Εθνικό Αστεροσκοπείο, όταν το βλέμμα γεμίζει με μαγεία...

Στις αρχές του Σεπτέμβρη περάσαμε την είσοδο του Εθνικού Αστεροσκοπείου, για να παρακολουθήσουμε μια ξενάγηση στους χώρους του και παράλληλα στα αστέρια.

Η επιγραφή "Servare Intaminatum" (Να διατηρηθεί ανέπαφο) δεσπόζει στην πρόσοψη.

Τοποθετήθηκε από τον Θεόφιλο Χάνσεν, ο οποίος επεξεργάστηκε τα σχέδια του Αστεροσκοπείου και ενθουσιασμένος από το τελικό αποτέλεσμα τοποθέτησε τη συγκεκριμένη επιγραφή. 

Βλέπετε κάποια σημάδια από σφαίρες στο μάρμαρο της εισόδου του;

Είναι από τα πυρά των Γερμανών. Μάλιστα, είχανε σκοτώσει και έναν υπάλληλο...

Τις ξεναγήσεις τις έχουν αναλάβει νέοι (τριαντάρηδες) επιστήμονες που πραγματικά φάνηκε ότι είναι έμπειροι και απολαμβάνουν τη διαδικασία... Η συγκεκριμένη κοπέλα που ξενάγησε το δικό μας γκρουπ ήταν εξαιρετική και την ευχαριστούμε.

  

Στο εσωτερικό του Εθνικού Αστεροσκοπείου δεσπόζει η βιβλιοθήκη 

με εξαιρετικά σπάνια βιβλία.

Όπως και μια σειρά με πολύτιμα αστρονομικά όργανα.

Ουράνια σφαίρα.

Στο βάθος, ένας χάρτης της Σελήνης.

Οκτάνας

Το συγκεκριμένο τηλεσκόπιο στραμμένο προς την Ακρόπολη, 

όπου έβλεπες τους κίονες της...

Κάπως έτσι η Ακρόπολη συνδέεται, στη ματιά και στο μυαλό σου, 

με τα αστέρια του σύμπαντος...

Δεν πρόκειται να ξεχάσω όμως τη συγκεκριμένη θέα

από το παράθυρο του Εθνικού Αστεροσκοπείου.

Κυριολεκτικά σου έκοβε την ανάσα,

ευχήθηκα να ήταν αυτό το δωμάτιο μου... 

Οι πρωτεργάτες...

Αυτές οι φωτογραφίες βρίσκονται στη ξεχωριστή Θόλο που είναι λίγο μακρύτερα, δίπλα από το Εθνικό Αστεροσκοπείο...

όπου βλέπεις από κοντά το ιστορικό τηλεσκόπιο Δωρίδη του 1902, και όπου μπορείς να παρατηρήσεις κάποιο πλανήτη. Εμείς είδαμε τον Κρόνο. 

Η μαγεία των άστρων στο σκοτάδι

Φεύγοντας από το Λόφο των Νυμφών, στρέφεις το βλέμμα πάλι προς την Ακρόπολη,

αυτή η πόλη μπορεί να είναι πραγματικά μαγική.

Η σύνδεση με το παρελθόν εδώ είναι αναπόφευκτη. Άλλωστε στην Πνύκα έχουν βρεθεί τα θεμέλια του ηλιοσκοπίου του Μέτωνα, ενός πύργου με εμβαδόν τέσσερα τετραγωνικά μέτρα, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν για να παρατηρούν τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων...

Αν ενδιαφέρεστε για τις ξεναγήσεις του Εθνικού Αστεροσκοπείου, δείτε τις ημερομηνίες τους και φροντίστε να είστε ένα εικοσάλεπτο πριν εκεί. Για περισσότερα δείτε : Βραδινές ξεναγήσεις 2015

Επιπλέον πληροφορίες:
Αρχαιολογία της πόλης των Αθηνών: Εθνικό Αστεροσκοπείο
Βράχος του Αρείου Πάγου: Βράχος του Αρείου Πάγου, από τα πιο όμορφα σημεία της Αθήνας
Αστεροσκοπείο Αθηνών. Το ίδρυμα ήταν δωρεά του βαρώνου Γ. Σινά, την εποχή που οι πλούσιοι έδιναν στο κράτος και δεν έπαιρναν από αυτό: Μηχανή του Χρόνου

Paul Auster, Σανσετ Παρκ, Μεταίχμιο

«Θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι, από την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ, ο οποίος ξεκίνησε περίπου είκοσι χρόνια προτού γεννηθεί, η έννοια γνωστή ως Αμερική έχει ξοφλήσει, ότι η χώρα έχει πάψει να αποτελεί σημείο αναφοράς. Κάτι ωστόσο εξακολουθεί να ενώνει τις μάζες ετούτου του πεθαμένου έθνους, υπάρχει μια ιδέα την οποία η αμερικανική κοινή γνώμη αποδέχεται ομόφωνα, και αυτή δεν είναι άλλη από την πίστη στην έννοια της προόδου. Αυτός όμως επιμένει πως κι εδώ κάνουν λάθος, ότι η τεχνολογική ανάπτυξη των περασμένων δεκαετιών έχει στην πραγματικότητα περιορίσει τις ευκαιρίες για πραγματική ζωή. Γιατί σε έναν πολιτισμό μιας χρήσης, γέννημα της απληστίας των επιχειρήσεων που κυνηγούν το κέρδος, τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο αξιοθρήνητα, άλλαξαν, έχασαν ακόμα περισσότερο το νόημα και τη σημασία τους. Μπορεί οι επαναστατικές τους πράξεις να είναι ασήμαντες, οργίλες χειρονομίες με μηδαμινό ή περιορισμένο αποτέλεσμα, ενισχύουν όμως την αξιοπρέπειά του, τον βοηθούν να ανέβει στα δικά του μάτια. Θεωρεί δεδομένο ότι το μέλλον είναι χαμένη υπόθεση, κι αν το παρόν είναι το μόνο που έχει πλέον σημασία, θα πρέπει να είναι διαποτισμένο με το πνεύμα του παρελθόντος».

«Τα κτίρια κατέρρευσαν και κάηκαν, τα κτίρια που δεν υπάρχουν πλέον, τα χαμένα κτίρια και τα χαμένα χέρια. Αναρωτιέται αν αξίζει να τρέφει ελπίδες για το μέλλον όταν δεν υπάρχει μέλλον. Αποδώ και πέρα, λέει στον εαυτό του, θα πάψει να ελπίζει για οτιδήποτε και θα ζει μονάχα για το παρόν, για τη στιγμή, αυτή τη φευγαλέα στιγμή, το τώρα που είναι εδώ κι ύστερα όχι εδώ, το τώρα που έχει χαθεί για πάντα».  

Τα παραπάνω κείμενα είναι αποσπάσματα από το βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα Paul Auster, "Σανσετ Παρκ", από Εκδόσεις Μεταίχμιο

44ο Φεστιβάλ Βιβλίου 2015 στο Ζάππειο

...από 25 Σεπτεμβρίου έως τις 11 Οκτωβρίου 2015

Πιστό στο καθιερωμένο, φθινοπωρινό ραντεβού του και μετά από την αναβολή του λόγω των πολιτικών εξελίξεων και την προκήρυξη των εκλογών, το 44ο Φεστιβάλ Βιβλίου, αποτελεί γεγονός. 

Η μεγάλη γιορτή του βιβλίου θα ανοίξει τις πόρτες της στον καταπράσινο, υπαίθριο χώρο του Ζαππείου από τις 25 Σεπτεμβρίου έως τις 11 Οκτωβρίου 2015.

Μια ευχάριστη βόλτα, για μικρούς και μεγάλους βιβλιοφάγους, ανάμεσα σε χιλιάδες τίτλους βιβλίων. Ίσως το καλύτερο καλωσόρισμα στο φετινό φθινόπωρο...

Από το φεστιβάλ δεν θα λείπουν και τα παράλληλα καλλιτεχνικά δρώμενα και πολιτιστικές εκδηλώσεις κάθε μορφής (θεατρικές ομάδες, μουσικά συγκροτήματα, καλλιτέχνες, ομάδες θεάτρου δρόμου, κ.α.) προάγοντας όχι μόνο τη Φιλαναγνωσία αλλά και τον Πολιτισμό.

Το 44ο Φεστιβάλ Βιβλίου είναι αφιερωμένο στην «Ανάγνωση ως πολιτική πράξη» και πραγματοποιείται με τη συνεργασία της UNICEF. Ο κατάλογος του Φεστιβάλ θα κυκλοφορήσει σε 10.000 αντίτυπα που θα διανεμηθούν δωρεάν. 

Δευτέρα έως Πέμπτη 18:00-22:30

Παρασκευή - Σάββατο 18:00-23:00

Κυριακή 11:00-22:30

Ξενοδοχείο Μπάγκειον, αίσθηση από το παρελθόν...

Ξενοδοχείο "Μπάγκειον"

Περιοχή: πλατεία Ομονοίας 18 & Αθηνάς

Έτος: 1890-1894

Ένα από τα ωραιότερα κτίρια του Τσίλερ, το Μπάγκειον στην πλατεία της Ομόνοιας, επέστρεψε στην καθημερινότητα της Αθήνας, μετά από χρόνια σιωπής, για να στεγάσει την Μπιενάλε της Αθήνας, που φέτος έχει πολλά, πρωτότυπα και ενδιαφέροντα δρώμενα να μας ανακοινώσει. 

Η εγκατάσταση "Ρινόκερος", 1997, του Νίκου Κεσσανλή  

δεσπόζει στο εσωτερικό του επιβλητικού κτηρίου.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό αυτό το έργο...

...και ταιριάζει απόλυτα στην αίθουσα του παλιού ξενοδοχείου...

Πλησιάζω κοντά. Χαζεύω την εγκατάσταση, η σκέψη πάει στον Ιονέσκο.

Έπειτα τη ματιά κερδίζει φυσικά το επιβλητικό κτήριο.

Σαν να ζωντανεύουν μορφές. Δες αυτόν τον παλιό αριστοκρατικό καθρέπτη

πόσοι και πόσες δε θα καθρεπτίζονταν απέναντι του...

η οροφή...

τελευταία ματιά

σκιές σαν να ξεγλιστρούν στα σκαλοπάτια...

Σε αυτά τα υπέροχα παλιά κτήρια... 

είναι σαν να ζωντανεύουν μικρές ιστορίες

Κάποιες γωνιές είναι σαν να έχουν 

ξεπεταχτεί από κάποιο ιστορικό μυθιστόρημα

ή σαν να βλέπεις σκηνή από κάποια ταινία...

Η παραμονή των δυο εγκαταστάσεων, Ρινόκερος, 1997, του Νίκου Κεσσανλή και Άντερ Κονστράξιον, 2015, της ομάδας Under construction Group, θα διαρκέσει μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου.

Ώρες λειτουργίας έκθεσης: Πέμπτη & Παρασκευή: 16:00 – 19:00 Σάββατο 12:00 – 16:00
 Ξενοδοχείο Μπάγκειον, Πλατεία Ομονοίας 18

Σχετικά με την αρχιτεκτονική αξία και ιστορία του "Ξενοδοχείου Μπάγκειον" : www.eie.gr

Θέρος, Τρύγος, Πόλεμος...

‘The Grape Pickers’, π.1892, Edmond Henri Cross

Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος. Τρύγος για το κρασί. Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος, γέμισε το μυαλό μου με σκέψεις. Έχουμε χάσει την επαφή μας με τη φύση. Καλομάθαμε και ξεχάσαμε τον κόπο που απαιτεί η κάθε καρποφορία και που οδηγεί στην ουσιαστική απόλαυση. Η φύση μας διδάσκει. Αν βρεθείς κοντά της, βλέπεις τον αγώνα της συλλογής, της σύνθεσης και της καρποφορίας. Βλέπεις ότι για παράδειγμα το αμπέλι χρειάζεται ένα ολόκληρο χρόνο για να ξαναφέρει καρπούς. 12 μήνες συνεχούς προσπάθειας ώσπου να γεννηθεί ξανά ο χυμός του και να φέρει ζωή. Συμβολίζει πολλά η διαδικασία. Δεν είναι τυχαίο το ότι ακόμη και η θρησκεία χρησιμοποίησε το αμπέλι ως συμβολισμό και παραβολή. «Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος» φέρεται ότι κάποτε είπε ο Χριστός. Δε χρησιμοποίησαν τυχαία αυτόν τον παραλληλισμό οι Χριστιανοί. Είναι λοιπόν η κληματαριά ο Χριστός. Το αμπέλι είναι ευλογημένο φυτό· ο καρπός του - τα σταφύλια, το κρασί- ευφραίνουν τη ψυχή, την καρδιά και χαρίζουν χαρά. 

Η φύση έχει μέσα της σοφία. Σοφία που ο άνθρωπος δεν έχει μπορέσει ακόμη να συνειδητοποιήσει. Θέλω να πιστεύω ότι η καταστροφή που προκαλούμε στη φύση, στα ίδια μας τα γονίδια και στην ίδια τη ζωή, δε θα αποβεί μοιραία. Θέλω να πιστεύω ότι η δύναμη της φύσης είναι μεγαλύτερη από την παράνοια του ανθρώπινου είδους. Χαζεύω παλιές φωτογραφίες από τον τρύγο. Στο παρελθόν οι οικογένειες μάζευαν μαζί τα σταφύλια. Με χαμόγελα, με κέφι και μια ωραία κούραση. Έπειτα χαίρονταν όλοι μαζί το κρασί στο τραπέζι για τον επόμενο χρόνο. Πόσο έχει χαθεί αυτό σήμερα. Ξεχάσαμε. Χάσαμε τις ρίζες μας. Η "πρόοδος" μας έκανε να σνομπάρουμε τέτοιες διαδικασίες, ίσως γιατί έχουν κούραση και ξεχάσαμε πως υπάρχει και αυτή η κούραση... Πόσα πράγματα θεωρούμε σήμερα ως αυτονόητα που δεν είναι όμως καθόλου έτσι.

Θέρος, Τρύγος, Πόλεμος... Μια παλιά ελληνική παροιμία, που περιγράφει τη διαδικασία του τρύγου και του θέρου, άμεσα συγκρίσιμη με εκείνη του πολέμου. Καθώς πρέπει να πραγματοποιηθεί τις συγκεκριμένες μέρες και στιγμές ωρίμανσης του καρπού. Ούτε νωρίτερα, ούτε αργότερα. Αλλιώς έχεις χάσει τη σοδειά όλης της χρονιάς... 

Ρίξτε μια ματιά και σε προηγούμενες σχετικές αναφορές... : 

Σεπτέμβρης 2014 Harvest time in Greece

Σεπτέμβρης 2013 τέτοιες "μέρες τρύγου", 

"καλά κρασιά" Σεπτέμβρης 2012

Πέρασμα από το Ναύπλιο

...on the road

περπατώντας προς την Αρβανιτιά

Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Ναυπλίου, ο "Παλαμήδης",

δες ένα σχετικό αφιέρωμα από τις voltitses εδώ

Χρώματα και αρώματα

Μια πόλη γεμάτη ιστορία

Το Παλαμήδι.

(Εκτυπώνεται και για σελιδοδείκτης)

Καλοκαίρι του 2015. Πέρασμα από το Ναύπλιο. 

Είχαμε επισκεφτεί το Ναύπλιο και τον Απρίλιο του 2012. Δεν κατάλαβα πότε πέρασαν τρία χρόνια από τότε. Πατώντας εδώ μπορείς να διαβάσεις ξανά τις αναμνήσεις από τότε μια ανοιξιάτικη περιήγηση με περισσότερες πληροφορίες... Όπως και με την επίσκεψη μας στο κοντινό αρχαιολογικό τόπο των Μυκηνών. 

Και κάπως έτσι ολοκληρώνονται οι σχετικές αναρτήσεις για το φετινό περίεργο καλοκαίρι. Αφήνουμε πίσω τις αναμνήσεις, στο κουτάκι του μυαλού, και πάμε να δημιουργήσουμε καινούργιες - αναλόγως η θεματολογία εδώ θα τις ακολουθεί με σχετική ποικίλη ύλη.