Joan of mArc, στο θέατρο Φούρνος

Έχετε παρακολουθήσει ποτέ παράσταση βωβού θεάτρου; Αν όχι, τότε η ομάδα Splish Splash είναι μια ιδανική επιλογή για να σας μυήσει σε αυτή την πραγματικά ξεχωριστή θεατρική εμπειρία.  Η συγκεκριμένη ομάδα από το 2003 επιλέγει κλασικά έργα και τα «πειράζει», προσθέτοντας ισχυρή δόση από το χιούμορ της. 

Στη φετινή τους παράσταση (Joan of mArc), που ανεβάζουν στο θέατρο Φούρνος, μας θυμίζουν την ιστορία της Ιωάννας της Λωραίνης (1412-1431) και του αγώνα της στην πιο κρίσιμη φάση του Εκατονταετούς πολέμου έπειτα από διάφορα οράματα της. Τελικά τι ήταν η συγκεκριμένη κοπέλα; 

Ήταν μια μάγισσα ή μια αγία; Έβλεπε οράματα και είχε πραγματικά υπεράνθρωπες ικανότητες ή ήταν το θύμα ενός σκληρού συστήματος που την εκμεταλλεύτηκε και τελικά την πρόδωσε; Αυτό που νομίζω ότι απομένει από την ιστορία, είναι αφενός η γενναιότητα της αλλά και αφετέρου η εκμετάλλευση της από την Εκκλησιαστική εξουσία που οδήγησε στο θάνατο της. 

Ήταν η Εκκλησία που την καταδίκασε για να καεί ζωντανή. Εικοσιπέντε χρόνια μετά, ένα καινούργιο εκκλησιαστικό δικαστήριο αναγνώρισε τελικά τη συμβολή της. Ως γνωστόν, ανακηρύχθηκε αγία από την Καθολική Εκκλησία και προστάτιδα της Γαλλίας.

Πριν δω τη συγκεκριμένη παράσταση αναρωτιόμουν το κατά πόσο είναι εύκολο να "κρατηθεί" ζωντανό το ενδιαφέρον του θεατή με την τεχνική του βωβού θεάτρου. Σίγουρα πρόκειται για ένα δύσκολο και προκλητικό εγχείρημα για τους ηθοποιούς, οι οποίοι όμως με το ταλέντο τους το μεταμορφώνουν σε εύκολο. 

Είναι σαν ένα στοίχημα από την ομάδα Splish Splash, που στηριζόμενη στην τεχνική του σωματικού θεάτρου, το κερδίζει! Βασιζόμενη στην εξαιρετική κίνηση, σε μιμήσεις που στιγμές είναι σαν να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια σου ο Charlie Chaplin - οι λάτρεις του βωβού κινηματογράφου νομίζω θα συμφωνούσαν μαζί μου - και στην έκφραση των ηθοποιών.

Ιδιαίτερη αναφορά αξίζουν και στις εξαιρετικές βιντεοπροβολές, που παίζουν στο πίσω μέρος της σκηνής. Βοηθούν το θεατή να παρασυρθεί με τις έξυπνες ατάκες και τα καταπληκτικά κινούμενα σχέδια. Επίσης, η μουσική "ντύνει" εξαιρετικά τις στιγμές, συντελώντας στο δυνατό δεμένο σύνολο.  

Αν και η ιστορία της Ιωάννας της Λωραίνης είναι τραγική, παρόλα αυτά, η ομάδα Splish-Splash την παρουσιάζει μέσα από ένα κωμικό πρίσμα, καυτηριάζοντας την ιστορία, προκαλώντας το θεατή τόσο να γελάσει, μα όσο και να συγκινηθεί. Η δουλειά τους καλύπτει ένα κενό που υπήρχε στην αθηναϊκή σκηνή. Ήταν η πρώτη παράσταση που παρακολούθησα από την ομάδα Splish Splash, το μόνο σίγουρο είναι ότι απέκτησαν μια ακόμη ακόλουθο.  Ανακαλύψτε τους!

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Johnny O., Ιωάννα Καμπυλαυκά
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κυριακή Στούρου
Σενάριο: Johnny O.
Κοστούμια: Constance Puyt
Σκηνογραφία - Video προβολές - Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Οικονόμου
Επιμέλεια κίνησης: Ιωάννα Καμπυλαυκά
Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος
Επικοινωνία: Γεωργία Σουβατζή

Παίζουν: Βασίλης Ζαϊφίδης, Ευγενία Μαραγκού, Βλάσης Πασιούδης, Γιάννης Φιλίππου, Νάνσυ Χρυσικοπούλου, Johnny O. 

Θέατρο Φούρνος, Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα
Παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη, 21:15
Διάρκεια: 1 ώρα και 20 λεπτά
Εισιτήρια: 12€ (γενική είσοδος), 10€ (φοιτητικό και άνω των 65), €5 (ανέργων και ατέλειες)

Facebook page: https://www.facebook.com/splishsplashpantomime/

στο Λευκό τον Πύργο...

Είναι πολλοί εκείνοι που έχουν επισκεφτεί τη Θεσσαλονίκη, μα δεν έχουν ανέβει στο Λευκό Πύργο. Εμένα πάλι ήταν το πρώτο πράγμα στο πρόγραμμα μου που έκανα μόλις επισκέφτηκα τη συμπρωτεύουσα. Είχα ανέβει ξανά πριν χρόνια.  Δε θυμόμουν πολλά πράγματα, μόνο μου είχε απομείνει η ανάμνηση της αίσθησης του ανοικτού ορίζοντα από ψηλά.

Εκείνη τη μέρα ήταν ένα παγωμένο πρωινό του Ιανουαρίου. Με έναν βροχερό καιρό που ταίριαζε απόλυτα στο συννεφιασμένο σκηνικό του βορρά.

Στην είσοδο του Λευκού Πύργου, σύμβολο της Θεσσαλονίκης, μπορείς να μάθεις πολλά για την ιστορία του. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι κτίστηκε το 15ο αι., μετά την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Οθωμανούς το 1430, στη θέση του υπήρχε παλαιότερος πύργος της βυζαντινής οχύρωσης της Θεσσαλονίκης, στο σημείο που το ανατολικό τείχος συναντούσε το τείχος της θάλασσας.

Στο εσωτερικού του Πύργου στεγάζεται μια πολύ ενδιαφέρουσα μόνιμη έκθεση που αφορά την ιστορία της πόλης της Θεσσαλονίκης από την εποχή της ίδρυσής της το 316/15 π.Χ. μέχρι και τις μέρες μας. Η έκθεση παρουσιάζει με συνοπτικό τρόπο όψεις της ιστορίας της. 

Ένας πολύ καλός τρόπος να μάθεις πράγματα για την μακραίωνη, 

αδιάσπαστη ιστορική παρουσία της.

Η ιστορία των πόλεων είναι πάντα άκρως γοητευτική.

Ματιές προς το εξωτερικό χώρο από τα παράθυρα.

Η θάλασσα να δεσπόζει.

Επισκέφτηκα τη Θεσσαλονίκη  και τη Βεργίνα  στα τέλη του φετινού Ιανουαρίου. Μα πραγματικά, έχω την παράξενη αίσθηση ότι έχει μεσολαβήσει τουλάχιστον ένα έτος από τότε...

Οπότε τι μένει ως δίδαγμα; Ταξιδέψτε όσο μπορείτε, όποτε μπορείτε. Ζήστε, γνωρίστε. Θα είναι το αποκούμπι σας για τα ζόρια όταν θα σας επισκεφτούν.

Check: Λευκός Πύργος Θεσσαλονίκης 

Σοφία Λασκαρίδου, μια αγάπη μεγάλη. Μαγική παράσταση στο Θέατρο 104.

Μια εξαιρετική παράσταση παρουσιάζεται στο Θέατρο 104, βασισμένη στα ημερολόγια της Σοφίας Λασκαρίδου. Πρόκειται για μια παράσταση εμπνευσμένη από τον μοιραίο έρωτα της ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου και του συγγραφέα Περικλή Γιαννόπουλου.

Η Σοφία Λασκαρίδου

Η Σοφία Λασκαρίδου ήταν ιδιαίτερη γυναίκα, που δεν έμοιαζε με τις υπόλοιπες. Αρκετά δυναμική, αρκεί να αναφερθεί πως ήταν εκείνη που έσπασε το άβατο στη Σχολή Καλών Τεχνών, ανοίγοντας το δρόμο για τη γυναικεία παρουσία στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Αν σήμερα οι γυναίκες μπορούν να σπουδάσουν, το οφείλουν πρώτα στο δικό της πείσμα. Καταγόταν από ευκατάστατη οικογένεια, ήταν όμορφη, είχε μια ιδιαίτερη καλλιέργεια, ένα ισχυρό κοινωνικό status, μα δεν ερωτευόταν εύκολα. Η σπάνια ιδιοσυγκρασία της δεν την άφηνε να ανοίξει εύκολα την καρδιά στον έρωτα.  

Ο Περικλής Γιαννόπουλος, ο επονομαζόμενος «αυτόχειρας του Σκαραμαγκά», ήταν ένας μοναχικός, ιδιαίτερα ευαίσθητος, δοκιμιογράφος, λογοτέχνης, πατέρας του πνευματικού κινήματος του ελληνοκεντρισμού. Υπήρξε ελληνολάτρης διανοητής, αγαπούσε την Αττική γη, λάτρευε την Ακρόπολη, ποθούσε να αγαπήσει και να αγαπηθεί βαθιά. Με τη Σοφία Λασκαρίδου έζησαν μια μοιραία αγάπη, μυθιστορηματικού χαρακτήρα. 

 Γνωρίστηκαν τυχαία περίπου στο 1895. 

«Η μεγαλύτερη ευτυχία, μα και η πιο μεγάλη δυστυχία της ζωής μου, γεννήθηκε από μια μοιραία συνάντηση. Ερχόταν αντίθετα από μένα, λίγα βήματα μας χώριζαν. 

Στάθηκε, άθελα, στάθηκα κι εγώ. Τα μάτια μας συναντήθηκαν. 

-Με συγχωρείτε, ψιθύρισε,

η ομορφιά σας με θάμπωσε.

-Κι εμένα, η δική σας.

Χαμογελάσαμε και οι δυο. Αυτό ήταν.»

Εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε ένας έρωτας που θα διαρκούσε έως και το θάνατό τους.

Έπειτα από λίγες μέρες, ο Γιαννόπουλος πάει στο σπίτι της.  

«Την Κυριακή, ύστερα από την συνάντηση εκείνη, έγινε το απροσδόκητο. Είδα να μπαίνει ξαφνικά στο σαλόνι του σπιτιού μας ο ωραίος άγνωστος. Η καρδιά μου σταμάτησε. Προχώρησε προς το μέρος μου και συστηθήκαμε.

 – Περικλής Γιαννόπουλος 

– Ώστε γνωρίζατε ποια ήμουν; 

– Πήρα το θάρρος να έλθω. Έπρεπε να έλθω. 

Η μητέρα μου δέχθηκε τον Γιαννόπουλο με τη συνηθισμένη της καλοσύνη και μίλησαν αρκετά μαζί. Ο πατέρας μου κοίταξε τον ξανθό νέο που του παρουσίασα και χαμογέλασε. 

– Η κόρη μου είχε πάντα ωραίες φίλες και φίλους, είπε. Τα νιάτα και η ομορφιά είναι το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο, φτάνει να ξέρει κανείς να τα μεταχειρίζεται».

Περικλής Γιαννόπουλος - Σοφία Λασκαρίδου

Όταν κάποιος δε μπορεί να αγαπήσει όπως το φαντάζεται, 

δε του μένει παρά να αγαπήσει την οδύνη του.

Η Σοφία Λασκαρίδου υπήρξε η πρώτη γυναίκα που σπούδασε ζωγράφος, ήταν εκείνη που έπεισε τον τότε βασιλιά Γεώργιο Α’ να καθιερώσει με νόμο την υποδοχή γυναικών στην ανώτατη εκπαίδευση, και ειδικότερα στη σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου Αθηνών. Απόφαση που προκάλεσε τότε έντονες αντιδράσεις. Μάλιστα ήταν το 1903 όπου η Σοφία Λασκαρίδου δεχόταν μέχρι και απειλές ότι θα την κάψουν με βιτριόλι για το κατόρθωμα της...

Οι δυο τους ερωτεύτηκαν βαθιά. Έκαναν ατελείωτους περιπάτους στον Υμηττό, στην κατάφυτη Καλλιθέα, στην Ακρόπολη και στον Φιλοπάππου. Το 1907 η Σοφία κερδίζει μια υποτροφία για 3 χρόνια στο Μόναχο. Φεύγει να ακολουθήσει το όνειρο της ως ζωγράφος. Ο Περικλής δε θα την ακολουθήσει, δεν μπορεί να ζήσει μακρυά από τη λατρεμένη του Αττική γη, αποφασίζει να μείνει κοντά στην αγαπημένη τους Ακρόπολη και να την περιμένει μέχρι να γυρίσει. Μα όσο εκείνη ήταν στο Μόναχο, εκείνος δεν άντεξε, αυτοκτόνησε: καβάλησε ένα άσπρο άλογο, μπήκε στη θάλασσα του Σκαραμαγκά και φύτεψε μια σφαίρα στον κρόταφό του. Προηγουμένως είχε κάψει πολλά ανέκδοτα έργα του, υποστηρίζοντας ότι εφόσον η Ελληνική Φύση τα ενέπνευσε στον ίδιο, θα τα ενέπνεε και σε άλλους μελλοντικά. Η Σοφία επιστρέφει στην Αθήνα, όπου παραμένει μέχρι και το θάνατο της. Έφυγε στις 13 Νοεμβρίου 1965  σε ηλικία 89 ετών στο πατρικό της σπίτι στην Καλλιθέα. Έμεινε πιστή σε εκείνη την αγάπη έως το θάνατο της...

Η ομάδα 4Frontal καταφέρνει με τις ερμηνείες, τη μουσική υπόκρουση, τα κουστούμια εποχής, τη σκηνοθετική ματιά, να μας παρουσιάσει μια μαγική παράσταση. Άκρως συγκινητική από το πρώτο ως το τελευταίο της λεπτό. Έτσι και εγώ σήμερα, σας προτείνω να μη χάσετε με τίποτα αυτή την παράσταση... Το θέατρο που αγαπάμε... "Σοφία Λασκαρίδου, μια αγάπη μεγάλη"...τρέξτε...

Ταυτότητα Παράστασης

Παράσταση βασισμένη στα ημερολόγια της Σοφίας Λασκαρίδου 

Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης

Σκηνικά-Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Μουσική Σύνθεση: Λευτέρης Βενιάδης

Επιμέλεια φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Τσιμπρικίδου 

Φωτογραφίες:  Σταύρος Χαμπάκης

Ερμηνεύουν:  Σταύρος Γιαννουλάδης, Θανάσης Ζερίτης, Ελένη Κουτσιούμπα, Νεφέλη Μαϊστράλη, Αμαλία Νίνου, Αριστέα Σταφυλαράκη, Μαριέττα Σγουρδαίου

Περισσότερες πληροφορίες: 

www.4frontal.com & www.facebook.com/4Frontal?fref=ts

Στοιχεία Παράστασης

Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: Παρασκευή, 27 Ιανουαρίου

Ημέρες παραστάσεων: Παρασκευή και  Σάββατο στις 21.15, Κυριακή στις 19.00

Διάρκεια παράστασης : 70' (χωρίς διάλειμμα)

Τιμές Εισιτηρίων: Γενική είσοδος 12 € –  φοιτητικό/ανέργων 8 € – ατέλειες 5 €

Παρασκευή γενική είσοδος 10  

H Παράσταση κάθε Παρασκευή και Σάββατο συμμετέχει στο πρόγραμμα Cosmote deals for you, δίνοντας δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός!

Θέατρο: Κεντρική σκηνή, Θέατρο 104 || Ευμολπιδων 41.Γκάζι  .Στάση Μετρό Κεραμεικός || Τηλέφωνο: 2103455020 – 6940290312 || www.104.gr 

Περί βλακείας, Ρόμπερτ Μουζίλ

«Αν η βλακεία δεν έμοιαζε τόσο πολύ με την πρόοδο, το ταλέντο, την ελπίδα ή τη βελτίωση, κανείς δε θα ήθελε να είναι βλάκας», έγραφε ο Ρόμπερτ Μουζίλ το 1931 όταν έκανε την προσπάθεια να δώσει ορισμό στη βλακεία μέσα από αφοριστικά κείμενα, πριν ακόμη δώσει σ' αυτά τη μορφή δοκιμίου που προέκυψε.

«…(την εξυπνάδα) βεβαίως και την εκτιμούν στον υποτελή, αλλά μόνο στο μέτρο που συνδυάζεται με άνευ όρων αφοσίωση. Τη στιγμή που θα λείψει το εχέγγυο αυτό, τη στιγμή που καθίσταται αμφίβολο αν η εξυπνάδα είναι προς όφελος του εξουσιαστή, τότε αυτή σπάνια θα ονομαστεί εξυπνάδα, και συχνότερα αλαζονεία, θρασύτητα ή πονηριά. Δημιουργείται συχνά μια κατάσταση λες και αυτή η εξυπνάδα αντιμάχεται την τιμή και την αυθεντία του εξουσιαστή, έστω και αν δεν απειλεί πραγματικά την ασφάλεια του.» (σ.40)

«Σε καιρούς προσωπικής ανασφάλειας, θα ονομαστούν "εξυπνάδα" η πονηριά, η βία, η εγρήγορση και η σωματική δεξιοσύνη. Σε καιρούς πνευματικής και, θα μπορούσε κανείς να πει, αστικής στάσης ζωής, τη θέση όλων αυτών θα πάρει η διανοητική εργασία.» (σ. 58)

«Δηλώνω λοιπόν, λίγο πριν ξεπεράσω το όριο, ανίκανος να συνεχίσω. Επειδή ένα βήμα ακόμα να κάναμε πέρα από το σημείο που σταματήσαμε, θα βγαίναμε από το πεδίο της βλακείας που δεν είναι ούτε θεωρητικό ούτε πολυποίκιλο, και θα μπαίναμε στο βασίλειο της σοφίας, σε μια έρημη περιοχή που την αποφεύγουν όλοι.» (σ. 91)

Το βιβλίο «Περί βλακείας» του Ρόμπερτ Μουζίλ, υπάγεται στη σειρά "Φάροι ιδεών" από τις εκδόσεις Μίνωας. Μια σειρά με διαχρονικά έργα σημαντικών συγγραφέων που συμβάλλουν στην ενίσχυση της κριτικής σκέψης.

Ρόμπερτ Μουζίλ, Περί βλακείας, μφρ. Α. Ιωαννίδου, Μίνωας, 2017