλες δραστηριότητες γίνονται στον ποταμό,


στις οποίες θα αφιερώσω όμως μια ξεχωριστή ανάρτηση. 


 Βατράχια, πανέμορφα πουλιά (αλκυόνες, αηδόνια), νούφαρα και χελώνες, 
συναντάς σήμερα στον ποταμό. 


  Ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» αναφερόμενος στην κάθοδο του Οδυσσέα στον Άδη για να πληροφορηθεί από το μάντη Τειρεσία για την επιστροφή του στην Ιθάκη περιγράφει λεπτομερώς το σημείο συνάντησης του Αχέροντα με τον Πυριφλεγέθων και τον Κωκυτό:

…ἄραξ' ἐκεῖ τὸ πλοῖο σου στοῦ Ὠκεανοῦ τὴν ἄκρη,
καὶ στοῦ Ἅδη κίνησε νὰ πᾶς τ' ἀραχνιασμένο σπίτι,
Ἐκεῖ ὁ Πυριφλεγέθοντας στοῦ Ἀχέροντα τὸ ρέμα
κυλιέται μὲ τὸν Κωκυτὸ ποὺ πέφτει ἀπὸ τὴ Στύγα,
κι ὁ βράχος ποὺ βαρύβροντα τὰ δυὸ ποτάμια σμίγουν…
— (κ’ ραψωδία)  


Αλλά και ο Σοφοκλής στην «Αντιγόνη» χρησιμοποιεί το όνομα Αχέρων ως μετωνυμία του Χάρου τη στιγμή που η Αντιγόνη οδεύει προς την τιμωρία του ηθικού χρέους :

…ἀλλά μ᾽ ὁ παγκοίτας Ἅιδας ζῶσαν ἄγει
τὰν Ἀχέροντος
ἀκτάν,οὔθ᾽ὑμεναίων ἔγκληρον,οὔτ᾽ἐπινύμφειός
πώ μέ τις ὕμνος ὕμνησεν,ἀλλ᾽ Ἀχέροντι νυμφεύσω…
— (4ο επεισόδιο, Α σύστημα, στροφή α)


Μοναδική εμπειρία!  
Κάπως έτσι θα πρέπει να είναι οι πύλες του Παραδείσου...



Ο Αχέροντας βρίσκεται στα σύνορα του νομού Πρέβεζας με το νομό Θεσπρωτίας, στην Ήπειρο. Οι εκβολές του βρίσκονται στο χωριό Αμμουδιά. Ως εκεί φτάνεις πιο σύντομα μέσω του κεντρικού δρόμου Πρέβεζας – Ηγουμενίτσας.


Δες και την αφιερωμένη ανάρτηση στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα:

14 Απριλίου 2015

Εντουάρντο Γκαλεάνο. Μια θαρραλέα, σπουδαία φωνή...

Eduardo Galeano (3 September 1940 – 13 April 2015)

«Τα κράτη δεν ασχολούνται πλέον με τη διοίκηση και αφοσιώνονται στη αστυνόμευση. Οι πρόεδροι μετατρέπονται σε διαχειριστές ξένων εταιριών. Οι υπουργοί Οικονομικών είναι καλοί διερμηνείς. Οι βιομήχανοι μετατρέπονται σε εισαγωγείς. Οι πολλοί εξαρτώνται ολοένα περισσότερο από τα περισσεύματα των λίγων. Οι εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους. Οι αγρότες χάνουν τη γη τους. Τα παιδιά χάνουν την παιδική τους ηλικία. Οι νέοι χάνουν την επιθυμία να πιστεύουν. Οι ηλικιωμένοι χάνουν τη σύνταξή τους. «Η ζωή είναι λαχείο», ισχυρίζονται όσοι κερδίζουν.»

«Ο επιτυχημένος άνδρας: Δεν μπορεί να κοιτάξει το φεγγάρι δίχως να υπολογίσει την απόσταση. Δεν μπορεί να κοιτάξει το δέντρο δίχως να υπολογίσει την αξία του ξύλου. Δεν μπορεί να κοιτάξει έναν πίνακα δίχως να υπολογίσει την τιμή του. Δεν μπορεί να κοιτάξει τον κατάλογο δίχως να υπολογίσει τις θερμίδες. Δεν μπορεί να κοιτάξει έναν άνθρωπο δίχως να υπολογίσει το όφελος. Δεν μπορεί να κοιτάξει μια γυναίκα δίχως να υπολογίσει τον κίνδυνο.»


«Στο τέλος της ημέρας, είμαστε αυτό που κάνουμε για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε»

«Δεν πιστεύω στη φιλανθρωπία. Πιστεύω στην αλληλεγγύη».

«Όλοι είμαστε θνητοί μέχρι το πρώτο φιλί και το δεύτερο ποτήρι κρασί»

(Eduardo Galeano, 1940-2015)

Την τελευταία του πνοή άφησε χτες σε ηλικία 74 ετών, ο Ουρουγουανός Εντουάρντο Γκαλεάνο, ένας από τους πλέον γνωστούς συγγραφείς που ανέδειξε η Λατινική Αμερική τον 20ο αιώνα.  
Αντίο σε μια θαρραλέα, σπουδαία φωνή.

Δες & αυτά:
toperiodiko.gr: Ένας "κόσμος ανάποδα" έχασε τον δικό του συγγραφέα 
doctv.gr: Ο κόσμος ανάποδα

8 Απριλίου 2015

Καλή Ανάσταση!







Αγαπημένοι μου φίλοι,
Εύχομαι ολόψυχα καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση σε όλους.  Να φροντίζετε τους εαυτούς σας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.  Να περάσετε όμορφα, όπως ποθείτε.
Καλές γιορτές. 

4 Απριλίου 2015

“Πού πας; Τι κάνεις; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;” | Ζοζέ Σαραμάγκου


Artwork: danielbarkley 


Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου το Τελευταίο τετράδιο, το οποίο περιέχει κείμενα που έγραψε ο συγγραφέας στο blog του.


Η λειτουργία του κόσμου έπαψε να είναι το απόλυτο μυστήριο που ήταν, οι μοχλοί του κακού βρίσκονται μπροστά στα μάτια... όλων, για τα χέρια που τους χειρίζονται δεν υπάρχουν πια γάντια ικανά να κρύψουν τις κηλίδες του αίματος. Θα έπρεπε, επομένως, να είναι εύκολο για τον καθένα να επιλέξει ανάμεσα στην πλευρά της αλήθειας και στην πλευρά του ψεύδους, ανάμεσα στον ανθρώπινο σεβασμό και στην ασέβεια προς τον άλλον, ανάμεσα σε αυτούς που είναι με τη ζωή και αυτούς που είναι εναντίον της. Δυστυχώς, τα πράγματα δε συμβαίνουν πάντα έτσι. Ο προσωπικός εγωισμός, το βόλεμα, η έλλειψη γενναιοδωρίας, οι μικρές δειλίες της καθημερινότητας, όλα αυτά συνεισφέρουν σε μια ολέθρια μορφή πνευματικής τυφλότητας, να βρισκόμαστε δηλαδή στον κόσμο και να μη βλέπουμε τον κόσμο, ή να βλέπουμε από αυτόν ότι, ανά πάσα στιγμή, τείνει να εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορούμε να ευχηθούμε παρά να έρθει η συνείδηση και να μας ταρακουνήσει επειγόντως από το μπράτσο και να μας ρωτήσει εξ επαφής: “Πού πας; Τι κάνεις; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;”. Μια εξέγερση ελεύθερων συνειδήσεων θα χρειαζόμασταν. Είναι άραγε εφικτό;


Ένα ακόμη απόσπασμα από το βιβλίο που έχει αναρτηθεί στο blog: Όχι στην ανεργία

Related Posts with Thumbnails