η τελευταία ευκαιρία

Είχα γράψει ένα κείμενο, μα το έσβησα.  Ίσως αναρτήσω κάποιες σκέψεις μια άλλη μέρα. Προτίμησα να ανεβάσω ένα βίντεο που είδα στο ιστολόγιο του Gazmend Kapllani.

40.000 Νορβηγοί μαζεύτηκαν κάτω από καταρρακτώδη βροχή στην κεντρική πλατεία του Οσλο και τραγούδησαν με πάθος το τραγούδι που μισεί ο ναζιστής Μπρέιβικ, ο Νορβηγός χρυσαυγίτης που σκόρπισε το θάνατο για να ξεβρομίσει ο (νορβηγικός) τόπος. Ο Μπρέιβικ δήλωσε στο δικαστήριο ότι μισεί εκείνο το τραγούδι που τα παιδιά στη Νορβηγία μαθαίνουν στα σχολεία. Επειδή, είπε, κάνει τα παιδιά μαλθακά και έτσι δεν μισούν όσους μολύνουν το καθαρό νορβηγικό αίμα.

"Barn av regnbuen" είναι ο τίτλος του τραγουδιού στα νορβηγικά. «Παιδιά του Ουράνιου Τόξου» δηλαδή και είναι διασκευή του “Rainbow race” που τραγούδησε ο Αμερικανός κιθαρίστας Pete Seeger στις αρχές του ’70. Οι στίχοι καλούν τους ανθρώπους να μάθουν να μοιράζονται πράγματα αντί να μισούν αλλήλους. Στα σκοτισμένα από το ρατσισμό μυαλά, όμως, οι απλοί στίχοι λειτουργούν σαν βάμμα ηλιοτροπίου. Αναδεικνύουν το μίσος που κουβαλάνε: οι ρατσιστές φοβούνται και απεχθάνονται την ανθρώπινη ευαισθησία επειδή την εκλαμβάνονται ως απόδειξη αδυναμίας και «παράδοσης στον εχθρό».

«Πήγαινε να πεις στα μικρά παιδιά / να πεις στις μητέρες και τους πατεράδες / ότι αυτή είναι η τελευταία μας ευκαιρία να μάθουμε να μοιραζόμαστε και να συνυπάρχουμε».

 Σας εύχομαι καλό σαββατοκύριακο, καλό βόλι και κυρίως καλή φώτιση!!