Πριν ένα χρόνο, είχαμε μοιραστεί φωτογραφίες από τον περσινό τρύγο. Στο τέλος εκείνης της ανάρτησης, υπάρχει ενεργό link όπου μπορείτε να κατεβάσετε (ή να διαβάσετε online) ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα του "Επτά Ημέρες" της Καθημερινής (ημερ. 22/8/1999) με ενδιαφέρουσες σχετικές λαογραφικές, ιστορικές και πολιτιστικές αναφορές.
Εναλλακτικά κάνετε κλικ εδώ : Tρύγος: πανηγύρι της ζωής.
Η παραγωγή κρασιού είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ιστορία του τόπου και έχει βαθιές ρίζες με την κοινωνία. Με την πάροδο των χρόνων και την έντονη αστικοποίηση έχουν αλλάξει βέβαια πολλά πράγματα. Σε εμάς είναι οικογενειακή παράδοση και τη συνεχίζουμε.
Ακολουθούν φωτογραφίες των ημερών...
Τα χρώματα των φρούτων του καλοκαιριού
έχουν τη δύναμη να με μαγνητίζουν...
Στο βάθος η θάλασσα
με επιστάτες ;) και παρέα τις γάτες,
που παρακολουθούν (και ακολουθούν)
κάτω από τη σκιά των κλημάτων ;)
Ένα μεγαλείο κρύβεται στη φύση και εμείς δυστυχώς το παραβλέπουμε.
Η κούραση των ημερών είναι αρκετή, μα αφήνει μια αίσθηση αληθινής ικανοποίησης.
Η επαφή με τη γη και η έντονη σωματική κούραση, σου υπενθυμίζει κάτι σπουδαίο, που ίσως το ξεχνάμε :
Ότι ανήκουμε στη γη, ότι είμαστε κομμάτι της.
Ότι είμαστε χωμάτινοι, γήινοι.
Και ίσως το σπουδαιότερο : το να γνωρίζεις τον κόπο που χρειάζονται τα αγαθά για να παραχθούν, σε κάνει να τα εκτιμάς περισσότερο.
Η επαφή με τη γη και η έντονη σωματική κούραση, σου υπενθυμίζει κάτι σπουδαίο, που ίσως το ξεχνάμε :
Ότι ανήκουμε στη γη, ότι είμαστε κομμάτι της.
Ότι είμαστε χωμάτινοι, γήινοι.
Και ίσως το σπουδαιότερο : το να γνωρίζεις τον κόπο που χρειάζονται τα αγαθά για να παραχθούν, σε κάνει να τα εκτιμάς περισσότερο.
xexe καλημέρα! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γάτα επιστάτης έχει απλωθεί σαν χταπόδι! Ζέστη ε;;;
Πάρε τρύγο,πάρε καζάνια,πάρε κρασιά!http://apouro.blogspot.gr/search/label/%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1
ΑπάντησηΔιαγραφήΦευγω,ο τρυγος στον αμπελώνα του φίλου εχει ξεκινήσει απο προχτές και θα με κυνηγάει που αργησα σήμερα:)
Καλή εβδομάδα....
Απίθανη διαδικασία, Καλλιτέχνιδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ύστερα η γεύση που αναζητάμε...
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Πολιτιστικο θεμα ειναι και αυτο αρτιστακι, φωτορεπορταζ που εμεις οι ανθρωποι της πολης δεν εχουμε ζησει και οι ανθρωποι των χωριων σταδιακα το εγκατελειψαν. Ή οχι; Δε ξερω. Οπως και να εχει, σε ευχαριστουμε για την αλλη ματια στη ζωη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε χωμάτινοι, έτσι ακριβώς. Μα οι χαζοί, θαρρούμε ότι γεννηθήκαμε απο μπετόν, σαν αυτό των πολυκατοικιών και ότι τίποτα δε μας φθείρει...Σαν την φύση δεν υπάρχει ευλογία. Εκεί βρίσκουμε τη φύση μας. Και όποιος το νιώσει, τυχερός...;)
ΑπάντησηΔιαγραφή*έλα βόρεια να σε τρατάρω κρασάκι μωρέ, απο αυτά που παράγει τούτης η γη η ευλογημένη...
@ Hfaistiwnas : εκείνη τη μέρα είχε όντως αρκετή ζέστη... Και αυτό επιβάρυνε την δουλειά μας. Τα έξυπνα γατάκια όμως όπως βλέπεις, είχανε πιάσει τους ίσκιους :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ VAD : Ωραία πράγματα Vad!! Πιείτε ένα ποτηράκι και για μένα :)
ΑπάντησηΔιαγραφή8: 48 Πμ??? Ε, οκ νομίζω πως άργησες πολύ, καλησπέρες! :)
@ Μηθυμναίος : και η γεύση που θα μας συντροφεύει όλο το χρόνο. Καλή Χρονιά λέμε! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ kostas : Βαθύτατα πολιτιστικό, αυτό το αποδεικνύει και το ένθετο της Καθημερινής, που αξίζει να ξεφυλλίσετε online. Καλή εβδομάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ kovo voltes... : Όντως εκεί βρίσκουμε τη φύση μας. Αναρωτιέμαι όμως με αυτή την παράλλαξη που έχει συντελεί πλέον στις αστικές κοινωνίες, πόσοι μπορούν να το αποδεκτούν και να το αισθανθούν αυτό αληθινά. Καθόλου εύκολη διαδικασία ο τρύγος, μα ότι αξίζει δεν είναι τελικά εύκολο. Σε ευχαριστώ βολτούλα και εσύ είσαι καλεσμένη σε εμάς να σε κεράσω κρασάκι, όποτε το επιθυμείς, θα είναι χαρά μου - ν' ανταλλάξουμε και κρασιά! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί στη μυρωδιά της γης που σου δίνει δύναμη μπορείς να εκτιμήσεις τα πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ στο μπετόν η ζωή περνά απαρατήρητη και η "επιστάτης" αράζει στο χαλί ή στον καναπέ...
Και οι δυο χαμένοι!
Να είσαι καλά!!!!
jogos
giochi online
Ακριβως! Οσο περισσοτερο μοχθεις για να εχεις κατι, τοσο πιο πολυ το απολαμβανεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν όμως γεύεσαι τον κόπο σου τότε ξεχνιέται η κούραση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή δεν ξενχιέται γιατί ξέρω από τρύγο....αλλά λες χαλάλι!
Καλά μπερεκέτια και του χρόνου.
Φιλιά θαλασσένια.
Όπως σου το είπα και στο μέιλ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτιγμές Ελύτη ατόφιες !!
τώρα...καλά κρασιά ;-))))
φιλί πολύ γλυκό σαν τις εικόνες σου !
Νάσαι καλά που μου θύμησες τρύγο στη Γαλλία, περιοχή Lyon, πριν πολλά πολλά πολλά χρόνια. Ηταν τη χρονια του μεταπτυχιακού μου και με αυτή την εξαιρετική διαδικασία έκλεισα την εκεί παραμονή μου!Ανεπανάληπτη εμπειρία! Πόσο θαθελα να την ξαναζούσα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην θυμάμαι πολύ καλά την περσινή σου ανάρτηση:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα θαυμάζω τους ανθρώπους που ξέρουν τα μυστικά των καρπών της γης!
Και ο Διόνυσος τόσο ορατός μέσα στις φωτογραφίες σου, ανάμεσα από τσαμπιά τα σταφύλια και τα κλήματα που κοιτάζουν τη θάλασσα.
Και βεβαίως, η γάτα άπαιχτη!!:)
στην υγειά σας!
και του χρόνου!!!
Έχεις απόλυτο δίκιο! Εξαιρετικές και οι εικόνες σου. Ένα από τα πράγματα που χαίρομαι στην επαρχία που μένω είναι αυτό. Αυτές τις μέρες πατάμε τα γλυκά και ζουμερά σταφύλια και ετοιμαζόμαστε να βγάλουμε τη ρακί. Κάνουμε και την υπέροχη μουσταλευριά. Φτάνεις στο σπίτι κι έξω απ' την πόρτα είναι μια νταμιτζάνα ρακί κι αναρωτιέσαι ποιος στην έφερε πεσκέσι. Τελικά καταλήγουμε εκεί που λες κι εσύ. Ανήκουμε στη γη και η γη μας ανταποδίδει με τους καρπούς της και φροντίζει συγχρόνως με τα παράγωγά της να μην χάνεται η ανθρωπιά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά καλή μέρα σου εύχομαι.
Καλό φθινόπωρο!
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
@ Γιαγιά Αντιγόνη : όλα είναι διαφορετικά στον ανοικτό ορίζοντα της φύσης!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ Τι είναι αυτά που βγαίνουν στο τέλος του σχολίου σου; Είχανε βγει ξανά σε ένα άλλο σχόλιο που είχες αφήσει, τα είχα διαγράψει. Τώρα πέρασαν. Μήπως είναι ιοί;
@ BUTTERFLY : αν αξίζει αυτό για το οποίο μοχθείς... :)))
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Thalassenia : Θέλει μεράκι. Αν ξέρεις από τρύγο, τότε θα καταλαβαίνεις την κούραση αλλά και την ικανοποίηση...!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ ξωτικό : :) Του Ελύτη θα του άρεσε σίγουρα. Τα λέμε από κοντά, φιλιά. :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ claire : Χαίρομαι που έγινα αφορμή να θυμηθείς όμορφες στιγμές από τη ζωή σου. Ο τρύγος για μένα είναι μια "εμπειρία" από πολύ παλιά, από την παιδική ηλικία, οπότε μου είναι κάτι αρκετά οικείο. Όπως και το μάζεμα της ελιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Άστρια : Τα μαθαίνω από κοντά όσο μπορώ, μη νομίζεις. Πάντα μαθαίνω. Εκπλήσσομαι που το θυμόσουν. :))) Σε φιλώ :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ maviakoufetaria : για να μη χάνεται η ανθρωπιά μας... για να έχουμε συναίσθηση των πραγμάτων. Έτσι όπως το έγραψες, καλό φθινόπωρο!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ misoagnosti : Επίσης :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν περνώ πολύ συχνά πλέον.. αλλά είδα τα σταφύλια και είπα να σταθώ λιγάκι! Θύμισες πολλές έχω από τα χωριά μου - τι γλυκός που ήταν πάντα ο Σεπτέμβρης! Πόσο μου έλειψαν τα πατητήρια.. Νοσταλγικό το ταξίδι πίσω στην Πατρίδα, καμιά φορά επίτηδες δεν περνώ από τα κουτουκάκια σας. Φοβάμαι τα όσα ξεκλειδώνουν μέσα μου.. Φιλιά από την μακρινή Μελβούρνη
ΑπάντησηΔιαγραφή@ agrimio : Έκανες καλά λοιπόν που στάθηκες. Γιατί δεν περνάς συχνά;; Και εγώ δεν περνώ είναι η αλήθεια, γενικώς η καλοκαιρινή ραστώνη και όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, με έχουν κάνει να μην περνώ από τα blogs τόσο συχνά, τουλάχιστον συνεχίζω να γράφω εδω. :) Χαίρομαι που σε ταξίδεψα, να περνάς όμως μη ξεχνάς την Ελλαδίτσα μας, φιλιά πολλά :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η φύση της δουλειάς τέτοια.. δεν έχω και πρόσβαση στο ίντερνετ. Αλλά δεν σας ξεχνώ. Παιρνώ που και που και μαθαίνω τα νέα σας. Πολλά φιλιά από Μελβούρνη
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μας βρεις κι εδώ..
http://aplosetoxeri.wordpress.com/
@ agrimio : το καταλαβαίνω, ευχαριστώ που περνάς παρ' όλα αυτά, και εμείς εδώ με όσα ζούμε σίγουρα επηρεαζόμαστε πάντως. Ως προς τις αναρτήσεις και ως προς τις επισκέψεις μας. Να περνάς. Φιλιά από τη φθινοπωρινή πλέον Ελλάδα. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαίνω να δω το site τώρα.