ζωή ποδήλατο

...Πάμε μια βόλτα στο "κέντρο μου"... 

"Ζωή ποδήλατο"... στη ζεματιστή καλοκαιρινή Αθήνα...

Επιτρέποντας στις ζωγραφιστές νότες να δώσουν αλλιώτικο ρυθμό.

Σε σοκάκια της Πλάκας τριγυρνά η ψυχή μου...

περνάει από τα ανοικτά παράθυρα...

ξεκουράζει το νου...

το ...καθιερωμένο... πέρασμα από το Ηρώδειο...

...ποτέ δεν το χορταίνει...

κατέβασμα πίσω

στη δροσιά του ελαιώνα

...καθώς το ηλιοβασίλεμα αγγίζει τα δέντρα..

...κάτω από την Ακρόπολη...

...Στροφή προς στα στενά...

κάποιες μορφές των τοίχων σαν να μου ψιθυρίζουν...

"άνοιξε κ εσύ το κλουβί, ελευθερώσου......"

...κρυφοκοιτάζω άλλες...

...και κοντοστέκομαι στη σαύρα της γωνίας...

...ένα ψάρι στο δρόμο...

...όπου η "φαντασία ζει"

...Σάτιρα καλλιτέχνη

σε αληθινά σενάρια ζωής...

"Κλείσε τα αυτιά..."

μήπως προλάβεις, πρώτα τους πολέμους μέσα σου...

"Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.

Στο μυαλό είναι ο Στόχος

το νου σου ε;"

(Κ. Γώγου)

...Ότι και αν ακούς, το έμαθες πια καλά,

...οι αληθινοί ιδεαλιστές σπανίζουν,
είναι και θα είναι η μειοψηφία

 ...σε μια σουρεαλιστική πραγματικότητα...

οι μάσκες...
 ...έχουν πέσει προ πολλού...

 ...μπαίνω στο Ζάππειο, φτάνω στο Καλλιμάρμαρο.

Σταματώ και παρατηρώ το πελώριο άγαλμα.

...Περνάω συχνά από αυτό το σημείο

μα πρώτη φορά διάβασα τις χαραγμένες λέξεις στη βάση του :

"Εγώ πεθαίνω όμως εσείς
να είσθε μονοιασμένοι
και να βαστήξετε
την πατρίδα"