4 χρόνια μαζί

Πάντα με ενδιέφεραν τα ταξίδια. Είναι και αυτό το «διαδικτυακό», ένα άλλου είδους γοητευτικό ταξίδι, παράλληλο με το χρόνο και με την καθημερινή ζωή. 

4 χρόνια πλοήγησης στο διαδίκτυο συμπλήρωσε χθες το blog. Τέσσερα χρόνια έχουμε μοιραστεί εδώ σκέψεις, συναισθήματα, εικόνες, ενδιαφέροντα, προσωπικές θέσεις, σημεία διαφόρων πόλεων που αγαπώ, στιγμές ανησυχίας, μουσικές, βιβλία, ποίκιλλες προτάσεις.  Αυτό το blog έχει έναν ιδιόμορφο ημερολογιακό χαρακτήρα, μεταφέροντας με ένα μυστήριο τρόπο όψεις της προσωπικότητας και της καθημερινότητας μου.

Το σημαντικότερο που αποκόμισα από το blog είναι η επαφή μαζί σας.  Με τον καιρό  δημιουργήθηκε εδώ ένας πυρήνας ανθρώπων με κοινές αγάπες, οπτική και ενδιαφέροντα. Κάποιοι bloggers που εκτιμώ, σταμάτησαν τη λειτουργία στα blogs τους, προφανώς εξαιτίας όσων συμβαίνουν στη χώρα, θα ήθελα να ξέρουν πως τους θυμάμαι, στέλνω ευχές να είναι καλά.  Κυρίως θέλω να σταθώ σε κάποιες ανθρώπινες παρουσίες, κάποιες ψυχές (γιατί εδώ υπάρχει κυρίως επικοινωνία ψυχών), που άγγιξαν βαθιά τη ζωή μου, τόσο που υπήρξαν στιγμές που τις αισθάνθηκα σαν οικογένεια μου, και ας μην είχα ίσως το θάρρος να το ομολογήσω, αλλά εκείνες το γνωρίζουν. Άνθρωποι ξεχωριστοί, που συμπαραστάθηκαν ως άγγελοι, άνοιξαν τις φτερούγες τους, αφιέρωσαν χρόνο, αφοσίωση, πίστεψαν σε μένα. Αυτούς τους ανθρώπους δε θα τους ξεχάσω ποτέ, ότι και αν συμβεί.

Φίλοι μου, σήμερα έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ την αληθινή ανθρώπινη παρουσία και τα ουσιώδη μοιράσματα. Ως μέσο διαφυγής, ως μαγικό χαλί προς το όνειρο που σκληρά καταπατείται, προς το όραμα που απουσιάζει και πρέπει επειγόντως να βρεθεί.

Σκέφτομαι πως σε αντίθεση με το παρελθόν, ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πληθώρα αποδείξεων, μαρτυριών για όσα συμβαίνουν σήμερα στον κόσμο, για τα λάθη και τις αδικίες. Το διαδίκτυο είναι ένας αδιαμφισβήτητος μάρτυρας… Αυτό ισχύει και για τα blogs, όπου καταγράφεται ακόμη η κριτική, τα συναισθήματα και η άποψη των απλών ανθρώπων, κάτι απίστευτα σημαντικό.

Ανεξαρτήτως του ποια θα είναι η συνέχεια εδώ, σας οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ανάγνωση, τη συγκίνηση, τα μοιράσματα, τα περάσματα.

Όπως τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και στη φετινή αντίστοιχη ανάρτηση, σας έχω ένα δωράκι. Συλλογή τραγουδιών, μερικών από όσων ακούστηκαν στο blog το προηγούμενο χρόνο, τα οποία έχουν συνδεθεί με κάποιες αναρτήσεις.

Μπορείτε να κατεβάσετε, το Roadartist’ s Soundtrack Volume 4 (free download). Τα τραγούδια είναι τα παρακάτω :

Roadartist's Soundtrack Vol.4

1. Μαρκόπουλος, Ελευθερίου - Μαλαματένια λόγια, 2. Γιώργος Ρωμανός - Άγγελοι με ένα φτερό,  3. Khadja Nin - Free, 4. Beirut - Santa Fe, 5. Ben E. King - Stand by me, 6. Jan A. P. Kacsmarek -Evening, 7. Grace Jones - I’ve seen that face before (Libertango), 8. Fiddler On The Roof - If I were a rich man, 9. Yann Tiersen - La Parade, 10. Lou Reed - Perfect Day, 11. Louis Armstrong - La Vie En Rose, 12. The Sound of Music - My Favorite Things, 13. Δημήτρης Λάγιος - Να ονειρεύομαι, 14. Ray Charles - Hit the road Jack, 15. Rolling Stones - Paint it black, 16.  Sidney Joseph Bechet - Si Tu Vois Ma Mere, 17. The Tango Project, Por Una Cabeza, 18. The Smiths, There is a light that never goes out, 19. Μάνος Χατζιδάκις - Ο κόσμος σου να είμαι εγώ, 20. René Aubry - Salento, 21. Μάνος Χατζιδάκις - Το τραγούδι του δρόμου, 22. Philip Glass - The Kiss.

Μπορείτε να κατεβάσετε τα cds των τριών προηγούμενων ετών (Soundtrack Vol. 3, Vol. 2 και Vol. 1), από τα links της αντίστοιχης περσινής επετειακής ανάρτησης,  πατώντας ΕΔΩ. 

με λένε αέρα

Με λένε Αέρα και ζω ικανός

κι η φυλή μου και εγώ

σαν ανθός, αν χαθώ

να χαθώ με περηφάνια

Με τη σκουριά πολεμώ

μα το βήμα μου αστράφτει και ζω

ικανός αν χαθώ, να χαθώ με περηφάνια

Αχ, πατρίδα μου το φως σου παντρεύτηκα

κι ερωτεύτηκα τα πράσινα νερά σου

με του ονείρου το σουγιά στα χέρια

χαρακώνω όσα δεν μπορώ να ζήσω αληθινά

μια τέτοια νύχτα γλυκιά

Σαν μετανάστης στο ίδιο το χώμα

που γεννήθηκα ζω

κι είναι αυτή η ομορφιά το δικό μου

μυστήριο τ' όνομα που έχω αντηχεί

στα βαφτίσια όλης της γης

μα δεν έχει γραφτεί σε κανένα διαβατήριο

Αχ, πατρίδα μου το φως σου παντρεύτηκα

κι ερωτεύτηκα τα πράσινα νερά σου

με του ονείρου το σουγιά στα χέρια

χαρακώνω όσα δεν μπορώ να ζήσω αληθινά

μια τέτοια νύχτα γλυκιά

Θ' ακουμπήσω το κεφάλι μου στους ώμους σου

και θα ονειρευτώ τη θάλασσα

αύριο πάλι θα ανάψω φωτιά

για να γίνει ο γαλάζιος αέρας

γύρω μας, σπίτι

Πες μου ποια γη

και γιατί στη φωτιά εξαγνίζεται

και παραδίνει τη λευτεριά της στην ειρήνη

Σε κάθε άνθρωπο είδα την δικιά μου εξορία

και στο πρόσωπο του ο ιδρώτας

το δάκρυ μου έχει πλύνει

Αχ, πατρίδα μου

Με λένε Αέρα και ζω ικανός

και η φυλή μου και εγώ

σαν ανθός, αν χαθώ

να χαθώ με περηφάνια

Το ίδιο χέρι

που αναβοσβήνει τ' αστέρια

Μάτια μου το ίδιο χέρι

αναβοσβήνει κι εμένα

Αχ, πατρίδα μου

Ποιος θα μιλήσει για εμάς

θα μιλήσει αυτός που μένει πίσω

γιατί εγώ θα φεύγω

θα συνεχίσω να ακολουθώ

το ρεύμα από τις φτερούγες των πουλιών

Με λένε αέρα

Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος

Μουσική: Χρήστος Θηβαίος

Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Μάνος Χατζιδάκις (23 Οκτωβρίου 1925 – 15 Ιουνίου 1994)

 (23 Οκτωβρίου 1925 – 15 Ιουνίου 1994)

Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 23 του Οκτώβρη του 1925. Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, όσο θα υπάρχει αυτό το blog δεν θα πάψουν να γίνονται αναφορές για το Μάνο Χατζιδάκι. Σήμερα επέλεξα να μοιραστούμε το παρακάτω (τρομερά επίκαιρο) κείμενο του.

"Καλώς ή κακώς, η παρούσα κυβέρνηση έλαβε μέτρα, και μάλιστα αυστηρά, για να αποτρέψει κατά την κρίση της την βέβαιη οικονομική καταστροφή του τόπου. 

Εκείνο που έχει σήμερα τη μικρότερη σημασία είναι το ποιοι ευθύνονται για την κακή κατάληξη μας. Έχουμε όλοι μας ως Έλληνες ευθύνη με τις διάφορες επιλογές μας και όχι οι μισοί.  Για αυτό πρώτον: να σταματήσει η αμπάριζα της αναλήψεως των ευθυνών και η μεταβίβασή τους από τη μια παράταξη στην άλλη. Γιατί είναι χαμηλοτάτου επιπέδου, μικροπρεπής και όχι και τόσον ευφυής, μιας και επιφέρει ασυνεργασία του μισού πληθυσμού, αυτού που δεν ανήκει στους θαυμαστές του ιδιότυπου σοσιαλιστικού πειράματος του κ. πρωθυπουργού. Τα τελευταία οικονομικά μέτρα χωρίς την ψυχική συνεργασία όλων των Ελλήνων θα αποτύχουν μεγαλοπρεπώς. Και φυσικά το αντίτιμο θα το εισπράξει πρώτη η κυβέρνηση που τα θέσπισε.

Δεύτερον, γεννάται εύλογο το ερώτημα: γιατί τα τόσον αυστηρά αυτά μέτρα δεν εφαρμόσθηκαν στην αρχή της προηγούμενης τετραετίας παρά μόνο σήμερα, στην αρχή της δεύτερης τετραετίας; Τα οποιαδήποτε χάλια μας δεν ήταν από τότε φανερά; Άλλωστε, μόλις είχε τελειώσει η πολύχρονη θητεία της Δεξιάς. Τι πιο απλό η νεοεισελθούσα Αλλαγή να επιδιώξει την θεραπεία ευθύς αμέσως και της ολέθριας οικονομικής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων; Αν πάλι καιροσκοπούσε κι έκρυβε την αλήθεια για να παρέχει ευχαρίστηση, με αντίτιμο την εκ νέου νίκη της στις πρόσφατες εκλογές, πώς έχει το θράσος να μιλεί για τους αντιπάλους της και να απαιτεί απ' όλους εμάς τους Έλληνες συμπαράσταση στα με καθυστέρηση τετραετίας θεσπισθέντα μέτρα ανάγκης; Διότι ή δεν ήταν έτοιμη για αλλαγές όταν μας πρωτοκάλεσε να την ψηφίσουμε, οπότε παρουσιάζει ανεντιμότητα και υπέρμετρη επιπολαιότητα που οφείλει να αποκαλυφθεί ή καιροσκοπούσε προς ίδιον κομματικό όφελος εις βάρος των εθνικών προβλημάτων επιτακτικής αντιμετωπίσεως, οπόταν η παρούσα κυβέρνηση είναι εγκληματικώς έκθετη στην κοινή γνώμη, με μειωμένη ευθύνη και εθνική συνείδηση.

Η ομοψυχία η απαραίτητη δεν θα επιτελεσθή! Διότι οι Έλληνες κάποτε, για λίγο έστω, ξυπνούν και μετά ξανακοιμούνται μακαρίως. Αυτός είναι ο λόγος που το βάρος των ανησυχιών μας ξεπερνάει τα ανεκτά όρια κινδύνου.

Η κυβέρνηση ή θα αποτύχει ή θα προκαλέσει δικτατορία. Και στις δύο περιπτώσεις είναι ανεπιθύμητος."

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Το συγκεκριμένο κείμενο γράφτηκε το χειμώνα του '85 προς '86, ήταν η αρχή της δεύτερης τετραετίας του Α. Παπανδρέου.

Το κείμενο υπάρχει στην έκδοση με κείμενα του Μάνου Χατζιδάκι με τον τίτλο "Ο καθρέφτης και το μαχαίρι", εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ.

Αναφορές για τον Μάνο Χατζιδάκι στο blog, αξίζουν την περιήγηση σας :

"Βιογραφικό σημείωμα" Μάνου Χατζιδάκι

Μάνος Χατζιδάκις, ο Λαχειοπώλης του Ουρανού...

Άποψη του Μάνου για την Παιδεία

Το Τρίτο Πρόγραμμα του Μάνου Χατζιδάκι

Αφιέρωμα από την εκπομπή «Μηχανή του χρόνου»

Το πρόσωπο του τέρατος, Μάνος Χατζιδάκις

"Ο καθρέφτης και το μαχαίρι", του Μάνου Χατζιδάκι
Αναφορά του Μάνου Χατζιδάκι στο Ρεμπέτικο
σχόλια του Τρίτου
 ..τα παιδιά του Πειραιά..
..όταν έρχονται τα σύννεφα..

Οδός Ονείρων

'Μεγάλος Δικτάτωρ', η πιο ανθρώπινη ομιλία

Απόσπασμα από την ταινία του Charlie Chaplin "Ο μεγάλος Δικτάτωρ" γυρισμένη το 1940!
Η ταινία σατιρίζει τα σατανικά σχέδια του Χίτλερ. Πρόκειται για το διαχρονικότερο μανιφέστο ανθρωπισμού. Φυσικά το φιλμ απαγορεύτηκε στην Γερμανία και στις συμμαχικές χώρες.

Στο παρακάτω απόσπασμα, ο πιο ανθρώπινος λόγος που ακούστηκε ποτέ. Αν μπορείτε προσπαθήστε να φανταστείτε κάποιον από τους σημερινούς ..."ηγέτες" να μιλάνε για όλες αυτές τις θεμελιώδεις αξίες της ζωής στους λαούς. Προσωπικά αδυνατώ...

Ευχαριστώ τον Μηθυμναίο για την υπενθύμιση με το email του.

...παιχνίδι;

Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια, τι 'χαμός' γινόταν με τα παιχνίδια στην blogόσφαιρα.
Δυο bloggers που εκτιμώ πολύ, οι αγαπητές metofeggariagalia και  butterfly, με κάλεσαν σε παιχνιδάκι, να γράψω επτά πράγματα για μένα. Τις ευχαριστώ πολύ, είναι καλή αφορμή για να ισορροπήσουμε λίγο.

- Το πάθος μου για τις τέχνες, προέκυψε ανεπηρέαστο από εξωτερικούς παράγοντες αλλά σαν μια εσωτερική φωνή, που δε γινόταν να μην εισακουστεί. Έχω δίψα για τα βιβλία, για το θέατρο, για τη γραφή, τη μουσική κ.α. Δε μπορώ να διανοηθώ τη ζωή δίχως αυτά. Δε θεωρώ πολυτέλεια την 'πνευματική τροφή', αλλά απαραίτητη ψυχική ανάσα.

- Θα επιλέξω σε ποιον θα μιλήσω για τις στιγμές που με έχουν καθορίσει γενικώς ως άτομο.  Χρειάζομαι χρόνο, δεν ανοίγομαι εύκολα, αν όμως με κερδίσει κάποιος, τότε δίνω πολύ αγάπη. Δίνω ευκαιρίες στους ανθρώπους, αλλά αν με αδικήσουν, ή νιώσω ότι δε φέρονται σωστά, τότε φεύγω δίχως επιστροφή.

- Εκτιμώ τη διακριτικότητα, το σεβασμό, την αληθινή ευγένεια. Απεχθάνομαι τη ψεύτικη εικόνα, τη 'βιτρίνα', την οποία μπορώ να αντιληφθώ αμέσως. Μου αρέσει η ντομπροσύνη.

- Αγαπώ πολύ τα ταξίδια. Μου αρέσει η γνώση, οι εναλλαγές. Θέλω πολύ να περπατήσω άλλες χώρες. Με εκνευρίζει το "κλείσιμο των οριζόντων".

- Ζορίζομαι αρκετά από όλα όσα συμβαίνουν. Βασανίζουν τη σκέψη μου και την καθημερινότητα μου. Έχουν επηρεάσει τη ζωή μου και αγαπημένων ανθρώπων.  Το  σίγουρο όμως είναι ότι παλεύω και είμαι περήφανη για μένα και για τους ανθρώπους μου.

- Αγαπώ πολύ την Αθήνα, αλλά θα ήθελα κάποια στιγμή να ζήσω κοντά στη θάλασσα, στη φύση.

- Όσο δύσκολα μπορώ να δημιουργήσω κάτι, τόσο εύκολα μπορώ να το αφήσω και να προχωρήσω σε κάτι άλλο.  Αυτό σημαίνει πως θέτω στόχους και παλεύω για αυτούς, αλλά ανά πάσα στιγμή που κάτι σπάσει, προχωρώ παρακάτω. Πιστεύω πως το σημαντικότερο αγαθό στον άνθρωπο είναι η αξιοπρέπεια και η ελευθερία του πνεύματος του.

Στέλνω βραβείο και πρόσκληση, αν θέλουν να συμμετέχουν, στους φίλους: άστρια, ξωτικό, karkinos, astromonos, nellys-logia, lena, καρυάτιδα, margo, φαούδι, Νηφάλια Μέθη.
Όποιος άλλος θέλει, παίζει!

I'll die rich at your funeral

myspace.com/peterkernel
peter kernel

!!!!!!!!

Bazaar βιβλιοπωλείου Εθνικού Θεάτρου

Αυτή είναι μια ευχάριστα καλή είδηση, για όποιον αγαπάει το θέατρο και τα βιβλία. Το βιβλιοπωλείο του Εθνικού Θεάτρου ανοίγει τις πόρτες του, με απίστευτες προσφορές σε προγράμματα θεατρικών παραστάσεων και βιβλίων της συλλογής του!


Στο Bazaar θα βρείτε

•    Προγράμματα παλαιότερων αγαπημένων παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου σε τιμές από 1 έως 2 Ευρώ.

•  Γνωστούς τίτλους θεατρικών έργων του ελληνικού και του παγκόσμιου ρεπερτορίου, λευκώματα και μελέτες, σε ελκυστικές τιμές.

Το Bazaar θα διαρκέσει ένα μήνα, από Παρασκευή 14 Οκτωβρίου έως Κυριακή 13 Νοεμβρίου.

Το Βιβλιοπωλείο λειτουργεί ημέρες και ώρες παραστάσεων.


Πληροφορίες
Βιβλιοπωλείο Εθνικού Θεάτρου
Νέα Σκηνή – Νίκος Κούρκουλος
Αγίου Κωνσταντίνου 22-24

Επίσης, ενημερωθείτε για τις νέες μειωμένες τιμές των παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου (και τις ειδικές τιμές για ανέργους)

cookless (κούκλες) στους δρόμους της πόλης...

Δια βίου μα-θύματα

Βλέπω συχνά στους τοίχους της πόλης...
αυτά τα κορίτσια με τις βαλίτσες στα χέρια. 

Κάθε μια βαλίτσα και με ένα μήνυμα επάνω... 

Σήμερα καθώς έκανα μια βόλτα με το ποδήλατο, 

στάθηκα και φωτογράφισα μερικές.
Ας τις μοιραστούμε... μαζί!

παρΑ'μόρφωση

Τι (χ)ώρα είναι ;;

Αυτή η Άνοιξη

αγχόνη...αγχώνει

 Θα πάει μακριά (αυτή η βαλίτσα);

ΕΥ-φορία !!

Επιστρέφω ως προστιθέμενη ΑΞΙΑ

 Α-πωλήσεις!!

ο καίει!

 ...από την αυλή...

...στο δρόμο μας...

...εξαιρετική ιδέα, 

με εύστοχα, καυστικά μηνύματα...

μπράβο στις δυο καλλιτέχνιδες του δρόμου!!

(project : cookless -
street art)

:)

Links:

http://www.cooklessart.blogspot.com/

http://el-gr.facebook.com/pages/cookless-streetart

Δικές μου μόνο οι πρώτες 4 φωτογραφίες,
οι υπόλοιπες από τα παραπάνω links.

Κώστας Μπαλάφας (1920 - 2011)

Ο Κώστας Μπαλάφας, ένας απ’ τους μεγαλύτερους Έλληνες φωτογράφους, πέθανε εχτές σε ηλικία 91 ετών. Ο Κώστας Μπαλάφας γεννήθηκε το 1920 στην Κυψέλη της Άρτας, ορεινό χωριό της Ηπείρου, από γονείς αγρότες.

Στο χώρο της φωτογραφίας τον συναντούμε το 1939 στα Γιάννενα, όπου έζησε τον πόλεμο του 1940 και πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση 1941-44. Φωτογράφισε τον ένοπλο αντάρτικο αγώνα κατά των κατακτητών και τον αποτύπωσε στο φωτογραφικό λεύκωμα Το Αντάρτικο στην Ήπειρο. Από το 1951 εργάστηκε στη ΔΕΗ και τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο του τον διέθεσε στη φωτογραφία.

Οι σκληρές συνθήκες ζωής των παιδικών του χρόνων και οι αγώνες του ελληνικού λαού εκείνο τον καιρό για ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια επέδρασαν στον ευρύτερο ψυχισμό του και διαμόρφωσαν το ύφος της φωτογραφικής του δουλειάς, ιδίως σε θέματα κοινωνικού προβληματισμού, τα οποία κυρίως τον απασχόλησαν.

Κατά καιρούς περπάτησε όλη σχεδόν την Ελλάδα και την απέδωσε με το δικό του τρόπο σε φωτογραφική εικόνα.

Μέσα από τις φωτογραφίες του, στιγμές της ιστορίας της Ελλάδας...

Ένας σημαντικός δάσκαλος για όλους εμάς τους νεώτερους.  Καλό ταξίδι.

Κώστας Μπαλάφας
eikastikon.gr

μηδενικά

barel

Όποιος από εσάς διαβάζει καιρό αυτό το blog, τότε ίσως θα μπορεί να διαισθανθεί το πως νιώθω με όλα όσα συντελούνται στη χώρα μου. Άλλωστε από την αρχή του ιστολογίου, μοιράζομαι μαζί σας αγωνίες και τον προβληματισμό μου. Πλέον τα λόγια στέρεψαν. Ίσως επειδή τα πάντα έχουν ήδη ειπωθεί, μα ποτέ τίποτα δεν αλλάζει.

Κοίταζα σήμερα παλαιότερες αναρτήσεις. Ένα από τα πρώτα κείμενα σκέψεων στο blog (Οκτώβρη του 2007) είχε τίτλο "Δεν... δεν... ...είμαι Έλληνας...".

Διαβάζω άλλες σκέψεις (Νοέμβρη του 2007), στέκομαι στη φράση : "Αυτό που με τρομάζει στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα είναι ότι χάνεται η ανθρωπιά, η χαρά του να εξυπηρετείς και να είσαι ευγενής. Με τρομάζει η αγένεια!"

Στέκομαι σε ένα κείμενο κραυγή, κατά τη γνώμη μου, με τίτλο "Πνευματική Φτώχεια" (Ιανουάριο του 2008) και έπειτα μια συζήτηση 226 σχολίων μαζί σας. Τόσες σκέψεις, ενδοσκοπήσεις, διαπιστώσεις, προβληματισμός για αλλαγή μιας κοινωνίας διαμελισμένης.

Αντιγράφω από ένα άλλο κείμενο με τίτλο "Χώρα αφιλόξενη", (Σεπτέμβριος 2008) :

"Αναρωτιόσαστε, ‘γιατί είναι τόσο διαφορετικοί, σκληροί οι νέοι...’

Γιατί τους παραδώσατε ένα κράτος ρημαγμένο, παίξατε με ‘χαρτιά’ σημαδεμένα και τους δώσατε τη σκυτάλη σε έναν αγώνα πουλημένο εξ’αρχής. Δε δόθηκε καν η ευκαιρία να παίξουν με σωστούς όρους στο παιχνίδι σας..

Οι νέοι είναι ήδη σε κατάσταση κρίσιμης ανάγκης..

Όταν μας έλεγαν ότι η Ολυμπιάδα ήταν «μια φορά για μια ζωή», μάλλον εννοούσαν ότι το χρέος της θα μας ακολουθεί για πολλά χρόνια ακόμη… Διάβαζα κάπου ότι κάθε μωρό από τη στιγμή που γεννιέται έχει χρέος περίπου 20.000ε προς το κράτος…

Οικονομική κρίση, αγώνας για τα αυτονόητα, μελαγχολία, προβληματισμός, κατήφεια, όνειρα που θα μείνουν για πολλούς ‘όνειρα’ και μόνο..

Ελπίδα υπάρχει? Ποια είναι η λύση για το αύριο μας;

Και πριν μου πείτε «ο καθένας να κάνει το καλό στη δική του καθημερινότητα»..

Ναι οκ, το ερώτημα που θέτω.. υπάρχει μια λύση καθολική;

Ακούει κανείς πολιτικός; Μπορεί κάτι να μας βγάλει από το πνευματικό λήθαργο, από την οικονομική κατάσταση που βιώνουμε;...

Θα γίνει κάτι, όσο έχουμε ακόμα ελπίδες και όνειρα ή στο τέλος θα διαψευσθούν και αυτά;"

economist.com

Διαψεύσθηκαν πλέον και αυτά. Σε εκείνες τις ερωτήσεις, σήμερα δίνονται οριστικές απαντήσεις μέσω των πολιτικών αποφάσεων. Συνεχώς επιταχύνεται η αποδυνάμωση της χώρας, με συνέπεια την κατάρρευση και τη βίαιη εξαθλίωση της κοινωνίας. Παραλλήλως  ρουσφέτια, αγορές πολεμικών μηχανών, περικοπές δαπανών για την παιδεία, δυσβάστακτη φορολογία στους ασθενέστερους και όχι στους πάρα πολύ πλούσιους. Η χώρα πτωχεύει, παραδομένη σε διεθνή χρηματιστηριακά παιχνίδια, με άβουλους και άπληστους πολιτικούς, που αδιαφορούν ακόμη να συνεργαστούν μεταξύ τους.

Ξέρεις αυτό που πληγώνει περισσότερο είναι ο εμπαιγμός, τα ψέματα, η αναξιοπρέπεια. Όλα αυτά οδηγούν στην κατάλυση της δημοκρατίας, στην ωμή βία, στην κατάπτωση της δικαιοσύνης, στην έλλειψη της συλλογικότητας, στον παραμερισμό των νέων. Στην καταστροφή.

Αν δεν αποστασιοποιηθείς από την επικαιρότητα, δεν μπορείς αλλιώς να την αντιμετωπίσεις. Οι εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες, που κάθε μέτρο έχει χαθεί. Σκέφτομαι πως στη ζωή μου ποτέ, τίποτα δε μου χαρίστηκε. Ποτέ δεν ζήλεψα τα πολλά μηδενικά στους τραπεζικούς λογαριασμούς, αναζητούσα πάντα αλλού την ευτυχία. Ποτέ δεν θέλησα την πολυτέλεια, γνωρίζω καλά πως γεμίζει μόνο ένα κενό. Αυτό όμως που μας ετοιμάζουν είναι  απόλυτη ανέχεια. Μια διάλυση του κοινωνικού κράτους και δουλειές με μισθούς Κίνας.

Και μέσα σε όλο αυτό τον κυκεώνα η ζωή συνεχίζεται. Αισθάνομαι πως πρέπει να γράφω στο blog για τις τέχνες, για μουσική, θέατρο, βιβλία. Θα συνεχιστεί, αν θα έχω τη ψυχική αντοχή και δύναμη. Τίποτα δεν θα είναι πλέον ίδιο με παλιότερα. Έπειτα γνωρίζω πως όσο περνάει ο καιρός, τόσο λιγότεροι άνθρωποι θα μπορούν να διαπαιδαγωγήσουν το μυαλό και τη ψυχή τους. Αυτό είναι μεγάλη παγίδα και η υπέρτατη θυσία. Ξέρεις δεν νοείται ζωή δίχως όνειρα. Δεν νοείται ζωή δίχως μαγεία, δίχως συντροφικότητα, δίχως αγάπη, ομορφιά και ανύψωση! Δεν είμαι διατεθειμένη να εμπλακώ στο παιχνίδι τους. Δεν θέλω να ξεχάσω όλα όσα αγαπώ και να εθιστώ στη μιζέρια. Όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με την ηλικία και την ψυχοσύνθεση μου.

Θέλω να ζήσω... Η ψυχή διψάει για ζωή... για γνώση, για αλήθεια, για αγάπη, για έρωτα, για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Κανένας δε μπορεί να βάλει παρωπίδες στα μάτια μου και στη ψυχή μου. Καμία Τρόικα, κανένας απαίδευτος πρωθυπουργός "αποφασίζοντας και διατάζοντας", δε μπορεί να μου επιβάλλει ιδέες ή να μου αλλάξει τα πιστεύω. Όλοι αυτοί το μόνο που μπορούν να υπολογίσουν είναι τα μηδενικά στις τραπεζικές καταθέσεις. Πόσο φτωχή η σημερινή εποχή, πόσο λυπηρό να βλέπεις τους πολιτικούς να "σκίζονται" για να υπηρετήσουν τις αγορές και να λεηλατούν ανθρώπους στο βωμό της ενίσχυσης των τραπεζών.  Ναι λυπάμαι. Μα ευτυχώς έχω μάθει να διαχωρίζω την αλήθεια από το ψέμα, την ουσία από το περιττό περιτύλιγμα, τους φίλους από τους δήθεν.

Αφού πλέον η εποχή άλλαξε, ίσως αλλάξει και το blog. Δε γίνεται να παραβλέψεις το γεγονός ότι αρκετοί άνθρωποι υποφέρουν. Το αντιμετωπίζω κάθε μέρα. Δεν θα πάψουν να αναρτούνται πολιτιστικά θέματα, προβληματισμοί, σκέψεις, αλλά ίσως δημιουργηθεί μια νέα κατηγορία, που θα αφορά κοινές δράσεις, ιδέες συσπείρωσης, εναλλακτικές προτάσεις για αυτή τη δύσκολη εποχή που καλούμαστε να ζήσουμε. Ας συνεχίσουμε εδώ, όσο ακόμη μπορεί ο καθένας μας.

Η πρωτόγονη φυλή των Toulambis έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με λευκούς

Μου προωθήθηκε το παραπάνω βίντεο και σκέφτηκα να το μοιραστούμε.

Είναι μαγνητοσκοπημένο το 1976. Η ομάδα του Jean-Pierre Dutilleaux ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την πρωτόγονη φυλή των Toulambis (Papua, Νέα Γουινέα), τα μέλη της οποίας δεν είχαν έρθει ποτέ σε επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Στο video βλέπουμε την τρομαγμένη, γεμάτη περιέργεια αντίδρασή τους, τη αθώα ματιά τους.  Δεν είχανε δει ξανά άνθρωπο με λευκό δέρμα.  Δεν είχανε φάει ξανά βρασμένο ρύζι. Αντικείμενα, όπως ο καθρέπτης, τα σπίρτα, το μαγνητόφωνο ήταν πρωτόγνωρα για εκείνους.  Ένα υπέροχο βίντεο για την ιστορία του ανθρώπου.

χρώμα

...λίγο χρώμα στην μουντή καθημερινότητα σου...

Μόνο αν αγαπάς αληθινά τη ζωή, την ομορφιά,
όλα όσα υπάρχουν τριγύρω

μόνο και μόνο τότε
μπορείς να αγωνιστείς για να μη τα χάσεις...

streetartutopia