Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.

Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.

Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.

Αιώνες μοναξιάς.

Τώρα μη. Μη με σταματάς.

Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.

Ονειρεύομαι Ελευθερία.

Μέσα απ΄ του καθένα

Την πανέμορφη ιδιαιτερότητα

Ν΄ αποκαταστήσουμε

Του Σύμπαντος την Αρμονία.

Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.

Δεν είναι επιστράτευση από τα σχολεία.

Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.

Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.

Εργάτες με δικά τους εργοστάσια

Συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.

Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.

Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».

Οι φυλακές τους «τρομοκράτες».

Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».

Το προϊόν την «ανάγκη».

Τα σύνορα τους στρατούς.

Όλα η ιδιοχτησία.

Βία γεννάει Βία.

Μη τώρα. Μη με σταματάς.

Είναι τώρα ν΄ αποκαταστήσουμε

Του ηθικού δίκαιου την υπέρτατη πράξη.

Να κάνουμε ποίημα την Ζωή.

Και την Ζώη πράξη.

Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ

Σ΄ΑΓΑΠΑΩ

Και δεν με σταματάς να ονειρεύομαι. Ζω.

Απλώνω τα χέρια

Στον έρωτα και την αλληλεγγύη

Στην Ελευθερία

Όσες φορές και αν χρειαστεί κι απ΄ την αρχή.

Υπερασπίζομαι την αναρχία.

(Κατερίνα Γώγου)

Έπειτα από προτροπή του Τσαλαπετεινού, θέλησα να τιμήσουμε από εδώ την άνοιξη (εαρινή ισημερία) και την ποίηση (παγκόσμια ημέρα ποίησης) με το παραπάνω ανέκδοτο ποίημα της Κατερίνας Γώγου. Εύχομαι κάποτε σε αυτό τον πλανήτη να πραγματοποιηθούν τα οράματα των ποιητών και "να κάνουμε ποίημα τη Ζωή. Και τη Ζώη πράξη".