...τέλος του 2018

Το 2018 στο instagram, αυτές είναι οι φωτογραφίες που "αγαπήσατε" περισσότερο

Πολύ Αθήνα και Βιβλία.

Μια χρονιά φτάνει στο τέλος της κι ό,τι θα διαβάσετε εδώ είναι κάποιες σκέψεις από τις εμπειρίες του έτους που σύντομα τελειώνει. Το 2018 ήταν μέχρι και το τέλος του μια χρονιά γεμάτη προκλήσεις σε πολλαπλά επίπεδα. Πολλές αρμοδιότητες, παράλληλα ένας νέος κύκλος σεμιναρίων, νέοι άνθρωποι στη ζωή μου, είχε λάθη, επαναπροσδιόρισα απόψεις, προσπάθησα να κατανοήσω και να ψυχολογήσω συμπεριφορές -το ένστικτο μου αποδείχτηκε αλάνθαστο σε ανθρώπους και καταστάσεις- νομίζω κατάφερα να κρατήσω χαμηλούς τόνους και να συνεχίσω διακριτικά σε όλα τα επίπεδα της ζωής μου, ακολουθώντας τη ροή. 

Το 2018 λίγο πριν αποτελέσει οριστικά παρελθόν, μου ψιθύρισε κάποια λόγια, τα οποία σας μεταφέρω:

· Να εξελίσσεσαι συνέχεια, να μαθαίνεις και να συνεχίζεις. Η γνώση και η επιθυμία για αυτή δε σταματά ποτέ. Το 2018 είχε νέες συνήθειες, οι οποίες όσο και αν με δυσκόλεψαν - όσο και αν δε μπόρεσα να κρατήσω δυνατές συνεχώς - στο τέλος του έτους συνειδητοποιώ την αξία τους και θέλω να ενδυναμώσω.

· Να συγχωρείς. Να κατανοείς ότι ο καθένας εκεί έξω δίνει μια μάχη. Και εγώ που γράφω τώρα εδώ δίνω τη δική μου, κ ας μην την εκθέτω στα social media. Μη το ξεχνάμε, δε ξέρουμε τι αγώνα δίνει ο άλλος.

· Να είσαι τόσο καλή που να μη μπορεί ο άλλος να το αγνοήσει, και να το κάνεις κυρίως για σένα. Να γεμίζεις από αυτό που παράγεις και προσφέρεις. Να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου, με αφοσίωση και ενθουσιασμό, ακόμη και όταν οι συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολες. Αν δεν εκτιμηθεί, αυτό δε θα είναι δικό σου πρόβλημα.

· Να θέτεις όρια, και όταν ξεπερνιούνται να αποχωρείς. Τίποτα δεν έχει περισσότερη αξία από την ηρεμία. Όπως σέβεσαι εσύ τον άλλο έτσι πρέπει να σε σέβεται και εκείνος. 

· Να είσαι ανοικτή στο καινούργιο, και να πηγαίνεις κόντρα στο φόβο σου. Δεν υπάρχει αποτυχία, υπάρχει μόνο αποφυγή της προσπάθειας. Οι μόνοι που δεν κάνουν λάθη είναι εκείνοι που δεν κάνουν τίποτα. 

· Όλα από μέσα ξεκινούν. Πρώτα πρέπει να είσαι εσύ καλά μέσα σου για να μπορέσεις να συνεργάζεσαι, να συμπορεύεσαι και να προσφέρεις στον άλλο. Η αρχή κάθε ανθρώπινης σχέσης πρέπει να είναι η ελευθερία. 

· Ότι δεν σε εκτιμάει, σε χάνει. Και αντιστρόφως. 

· Δίνε. Μοιράσου. 

Στο κατώφλι του νέου έτους, προτού ολοκληρώσω αυτό το τελευταίο post, θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους εσάς που ακολουθείτε πιστά αυτό το blog τα τελευταία 11 χρόνια. Για μένα αυτός εδώ ο ιστότοπος είναι η δική μου «μηχανή αγάπης», κάπως έτσι τον αντιλαμβάνομαι. Δυστυχώς ο χρόνος μου δεν είναι αρκετός για να μπορώ να μοιράζομαι όσα θέλω και όσο συχνά θέλω από εδω. Συνεχίζουμε όμως και αυτό είναι σημαντικό.

Φίλοι μου, υγεία για το νέο έτος για όλους τους αγαπημένους μας. Στείλτε μου θετική ενέργεια πάνω σε αυτό, θα τη χρειαστώ. 

Ευχές για μια καλή, δημιουργική χρονιά σε όλους!

EROICA του Κοσμά Πολίτη, στο Υπόγειο Θέατρου Τέχνης

Η Eroica του Κοσμά Πολίτη δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Τα Νέα Γράμματα το 1937 και κυκλοφόρησε σε βιβλίο το 1938. Αποτελεί ένα έργο-σταθμό της ελληνικής λογοτεχνίας. Θα μπορούσε να θεωρηθεί το πρώτο μυθιστόρημα εφηβικής λογοτεχνίας. Ο Κοσμάς Πολίτης υπήρξε ένας από τους πιο προικισμένους συγγραφείς της γενιάς του '30. Αυτό όμως που τον ξεχώρισε από τους υπόλοιπους πεζογράφους εκείνης της περιόδου είναι μια έντονα ποιητική διάθεση, η οποία διοχετεύεται σε έναν πεζό λόγο διαποτισμένο με λυρισμό και πλούσιο σε ονειρικά στοιχεία. Η Eroica μας μεταφέρει στον κόσμο των εφηβικών ονείρων.

Είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο έργο μεταφέρεται στη θεατρική σκηνή. Το εγχείρημα της μεταφοράς ένα τέτοιου είδους κειμένου στο θεατρικό σανίδι δεν είναι εύκολο. Η γραφή του Κοσμά Πολίτη μας μεταφέρει σε έναν κόσμο με έντονες εσωτερικές πνευματικές διεργασίες που υπερβαίνουν την εμπειρία της "πραγματικότητας". Πρόκειται για ένα εξαιρετικό χρονικό της εφηβικής ηλικίας, όπου η αθωότητα, ο έρωτας, ο ηρωισμός και ο θάνατος είναι τα σημαντικότερα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο συγγραφέας, αφηγούμενος τις περιπέτειες μιας παρέας παιδιών που βρίσκονται στην πρώιμη εφηβεία.

Μπαίνοντας στο φουαγιέ του Υπογείου του θεάτρου Τέχνης, αντικρίσαμε μια πολύχρωμη περικεφαλαία. Έχοντας κατέβει πολλές φορές τα συγκεκριμένα σκαλιά, απόρησα και σκέφτηκα μήπως εντάσσεται σε κάποια έκθεση που διοργανώνεται στο χώρο. Όταν όμως η παράσταση ξεκίνησε, έγινε εμφανές ότι αποτελούσε μια άλλου είδους "εισαγωγή" στην παράσταση, καθότι όλοι οι ηθοποιοί που ερμήνευαν τους έφηβους εκείνης της εποχής φορούσαν αυτές τις περικεφαλαίες, οι οποίες είναι κύριο στοιχείο της παράστασης της Γιολάντας Μαρκοπούλου.

Οι ηθοποιοί εμφανίζονται στη σκηνή και προσπαθούν να ζωντανέψουν στο σήμερα τους εφήβους από εκείνο το μακρινό χτες. Όλη η αθωότητα, η δίψα για έρωτα και συναίσθημα, ο φόβος για το άγνωστο, για την πληγή, για το θάνατο, όλο το φαντασιακό σύμπαν του Κοσμά Πολίτη εμφανίζεται μπροστά μας από μια ομάδα ταλαντούχων νέων ηθοποιών.  Αυτός ο υπέρμετρος συναισθηματισμός της εφηβείας, ίσως να είναι πλέον μακρυά από τη δική μου ιδιοσυγκρασία, παρ' όλα αυτά μπόρεσαν να μου τον διαπεράσουν. 

Άφησα να περάσουν ημέρες, από τη μέρα που είδα την παράσταση. Στο ενδιάμεσο παρακολούθησα άλλες που παίζονται αυτή τη στιγμή στην Αθήνα. Έπειτα επέστρεψα στην ανάμνηση της και έψαξα να διαβάσω αποσπάσματα από το κείμενο του Κοσμά Πολίτη. Είναι πραγματικά μια πρόκληση το να μεταφερθεί αυτό το έργο στη σκηνή και με τρόπο που να γίνεται σεβαστό το κείμενο, να είναι κατανοητό και σύγχρονο στο σήμερα. Θυμήθηκα επί της σκηνής τους ηθοποιούς να σχηματίζουν μια ροκ μπάντα, να παίζουν οι ίδιοι μουσική, να τραγουδάνε, να χορεύουν, να μας μεταφέρουν το κείμενο με πολύ δυναμισμό, σε προσπάθεια εκμοντερνισμού του. Η οπτική της Γιολάντας Μαρκοπούλου είναι πετυχημένη και όλη η ομάδα κερδίζει το στοίχημα. 

Παραστάσεις: Τρίτη 25/12, Τρίτη 01/01, Δευτέρα 07/01 και Δευτέρα 14/01, ώρα 21:15.

Τιμές: 15 ευρώ γενική είσοδος / 10 ευρώ μειωμένο – φοιτητικό / 8 ευρώ ανέργων


Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Γιολάντα Μαρκοπούλου
Δραματουργία: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου
Σκηνικά-Κοστούμια: Πάρις Μέξης
Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας με τη δημιουργική συμβολή του θιάσου
Φωτισμοί: Ολυμπία Μυτιληναίου
Επιμέλεια κίνησης: Σοφία Μαυραγάνη
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύα Οικονόμου-Βαμβακά
Εκτέλεση παραγωγής: Βίκυ Στρατάκη
Βοηθός παραγωγής: Τζέλα Χριστοπούλου
Καλλιτεχνική επιμέλεια υλικού προώθησης: Πάρις Μέξης
Φωτογράφος:Μυρτώ Αποστολίδου

Τη μουσική της παράστασης ερμηνεύουν ζωντανά οι ηθοποιοί.

Παίζουν (αλφαβητικά):
Θέμης Θεοχάρογλου
Ιφιγένεια Καραμήτρου
Ελεάνα Καυκαλά
Νικόλας Μίχας
Ευθαλία Παπακώστα
Πάρης Σκαρτσολιάς
Αλέξανδρος Σκουρλέτης.
Θάνος Τσακαλίδης

Με την υποστήριξη της POLYPLANITY Productions

Φαρενάιτ 451, στο Θέατρο Πόρτα

Φαρενάιτ 451 - 

...η θερμοκρασία στην οποία το χαρτί των βιβλίων πιάνει φωτιά, και καίγεται...

«Όχι θέατρα, σινεμά, βιβλία και μετά συζητήσεις. Δώστε στον κόσμο αρκετούς τηλεδιαγωνισμούς όπου θα πρέπει να θυμούνται πρωτεύουσες κρατών, στίχους δημοφιλών τραγουδιών ή πόσο καλαμπόκι καλλιεργήθηκε στην τάδε χώρα τον περασμένο χρόνο. Φλόμωσε τους με γεγονότα χωρίς ειρμό, πνίξ' τους μέσα σε πληροφορία τόση που να μην αντέχουν άλλο και θα αισθανθούν πανέξυπνοι, θα νομίζουν ότι σκέφτονται χωρίς να σκέφτονται θα νοιώσουν πανευτυχείς».

Το Φαρενάιτ 451, το συγκλονιστικό έργο του Ραίη Μπράντμπερυ, παρουσιάζεται στο θέατρο Πόρτα σε σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου. Σ’ ένα μελλοντικό, ολοκληρωτικό καθεστώς, η ανάγνωση βιβλίων απαγορεύεται και τα βιβλία καταστρέφονται. Ο πρωταγωνιστής του έργου, αρχικά φανατικός διώκτης των αντιφρονούντων, αλλάζει και ο ίδιος, όταν έρχεται σ’ επαφή με το μυστικό και μαγικό κόσμο των βιβλίων. 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα

Ένα έργο απόλυτα επίκαιρο και διαχρονικό. Ένας άνθρωπος που διαβάζει είναι μια επικίνδυνη μονάδα. Σαφώς καλύτερα η μάζα να παρακολουθεί τηλεοπτικά προγράμματα και να παραμένει "χαζοχαρούμενη" μέσα σε μια κοινωνία που σαπίζει. Ο Μπράντμπερυ διορατικός, προφητικός, περιγράφει αλληγορικά το σήμερα.

Φωνές εισβάλλουν στα δωμάτια από τις μεγάλες οθόνες. Η τηλεόραση υπαγορεύει τι να σκεφτείς και σου το επιβάλλει. Δε γίνεται να έχει άδικο, εκείνη έχει πάντα δίκιο. Οδηγεί το μυαλό των ανθρώπων τόσο γρήγορα στα συμπεράσματα της, που δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν και να κρίνουν. Όσο πιο ανούσια προγράμματα παρακολουθούν, όσο πιο ανώφελη ή βαρετή θεωρούν τη γνώση και τόσο το καλύτερο για το σύστημα. Τόσο το χειρότερο για εκείνους.  

Το κλασικό πλέον μυθιστόρημα Φαρενάιτ 451 του Ραίη Μπράντμπερυ εκδόθηκε στην Αμερική το 1953, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα δυστοπικά μυθιστορήματα του 20ού αιώνα. Με περισσότερα από πέντε εκατομμύρια αντίτυπα σε κυκλοφορία, παραμένει διαφωτιστικό και επίκαιρο μέχρι σήμερα. Ο τίτλος δηλώνει τη θερμοκρασία στην οποία αρχίζει να καίγεται το χαρτί και αναφέρεται στην πρακτική της «καύσης βιβλίων», που ταυτίζεται ιστορικά και συμβολικά με την καταστολή της ελευθερίας σκέψης και λόγου.

Από τη μια μεριά ένα καθεστώς που μισεί, καίει τα βιβλία, καταστρέφει και εξοντώνει όσους τα αγαπάνε, πολεμώντας με μανία τη γνώση. Απόλυτη παρακολούθηση, δρόμοι με αυτοκίνητα υπερταχύτατα, ένας σκύλος προηγμένης τεχνολογίας που με τσιπάκια κυνηγά τους αντιφρονούντες.

Δίπλα σ' αυτόν διακριτικά και σιωπηλά υπάρχει ένας άλλος κόσμος -παράνομος- που λατρεύει τα βιβλία, το στοχασμό, τα συναισθήματα και επιμένει να αναζητά το φως στη γνώση.  Πλάσματα όπως η Κλάρις, αέρινα γεμάτα με όνειρα, που εμπνέονται από την ποίηση, τη λογοτεχνία, αντιμετωπίζονται ως "παράξενοι" και παρίες της κοινωνίας.

«Περισσότερα σπορ για όλους, ομαδικό πνεύμα, διασκέδαση, κι έτσι δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι, ε;  Οργανώνεις, οργανώνεις και υπερ-οργανώνεις υπερ-υπεραθλητικές εκδηλώσεις. Περισσότερη εικονογράφηση στα βιβλία.  Περισσότερες φωτογραφίες. Το μυαλό χωνεύει όλο και λιγότερα. Ανυπομονησία. Οι αυτοκινητόδρομοι γεμάτοι από πλήθη κόσμου που πηγαίνουν κάπου, κάπου, κάπου, πουθενά».

Εκπληκτική η Άννα Μάσχα ως Μπήτι στο ρόλο του αρχηγού των «πυροτεχνουργών», ενός τύπου «Σώματος Κρατικής Ασφάλειας». Πραγματικά κλέβει τις εντυπώσεις.  

«Στους μαύρους δεν αρέσει ο Μικρός μαύρος Σάμπο. Κάψτε το. Οι λευκοί δεν αισθάνονται καλά με την Καλύβα του Μπάρμπα-Θωμά. Κάψτε το κι αυτό. Κάποιος έγραψε ένα βιβλίο για τον καπνό και τον καρκίνο στους πνεύμονες; Κι αυτό στεναχώρησε τους καπνιστές; Κάψτε το βιβλίο.  Γαλήνη, Μόνταγκ. Ειρήνη, Μόνταγκ. (...) Κάψτε τα όλα, κάψτε τα πάντα. Φωτιά σημαίνει ελπίδα, σημαίνει καθαρότητα». 

Η Ξένια Καλογεροπούλου βαθιά συγκινητική, αγγίζει την καρδιά κάθε βιβλιόφιλου όταν επιλέγει να καεί με τα 2.000 βιβλία της, καθώς για εκείνη δεν είναι απλά αντικείμενα, για εκείνη αυτά είναι οι φίλοι της, οι σύντροφοι της, η ίδια της η ζωή. 

Η γυναίκα, που υποδύεται η Ξένια Καλογεροπούλου, είναι το σύμβολο της αντίστασης απέναντι στην αμορφωσιά και στο σύστημα. Φαίνεται αδύναμη λόγω ηλικίας και φύλου, όμως αποδεικνύεται ατρόμητη, όταν επιλέγει ατάραχη να πυροδοτήσει η ίδια την κηροζίνη. Κάθε βιβλίο περιέχει το πνεύμα εκείνου που το έγραψε και η ίδια ενώνεται ψυχικά μαζί του.  Πιστεύει ότι τα βιβλία έχουν ψυχή και υπομονετικά τα προστατεύει.

Η Ευδοκία Ρουμελιώτη υποδύεται την τυπική νοικοκυρά που όλη μέρα παρακολουθεί τηλεπαιχνίδια, γεμίζοντας το κενό της με τη φαινομενική ευτυχία κενών προτύπων. Υπέροχη και αυτή στο ρόλο της. Ένας καθρέφτης μπροστά μας... 

Αλέξανδρος Λογοθέτης, Κίττυ Παϊταζόγλου, Χάρης Τσιτσάκης, Μάνος Γαλανής, Θάνος Λέκκας - όλοι λειτουργούν αρμονικά και συμπληρώνουν μια άρτια παράσταση.

Η επιλογή των σκηνικών, τα video, ο φωτισμός, τα κουστούμια της παράστασης όλα εμπλουτίζουν με ξεχωριστό τρόπο τα νοήματα της. 

Η έμπειρη σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου μας παρουσιάζει με πολύ έξυπνο τρόπο αυτό τον κόσμο και τα μηνύματα του συγγραφέα. Ένας κόσμος χωρίς συναίσθημα, χωρίς εξυπνάδα, χωρίς γνώση, χωρίς πάθος, χωρίς όνειρα, ένας κόσμος με χαπάκια και τηλεόραση, θα είναι ένας κόσμος πραγματικά εφιαλτικός.  Αξίζει να διερωτηθούμε, πώς θέλουμε και πώς επιλέγουμε να ζούμε;

«Πόσο καιρό εργάζεστε πυρονόμος;»

«Από τα είκοσι μου. Εδώ και δέκα χρόνια δηλαδή».

«Έχετε διαβάσει ποτέ κάποια από τα βιβλία που καίτε;»

Ο Μόνταγκ γέλασε. «Αυτό είναι παράνομο!»

«Ω, βέβαια».

(...) 

«Είναι υπέροχη δουλειά. Τη Δευτέρα καις Μιλλέυ, την Τετάρτη Ουίτμαν, την Παρασκευή Φώκνερ, τα κάνεις στάχτη, μετά καις και τις στάχτες. Αυτό είναι το σλόγκαν μας». 

Έργο επιστημονικής φαντασίας; Θρίλερ; Ή ίσως απλά η πραγματικότητα μας; Πρόκειται για μια πραγματικά εξαιρετική παράσταση από το θέατρο Πόρτα, που μας έχει συνηθίσει σε προσεγμένες δουλειές και που συμβάλλει καθοριστικά στη θεατρική παιδεία της χώρας. Χρειαζόμαστε περισσότερες τέτοιες παραστάσεις, χρειαζόμαστε περισσότερα τέτοια βιβλία... 

Συντελεστές

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος

Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού

Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ

Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής

Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου

Επιμέλεια κίνησης: Σοφία Πάσχου

Βοηθός σκηνοθέτη: Ρωμανός Μαρούδης

Βοηθός φωτιστή: Tracey Gibbs

Βοηθός σκηνογράφου: Γεωργία Τσίπουρα

Σχεδιασμός προβολών: Mavra Gidia|Χρυσούλα Κοροβέση & Μάριος Γαμπιεράκης

Κατασκευή κοστουμιών: Olga Evseeva

Σχεδιασμός κομμώσεων: Talkin' heads

Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Ελεάννα Γεωργίου

Παίζουν: Αλέξανδρος Λογοθέτης, Άννα Μάσχα, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Κίττυ Παϊταζόγλου, Χάρης Τσιτσάκης, Μάνος Γαλανής, Θάνος Λέκκας, Ξένια Καλογεροπούλου

Μέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή - Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 19:30

Εορταστικές παραστάσεις: 
Τρίτη 25/12 στις 21:15 
Τετάρτη 26/12 στις 20:00 
Πέμπτη 27/12 στις 21:15 
Τρίτη 1/1 στις 21:15 
Τετάρτη 2/1 στις 20:00 
Πέμπτη 3/1 στις 21:15 
Προπώληση: https://bit.ly/2MK4p6s

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 15€, Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, άνω των 65, ομαδικό (άνω των 10 ατόμων) 12€, Ανέργων 8€ 

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=6ifQJV4PVj4

Φωτογραφίες: © Εύη Φυλακτού 

Μεσογείων 59
115 26, Αθήνα
τηλ.: 210 77 11 333
www.porta-theatre.gr

Αναδρομική έκθεση του σπουδαίου Έλληνα ζωγράφου Γιάννη Μόραλη @Μουσείο Μπενάκη, οδό Πειραιώς

Μέχρι και τις 10 Φεβρουαρίου 2019, μπορείτε να απολαύσετε την αναδρομική έκθεση του σπουδαίου Έλληνα ζωγράφου Γιάννη Μόραλη. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές εκθέσεις.

Στην διοργάνωση της έκθεσης συμπράττουν για πρώτη φορά το Μουσείο Μπενάκη, η Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου, το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης και η Γκαλερί Ζουμπουλάκη, με τη συμπαράσταση της οικογένειας του ζωγράφου.

Ο Γιάννης Μόραλης υπήρξε μία από τις δημοφιλέστερες καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες του ελληνικού 20ού αιώνα: πρωτοπόρος ζωγράφος, ταλαντούχος χαράκτης, προικισμένος σκηνογράφος και εξέχων ακαδημαϊκός δάσκαλος.

  Μέσα από ζωγραφικά έργα, σχέδια και χαρακτικά, γλυπτά και αρχιτεκτονικές εφαρμογές, εξώφυλλα δίσκων και εικονογραφήσεις βιβλίων, η έκθεση επιχειρεί να χαρτογραφήσει την πορεία του Γιάννη Μόραλη ανά δημιουργική δεκαετία, αναδεικνύοντας άγνωστες πτυχές της ζωής και του έργου του.

Έργα που σε ταξιδεύουν στη ζωή του ζωγράφου

 αλλά και σε μια άλλη εποχή.

Μεγάλος Ερωτικός

Αξίζει να κλείσετε θέση στις ξεναγήσεις που διοργανώνονται στο Μουσείο Μπενάκη για να κατανοήσετε καλύτερα τη ζωή και το έργο του Μόραλη. 

Τάσεις που επηρεάστηκε

και από τι κυρίως εμπνεύστηκε. 

Ώρες λειτουργίας: Πέμπτη & Κυριακή, 10:00 -18:00,
Παρασκευή & Σάββατο 10:00 – 22:00
Εισιτήρια: € 8, € 4

Η συνεχής αυξανόμενη προσέλευση και το ενδιαφέρον των επισκεπτών οδήγησαν το μουσείο να παρατείνει την έκθεση για έναν ακόμα μήνα (δηλαδή έως 10.02.2019).

Περασμένες αναρτήσεις που ίσως να σε ενδιαφέρουν εξίσου:

«Έφυγε» ο μεγάλος ζωγράφος, Γιάννης Μόραλης

«Στα άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης-Άγνωστοι θησαυροί από τις συλλογές της»

Θωμάς Σιταράς, Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες. Τα καλύτερα της Παλιάς Αθήνας, εκδόσεις Μίνωας

Αυτό το καινούργιο βιβλίο από τις εκδόσεις Μίνωα, ήρθε στα χέρια μου και με ταξίδεψε στην παλιά Αθήνα. Εκείνη την Αθήνα που δεν έχω γνωρίσει, αλλά αναζητώ μέσα από αναγνώσεις και φωτογραφίες.  Πρόκειται για το νέο βιβλίο του Θωμά Σιταρά «Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες» (υπότιτλος: τα καλύτερα της παλιάς Αθήνας), ένα εικονογραφημένο άνω των 400 σελίδων λεύκωμα. 

Το λεύκωμα αποτελεί μια αποτύπωση της πραγματικής ζωής στην παλιά Αθήνα μέσα από χρονογραφήματα, σκίτσα, γελοιογραφίες και αυθεντικά στιγμιότυπα της αθηναϊκής κοινωνίας.

Ο αθηναιογράφος Θωμάς Σιταράς, μέσα από μια εξαιρετική έρευνα μπόρεσε να μας μεταφέρει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του παρελθόντος της πόλης, με έναν ιδιαίτερο και ευχάριστο τρόπο.   Ο Θωμάς Σιταράς έχει επιμεληθεί και το ημερολόγιο για το 2019 των εκδόσεων Μίνωας με τίτλο «Η Ελλάδα της νοσταλγίας».

Μέσα από αυτό το νοσταλγικό και διασκεδαστικό λεύκωμα ο αναγνώστης γνωρίζει:

• Απίστευτες ιστορίες από τις δικαστικές αίθουσες που μόνο η ζωή ξέρει και γράφει.

• Τον Αθηναίο και την Αθηναία στην καθημερινή βιοπάλη μέσα από χαρακτηριστικά, για την εποχή, επαγγέλματα• τότε που η δουλειά δεν γινόταν μόνο με πρωτόγνωρο κέφι, αλλά σήμαινε πολλά περισσότερα.

• Χορταστικές πληροφορίες για το φαγητό της εποχής εκείνης, στιγμιότυπα από κουζίνες σπιτιών και ατμοσφαιρικές ταβέρνες.

• Τους τρόπους διασκέδασης τα ωραία αλλά και συνάμα άτακτα εκείνα χρόνια: θέατρο, σινεμά, πυγμαχικοί αγώνες, ιπποδρομίες.

Το βιβλίο είναι ιδανικό ανάγνωσμα για τους λάτρεις, ερευνητές της παλιάς Αθήνας. 

Συγγραφέας

Ο Θωµάς Σιταράς γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα από γονείς Κωνσταντινουπολίτες. Αριστούχος απόφοιτος της Λεοντείου Σχολής, σπούδασε, ως υπότροφος του Βαυαρικού Υπουργείου Παιδείας, οικονοµικά και δηµοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Ολοκλήρωσε την πανεπιστηµιακή του εκπαίδευση µε μεταπτυχιακές σπουδές στο μάρκετινγκ στο ίδιο Πανεπιστήμιο.

Εργάστηκε στη Γερµανία, στην εταιρεία Ηλεκτρονικών Υπολογιστών «Honeywell». Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, απασχολήθηκε επί σειρά ετών ως ∆ιευθυντής Μάρκετινγκ στον βιοµηχανικό όµιλο «Α. Πετζετάκις» και σε άλλες µικρότερες επιχειρήσεις.

Παράλληλα, από το 1970 ασχολήθηκε µε την επαγγελµατική εκπαίδευση, ως συνιδρυτής του κολεγίου BCA και ως ιδρυτής του Κέντρου ∆ιοικητικών Επιστηµών. Στον ρόλο του εκπαιδευτή ενηλίκων έχει οργανώσει και συµµετάσχει σε πολυάριθµα σεµινάρια ∆ιοίκησης και Οργάνωσης, Μάρκετινγκ και Πωλήσεων.

Πέραν της συγγραφής επιστημονικών βιβλίων της ειδικότητάς του, ασχολήθηκε συστηματικά με την αθηναιογραφία. Έχει συγγράψει τρία βιβλία για την Παλιά Αθήνα, ενώ διαχειρίζεται συστηματικά από το 2012 τον ιστότοπο www.paliaathina.com – ένα διαδικτυακό μουσείο για την Αθήνα της περιόδου  1834-1940. 

Είναι συνεργάτης της διαδικτυακής έκδοσης της εφημερίδας Πρώτο Θέμα, με δημοσιεύσεις γύρω από την Παλιά Αθήνα, και τακτικό µέλος της Παγκόσµιας Οµοσπονδίας ∆ηµοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισµού.

Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορεί επίσης το ημερολόγιό του για το 2019 με τίτλο Η Ελλάδα της νοσταλγίας.