"Το γράμμα σου το τόσο αισιόδοξο, το τόσο ωραία γεμάτα σχέδια κατέληξε στο να δώσει τη χαριστική βολή στη ψυχή μου, τη βασανισμένη με τα διάφορα προβλήματα και διλήμματα που μου έχουν παρουσιαστεί τον τελευταίο καιρό. Ακριβώς τη στιγμή που ζητούσα πληροφορίες περί της δυνατότητας να γίνω αμερικανός resident ή πολίτης. Το φαντάζεσαι; Ένα είναι βέβαιο αγαπητό μου παιδί ότι είτε εδώ είτε κάτω στον τόπο μας θα είμαι πάντα δυστυχισμένος. Αλλά εδώ τουλάχιστον θα είμαι λιγότερο δυστυχισμένος. Εδώ παρ' όλο που υποφέρω ηθικά, είμαι ηθικά αγνός. Δε θα ήταν αλίμονο το ίδιο στην Αθήνα. Το γνωρίζω πολύ καλά. Στην Αθήνα χτυπιέμαι ηθικά από δυο μεριές. Εδώ επιτέλους υποφέρω από τα δικά μου βάσανα που θα υπάρχουν για μένα σε όλες τις γωνιές της γης. Η Αθήνα όμως θα σημαίνει την απόλυτη πανωλεθρία, αν ξαναγυρίσω για πολύ. Εδώ επιτέλους αισθάνομαι εξαγνισμένος. Βοηθημένος να μετουσιώσω τις αδυναμίες μου. Επειδή εδώ οι άνθρωποι είναι αθώοι και γεμάτοι θρησκευτικά αισθήματα. Στον τόπο μας ή στην Ευρώπη, ο κόσμος είναι φιλύποπτος και σε κάνει να αηδιάσεις και τις πιο αγνές σου διαθέσεις. Σε λερώνουν. Με τον τρόπο αυτό χάνει κανείς το θάρρος του."
"Αυτόν τον άνθρωπο τον σταύρωσαν πολλές φορές. Και σαν να μην αρκούσε μόνο αυτό, τον κορόιδευαν από πάνω ανοικτά. Μολονότι με κάποιο διεστραμμένο τρόπο τον αγαπούσαν παράλληλα και τον σέβονταν. Αυτό που υπήρξε ο Μητρόπουλος δε το χωρούσε ο νους των συγκαιρινών, ούτε των Ελλήνων, ούτε των Αμερικανών. Κανείς από τους συκοφάντες δεν αμφισβήτησε όμως τις ικανότητες του. Γι' αυτό άρχισαν να τον ροκανίζουν, υπονομευτικά. Όχι από κακία. Απλώς για να δουν αν θα αντέξει. Αν θα άντεχε ίσως να πίστευαν και αυτοί, μετά. Άρχισαν να χτυπάνε αλύπητα τη σκληρή απόφαση του, να είναι διαφορετικός. Όσοι δεν μπόρεσαν. Σε μια εποχή όπου το "άγιος" και το "δειλός" μπερδεύονταν όπως και η ηθική με τους αναποφάσιστους έμοιαζαν ένα. Η ουσία είναι πως ο Μητρόπουλος τους έκανε να αισθανθούν άβολα. Γιατί αυτοί διάλεξαν το εύκολο. Και εκείνος το ανέφικτο. Την πιο ψηλή κορυφή. Και αυτό τους φόβιζε. "
Τα παραπάνω αποσπάσματα προέρχονται από το παρακάτω εξαιρετικό αφιέρωμα για τον Δημήτρη Μητρόπουλο, στην εκπομπή "Που πάει η εκπομπή όταν δεν την ακούμε πια;" του Μενέλαου Καραμαγγιώλη. Αξίζει να την ακούσετε ολόκληρη, στο παρακάτω βίντεο:
Ο Δημήτρης Μητρόπουλος (Αθήνα, 1 Μαρτίου 1896 - Μιλάνο 2 Νοεμβρίου 1960) ήταν Έλληνας μαέστρος, πιανίστας και συνθέτης που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όσα είπε για την Ελλάδα του Εμφυλίου τότε, μόνο σήμερα μπορούμε να τα εκτιμήσουμε. Οι συκοφάντες και εδώ και εκεί επέμειναν. Παρ' όλα αυτά ο Μητρόπουλος πέτυχε το όνειρο του. Έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης.
Ιστοσελίδα για τον Μητρόπουλο από τον Έλληνα βιογράφο του, Απόστολο Κώστιο εδώ:
http://www.dimitrimitropoulos.gr/
12 σχόλια:
Τεράστια μορφή. Συγχαρητήρια για την αφιέρωσή σου. Πολύ συγκροτημένη. Καλή βδομάδα να έχεις.
Εξαιρετικο!!
Θυμάμαι όταν άκουσα εντελώς τυχαία την εκπομπή του Μενέλαου Καραμαγγιώλη για τον Μητρόπουλο, είχα κολλήσει πάνω στον υπολογιστή για να μην χάσω το παραμικρό. Στο τέλος σημείωσα και απέκτησα το εξαιρετικό βιβλίο με την βιογραφία του. Τον ιεροφάντη της μουσικής. Χαίρομαι που τώρα θα έχω και εκείνη την εκπομπή στο αρχείο μου :-)
Είναι βαρύ το τίμημα να είναι κανείς διαφορετικός, αλλά και ξεχωριστός συγχρόνως στον τομέα του. Ακόμα μεγαλύτερο το τίμημα όταν ο ίδιος έχει ανθρωπιά, αρχές και ήθος.
Και μια που συζητάνε τόσα και τόσα για την εκπαίδευση, πόσο μεγάλο αλήθεια είναι το κενό και πόσο λυπηρό που ορισμένοι Μεγάλοι Έλληνες γίνονται γνωστοί στους νέους αφού τελειώσουν το σχολείο. Και αν δεν συμβεί τυχαία, θα πρέπει να κάνουν εκείνοι πρώτοι τα βήματα για να τους γνωρίσουν.
Όπως πάντα ξεχωριστή ανάρτηση!
@ Giannis Pit: Καιρό πριν έτοιμη η ανάρτηση αυτή, περίμενε την χτεσινή μέρα. Για να τιμήσει έναν μεγάλο καλλιτέχνη. Αξίζει κάποιος ν' ακούσει το βίντεο.
@ Ανώνυμε : :)
@ Μargo: Μήπως στην είχα στείλει με εμαιλ; Γιατί θυμάμαι ότι και εγώ όταν την είχα πρωτοακούσει (πριν πολύ καιρό), είχα σημειώσει αυτά τα αποσπάσματα τα έβαλα σε ανάρτηση και ετοίμασα το αφιέρωμα, που αποθηκεύτηκε στα πρόχειρα του blog για να ανέβει στη χτεσινή επέτειο. Επειδή όμως θα πέρναγε καιρός, νομίζω ότι έστειλα την εκπομπή με εμαιλ για να την ακούσουν κάποιοι φίλοι. Εσύ ήμουν σίγουρη ότι θα εκτιμούσες το αφιέρωμα λόγω της ειδικότητας σου. Οι περισσότεροι δε γνωρίζουν τον Μητρόπουλο ως μορφή...
@ astria: Αρχικά πόσο χαίρομαι που σε ξαναβλέπω εδώ. :) Θα μπορούσα να το αναλύσω, αλλά απλά γράφω αυτό τώρα. :) Έχεις απόλυτο δίκιο, μα φοβάμαι ότι η πλειοψηφία και όταν θα τελειώσει το σχολείο δε θα τους γνωρίσει... Μακάρι το σχολείο να έδειχνε τέτοιους δρόμους... μακάρι! Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και τα λόγια σου, φιλιά, μεγάλη αγκαλιά!
Α καλώς την κι απ'τα λημέρια μας ;-)
Διπλή χαρά γιατί και ο Α.Κώστιος ( αγαπημένος φίλος) έχει κάνει εξαιρετική δουλειά και κυρίως με αγάπη και ήθος .
Όπως σου έλεγα και για την Κάλλας μοιάζει ίσως αναπόφευκτη η μοναξιά για τόσο ξεχωριστές προσωπικότητες αλλά αυτό που αληθινά πληγώνει είναι το πόσο άγνωστοι παραμένουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι σε μια χώρα που δεν υπάρχει κανείς που να μην γνωρίζει π.χ την Άντζελα Δημητρίου ...
Δυστυχώς οχι μόνο δεν εξαλείψαμε καμία παθογένεια τα χρόνια της ευημερίας αλλά αφεθήκαμε τρισευτυχισμένοι και χαλαροί να βουλιάξουμε σε ό,τι φθηνότερο υπήρχε και τώρα γυρνάμε εξαγριωμένοι και βαφτίζουμε πολυτέλεια ό,τι έχει να κάνει με την τέχνη
Ωραίααα
Πάω ν'ακούσω το πολύτιμο δώρο σου να ηρεμήσω
@Road έχεις δίκιο. Όταν μπήκα να την ακούσω είδα ότι ήδη την είχα βάλει στη λίστα αγαπημένων της vimeo. Και θυμήθηκα εκείνη την επικοινωνία με αφορμή τον Μητρόπουλο.
Μέσα στην πληθώρα των αρχείων που κρατώ ξεχνώ τελικά (κυρίως δεν προλαβαίνω) να τα ακούσω ξανά και ξανά. Το έκανα τώρα λοιπόν με αφορμή την ανάρτηση!
@Ξωτικούλι μας μεγάλη κουβέντα ανοίγεις με το σχόλιό σου. Όπως και να το κάνουμε φτιάχνουμε την ιστορία του αύριο. Είμαι σίγουρη πως όλα τα ευτελή θα ενσωματωθούν σε μια λέξη. "Παρακμή!" Και πως μέσα από αυτήν κάποιοι "αντιστασιακοί" θα αδηγήσουν την ανθρωπότητα σε μια πολιτιστική έκρηξη με κέντρο τον άνθρωπο, την φύση, την ίδια τη ζωή! Το ότι δεν το βλέπουμε ακόμη δεν σημαίνει πως δεν συμβαίνει. Αν συμβαίνει μέσα σου συμβαίνει παντού ;-)
Η μοναξιά των ξεχωριστών, και αυτό ωραίο θέμα για κουβέντα. Πολύ μακριά μου πέφτετε;-)
Φιλιά πολλά κορίτσια :-)
@ Ξωτικό: Αναρωτιέμαι αν άκουσες την εκπομπή. ;) Σε αυτή τη χώρα που θα έπρεπε να γεννούσε έναν νέο πολιτισμό, με τόσα ερεθίσματα, προτιμούμε να ασχοληθούμε με το εύκολο, το πιο εύπεπτο και να διασκεδάζουμε με Άντζελα, αν μιλήσεις για κάτι άλλο, θα σε πάρουν στο ψιλό. Ίσως εμείς ονειροβατούμε τελικά. Ελάχιστοι γνωρίζουν τον Μητρόπουλο. Όπως και ελάχιστοι έχουν ακούσει Κάλλας. Γι αυτό θα ευθύνεται κάτι άλλο πέρα από τους ανθρώπους. Έτσι πρέπει να είναι. Η έλλειψη παιδείας προκαλείται από την έλλειψη ενδιαφέροντος... Είναι σημαντικό κάποιος να σου ανοίξει έναν δρόμο. Αυτό πιστεύω πλέον. Αυτό το μπλογκ μου χάρισε ανθρώπους σαν κ σένα στη ζωή μου, τώρα που το σκέφτομαι..., δώρο..., φιλιά. :)
@ Margo: Που να το θυμάσαι, εδώ το είχα ξεχάσει κ εγώ που το είχα στειλει, μα τόσο είχα ενθουσιαστεί τότε... όταν την είχα πρωτοακούσει. Συνυπογράφω το σχόλιο σου προς το ξωτικό, δυστυχώς μας πέφτεις κ εσύ μακρυά... Αλλά ευτυχώς το διαδίκτυο μας ενώνει... ΦΙΛΙΑ!
Δημοσίευση σχολίου