road trip: Πήλιο, στο παραμυθένιο δάσος των νεράιδων...

Καθώς ξεκινάμε λοιπόν να φτάσουμε Ζαγορά του Πηλίου είναι θαμπός ο δρόμος...

με βροχή, γεμάτος ομίχλη, μας εξαναγκάζει να σταθμεύσουμε στα Χάνια...

Έτσι βράδυ λίγο πριν τα μεσάνυχτα, βρισκόμαστε στο "Χάνι του Ζήση", 

καθόμαστε στην τραπεζαρία και ζητάμε κάτι να φάμε (ε, και να πιούμε)...

Από πάνω σου βλέπεις την εξής πινακίδα

"στις 4/4/1912 ο Ελευθέριος Βενιζέλος έφιππος, μαζί με την ακολουθία του, 

στο διάβα του για τη Ζαγορά στάθμευσαν για γεύμα και αναψυχή."

Βρε για δες τα μεγάλα πνεύματα...

στο ίδιο μέρος, με την ίδια (προφανώς) αφορμή

μα μόνο με μια διαφορά 102 ετών...

Το πρωί ξυπνάς, ανοίγεις το παντζούρι, μα όλα φαίνονται θαμπά

ομίχλη παντού, σε καλημερίζει

καιρός για συνέχεια παρακάτω 

Αφήνεις τους άλλους, περπατάς στο δρόμο

δίπλα από το δάσος...

περνάς από παραμυθένια ξύλινα σπίτια που με το αμάξι ίσως δε θα τα παρατηρούσες...

Τρελή υγρασία, τσουχτερό κρύο, εντούτοις μια ατμόσφαιρα φανταστική.

Προχωράς και άλλο, δεν χορταίνεις τούτα τα χρώματα

σαν να ξεπετάχτηκαν από τον καμβά ενός ζωγράφου...

Η ομίχλη καλύπτει τα πάντα, κοιτάς το βάθος του τοπίου

που θυμίζει σκηνές από κάποια ταινία του Αγγελόπουλου .

Ψάχνεις εναγωνίως παντού τριγύρω να βρεις την αληθινή ομορφιά και όταν τη βλέπεις εκεί μπροστά σου, απλή, φυσική, αυθόρμητη, πηγαία και μαγική 

απλά στέκεις αποσβολωμένος να την κοιτάς...

Τα λόγια δεν φτάνουν για να την προσεγγίσουν

δεν είναι τυχαίο ότι για αυτό το δάσος έχουν γεννηθεί τόσοι μύθοι.

Στο δρόμο ξανά για την Πορταριά

Είναι δυνατόν, σκέφτεσαι, να υπάρχει τόση διάχυτη ομορφιά

και μερικές φορές, ίσως αδυνατείς να εξηγήσεις ότι τέτοια τοπία είναι σαν ένα όνειρο

ειδικά για έναν άνθρωπο της πόλης... 

Στη διαδρομή, πορευόμαστε πάνω / δίπλα από τα σύννεφα, στην κυριολεξία...

...η ομίχλη κατεβαίνει και παράλληλα ακολουθεί...

Στο βάθος ο Βόλος...

Στην Πορταριά μια ζωγραφιά, τιμά τους μυθικούς Κενταύρους

άλλωστε αυτό είναι το βουνό τους...

Εδώ η κεντρική πλατεία στις Μηλιές...

ένα πανέμορφο χωριό με δική του δανειστική βιβλιοθήκη

τουριστικά μαγαζιά 

στάση στο καφέ "το Ρόδο και το αηδόνι"

κάτι ζεστό δίπλα από το τζάκι...

Τσαγκαράδα... 

...στο Πήλιο το κάθε ένα χωριό, ανταγωνίζεται σε ομορφιά τ' άλλο...

Τόσο φθινοπωρινό το σκηνικό, που εκπλήσσεσαι από την 

τόση μαγεία της υπενθύμισης της εναλλαγής των εποχών...

Μονοπάτια γεμάτα με κάστανα...

Στο μαγικά παραμυθένιο δάσος των νεράιδων, 

γιατί αν υπάρχουν νεράιδες σίγουρα εδώ θα κοιμούνται...

Οι μύθοι που γεννήθηκαν και ακολουθούν αυτό το δάσος, δεν είναι τυχαίοι.

Ξανά στο δρόμο... με το αυτοκίνητο

χαζεύεις από το τζάμι και φοβάσαι μη τυχόν 

ξυπνήσεις τις νεράιδες που σου κρύβονται πίσω από τα δέντρα...

Είχα πάρει μαζί μου ένα βιβλίο με τις εντυπώσεις της Βιρτζίνια Γουλφ από το ταξίδι της στην Ελλάδα, το προσωπικό της ημερολόγιο και με ταξίδευε παράλληλα...

Το αστείο είναι ότι η Βιρτζίνια Γουλφ με ακολουθούσε και στο περσινό μας ταξίδι (ακριβώς ίδια εποχή), αλλά τότε όμως στην Βόρεια Εύβοια. 

****

"Ταξίδι είναι οι άνθρωποι

μα πιο πολύ ταξίδι

είναι το πάθος 

να μοιραστείς το δρόμο."

Αρθούρος Ρεμπώ

Θυμήσου και αυτό! Πέρσι τέτοια εποχή : road trip στην βόρεια Εύβοια

Εκεί ψηλά στον Υμηττό

Μεσημέρι Κυριακής πεζοπορία στο αισθητικό δάσος της Καισαριανής... 

ξάφνου αρχαίοι κίονες μπροστά...

Και αυτή η μοναδικά μαγική αίσθηση

μέσα στο δάσος να μπερδεύεις τα βήματα σου σε κτίσματα αρχαίων ναών...

Δρασκελίζεις μέσα και χαζεύεις τον ουρανό από τις σχισμές τους...

Γιατί ας μη το κρύβουμε

Διψάμε για ουρανό!

Και η ιστορία πάλι σαν να σου κρυφογελά. Ανάμεσα στα λείψανα της παλαιοχριστιανικής βασιλικής του 5ου-6ου αιώνα, όπου και κτίσθηκε τον 10ο αιώνα ναός αφιερωμένος στους Ταξιάρχες. Νότια κτίσθηκε στα χρόνια της Φραγκοκρατίας η καθολική εκκλησία του Αγίου Μάρκου, απ’ όπου και η ονομασία Φραγκομονάστηρο. 

Βρισκόμαστε εδώ, στο Λόφο των Ταξιαρχών

και από εδώ έχουμε πανοραμική θέα

κυκλάμινο στον Υμηττό

από τη μια το φως παίζει με τα κλαδιά, τα φύλλα και τις σταγόνες της υγρασίας

από την άλλη αγγίζει την αττική γη που απλώνεται μοναδικά μπροστά σου...

Ξάφνου θυμάσαι το απόσπασμα που διάβασες πρόσφατα & ταυτίζεσαι απόλυτα μαζί του... : 

«Σήμερα – τι όμορφα που ήταν σήμερα – στη μικρή στρογγυλή βυζαντινή εκκλησία στους πρόποδες του Υμηττού. Γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε για πάντα έτσι; Αναρωτήθηκα – όχι πως ο καιρός είχε ζεστάνει αρκετά, αλλά η βροχή και ο αέρας είχανε σταματήσει. Κι η ζωή έμοιαζε τόσο ελεύθερη, γεμάτη απ’ όλα τα καλά – φύση άγρια, θυμάρι, κυπαρίσσια…» 

(Βιρτζίνια Γουλφ, Κυριακή 24 Απριλίου 1932 // Από το ημερολόγιο της, "Μάης και Ελλάδα μαζί")

Βυζαντινά μνημεία Αττικής : www.eie.gr/byzantineattica

Γράμματα αγάπης στον Στάλιν, του Juan Mayorga @Επί Κολωνώ

Βρισκόμαστε στη δεκαετία του '30, όταν ο Ρώσος συγγραφέας Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ ζει στην απόγνωση εξαιτίας της απόλυτης λογοκρισίας που έχει επιβληθεί στα έργα του από τον σταλινισμό. Μετατρέπεται σε έναν συγγραφέα για ένα μοναδικό αναγνώστη, καθώς γράφει συνεχώς γράμματα στον Στάλιν, ζητώντας του να μπορέσει να ζήσει ελεύθερος ως καλλιτέχνης στη Σοβιετική Ένωση ή να του επιτραπεί να φύγει από τη χώρα. Κάθε γράμμα όμως παραμένει αναπάντητο. Σταδιακά περιθωριοποιείται. Η σύντροφος του είναι η μόνη που μένει καρτερικά συνοδοιπόρος κοντά του. Η κατάσταση αλλάζει όταν κάποια μέρα θα δεχτεί ένα τηλεφώνημα από έναν άντρα που θα προσποιηθεί ότι είναι ο ίδιος ο Στάλιν. Έπειτα η ιστορία του έργου περιπλέκεται με τη μυθοπλασία.

Η Άννα Ελεφάντη υποδύεται τη γυναίκα του Μπουλγκάκοφ, 

με κάποιες τολμηρά ερωτικές σκηνές με γυμνό σώμα που μεταφέρουν 

πολύ εύστοχα την ένταση επί σκηνής...

Ο Ηλίας Μελέτης υποδύεται εξαιρετικά τον Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ

σε μια καθηλωτική ερμηνεία...

Πετυχημένο και το σκηνικό (Κωνσταντίνος Ζαμάνης)

με τα διάσπαρτα βιβλία του συγγραφέα 

και τα κολλημένα χαρτιά από εφημερίδες στον τοίχο   

Ένα έργο για τη σχέση μεταξύ της εξουσίας και των καλλιτεχνών με πρωταγωνιστές τον Μπουλγκάκοφ, την Μπουλγκάκοβα και τον Στάλιν. Το έργο «Γράμματα αγάπης στον Στάλιν» του Χουάν Μαγιόγκα (Juan Mayorga), μια φανταστική ιστορία που όμως βασίζεται σε ένα πραγματικό, ιστορικό, γεγονός, ανεβαίνει στο Επί Κολωνώ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά. 

Αξίζει ξεχωριστή μνεία στην σκηνοθετική ματιά του Δημήτρη Μυλωνά, το θεατρικό ανέβασμα είναι εξαιρετικό και του αξίζουν συγχαρητήρια. Τα εύρηματα του έδιναν ξεχωριστή ουσία σε ένα έργο που έχει κάποιες εγγενείς αδυναμίες. 

Ο Ισπανός δραματουργός μάς θέτει το επίκαιρο ερώτημα : «Σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από την αδικία, η φιλοδοξία να παραμείνει κάποιος ουδέτερος, είναι απλώς κυνισμός. Αποφασίστε επιτέλους Μπουλγκάκοφ: σε ποιά πλευρά του οδοφράγματος βρίσκεστε;» 

Ο καθένας από εμάς, ας αναλογιστεί τη δική του απάντηση...

ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ
Ναυπλίου 12, Κολωνός, 
210 5138 067
Από 18/10 έως 14/12
Σαβ.: 6:30 μ.μ., Κυρ.: 9:15 μ.μ., Εισ.: 8-12€

"Έλα να δεις", Μίνως Ευσταθιάδης

Βρίσκεσαι στην άκρη του κόσμου. Έτσι φαίνεται κι έτσι θα μπορούσε να είναι. Στις εκβολές του Αχελώου ποταμού στέκεσαι. Ένας τόπος σκληρός, ανάμεσα σε νερά και πέτρες. Σα να μην γίνεται καμία χάρη εδώ πέρα. Σε κανέναν. Κι ας μην υπάρχει ψυχή τριγύρω.

Ο ήχος που ακούγεται ανήκει σε μηχανάκι. Εμφανίζεται κάποτε από το πουθενά και ξεπεζεύει μπροστά σου εκείνο το πλάσμα. «Ταλιμπάν» τον είπαν, εμένα μου έφερε στο μυαλό φιγούρα από παλιά ρώσικη ταινία.

- Έλα να δεις. Έλα να δεις!

Χαμογελάει. Ξεσκεπάζει το καλάθι που έχει δεμένο πίσω από τη σέλα. Τέσσερα μεγάλα πουλιά σκοτωμένα εκεί μέσα. Αγριόπαπιες; Κι εκείνος χαμογελάει. Πλατιά. Περήφανα. Περιμένει να του πεις κάτι. Ούτε να κοιτάξεις τα πουλιά δεν μπορείς. Ούτε γι’ αυτό δεν είσαι ικανός. Ξεροκαταπίνεις. Παρακαλάς να φύγει. Μα δεν κουνιέται πόντο. Γιατί περιμένει να του πεις κάτι.

- Δεν απαγορεύεται να τα σκοτώνεις;

Η έκπληξη. Το τέλος όσων περίμενε. Η φρέσκια έχθρα. Ταλιμπάν τον είπαν.

- Και λοιπόν; Οι άλλοι φάγανε δισεκατομμύρια. Εγώ σε πειράζω; Με τα πουλιά;

Η καραμπίνα είναι στερεωμένη πάνω στο μηχανάκι. Μπροστά του. Και μπροστά σου. Ανάμεσά μας. Η σκηνή από το «Όλα είναι δρόμος» περνάει από τα κερωμένα μάτια σου.

- Φύγε. Γιατί θα μπλέξουμε.

Μόνο αυτό βρήκες να του πεις. Σε μετράει. Ποιος θα πιάσει πρώτος την καραμπίνα; Τραβιέσαι ένα βήμα πίσω. Δεν θα την πιάσεις εσύ. Μα τον κοιτάς. Κι ανταποδίδει το βλέμμα. Καβαλάει το μηχανάκι, χάνεται μέσα σε εκείνο το τοπίο. Με τα νερά και τις πέτρες. Έχει εξαφανιστεί πια. Δεν ξαναβλέπεις ούτε το μηχανάκι, ούτε την φιγούρα του, ούτε την σκηνή από την καταραμένα σπαρακτική ταινία του Βούλγαρη. Ούτε καν την καραμπίνα δεν φαντάζεσαι. Μόνο τις αγριόπαπιες. Πεσμένα φτερά μέσα σ’ ένα πλαστικό καλάθι την άκρη του πουθενά. Κι εσύ τι κάνεις; Τις βλέπεις και τις ξαναβλέπεις τώρα.

****

Ζήτησα από το συγγραφέα Μίνω Ευσταθιάδη να μου γράψει λίγες λέξεις για το νέο του βιβλίο "Το δεύτερο μέρος της νύχτας", Εκδ.Ωκεανίδα, 2014, ένα υπέροχο ατμοσφαιρικό αστυνομικό νουάρ. Τελικά προέκυψαν κάποιες άλλες λέξεις, μια άλλη ιστορία, την οποία έστειλε στο email μου. Συμφωνήσαμε να τη μοιραστούμε και μέσω του ιστολογίου.  Τον ευχαριστώ για την πρώτη δημοσίευση. Πιστεύω θα σας ταξιδέψει, όπως ταξίδεψε και εμένα. 

Ο Μίνως Ευσταθιάδης έχει γράψει τα μυθιστορήματα «Έξοδος» (εκδ. Ανατολικός, 2000), «Χωρίς γλώσσα» (εκδ. Καστανιώτη, 2004), όπως επίσης και το θεατρικό έργο «Το Γεύμα» (εκδ. Ευρασία, 2012). Το τελευταίο μυθιστόρημά του «Το δεύτερο μέρος της νύχτας» (εκδ.Ωκεανίδα 2014) έχει μεταφραστεί και κυκλοφορεί στην Γερμανία (Acabus Verlag).

Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για τη θεατρική παράσταση "Το ρωμαϊκό λουτρό"

Η κωμωδία "Το Ρωμαϊκό Λουτρό" του Στανισλάβ Στρατίεβ, γνωστός για την αιχμηρή και καυστική γραφή του, συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο Από Μηχανής θέατρο!

Μπορείτε να διαβάσετε την περσινή παρουσίαση με τις εντυπώσεις και τα σχόλια που επακολούθησαν, πατώντας εδώ.

Οι συντελεστές της προσφέρουν 3 διπλές προσκλήσεις για το Σάββατο 8/11 για τους αναγνώστες του "roadartist in athens"! 

Πρόκειται για ένα πολιτικό κείμενο, που καταφέρνει να θίξει με έναν ευφάνταστο τρόπο διαχρονικά κοινωνικά προβλήματα. Ο θεατής γελάει με όσα διαδραματίζονται επί σκηνής και συνειδητοποιεί τελικά πόσες φορές το παράλογο φλερτάρει με τη λογική της καθημερινότητας μας. Μια παράσταση από μια δεμένη ομάδα ηθοποιών που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς...

***

Κερδίστε 3 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση του Σαββάτου 8/11.

Δηλώστε τη συμμετοχή σας με email (με το ονοματεπώνυμο σας)

στο : maroadartist@gmail.com έως την Παρασκευή 7/11.

Στο θέμα, να γράψετε για το "Διαγωνισμό : Το Ρωμαϊκό Λουτρό".

Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με email,

τα ονόματά θα βρίσκονται στο ταμείο του θεάτρου.

«Γιατί όταν κάποιος ζητάει θυσίες, αναφέρεται πάντα στους άλλους;»

«Γιατί η ανθρωπότητα είναι πάντα μια αφηρημένη έννοια,
 και ποτέ ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου;»

Για 2η χρονιά, «Το Ρωμαϊκό Λουτρό», κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 20.00 στο Θέατρο Από Μηχανής, σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Κώστας Παπακωνσταντίνου
Βοηθός Σκηνοθέτη/Επιμέλεια Κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Μετάφραση: Βασίλης Σκουβάκλης
Σκηνικά - Κοστούμια: Λυδία Κοντογιώργη, Ζωή Αρβανίτη
Μουσική: Βασίλης Κουτσιλιέρης
Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιώργος Αγιαννίτης
Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης (studio 112)
Σχεδιασμός προωθητικού υλικού: Χρήστος Ατζινάς
Οργάνωση παραγωγής: Νάντια Περιστεροπούλου, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός

Παίζουν: Δημήτρης Δημητρόπουλος, Αλέξανδρος Ζουριδάκης, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός, Νάντια Περιστεροπούλου, Σταύρος Σιούλης.

INFO
«Το Ρωμαϊκό Λουτρό» του Στανισλάβ Στρατίεβ
Από Μηχανής θέατρο, 
Ακαδήμου 13, Κεραμεικός

Παραστάσεις
Kάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 20.00, από 10/10 έως 29/11

Τιμές εισιτηρίων
Παρασκευή: 10 Ε (γενική είσοδος)
Σάββατο: 13 Ε και 10 Ε (μειωμένο)

7 χρόνια Roadartist in... Athens!

Πριν από ακριβώς επτά χρόνια, στις 30 Οκτωβρίου 2007, ξεκίνησε η λειτουργία του blog.
Τo nickname, απαραίτητο παιχνίδι της συμμετοχής στο blogging, ήταν μια αυθόρμητη επιλογή της στιγμής. Θέλησα να επιλέξω κάποιο που να εκδηλώνει την αγάπη μου προς την τέχνη, καθώς ευχή ήταν να δημιουργήσω ένα ιστολόγιο που θα χαράζει ένα δρόμο πάνω σε θέματα που ένιωθα να περιθωριοποιούνται, μα που προσωπικά αγαπούσα. Από τότε ξεκίνησε ένα υπέροχο ταξίδι, που περίμενα ότι θα διαρκούσε λίγες μέρες και τελικά σήμερα συμπληρώνει επτά χρόνια λειτουργίας.

Εκατοντάδες αναρτήσεις, ως επί το πλείστον πολιτιστικού περιεχομένου, επιλογές για πράγματα που είχα παρακολουθήσει (αφιερώματα σε εκθέσεις μουσείων, παρουσιάσεις θεατρικών παραστάσεων, βιβλίων, μουσικών, προσωπικοτήτων), αλλά και αναρτήσεις με φωτογραφίες μου, με εντυπώσεις από ταξίδια, προσωπικά κείμενα, σκέψεις, προβληματισμούς. Το να διατηρείς ένα τέτοιου είδους ιστολόγιο επί τόσα χρόνια δεν είναι εύκολη ενασχόληση. Απαιτεί χρόνο, δουλειά, πρόγραμμα. Μα αν δεν υπήρχε, θα είχα χάσει πράγματα, γιατί μπορεί να έδωσα, μα πήρα πολλά περισσότερα. Άλλωστε τι άλλο είναι και το ιστολόγιο από ένα ταξίδι λέξεων, ήχων, εικόνων, συναισθημάτων, που έτυχε να φέρει κοντά μου ανθρώπους, είτε σε διαδικτυακό είτε σε διαπροσωπικό επίπεδο. 

Χαίρομαι που διαπιστώνω ότι επί τόσα χρόνια έχει συγκεντρωθεί όμορφος, αξιόλογος κόσμος, ανάμεσα σε εσάς που διαβάζετε αυτή τη σελίδα. Είμαι χαρούμενη που μπορώ να μοιράζομαι πράγματα με ανθρώπους που έχουν καλλιτεχνικές, κοινωνικές ευαισθησίες, παρόμοια ενδιαφέροντα. Σε τέτοιες περιπτώσεις ακόμη και ο άψυχος υπολογιστής μπορεί να αποκτήσει νόημα. 

Κλείνοντας, θέλω να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για τα περάσματα σας και για την ανάγνωση σας.  Σίγουρα οι αφορμές για άρθρα δεν σταματούν ποτέ, ευτυχώς ούτε οι εμπνεύσεις. Εύχομαι όμως να υπάρξει μια αλλαγή στη χώρα, για να έχουμε όλοι τη δύναμη και την ανάλογη διάθεση να μοιραζόμαστε από εδώ. 

Είναι πλέον παράδοση να δωρίζω αυτή τη μέρα ένα Soundtrack με μουσικές που "έντυσαν" στιγμές αναρτήσεων, της γενικότερης διαδικτυακής παρουσίας του "Roadartist in Athens" για τον προηγούμενο χρόνο. Διατήρησα αυτή την "παράδοση" και φέτος. 

Μπορείτε να κατεβάσετε, το Roadartist’ s Soundtrack Volume 7 (free download)  πατώντας εδώ.

Τα τραγούδια του φετινού Soundtrack είναι τα παρακάτω :

"Roadartist’ s Soundtrack Volume 7"

1. Stillness of the Mind - A Single Man (Soundtrack) -  2. Nina Simone - Ain't Got No, I Got Life - 3. Belleville Rendez-Vous (french version) - 4. Future Islands - Seasons (Waiting On You) - 5. Rufus Wainwright - Going To A Town - 6. Indila - Dernière Danse - 7. Karen O - The Moon Song - 8. Ludovico Einaudi - Walk - 9. Mark Lanegan - Mack The Knife - 10. Calexico and Roger McGuinn - One More Cup Of Coffee - 11. Abel Korzeniowski - A Thousand Times Good Night, Romeo & Juliet - 12. The Magnetic Fields - All My Little Words 13. Inside Llewyn Davis OST - Five Hundred Miles 14. The Sailing Tomatoes - Δρόμος 15. Σταύρος Σιόλας - Τα όνειρα

Μπορείτε να δείτε τα τραγούδια και να κατεβάσετε τα cds των έξι προηγούμενων ετών, καθώς τα links τους είναι ενεργά. 


Από την αντίστοιχη περσινή ανάρτηση, μπορείτε να κατεβάσετε τα Soundtracks Vol. 6, 5, 4, 3, 2 και Vol.1 πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο :

Soundtrack 6, 5, 4, 3, 2 και Vol.1 εδώ 

Καλή ακρόαση των μουσικών που "συνόδεψαν" στιγμές του 7ου έτους...