Να τιμάς τη ζωή.

Δεν τελειώνει ποτέ η επιθυμία στον άνθρωπο. Η τάση προς τα άνω. Ποτέ. Ανεξαρτήτως ηλικίας, μορφωτικού επιπέδου και κοινωνικού στάτους. Πάντα θα μαγεύεται, θα νοσταλγεί και θα παλεύει. Θα θέλει να ζήσει το καλύτερο - εκείνο που τα παιδικά του μάτια κάποτε πίστεψαν, κάποτε ονειρεύτηκαν. Που και μόνο η σκέψη του, τον κατακλύζει με συγκίνηση.

Χαζεύω ατέρμονα το δρόμο. Τόσα αμάξια στις 4 π.μ, ημέρας καθημερινής. Κάποιοι με ποδήλατο. Άλλοι περπατάνε. Ταξί. Ξημερώματα στην πόλη. Αυτή είναι η Αθήνα. Ακόμα και από εδώ μέσα, δε χορταίνω να την κοιτάζω.  Πόλη εν κινήσει. Κάθε αμάξι, σαν μια σκέψη φευγαλέα.

Η συννεφιασμένη και βροχερή μέρα ένα πράγμα σαν να μας φωνάζει. Ζήστε, αγαπήστε. Μη χάνετε ούτε λεπτό. Κάθε στιγμή που λιγοψυχάς, να έχεις στο νου σου όσους είναι στο κρεββάτι ενός νοσοκομείου. Να ζεις και για αυτούς. Να τιμάς τη ζωή. Να αγαπάς τη ζωή. -

Δίπλα σε αυτούς που αγαπάς. Δίπλα αυτοί που αγαπάς. 

Κάλλιο αργά, παρά ποτέ ;)

Πρώτο ηλιοβασίλεμα του 2016, ο ήλιος βυθίζεται στον Πειραιά.

Είναι η πρώτη φορά, απ' όταν ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο, που ξεκινά ένας νέος χρόνος και καθυστερώ τόσο πολύ ν' ανεβάσω ανάρτηση. Δεν είναι φυσικά ότι δεν το είχα στο νου μου, είναι ότι διάφορες ασχολίες πραγματικά δε μου άφησαν κενό χρόνου.  Ή μάλλον ότι το όποιο κενό καλύφθηκε από άλλα πράγματα. 

Πρόκειται απλά για μια δημιουργική σιωπή.

Χρειάζεται και αυτή, είναι στιγμές αναγκαία.

Η πρώτη φωτογραφία της πρώτης ανάρτησης (και ας ανεβαίνει στα μέσα του μηνός) είναι το πρώτο ηλιοβασίλεμα του 2016. 

Όσο και αν σκορπιζόμαστε σε δεκάδες πράγματα, ο ουρανός μας υπενθυμίζει την ομορφιά της ζωής, όλα εκείνα που δεν πρέπει να χάνουμε.

New Year, New Moleskine!

Όπως κάθε νέο έτος, έτσι και εφέτος μια από τις πρώτες "χαρές" του νέου έτους ήταν η αγορά ενός καινούργιου σημειωματάριου, ενός από αυτά που αγαπάω. Να το έχω κοντά μου και αυτή τη νέα χρονιά σε κάθε μου στιγμή. Γιατί αυτό εδώ είναι το online ιστολόγιο, θα το χαρακτήριζα ίσως περισσότερο πολιτιστικό ημερολόγιο - μα υπάρχει και το άλλο, το πιο προσωπικό, με γραφές της στιγμές, της ζωής... Εκείνο με τις πιο προσωπικές σκέψεις, που δε θέλω να το διαβάζει κανένας πέρα από εμένα.

"Το όραμα που δε συνοδεύεται από πράξεις είναι απλώς ονειροπόληση.

Οι πράξεις χωρίς όραμα είναι εφιάλτης." (Ιαπωνική παροιμία)

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την παρουσία σας τόσο στο ιστολόγιο, όσο και στα accounts του στα social media. Είστε η αφορμή να ξαναγυρίζω εδώ.

Ευχές για τη νέα χρονιά. Υγεία, αγάπη, γεμάτη όμορφες στιγμές και δημιουργία για όλους!