1 Φεβρουαρίου 2013

Mario Benedetti



Allende

Για να σκοτώσουν τον άνθρωπο της ειρήνης
για να χτυπήσουν το καθαρό από εφιαλτες μέτωπό του
έπρεπε να γίνουν εφιάλτης
για να νικήσουν τον άνθρωπο της ειρήνης
έπρεπε να μαζέψουν όλα τα μίση
και τ' αεροπλάνα και τα τανκς
για να πλήξουν τον άνθρωπο της ειρήνης
έπρεπε να τον βομβαρδίσουν να τον κάνουν στάχτη
γιατί ο άνθρωπος της ειρήνης ήταν ένα φρούριο

για να σκοτώσουν τον άνθρωπο της ειρήνης
έπρεπε να εξαπολύσουν έναν θολό πόλεμο
για να νικήσουν τον άνθρωπο της ειρήνης
και να κάνουν τη σεμνή και διαπεραστική φωνή του να σωπάσει
έπρεπε να σπρώξουν τον τρόμο έως την άβυσσο
και να σκοτώσουν πιο πολύ για να συνεχίσουν να σκοτώνουν
για να πλήξουν τον άνθρωπο της ειρήνης
έπρεπε να τον δολοφονήσουν πολλές φορές
γιατί ο άνθρωπος της ειρήνης είναι ένα φρούριο

για να σκοτώσουν τον άνθρωπο της ειρήνης
έπρεπε να φανταστούν ότι ήταν ένας στρατός
ένας στόλος ένα τάγμα μια ταξιαρχία
έπρεπε να πιστέψουν ότι ήταν ένα άλλο στράτευμα
αλλά ο άνθρωπος της ειρήνης δεν ήταν παρά ένας λαός
κι είχε στα χέρια του ένα τουφέκι και μια εντολή
και χρειάζονταν πιο πολλά τανκς και πιο πολύ μίσος
πιο πολλές βόμβες πιο πολλά αεροπλάνα πιο πολλή ντροπή
γιατί ο άνθρωπος της ειρήνης ήταν ένα φρούριο

για να σκοτώσουν τον άνθρωπο της ειρήνης
για να χτυπήσουν το καθαρό από εφιάλτες μέτωπό του
έπρεπε να γίνουν εφιάλτης
για να νικήσουν τον άνθρωπο της ειρήνης
έπρεπε να συνεργαστούν για πάντα με το θάνατο
να σκοτώσουν και να ξανασκοτώσουν 
μόνο και μόνο για να συνεχίσουν να σκοτώνουν
και να καταδικαστούν σε ερμητική μοναξιά
για να σκοτώσουν τον άνθρωπο που ήταν ένας λαός
έπρεπε να μείνουν χωρίς λαό


Για τον Mario Benedetti :
poema.gr
poesi.as

18 σχόλια:

  1. Ο άνθρωπος της ειρήνης..
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. city addict8:02 π.μ.

    Δεν τον ήξερα. Ούτε είχα διαβάσει αυτο το ποιημα ξανα.

    Πολυ καλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. έπρεπε να μείνουν χωρίς λαό

    Me toses perikopes stis sintaxeis, kai me tetoia anergia se ligo tha minoun xwris lao!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλά εσύ δεν κουράζεσαι με τίποτα :D


    είδες τελικά πόσο δυνατό είναι το καλό....... :-)))


    Καλό μήνα αρτιστούλιμου !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ''...γιατί ο άνθρωπος της ειρήνης ήταν ένα φρούριο...''

    πολύ καλό!!!
    και
    Καλό Μήνα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο άνθρωπος της ειρήνης...
    Πολύ ωραίο!
    Καλό μήνα:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σοφά λόγια..
    Όμως, πάντα, κάπου, κάποιος άνθρωπος της ειρήνης θα υπάρχει.. δεν μπορούν να τους σκοτώσουν όλους..
    Κι εμείς; μπορούμε να κάνουμε κάτι πια για έναν τέτοιο άνθρωπο; για ένα τέτοιο φρούριο; Υπάρχει ελπίδα;

    Καλό μήνα με δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Hfaistiwnas : ...και μόνο αυτές οι λέξεις πόσα λένε, καλό σκ ηφαιστιωνάκο μας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ city addict : Αξίζει να τον αναζητήσεις. Είναι όντως πολύ καλός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ treno fantasma : ακριβώς αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ ξωτικό : Το καλό συναγωνίζεται με το κακό, αιώνιος ο μεταξύ τους πόλεμος... Ποιος / τι θα κερδίσει;
    Όσο για το ότι δεν ...κουράζομαι ;), για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς... (...μμμ κάπου) ξεκινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ ανέμη : Πόσο χαίρομαι που σου άρεσε, σε φιλώ ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ serenata : τον άνθρωπο αυτό.. πολεμούν με όλα όσα γίνονται... φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ Άστρια : Αυτό θα μου το απαντήσετε εσείς κυρία άστρια. Μπορούμε; :)) Να σου πω την αλήθεια, εκεί που λες δεν μπορούμε, ιστορικά πάντα, κάτι γινόταν και έστω ένας σωζόταν, που προεξοφλούσε και τη συνέχεια του ;) Άντε ορίστε και αισιοδοξία σήμερα, πουφ ;) Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολύ όμορφο, πολύ αληθινό, δυστυχώς...
    Η μόνη ελπίδα, οι νέοι άνθρωποι της ειρήνης που συνεχίζουν να γεννιούνται. Και ίσως βρουν τρόπο να μην σκοτωθεί αυτό που πρεσβεύουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ Ερατώ : Αντί να σκοτώνουν τον άνθρωπο που πολέμου..., σκοτώνουν τον άνθρωπο της ειρήνης... και μετά απορούμε γιατί έχουμε φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο τέλματος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Γεια σου, Ροδούλα,

    Δεν ξέρω με τι συνειρμούς έβαλες το ωραίο ποίημα.
    Οι δικοί μου με πάνε στην ανάγκη που έχουμε εδώ και τώρα τους ανθρώπους αυτούς της ειρήνης, τα φρούρια της ειρήνης, την ανάγκη να πιστέψουμε σ' αυτούς, να είμαστε εμείς, να βάλουμε τα όριά μας στο τέρας της βίας που ανεγκέφαλα επιτίθεται αδιακρίτως..

    ( Ε, ναι, καλό μήνα:-) )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ Διονύσης Μάνεσης : Καλώς τον! Να ξέρεις πως λείπει η "παρουσία" σου, στέλνω πολλά φιλιά, καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή