graffiti by Liqen, Spain

...εκπληκτικό graffiti από την Ισπανία...

'Έμφαση... όλα όσα κρύβονται "κάτω από το χαλί"

φωτο λεπτομέρεια

ο άνθρωπος παρασύρεται

ποδοπατιέται από χιλιάδες πράγματα

παρατηρεί σαστισμένος

και με ένα κεφάλι (...καζάνι) Ευρώ, το βάζει στα πόδια...

το χέρι με το χρυσό δακτυλίδι, τους πετάει στην άκρη

τη στιγμή της δημιουργίας

ένα πραγματικό έργο τέχνης, γεμάτο μηνύματα

Εκπληκτικό graffiti σε τοίχο της Ισπανίας

που "μιλάει" μόνο του... από τον Liqen

Πηγή : streetartnews.net

τυφλόμυγα

Αισθάνομαι σαν να παίζουμε συνεχώς το παραπάνω παιχνίδι. Κλείνουμε τα μάτια στην αλήθεια και ακολουθούμε τυφλά αμαθείς, επικίνδυνους, ξεπεσμένους πολιτικούς. Δυστυχώς ως προς τους πολιτικούς, όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα. Το να συνεχίζεις όμως να κάνεις τα ίδια λάθη σε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Κάνε την αρχή. Αυτή τη φορά ξεκίνα διαφορετικά. Σκέψου, προβληματίσου, διώξε κάθε φόβο που σε έχουνε γεμίσει, δώσε υπόσχεση στον ευατό σου πως θα αγωνιστείς πραγματικά για τις ιδέες σου. Επέλεξε αυτό που πιστεύεις, αν σε προδώσει (/πρόδωσε) τότε να το στείλεις στην ανυπαρξία. 

Δεν έχεις ανάγκη από άλλα ψέματα και αυταπάτες. Είναι καιρός να κρίνουμε αυστηρά τον εαυτό μας, τις επιλογές μας και όλα όσα μας περικλείουν. Τόσα χρόνια παριστάναμε τους τυφλούς. Μα ειδικά τώρα η αλήθεια είναι μπροστά στα μάτια μας περισσότερο από ποτέ. 

Βγάλε το μαντήλι από τα μάτια. Ήδη χάσαμε πάρα πολλά. Η αλήθεια αποκαλύπτεται, όταν έχουμε φτάσει στο πάτο. Πολιτικοί και πολίτες εγκλημάτησαν με κάθε τρόπο πάνω στη χώρα. Μα το παιχνίδι τελείωσε. Πρώτα πρέπει να αλλάξουμε όλοι εμείς. Χρειάζεται ριζική αλλαγή νοοτροπίας. Αυτή δεν πρόκειται να έρθει από λερωμένα, διεφθαρμένα χέρια, από άδεια μυαλά και συνειδήσεις.

Τράβηξε το μαντήλι από τα μάτια. Βγες από αυτό το στημένο παιχνίδι. Δεν έχεις άλλη ανάγκη από αυταπάτες. Δεν έχεις τη δικαιολογία της άγνοιας. Πλέον γνωρίζεις. 

Επέλεξε εκείνο που ταιριάζει στη δική σου ιδιοσυγκρασία, εμπειρία ζωής και κουλτούρας. Ψάξε τι σε εκφράζει πραγματικά και όχι για προσωπικά οφέλη. Ψάξε βαθιά στη ψυχή για ότι πιο ακέραιο και καθαρό. Έλα σε ρήξη με οτιδήποτε σε κρατά καθηλωμένο στη γη, αντί να σε ωθεί να πετάξεις. 

Θες να προσφέρεις, θες να μπορέσεις να δεις αυτό τον τόπο να αλλάζει αληθινά; Κουράστηκες από τα ξύλινα, ψεύτικα λόγια; Τα ίδια πρόσωπα, αυτά τα διεφθαρμένα, με τα λερωμένα χέρια, μυαλά και άδειες συνειδήσεις; Ψάξε για το λόγο που θα συνοδευτεί με πράξεις ντομπροσύνης και αλήθειας. Με πάθος για την επόμενη μέρα. Η γη σου ασφυκτιά. Μαζί της και εσύ. Πρέπει να ξαναγίνει ένα φιλόξενο μέρος, να μη διώχνει τα παιδιά της, τα έχει ανάγκη κοντά. Γιατί τι θα μπορέσει να είναι μια χώρα δίχως τα παιδιά της; Ρητορικό το ερώτημα και η απάντηση πονάει πραγματικά.

Αυτός ο συνεχής, αργός θάνατος της χώρας και των ανθρώπων, δίχως απαραίτητες θεσμικές αλλαγές, θα έχει ως αποτέλεσμα μια Ελλάδα δίχως καμία ουσιαστική αλλαγή, ολόιδια με το παρελθόν μα όμως εντελώς χρεοκοπημένη και φτωχότερη.  Όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη, όταν "πατάς" τους ασθενέστερους, όταν αφήνεις ατιμώρητους να συνεχίζουν να λεηλατούν τη χώρα όσοι την έφτασαν ως εδώ, όταν δε δίνεις ευκαιρίες στους νέους αλλά επενδύεις στην ...ανεργία, τότε σίγουρα διαλύεις, ξεθεμελιώνεις τη χώρα και καταστρέφεις την ήδη αρκετά λαβωμένη δημοκρατία της. Η μόνη ελπίδα είναι να δημιουργηθούν ομάδες, που θα έχουν στόχο τη δημιουργία μιας νέας Ελλάδας και θα έρθουν σε πλήρη ρήξη με ότι την κρατά βαθιά ριζωμένη στη διαφθορά και την αδυναμία οράματος.  Αυτό δεν μπορούν να το καταφέρουν τα σημερινά κόμματα, ούτε καν να το επιδιώξουν.

Παζάρι Βιβλίου από το Σωματείο Εκδοτών

1-10 Οκτωβρίου

Το Επαγγελματικό Σωματείο Εκδοτών – Βιβλιοπωλών Ελλάδος (Ε.Σ.Ε.Β.Ε.) για 20 ημέρες τον Οκτώβριο διοργανώνει την εκδήλωση Εκποίηση-Παζάρι Βιβλίου στο εμπορικό κέντρο Riverwest Λεωφόρος Κηφισού 96 δίπλα από το ΙΚΕΑ.

Το σωματείο ΕΣΕΒΕ διοργανώνει σε ετήσια βάση στην πλατεία Κλαυθμώνος την εκδήλωση Εκποίηση-Παζάρι Βιβλίου που είναι η μεγαλύτερη εκδήλωση βιβλίου στην Ελλάδα όσον αφορά τον αριθμό των εκδοτών που συμμετέχουν αλλά και τον αριθμό των προσφερόμενων βιβλίων.

Εν μέσω οικονομικής κρίσης γίνονται προσπάθειες από ιδιωτικές επιχειρήσεις να πωλούνται βιβλία με εκπτώσεις. Δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία σύγκριση με την Εκποίηση- Παζάρι Βιβλίου που διοργανώνει το Επαγγελματικό Σωματείο Εκδοτών – Βιβλιοπωλών Ελλάδος (Ε.Σ.Ε.Β.Ε.) Το σωματείο εκδοτών εγγυάται μέσω της προεργασίας που γίνεται, πως οι εκπτώσεις των βιβλίων είναι τουλάχιστον 70%.

Στην εκποίηση παζάρι βιβλίου συμμετέχουν 100 εκδότες που εκποιούν 150.000 βιβλία σε τιμές που αρχίζουν από 0,50 ευρώ.

Ενδεικτικά από τα βιβλία που θα διατεθούν φέτος: 

ΤΟ 50% ΕΧΕΙ ΤΙΜΗ ΠΩΛΗΣΗΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 3 ΕΥΡΩ ΕΝΩ ΤΟ 90% ΤΩΝ ΕΧΕΙ ΤΙΜΗ ΠΩΛΗΣΗΣ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 5 ΕΥΡΩ.

Μπορείτε να βρείτε βιβλία όλων των ειδών σε απίστευτα χαμηλές τιμές. Οι εκπτώσεις των βιβλίων στην εκποίηση παζάρι αρχίζουν από 70% και σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν και το 90%. Το σωματείο που διοργανώνει την εκδήλωση ελέγχει σχολαστικά τους τίτλους και τις τιμές των βιβλίων ώστε ΟΙ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ.

Στην εκποίηση παζάρι βιβλίου 2012 θα βρει κανείς βιβλία όλων των ειδών και όλων των κατηγοριών για όλες τις ηλικίες. Ο μοναδικός περιορισμός είναι τα βιβλία που εκποιούνται να έχουν εκδοθεί μέχρι και το 2007 και όχι αργότερα. Δηλαδή δεν υπάρχουν βιβλία που εκδόθηκαν το 2008 η το 2009. 

Με ελάχιστα χρήματα μπορεί κανείς να προμηθευτεί βιβλία – δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στο ποσό η την ποσότητα αγοράς - μπορεί κανείς να προμηθευθεί ακόμη και ένα βιβλίο αξίας 0,50 ευρώ. Σε αυτό το τεράστιο πλήθος βιβλίων είναι σίγουρο πως ο καθένας θα βρει πολλά βιβλία που τον ενδιαφέρουν και που δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί πως θα τα βρει σε τόσο χαμηλή τιμή.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ 9 ΤΟ ΠΡΩΙ ΕΩΣ ΤΙΣ 9 ΤΟ ΒΡΑΔΥ 

ΚΑΙ ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ 9 ΤΟ ΠΡΩΙ ΕΩΣ ΤΙΣ 8 ΤΟ ΒΡΑΔΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΛΕΙΣΤΑ

www.esebe.gr

φωνές

Ζωή όχι επιβίωση

Έρωτας ή τίποτα

...

...

μόνο αγνοούντα

βασανίζομαι

η ελεύθερη ζωή

σε θέλω

Και τώρα τι?

ΚΑΝΕΝΑΣ άνθρωπος δεν είναι λαθραίος

Κάποιες φωτογραφίες που τράβηξα μόλις προχτές

Σαν φωνές... από τους τοίχους της πόλης...

μιλάνε...

αρκεί να τις ακούσεις...

Γιώργος Σεφέρης: Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει

Ο μεγάλος ποιητής Γιώργος Σεφέρης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Γιώργου Σεφεριάδη, γεννήθηκε στην Σμύρνη το 1900 και πέθανε σαν σήμερα στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 στην Αθήνα. 

Επέλεξα σήμερα να μοιραστούμε τη δήλωση του Γιώργου Σεφέρη κατά της Δικτατορίας, αξίζει να διαβαστεί από όλους μας. 

Ἡ δήλωση τοῦ Σεφέρη κατὰ τῆς δικτατορίας, στις 28 Μαρτίου 1969

"Πάει καιρὸς ποὺ πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ κρατηθῶ ἔξω ἀπὸ τὰ πολιτικὰ τοῦ τόπου. Προσπάθησα ἄλλοτε νὰ τὸ ἐξηγήσω. Αὐτὸ δὲ σημαίνει διόλου πὼς μοῦ εἶναι ἀδιάφορη ἡ πολιτικὴ ζωή μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ὡς τώρα τελευταῖα, ἔπαψα κατὰ κανόνα νὰ ἀγγίζω τέτοια θέματα· ἐξάλλου τὰ ὅσα δημοσίεψα ὡς τὶς ἀρχὲς τοῦ 1967 καὶ ἡ κατοπινὴ στάση μου - δὲν ἔχω δημοσιέψει τίποτα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τότε ποὺ φιμώθηκε ἡ ἐλευθερία - ἔδειχναν, μοῦ φαίνεται, ἀρκετὰ καθαρὰ τὴ σκέψη μου.

Μολαταῦτα, μῆνες τώρα, αἰσθάνομαι μέσα μου καὶ γύρω μου, ὁλοένα πιὸ ἐπιτακτικά, τὸ χρέος νὰ πῶ ἕνα λόγο γιὰ τὴ σημερινὴ κατάστασή μας. Μὲ ὅλη τὴ δυνατὴ συντομία, νὰ τί θὰ ἔλεγα:

Κλείνουν δυὸ χρόνια ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ ἕνα καθεστὼς ὁλωσδιόλου ἀντίθετο μὲ τὰ ἰδεώδη γιὰ τὰ ὁποῖα πολέμησε ὁ κόσμος μας καὶ τόσο περίλαμπρα ὁ λαός μας στὸν τελευταῖο παγκόσμιο πόλεμο.

Εἶναι μία κατάσταση ὑποχρεωτικῆς νάρκης, ὅπου ὅσες πνευματικὲς ἀξίες κατορθώσαμε νὰ κρατήσουμε ζωντανές, μὲ πόνους καὶ μὲ κόπους, πᾶνε κι αὐτὲς νὰ καταποντιστοῦν μέσα στὰ ἑλώδη στεκούμενα νερά.

Δὲ θὰ μοῦ ἦταν δύσκολο νὰ καταλάβω πῶς τέτοιες ζημιὲς δὲ λογαριάζουν πάρα πολὺ γιὰ ὁρισμένους ἀνθρώπους. Δυστυχῶς δὲν πρόκειται μόνον γι᾿ αὐτὸ τὸν κίνδυνο.

Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος.

Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου.

Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.

Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος χωρὶς κανένα ἀπολύτως πολιτικὸ δεσμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶς φόβο καὶ χωρὶς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή. Τώρα ξαναγυρίζω στὴ σιωπή μου. Παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φέρει ἄλλη φορὰ σὲ παρόμοια ἀνάγκη νὰ ξαναμιλήσω".

(Ὁ Γιῶργος Σεφέρης στὰ πρῶτα χρόνια τῆς δικτατορίας εἶχε ἐπιλέξει τὴ σιωπὴ καὶ τὴν ἄρνηση νὰ δημοσιεύσει δουλειά του στὴν Ἑλλάδα. Στὶς 28 Μαρτίου τοῦ 1969, δυὸ χρόνια πρὶν τὸ θάνατό του, ἀποφασίζει νὰ μιλήσει γιὰ πρώτη φορὰ δημόσια καὶ νὰ καταγγείλει τὴ Δικτατορία. Ἡ δήλωσή του στὸ BBC ἔκανε τεράστια αἴσθηση στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἔδωσε δύναμη καὶ ἐλπίδα στὸ ἀντιδικτατορικὸ κίνημα. Εξ' αιτίας αυτής της δήλωσης, του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρέσβη επί τιμή, καθώς και το δικαίωμα χρήσης διπλωματικού διαβατηρίου).

Μπορείτε να διαβάσετε και ένα παλιότερο 

αφιέρωμα του blog στον Γιώργο Σεφέρη, πατώντας εδώ. 

Μάνος Λοΐζος, 30 χρόνια από το θάνατό του

Σαν σήμερα στις 17 Σεπτεμβρίου 1982, o Μάνος Λοΐζος έφυγε από κοντά μας. Τριάντα χρόνια μετά το θάνατό του, αισθανόμαστε πλέον περισσότερο από ποτέ την απουσία, άρα και την αξία, τέτοιων ξεχωριστά αυθεντικών καλλιτεχνών. 

Το σπουδαίο στο Μάνο Λοΐζο είναι ότι εκτός από ένας εξαιρετικός μουσικός, συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής, υπήρξε πάνω από όλα ένας ευαίσθητος, ρομαντικός, απλός, ονειροπόλος άνθρωπος. 

Ήταν ένας μαχητικός επαναστάτης, που αγωνίστηκε για τα προβλήματα της εργατικής τάξης, τασσόμενος στον αγώνα υπέρ της δημοκρατίας.  Ένας καλλιτέχνης σεμνός και χαμηλών τόνων, κάτι που σπανίζει τόσο πολύ σήμερα.

Πολλοί τραγουδιστές ερμήνευσαν τραγούδια του Μάνου Λοίζου, ανάμεσα τους οι Χάρις Αλεξίου, Μαρία Φαραντούρη, Γιώργος Μούτσιος , Γιάννης Πουλόπουλος, Μανώλης Μητσιάς, Μαρία Δημητριάδη, Γιάννης Καλατζής, Λίτσα Διαμάντη, Δήμητρα Γαλάνη, Γιάννης Πάριος, Μαρίζα Κωχ, Βασίλης Παπακωνσταντίνου κ.α.  Έντυσε με τη μουσική του στίχους των Λευτέρη Παπαδόπουλου, Τάσου Λειβαδίτη, Δημήτρη Χριστοδούλου, Γιάννη Νεγρεπόντη, Μανώλη Ρασούλη, Φώντα Λάδη, Κωστούλας Μητροπούλου κ.α.

Αδυναμία της ζωή του, η κόρη του Μυρσίνη.

~ ~ ~ ~

Μια ολόκληρη εποχή ξετυλίγεται μέσα από τα τραγούδια του Μάνου...

 

"Ο δρόμος"

...και εσύ παρ' όλο που δεν την έζησες,


"Το ακορντεόν"

 ...δακρύζεις καθώς τα ακούς...

"Τίποτα δεν πάει χαμένο"

"Όλα σε θυμίζουν, απλά κι αγαπημένα, πράγματα δικά σου καθημερινά..."

"Η μέρα εκείνη δε θα αργήσει κυνηγημένο μου πουλί, 

σε πήρε κάποτε η δύση σε ξαναφέρνει η ανατολή..."

Και σε αυτά επιστρέφεις και σήμερα 

για να πάρεις δύναμη...

Δημιουργοί σαν τον Μάνο Λοΐζο δεν "φεύγουν" ποτέ.  Θα μας ταξιδεύει, θα μας εμπνέει και θα μας ενδυναμώνει πάντα με τις δημιουργίες και τις συνθέσεις του.

Ομάδα Facebook Μάνος Λοΐζος

Παλιότερο αφιέρωμα για το Μάνο Λοΐζο

Ξυπόλητα οικονομικά

Τυπώστε και επικολλήστε σε όλα τα βιβλία οικονομικών.

ΠΡΟΣΟΧΗ!: Αυτό το βιβλίο οικονομικών δεν είναι κατάλληλο για την εφαρμογή του σε πραγματικούς πλανήτες που έχουν οικολογικά όρια. Η εφαρμογή των ιδεών, αξιών και αναλυτικών εργαλείων που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο, χωρίς υψηλά επίπεδα σκεπτικισμού και σύνεσης, μπορεί να οδηγήσει σε υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας, μεγαλύτερη δυσκολία στην επιβίωση και εκτενή αθλιότητα. Άλλα είδη μπορεί να εξαλειφθούν. Συγκρούσεις με γενικά παραδεκτές ανθρώπινες αξίες. Κατάλληλο για χρήση σε φανταστικούς κόσμους μόνο ή για ιστορική μελέτη.

Μια συνέντευξη του οικονομολόγου Manfred Max Neef. Αξίζει να την δείτε ολόκληρη. 

Θα σημειώσω μόνο τα παρακάτω: Στην ερώτηση της δημοσιογράφου τι θα δίδασκε σε νέους οικονομολόγους απάντησε: "Η διδασκαλία θα βασίζονταν σε 5 αξιώματα και μία θεμελιώδη αρχή."

Τα αξιώματα:

1. Η οικονομία είναι για να υπηρετεί τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι την οικονομία.
2. Η ανάπτυξη έχει να κάνει με ανθρώπους και όχι με αντικείμενα.
3. Η μεγέθυνση δεν είναι ταυτόσημη με την ανάπτυξη και η ανάπτυξη δεν προαπαιτεί τη μεγέθυνση.  
4. Χωρίς την φροντίδα των οικοσυστημάτων καμιά οικονομία δεν είναι εφικτή.
5. Η οικονομία είναι ένα υποσύστημα ενός μεγαλύτερου και πεπερασμένου συστήματος της βιόσφαιρας. Επομένως η μόνιμη ανάπτυξη είναι αδύνατη. 

Η θεμελιώδης αρχή:

Σε καμιά περίπτωση κανένα οικονομικό συμφέρον δεν μπορεί να τοποθετηθεί υψηλότερα από το σεβασμό για τη Ζωή.

Πιο απλοϊκά τα έλεγε ο ινδιάνος Cheaf Seattle:

Αυτό γνωρίζουμε: Η Γη δεν ανήκει στον άνθρωπο· ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Όλα είναι συνδεδεμένα σαν το αίμα μιας οικογένειας. Ό,τι συμβαίνει στη Γη, συμβαίνει και στα παιδιά της Γης. Ο άνθρωπος δεν υφαίνει τον ιστό της ζωής, είναι απλώς ένα νήμα σε αυτόν. Οτιδήποτε κάνει στον ιστό, το κάνει στον εαυτό του. 

Από το εξαιρετικό : sobaresapopseis.blogspot.gr

4ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου σ' όλο το κέντρο

Καλλιτέχνες δρομου θα πλημμυρίσουν τον Σεπτέμβριο το κέντρο της Αθήνας, με happening και παραστάσεις.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Δρόμου της Αθήνας θα πραγματοποιηθεί από την 20 έως 24 Σεπτεμβρίου. Οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν σε όλο το κέντρο: Το Καλλιμάρμαρο, τη πλατεία Συντάγματος, την Ερμού, την πλατεία Καπνικαρέας, την πλατεία Μοναστηρακίου, το Θησείο, τον κήπο Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. και τα Άλση που βρίσκονται στην Αποστόλου Παύλου, Κεραμικό είναι οι χώροι στους οποίους θα απλωθούν οι ομάδες ή μεμονωμένοι καλλιτέχνες του Φεστιβάλ.

Συμμετέχουν οι: Action & Play, dFault, Helix, Istfest Action Group, On the Spot, Sokak Sanatlari Atölyesі, Sol Para Τodos, Sold Out, Sweet Delay, WD, Αερηχώ, Βασιλική Καρακώστα, Γιάννης Αρβανίτης, Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα, Δραματική Σχολή Άκης Δαβής, Εθελοντές Καλλιτέχνες, Ενέδρα, Θεατρική Ομάδα Μπουφόνοι, Θέατρο του Μαρτίου, Κατερίνα Βαρδακαστάνη, Κέντρο Τέχνης Ευ Ζην – Δημήτρης Πανταζίδης, Κέντρο Τέχνης Παιδιού, Λίνα Καραμελίνα, Ομάδα Σαράβαλο, Ομάδα Τσόκαρα - Ανακλάσεις , Παραμυθοσέντουκο, Πολυθέαμα Κρόκο και Λίνο, Σπουδαστές Δραματικής Σχολής Δήμου Αγίας Βαρβάρας ''Ιάκωβος Καμπανέλλης'' , Σχολή Θεάτρου «δήλος», Τα παιχνίδια της Ελίζας, Ω2 - 4frontal Θέατρο Δρόμου, τσίρκο, όπερα, μουσικό θέατρο, παιδικό θέατρο, θέατρο σκιών, κουκλοθέατρο, χορός, μουσική, juggling, happening, performance, εγκαταστάσεις, site- specific, γκράφιτι, break dance, hip- hop είναι μερικά μόνο από τα είδη θεάματος που θα αναλάβουν να αλλάξουν για λίγο τον ρου της καθημερινότητας στο κέντρο της Αθήνας.

Η τέχνη ειδικά όταν βγαίνει στο δημόσιο χώρο, αποκτά μια μοναδική δυναμική. 

Πληροφορίες: www.istfest.gr

Οι αδιάφοροι, του Αντόνιο Γκράμσι

«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους. 

H αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. 

Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.

Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη; 

Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου. 

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους. 

11 Φεβρουαρίου 1917»

*Ο Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci, 23 Ιανουαρίου 1891 — Ρώμη, 27 Απριλίου 1937) ήταν Ιταλός συγγραφέας, πολιτικός και πολιτικός επιστήμονας.

Κάποια λόγια από το παρελθόν - ένα αιώνα πριν - μήπως αφυπνίσουν στο σήμερα...

Νικος Κυριακίδης, ποιήματα

photo

ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑ

Το μολύβι σταματάει στο ‘’άλφα’’.

Η στιγμή του ψιλόβροχου,

μ΄ένα φόβο αδιόρατο.

‘’Αυτά που έκανα ήξερα τι ήταν....

δεν θέλω να τα θυμάμαι’’

Οι λέξεις γίνονται συμπαγείς,

μένουν ακίνητες.

Εσύ μονάχα-

χορεύεις με τ΄αστέρια

Καθρεπτίζεις στα θολά σου μάτια

Τη νίκη του φόβου,

Όσων μονάχα έχουν φοβηθεί πολύ.

Περιμένεις χαμογελώντας,

ν΄ανοίξουν τα φτερά που κρύβονται

Να πετάξεις.

ΑΓΑΠΟΥΣΕ

Αγαπούσε, σπάνια μεν,

αλλά αγαπούσε.

ποιός νοιάζεται για τη διάρκεια ;

Την είδαν στο κήπο

μιλούσε χωρίς να κινεί τα χείλη

του εξηγούσε τα μπερδέματά της

του έδινε κάποιες απ’ τις αγωνίες της

γινόταν πολύ μικρούλα.

Περίμενε να τη πιάσει εκείνη

η γλυκειά κούραση

αυτή του λεωφορείου στο σχόλασμα

να τα δικαιολογεί, όλα

να τα εξηγεί, όλα.

Που πήγαν οι θυμωμένοι;

Πόσο υπομονή ακόμη έχουν οι ανυπόμονοι;

Κρατιέται από κάποια μεσημέρια.

Έχει ανάγκη να θαρρεί

πως βρίσκεται στη μέση.

Μισούσε βουβά

περίμενε να το πει

κάποιος άλλος

με λόγια με αιτίες, με σχόλια.

Τον άκουγε και χαμογελούσε.

Χωρίς να κινεί τα χείλη.

Stmts art

far away

I love life

radioactive babe

4

scream

hope - future

...

we have to do something

~

By STMTS in Athens, Greece.
http://stmtsart.blogspot.gr/
http://stmts.deviantart.com/

καλά κρασιά ;)

Συνήθεια των γονιών να φτιάχνουν δικό τους κρασί, 'πέρασε' και σε εμάς.

Η margo με αυτή την ανάρτηση της ξύπνησε παιδικές αναμνήσεις, καθώς θυμάμαι παρόμοιες στιγμές... Τουλάχιστον το κρασί δε θα λείψει :)

* Ο τίτλος της ανάρτησης μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως ;)

** Αφιέρωμα του "Επτά Ημέρες" της Καθημερινής (22/8/1999) με ενδιαφέρουσες σχετικές αναφορές:   "Τρύγος : πανηγύρι της ζωής".