Μια μέρα το μοναδικό άλογο ενός φτωχού αγρότη έφυγε από το λιβάδι κι εξαφανίστηκε. Όταν το νέο μαθεύτηκε οι υπόλοιποι χωρικοί συνειδητοποιώντας τη σοβαρότητα της κατάστασης και σκεπτόμενοι πόσο δύσκολο θα ήταν τώρα για τον φτωχό χωρικό να καλλιεργήσει τη γη του και πως να θρέψει τη οικογένεια του, τον βοήθησαν να ψάξει για το άλογο κι όταν τελικά δε μπόρεσαν να το βρούν πουθενά, με μεγάλη λύπη του είπαν: «Μα τι ατυχία και αυτή που σε βρήκε!» Ο αγρότης απλά απάντησε: «Κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...» Μετά από μερικές μέρες το άλογο επέστρεψε. Οι χωρικοί με έκπληξη αλλά και με χαρά διαπίστωσαν πως το άλογο είχε φέρει μαζί του και άλλα άλογα που ήταν άγρια μεν αλλά νεαρά και γερά. «Τι καλή τύχη» είπαν οι χωρικοί, τότε. «Μπορείς να τα δαμάσεις κι έπειτα να τα πουλήσεις!». Ο αγρότης απλά απάντησε: «Καλή τύχη, κακή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει…»
Παρόλα αυτά, ο αγρότης έκανε αυτό που του πρότειναν. Αυτός και ο γιος του άρχιζαν να τα δαμάζουν και να τα εκπαιδεύουν. Η διαδικασία ήταν δύσκολη. Κάποια μέρα, ο γιος του αγρότη, καθώς εκπαίδευε ένα από τα άλογα, έπεσε και έσπασε το πόδι του. Η οικογένεια ήταν φτωχή και έπρεπε τώρα να διαθέσει πολλά χρήματα για ιατρική περίθαλψη. Τα νέα γρήγορα εξαπλώθηκαν στο χωριό. Και πάλι οι χωρικοί μαζεύτηκαν για να εκφράσουν τη λύπη τους στον αγρότη. «Φοβερή κακοτυχία», του είπαν. Ο αγρότης για μια ακόμη φορά ανασήκωσε τους ώμους του και είπε «Κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει…» Ο καιρός πέρασε και έγινε πόλεμος. Στρατιωτικοί ήρθαν στο χωριό για να επιστρατεύσουν όλους τους νέους άντρες. Ο γιος του χωρικού, μη έχοντας αναρρώσει ακόμα και όντας ανίκανος να περπατήσει έμεινε στο χωριό. Οι χωρικοί είπαν στο αγρότη: «οι γιοί μας πήγαν να πολεμήσουν. Μπορεί και να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν βαριά. Ο δικός σου γιος όμως όχι. Είσαι τυχερός!» Ο αγρότης για άλλη μια φορά τους απάντησε: «Καλή τύχη, κακή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...» Πέρασαν τα χρόνια και ήρθε ειρήνη αλλά βρήκε το χωριό με ελάχιστους άντρες σε κάπως καλή φυσική κατάσταση ο γέρος χωρικός πέθανε κι εκείνος και λίγο αργότερα ο γιος του (που δεν είχε στρατευθεί και ήταν γερός και δυνατός) ανέλαβε την ηγεσία και διοίκηση του χωριού. Όταν οι χωρικοί πήγαν να τον συγχαρούν για την καλή αυτή εξέλιξη και τύχη εκείνος τους απάντησε στωικά: «Καλή τύχη, κακή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...»
--**--
«Όταν έρχονται τα μαύρα σύννεφα, εσύ να προχωράς.» Γιατί... «κακή τύχη, καλή τύχη, κανείς δεν ξέρει - θα δείξει...».
