Η ιδέα για βόλτα στα ανάκτορα της πρώην βασιλικής οικογένειας στο Τατόι προτάθηκε από ένα φίλο. Αν και είχα ακούσει για το Δάσος Αναψυχής Τατοΐου, δεν το είχα επισκεφτεί ξανά. Πραγματικά κρίμα, καθώς πρόκειται για ένα μοναδικό αμάλγαμα Φύσης, πολιτισμού και ιστορίας.
Τα πρώην βασιλικά ανάκτορα βρίσκονται μόλις 25 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Η περιοχή έχει μαγευτική ομορφιά και σε κερδίζει από τα πρώτα δευτερόλεπτα! Εντούτοις το Τατόι παραμένει σχεδόν άγνωστο στους κατοίκους της πρωτεύουσας και εντελώς αναξιοποίητο από την πολιτεία.
Περνώντας την είσοδο, περπατώντας μέσω μιας διαδρομής ανάμεσα από ψηλά κυπαρίσσια, πλατάνια και βελανιδιές, φτάνουμε στο σημαντικότερο ιστορικό μνημείο της περιοχής του Δρυμού, στο παλάτι (μαζί με τα βοηθητικά κτίρια) της τέως βασιλικής οικογένειας στο Τατόι.
...Περιφραγμένα, με παραθυρόφυλλα σφραγισμένα, αντανακλώντας μια αίγλη ενός απώτερου παρελθόντος. Παρόλο που ο θεσμός της βασιλείας με αφήνει παγερά αδιάφορη, η ματιά περιηγήθηκε στο παρελθόν αυτού του τόπου. Έπλασε σενάρια, σύγκρινε, προβληματίστηκε, απόρησε, ταξίδεψε στιγμιαία, σιωπηλά στις ψυχές, στις ικεσίες και στις ανθρώπινες νουθεσίες...
...Ακριβώς έξω από την κεντρική πόρτα του ανακτόρου, αντικρίσαμε κουλουριασμένο το μόνιμο φύλακα του, ένα αρκετά φιλικό σκυλάκι. Πιστός φρουρός του ακατοίκητου πλέον παλατιού. Ευτυχώς είχε παρέα ένα άλλο σκυλί. Αυτά τα δύο πλάσματα είναι τα μόνα που "περιφέρονται" πλέον στο ανάκτορο.
Εδώ αξίζει μια μικρή ιστορική αναφορά..
«Ο Βασιλεύς των Ελλήνων Γεώργιος Α, καθ' ο Βόρειος, αγαπούσε το μεγάλο υψόμετρο και το 1871 άρχισε να αγοράζει τεμάχια του κτήματος, για να δημιουργήσει εκεί την οικία του. Από το 1880 η Βασιλική Οικογένεια μετέφερε τη θερινή διαμονή της στην οικία της οικογένειας Σούτσου (τα τρία οθωμανικά τσιφλίκια Τατόι, Μαχούνια και Λιόπεσι, συνενώθηκαν το 1835 στα χέρια του Σκαρλάτου Σούτζου και επί δεκαετίες κατόπιν υπήρξαν κρησφύγετα ληστών), αφού επέφεραν σ'αυτή μερικές διαρρυθμίσεις.
Την ίδια χρονολογία, κοντά στο παλαιό κτίριο της οικογένειας Σούτσου, άρχισε να οικοδομείται ένα καινούργιο κτίριο, για να χρησιμεύσει ως κατοικία της Βασιλικής Οικογένειας. Θεμελιώθηκε το 1886 και αποπερατώθηκε η ανοικοδόμηση του το 1888. Ο αρχιτεκτονικός ρυθμός της Βασιλικής κατοικίας του Τατοΐου είναι σχεδόν ίδιος με ένα οίκημα που βρίσκεται στο Φιλανδικό κόλπο, πλησίον του Πήτερχοφ.
Ο ρυθμός του οικήματος είναι Αγγλικός. Τα σχέδια των Ανακτόρων οφείλονται στον αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ και είναι σύμφωνα με τα σχέδια και τις υποδείξεις της Βασίλισσας 'Oλγας. Κοντά στο οικοδομικό συγκρότημα προστέθηκαν αργότερα μια κατοικία για την οικογένεια του Διαδόχου και ένα μικρότερο κτίριο του υπηρετικού προσωπικού των Ανακτόρων.
Έτσι το Τατόι μετεβλήθη σε βασιλική περιοχή, στην οποία διέμεναν οι Βασιλείς όχι μόνο το καλοκαίρι, αλλά κατά περιόδους και το χειμώνα. Από το τέλος του 1948 εγκαθίσταται στην έπαυλη μονίμως η βασιλική οικογένεια, που θα την κατοικήσει αδιαλείπτως ως το πρωί του αντικινήματος κατά της Χούντας, στις 13 Δεκεμβρίου 1967. Η Βασιλική ιδιοκτησία βρίσκεται σε υψόμετρο 500 μέτρων.
Στα έργα αυτά, πρωτοπόρα στην Ελλάδα της εποχής, προΐσταται ο Λουδοβίκος Μύντερ (1873-1892), Δανός δασολόγος και φιλέλληνας, καθώς και, στη συνέχεια, ο διάδοχός του στη διεύθυνση του κτήματος Όθων Βάισμαν (1893-1914). (...) Το πρώτο σπίτι που περατώθηκε το 1874 ήταν ένα απλό διώροφο σπίτι ελληνοελβετικού ρυθμού, με δίρρικτη στέγη, το οποίο παραδόξως προοριζόταν όχι ως ανάκτορο αλλά ως βασιλικός ξενώνας, χρήση για την οποία ουδέποτε διατέθηκε.
Πάνω από το ήδη χαραγμένο περιβόλι, για το οποίο επελέγησαν φυτά από όλη τη Μεσόγειο, άρχισε να οικοδομείται από τον αρχιτέκτονα Σάββα Μπούκη, το 1884, το καθ' αυτό ανάκτορο, μιμούμενο μια έπαυλη του συγκροτήματος των ανακτόρων του Πέτερχοφ, στην Αγία Πετρούπολη, που ανήκε στον τσάρο Αλέξανδρο Β΄, θείο της βασίλισσας Όλγας».
..Κατεβαίνοντας μια μεγάλη μαρμάρινη σκάλα, σκεπασμένη από πράσινο..
...αντικρίζουμε μια τεράστια αυλή...
Δεξιά και αριστερά της σκάλας μεγάλες γλάστρες από λευκό μάρμαρο με σύμβολα. Κάποτε θα υπήρξαν γεμάτες λουλούδια, σήμερα στέκουν εγκαταλειμμένες.
Σε ένα σκιερό από την άγρια βλάστηση σημείο, αντικρίσαμε μια μεγάλη μαρμάρινη μπανιέρα που προφανώς αποτελούσε χώρο λουτροθεραπείας.
Μια μαρμάρινη λεοντοκεφαλή πρέπει να ήταν το σιντριβάνι που ανάβλυζε το νερό.
Φύλλα από πλατάνια την σκεπάζουν. Μπροστά της μια άδεια πισίνα.
...Εγκαταλειμμένη και με γκράφιτι στο εσωτερικό της.. (αυτό δε με χάλασε καθόλου..τώρα με τη βοήθεια της τεχνολογίας, έχει στη μια πλευρά ...ψηφιακά και τη διεύθυνση του blog.. :})
Στάση για ξεκούραση, δίπλα στην πισίνα. Επιστροφή με το βλέμμα προς τα πίσω. Αντικρίζοντας το ανάκτορο. Μια ολόκληρη ιστορία διεκδίκησης κρύβει στο παρελθόν του, την οποία μπορείτε να διαβάσετε
εδώ . Απλά μόνο ας αναφερθεί το τέλος των διεκδικήσεων, όταν το 1994 επαναφέρεται η απαλλοτρίωση του 1973 και η έκταση επανέρχεται στο δημόσιο.
Μετά από αυτή τη ρύθμιση έγιναν προσφυγές για την αντισυνταγματικότητα του νόμου από τους πρώην ιδιοκτήτες και η υπόθεση έληξε το 2002 μετά από σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Με βάση την απόφαση αυτή καταβλήθηκε τίμημα στους τέως βασιλείς για το σύνολο της περιουσίας τους στην Ελλάδα (4.000.000.000 δρχ.) και το Τατόι έγινε Δημόσιο Κτήμα.
Η μη επίλυση για χρόνια του ιδιοκτησιακού θέματος της όλης «βασιλικής περιουσίας» όχι μόνο δεν επέτρεψε την ανάδειξη του τόπου, αλλά συνετέλεσε στη σημαντική φθορά του. Το κράτος δαπάνησε τελικά ένα απίστευτα υψηλό ποσό για να την αποκτήσει, αλλά δε μπόρεσε να την αξιοποιήσει. Θα μπορούσε η περιοχή να αποτελέσει πόλο έλξης ανθρώπων που θα ήθελαν να συνδυάσουν τη βόλτα τους στη Φύση με πολιτιστικές δραστηριότητες...
Στο συγκρότημα των ανακτόρων του Τατοΐου
περιλαμβάνονται αρκετά βοηθητικά κτίρια,
όπως κατοικίες προσωπικού, φυλάκια, αποθήκες,
ξυλουργεία, ιπποστάσια, κτηνοτροφικές μονάδες κα.,
τα οποία σήμερα έχουν σχεδόν ερειπωθεί και ορισμένα καταστραφεί ολοσχερώς.
Στο λόφο του Παλαιόκαστρου, στον περίβολο του ναού της Αναστάσεως, που έχει ανεγερθεί εκεί, βρίσκεται και το κοιμητήριο των Βασιλέων και Πριγκίπων.
...Οι τάφοι βρίσκονται διάσπαρτοι...
να μας υπενθυμίζουν πως ο θάνατος εξισώνει όλους τους ανθρώπους...
Όλοι είμαστε ίσοι και πρέπει να γνωρίζουμε το ίδιο σεβασμό ανεξαρτήτως καταγωγής και τάξεως.
Εδώ κάθε ένας τάφος αποτελεί ένα ανοικτό βιβλίο, που σε ταξιδεύει στα πρώτα βήματα της νεοελληνικής πολιτικής ιστορίας. Παρακάτω ένα μαυσωλείο, που φιλοξενεί 3 μνήματα...
Αυτή η εικόνα των τάφων, ας μας υπενθυμίσει πως οι βασιλιάδες (πρίγκιπες κλπ) είναι απλοί, κοινοί άνθρωποι και για κανένα λόγο δεν πρέπει να αξίζουν περισσότερα προνόμια, σεβασμό από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Κάτι δηλαδή που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το θεσμό της βασιλείας.
...Αυτό το σημείο είναι σαν σκηνή από το "μικρό σπίτι στο λιβάδι". :)
...περιμετρικά υπάρχουν διάφορα κτίσματα...
...σαν να ξεπροβάλλουν από άλλο "χρόνο"...
...εντελώς υποταγμένα...
...γοητευτικά και μέσα στην εγκατάλειψη τους...
...σαν να σε προκαλούν για να τα γνωρίσεις...
αποθήκες με αυτοκίνητα,
ότι έχει γλυτώσει από το πλιάτσικο.
Ένα φυσικό τοπίο με οργιώδη βλάστηση και πλούσια πανίδα, βασιλικά ανάκτορα μοναδικής αρχιτεκτονικής, εργατόσπιτα, βοηθητικά κτίρια, πέτρινες εκκλησίες, αντικείμενα οικιακής χρήσης, μηχανήματα και τεχνολογίες προηγούμενων αιώνων...
Τα ανάκτορα είναι ανοικτά για όλο τον κόσμο, δίχως είσοδο και αποτελούν μια τέλεια πρόταση για ποδηλατάδα, πικ νικ και για να παίξουν τα μικρά παιδιά στη φύση. Η απόστασή από την Αθήνα είναι ελάχιστη και το περιβάλλον πραγματικά ιδεώδες.
Υγ Θα υπάρξει και άλλο post με φωτογραφίες από τη φύση της περιοχής.
Links :
parnitha-np.gr
καθημερινή
mototraveldest
