Γνώρισα τον Γιώργο Παυλόπουλο, από τον λογαριασμό του στο instagram. Μου άρεσαν πολύ οι φωτογραφίες του, συνήθως συνοδεύονται από κείμενα, με ένα τελικό αποτέλεσμα που ξεχωρίζει και προσωπικά μου ταιριάζει. Ακόμη και ο τρόπος που διαχειρίζεται κάποιος ένα μέσο στα social media, μπορεί να μαρτυρήσει πράγματα για εκείνον. Γράφτηκα στο newsletter του site του και κάθε τόσο λάμβανα κάποιο ηλεκτρονικό του μήνυμα. Ήταν τόσο ενδιαφέροντα όσα έγραφε, που θέλησα να αναζητήσω τα βιβλία του. Υπήρξε μια επικοινωνία, γνωριστήκαμε και ήπιαμε έναν καφέ. Με τον Γιώργο ανήκουμε στην ίδια γενιά. Τα βιβλία του με βρήκανε, και άρχισε το ταξίδι. Το "Όριο και το κύμα" είναι το τελευταίο βιβλίο του Γιώργου Παυλόπουλου. Πρόκειται για μια νουβέλα που θα έπρεπε να είχε διαβαστεί, αλλά και να είχε ακουστεί περισσότερο.
«Κι αν όλοι όσοι βρισκόμαστε εδώ συνδεόμαστε με κάποιον τρόπο; Αν τα κείμενα που αφήνουμε πίσω μας ενώνονται μεταξύ τους και δίνουν ένα τυχαίο γραπτό; Μια χαρτογράφηση ατομικών ονείρων που ενώνονται σ’ ένα μεγάλο όνειρο ίσως; Είναι εφικτό άραγε να γράφουμε ένα ενιαίο κείμενο χωρίς καν να το γνωρίζουμε; Μήπως οι λέξεις που αφήνουμε πίσω μας αποτυπώνουν το κλίμα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης; Μήπως αυτά τα κείμενα στέλνονται μέσω των καλωδίων σε μια υπηρεσία πληροφοριών που τα διαβάζει προκειμένου να βγάλει συμπεράσματα για θέματα που εμείς αγνοούμε; Μήπως οι γραφομηχανές συνδέονται ασύρματα μεταξύ τους; Μήπως οι γραφομηχανές διαθέτουν κρυφές κάρτες μνήμης;» (σ.18)
Από το οπισθόφυλλο: Όσο κι αν προσπαθεί να θυμηθεί τι έχει συμβεί, υπάρχει μια χαμένη δεκαετία στη ζωή του. Ή μήπως είναι παραπάνω; Ο Κ. Κοντικιάδης, ιδιοκτήτης του Καφέ των Μόνων Ανθρώπων, περπατάει στην Αθήνα μια μέρα γενικής απεργίας. Πρέπει να παραδώσει ένα δέμα, το οποίο δε γνωρίζει τι περιέχει. Στη διαδρομή σκέφτεται τα κείμενα που του αφήνει στο καφέ ένας άγνωστος, ο οποίος φαίνεται να γνωρίζει πολλά: από τους ανθρώπους που συναναστρέφεται μέχρι τη φανταστική πόλη που χτίζει στο μυαλό του. Είναι άραγε αυτός που θα τον βοηθήσει να θυμηθεί;
Αργά το απόγευμα, ο Κοντικιάδης θ’ αποκοιμηθεί παρά τη θέλησή του. Τότε, θα βρεθεί σε μια αλλιώτικη εκδοχή της πραγματικότητας και το μόνο που θα έχει μαζί του είναι ένα πορτοκαλί σημειωματάριο. Κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής του θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσει όχι μόνο ένα βαθύ προσωπικό τραύμα, αλλά κι ένα Ινστιτούτο που προσπαθεί να επωφεληθεί από την οικονομική κρίση. Προκειμένου να ερμηνεύσει τον αποσπασματικό κόσμο που εμφανίζεται σε κάθε του βήμα, καταγράφει τα πάντα στο σημειωματάριο. Όταν τελικά συνειδητοποιεί τι μπορεί να συμβαίνει, προσπαθεί με κάθε τρόπο να επανέλθει στην πραγματικότητα. Ωστόσο, μοιάζει ανήμπορος να ξυπνήσει…
Ένα πολύπλευρο μυθιστόρημα, όπου η πραγματικότητα μπλέκεται με το όνειρο. Ένα διαφορετικό οδοιπορικό στην Αθήνα της κρίσης, που ταράζει συθέμελα τις ζωές των ανθρώπων. Αξιολογήσεις, μνημόνια, το παράλογο μιας εποχής. Το όριο της λογικής και το όνειρο πάνω στο κύμα. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός. Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία του.
Ο Γιώργος Παυλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Είναι ο συγγραφέας τριών μυθιστορημάτων: 300 Βαθμοί Κέλβιν το Απόγευμα (Αλεξάνδρεια, 2007), Ατμός (Κέδρος, 2011) και Το Όριο και το Κύμα (Ποταμός, 2014). Ταξιδιωτικά κείμενα και διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά του εξωτερικού. Εκτενή αποσπάσματα των βιβλίων του δημοσιεύθηκαν στην αμερικανική λογοτεχνική επιθεώρηση InTranslation ενώ το μυθιστόρημά του Ατμός βρίσκεται στη μόνιμη συλλογή των βιβλιοθηκών Yale, Harvard, Princeton και Columbia. Ζει στο Βερολίνο.
Περισσότερες πληροφορίες για τον Γιώργο Παυλόπουλο μπορείτε να βρείτε στην προσωπική του ιστοσελίδα (http://www.gpavlopoulos.com) καθώς επίσης και στις σελίδες του στο facebook και στο instagram.
Γ.
Παυλόπουλος, Το όριο και το κύμα, Ποταμός, 2014
