6 Απριλίου 2011

..η έβδομη μέρα της δημιουργίας..



Οι εξελίξεις μας προσπερνούν. Σε τέτοιους καιρούς τεστάρεις τους αληθινά κοντινούς σου. Δοκιμάζονται όλα. Όταν δυσκολεύουν οι καταστάσεις, αποκαλύπτονται οι αληθινοί εαυτοί και τότε ή θα δημιουργηθούν πραγματικές σχέσεις, ή θα τερματιστούν για πάντα.

Πυρηνική ενέργεια, αιματοκύλισμα γειτονικών λαών, απίστευτη βία, μνημόνια.
Τα βλέπεις όλα αυτά.  Υπάρχουν στιγμές που χάνεις το μπούσουλα.

Ο εσώτερος εαυτός δακρύζει.
Ξυπνάς. Φτιάχνεις τη τσάντα - πήρες τα κλειδιά; το κινητό; μήπως ξεχάσες κάτι; - Τι ξέχασες; Την καρδιά;
Δεν πειράζει.

Καλημερίζεις.  Σκορπάς χαμόγελα. Γιορτή στα πρέπει.
Κατεβαίνεις την στρογγυλή ξύλινη σκάλα, διαπερνάς μερικές στοίβες βιβλίων, φτάνεις στην κουζίνα. Ανάβεις το γκαζάκι, βάζεις να ζεστάνεις λίγο νερό. Πέρνεις μια κούπα, να φτιάξεις καφέ.. Δεν είσαι μόνη, από παντού στο δωμάτιο σε κοιτάνε χιλιάδες μάτια. Χαμογελαστά, σοβαρά, πάντα καλοντυμένα, στυλάτα.  Ούτε μια γρατζουνιά, ούτε ένα θλιμμένο βλέμμα. Αγέρωχοι, ξεκούραστοι, αυταρχικοί, στολισμένοι, γεμάτοι αυτοπεποίθηση, 'αλάθητοι'.

Στρίβεις το βλέμμα και κοιτάς αλλού. Σε ακολουθούν. Χαμόγελα, δήθεν αρμονία, θρόνοι, διασημότητες, κοσμικότητες, hollywood, χρήμα, ευκατάστατοι γόνοι, ευυπόληπτοι κληρονόμοι.  Αδιάφοροι, δε σε αγγίζουν. Εσωτερικές συγκρούσεις. Αν είσαι πλούσιος αυτόματα γίνεσαι ευυπόληπτος.

Έρχονται στο μυαλό, στίχοι του Μπρέχτ.
Ήρωες ξεπηδάνε από τα έργα του και ζωντανεύουν.
Τι ευτυχία που υπήρξαν άνθρωποι σαν τον Μπρέχτ!

Ακουμπάς τη κούπα στο γραφείο, ανεβαίνεις την σκάλα. Αφήνεις στην άκρη τις σκέψεις.. σε τρομάζει ο εαυτός σου. Πως μπορεί να προσαρμόζεται σε τόσο ετερόκλητα περιβάλλοντα; Αυτό λογικά πρέπει να είναι προσόν. Ας μπει στη λίστα .. "προσαρμοστικότητα".. βαράτε με και ας κλαίω. Aς παλεύεις.

Σκέφτεσαι τη ζωή. Εκείνη που περνά και χάνεται. Το πως μπορούν τα πάντα να ανατραπούν σε ένα δέκατο του δευτερολέπτου. Ένα τσουνάμι γίνεται και χάνονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Και λες "αν είχα λίγο χρόνο ακόμη θα..."
Και μετά αντικρίζεις την ανθρώπινη μισαλλοδοξία.

Κανείς ποτέ δε θα μπορέσει να εξηγήσει το μυστήριο αυτό, τη "ζωή".
Αν δεν είχε συμβεί κάτι στο παρελθόν, μια ατυχία, τώρα ίσως τα πάντα να ήταν διαφορετικά. Αν είχες επιλέξει κάτι άλλο από εκείνο, τώρα ίσως να βρισκόσουν αλλού. Υπάρχουν δυνάμεις πάνω από εσένα. Αλληλουχία η ζωή. Νομίζουμε πως εμείς την κυβερνούμε, μα είναι ένα σύμπλεγμα δυνάμεων.

"Είναι τόσο δύσκολο να είσαι βασιλιάς".. Κυνικότητα. Τυπικούρες.
Εντάξει μην γίνεσαι υπερβολική. "Πάλι καλά να λες".  
Θέλω να ουρλιάξω. Για την υποκρισία. Των πάντων.

Όχι δεν ζω σε όνειρο. Σε μια πραγματικότητα που με περικλείει και προσπαθώ να την αγνοήσω. Σου έχει τύχει να προσπαθείς να αγνοήσεις την πραγματικότητα; Αναρωτιέσαι τι κάνεις. Που βαδίζεις. Είναι αυτό που θες; Όχι δεν είναι. Τότε τι κάνεις; Τι κάνουμε; Τι άλλο προτείνεις; Μου έδειξες κάποιο άλλο δρόμο; Με άφησες να επιλέξω; Είχα επιλογές; Απλά συνεχίζω.

Μερικές φορές η ζωή γίνεται αντιφατική και ειρωνική.
Την αισθάνομαι σαν να παίζει. Και εσύ παλεύεις σαν πεισματάρικο παιδί να τη φέρεις στα μέτρα σου. Μα συνήθως οι περισσότεροι χάνουν.

Τριγύρω άνθρωποι πολλοί. Ελάχιστοι μας επηρεάζουν καθοριστικά. Μπορεί να είναι λάθος εποχή, μπορεί να έχω άλλη ιδέα για τα πρότυπα. Έχω πάθος με τη γνώση. Το μυαλό  στριφογυρίζει.  Τα όνειρα έπαψαν τα βράδια να με επισκέπτονται.  Κάποια στιγμή θα επισκεφτούν ξανά το κόσμο μου. Τι είναι τάχα καλύτερο; Να ζεις ή να ονειρεύεσαι; Να μένεις ξύπνιος στο σκοτάδι ή να χάνεσαι από το πρόσωπο αυτής της γης;

Άγνοια. 
Υπάρχει κάτι χειρότερο από την άγνοια; 
Υπάρχει. Η έλλειψη διάθεσης να μάθεις.

Χτες το απόγευμα διάβασα Τσέχοφ. Έπειτα Μπωντλαίρ. Μετά Όσκαρ Ουάιλντ. Στάθηκα στους "καταραμένους ποιητές". Ρεμπώ. Εύστροφος, υποδειγματικός μαθητής, αδάμαστος χαρακτήρας. Περιπλανώμενος τυχοδιώκτης.

Μετά έσβησα το φως, το pc και άνοιξα ραδιόφωνο στο Δεύτερο πρόγραμμα. Είχε θέατρο, την "έβδομη μέρα της δημιουργίας" του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Φόρεσα ακουστικά και έκλεισα τα μάτια... Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, άκουγα μόνο τους ηθοποιούς... Σαν να έβλεπα μπροστά μου την σκηνή... Ξαφνικά δεν υπήρχε κανείς. Μόνο οι ήρωες του Καμπανέλλη.
Τρομακτικά επίκαιρο έργο! Σαν το έγραψε μόλις σήμερα..

Η 'Έβδομη μέρα της δημιουργίας' πρωτοπαρουσιάστηκε στη Δεύτερη Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου τον Ιανουάριο του 1956, σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη και σκηνικά Κλεόβουλου Κλώνη. (Έπαιξαν: Γιάννης Αυλωνίτης, Γιώργος Γληνός, Τζένη Καρέζη, Μαρία Βούλγαρη, Πίτσα Καπιτσανέα, Αίας Τριάντης, Δέσπω Διαμαντίδου, Παντελής Ζερβός, Θάνος Κωτσόπουλος, Βύρων Πάλλης, Άγγελος Γιαννούλης,  Χρηστος Πλακούδης, Γιάννης Μαυρογένης, .)
Μαζί με την "Αυλή των Θαυμάτων" (1957) και την "Ηλικία της Νύχτας" (1958 ) του ίδιου συγγραφέα, αποτελούν, στην ουσία, μια τριλογία που εισήγαγε στη χώρα μας στο Νεοελληνικό Θέατρο, από το οποίο βγήκαν αργότερα συγγραφείς όπως οι Σκούρτης, Κορρές, Μανιώτης, Κοτζιάς, κ.α.

Ο Μάριος Πλωρίτης είχε γράψει σε κριτική στην εφημερίδα «Ελευθερία»:

"Ότι πιο άξιο έχει η "έβδομη ημέρα της δημιουργίας", είναι η αγωνία και η συμπόνοια για τον σημερινό, ταραγμένο, χαμένο άνθρωπο. Ο ήρωας της, νέος κι αχόρταγος, μέσα σ' έναν κόσμο και σε μια εποχή που πραγματοποιήθηκαν τα πιο απίθανα και τα πιο φανταστικά, θέλει, θέλει τα πάντα, μα "δε βολεί". Θέλει να δημιουργήσει, θέλει να γίνει κάτι, κάποιος, να υπάρξει μέσα σ' αυτή τη γη, να μην περάσει σαν ίσκιος χωρίς χνάρια, αλλά η μπόρεση του είναι πολύ μικρότερη απ' τις φιλοδοξίες του(...)"

Εδώ μπορείτε να κατεβάσετε το αρχείο. Ηχογραφήθηκε για το ραδιόφωνο το 1987.  Η σκηνοθεσία είναι του συγγραφέα-ο οποίος και προλογίζει το έργο. Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Β. Παπαβασιλείου, Παπαδάκης, Αλκαίου, Δ. Λιγνάδης, Γ. Δεγαΐτης, Ε. Μαλικένζου, Α. Κουρή, Νικολόπουλος, Τ. Παλαντζίδης, Ε. Σουβατζή, Γ. Σταματάκης, Σταμάτης, Γ. Τσιτσόπουλος.

70 σχόλια:

eutixis είπε...

Εντάξει!!! Αριστουργηματικό έργο.. ίσως ότι ομορφότερο αυτό το 'δώρο' για να τιμηθεί ο Καμπανέλλης.

Οι σκέψεις σου με ταξιδεύουν πάντα.
Απλά έτσι.
Καληνύχτα σου!!

kostas είπε...

Den ixera to "radio theatro" ws blog. Eyxaristw! Tha perasw na to dw. Protinw na baleis tag ws 'free download' k as parapempeis allou..

To na mi thes na matheis, to na min endiaferesai einai to xeirotero. Kai zoume tin epoxi tis megalis adiaforias.. Tou ypnou.

Den tin ixera tin parastasi, epikairi?

arcobaleno είπε...

Ωραίες εικόνες.
Ωραία μουσική.

Αύριο για τα υπόλοιπα.. :)

"Θέλω να ουρλιάξω. Για την υποκρισία. Των πάντων"

ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ..

σε φιλώ :)
Arco

Χαρ. Αλβερτος είπε...

ΜΑ, ΤΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΑΠΟΨΕ!!!

nefeli είπε...

Εκπληκτικότατα!
That's life
Και εμεις με τις οποιες επιλογές μας, γιατι ποτέ δεν θα μαθουμε αν ειχαμε κανει το ενα ή το αλλο τι θα γινόταν. Και κανεις δεν μας εξασφαλίζει ότι θα ήταν καλύτερα αν...
Οπότε συνεχιζουμε, ο καθένας με τις δυνάμεις του και με την καρδία του.
Καλό βράδυ, με ραδιόφωνο
φιλιά

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!!!
Καθημερινά κάνουμε διαπιστώσεις που μας πονάνε, γιατί δεν είναι αυτό που περιμένουμε και αισιοδοξούσαμε..
Το έργο το άκουσα πρώτη φορά τις ημέρες μετά το θάνατό του.. θα το κατεβάσω για όταν έχω χρόνο..

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

...ολα δοκιμάζονται...και εμείς και οι αντοχές μας,και εκεί που λες δεν πάει άλλο σου αποκαλύπτεται ότι αντέχεις κι άλλα.και αναφωνείς..."θεε μου μη μου δώσεις όσα αντεχω.."
(ΕΧΩ ΤΗΝ ΚΟΎΠΑ ΜΟΥ,ΠΊΝΩ ΚΑΦΈ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΑΒΆΖΩ...ΠΟΥ ΜΕ"ΔΙΑΒΆΖΕΙς"
Καλημέρες!!

Ανώνυμος είπε...

Ότι πιο άξιο έχει η "έβδομη ημέρα της δημιουργίας", είναι η αγωνία και η συμπόνοια για τον σημερινό, ταραγμένο, χαμένο άνθρωπο. Πόσο πιο επίκαιρο θα μπορούσε να είναι! καθώς διάβαζα την ανάρτησή σου ήταν σα να έβλεπα γραμμένες τις σκέψεις μου, αυτές που κάνω κάθε μέρα και με ταλαιπωρούν και δυστυχώς αντί να γίνονται πιο φωτεινές νομίζω πως σκοτεινιάζουν και βρίσκομαι σ' ένα τούνελ απ' όπου δε μπορώ να διακρίνω την άκρη... που να βρεις την ελπίδα και το όνειρο, ίσως σε μια μουσική, σ' ένα βιβλίο, σε μια ραδιοφωνική θεατρική παράσταση (τις λατρεύω, αφήνουν το νου λέφτερο να δαμάσει τις εικόνες)...

ένα τραγούδι που λάτρεψα θα σου χαρίσω (χθες το άκουσα 20 φορές μπορεί και παραπάνω, δεν ξέρω ακριβώς γιατί με συγκίνησε τόσο, τώρα απλώς ζω τη συγκίνηση, τα υπόλοιπα θα τα σκεφτώ μετά)

αυτό

Νικητας είπε...

Η αλήθεια σου είναι που μου αρεσει περισσοτερο απο ολα.

Και να το κλεινουμε το πισι,
αν ειναι να διαβαζουμε βιλβια και να ακουμε επισης Θεατρο!!!

Σοφία είπε...

Τελικά είμαστε πολλοί αλλά σκόρπιοι! Το εντόπισα όμως το πρόβλημα και προσπαθώ να το ξεπεράσω... Πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε, αυτό είναι που μας "χαλάει"! Άλλωστε αυτό δεν θέλουν και οι από πάνω;
Καλημέρα φιλενάδα!

Εκείνος είπε...

Κατά τη γνώμη μου πάντα η ζωή είναι ειρωνική. Μερικές φορές όμως είμαστε πολύ ευτυχισμένοι για να δώσουμε σημασία στην ειρωνεία της. Κι απλώς την προσπερνάμε.

Ευχαριστώ πολύ για το αρχείο. Θα το ακούσω με την πρώτη ευκαιρία.

Την καλημέρα μου.

ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ είπε...

ΥΠΕΡΟΧΗ!

treno fantasma είπε...

Xairomai otan skeftomai pws kai alloi aisthanontai opws egw. Oxi diladi, ennow apo tin apophi oti den eimai monos. Simfwnw me ton pantotino taxideuti :)

Seirios είπε...

Ευχαριστούμε για την αναφορά που κάνεις στην προσπάθεια μας για το ραδιοθέατρο!

Πάντα σε διαβάζω άσχετα αν δε σχολιάζω. Είναι κι οι μουσικές εξαιρετικές κι είναι αυτός ένας σοβαρός λόγος να σε επισκέπτεται κάποιος.

* έχω σκαλώσει με τη φωτογραφία της Καρέζη, Καμπανέλη, Καζάκο κ Θεοδωράκη.

Φιλώ κ χαιρετώ σε!
Λατρεύω να διαβάζω τα κείμενά σου και τη ματιά που αντικρίζεις τον κόσμο.

Nefeli είπε...

φτου!
έχασα όλο το σχόλιο που σου είχα γράψει!
και ήταν γενναία μεγάλο!
όπως και να χει,
κατέληγα λέγοντας σου οτι όντως, αριστουργηματικό έργο, αλλά εγώ ήθελα να σου πω μπράβο για το αριστουργηματικό κείμενο!
καλημέρα!

ξωτικό είπε...

Aαχ απο πού ν'αρχίσω;;
Το πόσο επίκαιρο είναι το έργο τόσα χρόνια μετά θα μπορούσε να είναι και παρήγορο απο μια άποψη... Ο Άνθρωπος δεν αλλάζει ...κι ας πήγε στο φεγγάρι και στον Άρη .... άρα δεν αλλάζουν και οι καλές πλευρές του ....
Και οι δύσκολες εποχές βγάζουν Μπρέχτ και Καμπανέλληδες ,μπορεί να είναι η σειρά σου....
Κι άμα ο μπούσουλας είναι στραβός το να τον χάνεις μπορεί να σε πάει σε καλύτερα μέρη.....
Και να ουρλιάξεις ναι!! για την υποκρισία ναι!! Των πάντων;;;; ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ .
Γιατί στέλνουμε τους μη υποκριτές να κρυφτούν πιο βαθειά στο καβούκι τους και δεν θα συναντηθούμε ποτέ....
Όνειρο ή πραγματικότητα ποιόν δρόμο να διαλέξουμε;;
Ο Μπρέχτ κι ο Καμπανέλλης ποιον να διάλεξαν λές αυτά τα ... "υπέροχα πεισματάρικα" παιδιά;;;.......


"Μα συνήθως οι περισσότεροι χάνουν"
Τι ακριβώς;;

Εγώ πάντως οι "χαμένοι" που ξέρω δεν έχουν καμμιά σχέση με πεισματάρικα παιδιά που πάλεψαν και ακολούθησαν την ψυχή τους......

Και μια που κατα καιρούς μας τα έχεις πεί όλα (ε καλά σχεδόν...)
Θα σου αφήσω σαν φιλί αυτά :
"33. Δώσε τα άγια στα σκυλιά και ρίξε τα μαργαριτάρια σου στους χοίρους· αυτό που έχει σημασία είναι να δίνεις"
34. "Ψάχνε, μόνο για νά ’χεις τη χαρά να ψάχνεις και όχι για τη χαρά πως βρίσκεις..."


41. "Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα, όλα πάνω στην άμμο χτίζονται, όμως το χρέος μας είναι να χτίζουμε σα νά ’τανε η άμμος πέτρα..."


"15. Ν’ ανάβει το φως του λυχναριού κι ας μην το βλέπει κανένας. Θα το δει ο Θεός"

Καλημέρα λυχναράκι !!!!

kariatida62 είπε...

Bάλε μια κούπα καφέ...και σε μένα!
Φέρε λίγο Μπωντλέρ να διαβάσουμε,φέρε και τ'ακουστικά να ακούσουμε ραδιόφωνο και να ξεχαστούμε...υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία απ'αυτό, όταν μπορείς και το κάνεις?


Υ.Γ. Αν πίνεις καφέδες και το βράδυ, πώς καυμένη να δεις όνειρα μετά? :)

genna είπε...

δεν έχω διαβάσει πολλά κείμενά σου, αλλά τούτο πολύ μου άρεσε...!

να είσαι καλά κοριτσάκι! :) :)

H.Constantinos είπε...

Πάντα μου αρέσουν πολύ αυτού του στυλ τα κείμενά σου, θα έπρεπε να γράφεις πιό συχνά...

ELvA είπε...

Ξερεις ποσοι θελουμε να ουρλιαξουμε για την υποκρισια των παντων και κυριως των γυρω, που επιμενουν να μη θελουν να βλεπουν οτι παμε κατευθειαν στο γκρεμο!

Οι μονες ανασες ειναι κατι τετοιες αναρτησεις!

Φιλια!

kostas είπε...

Γραφή σαν λεπίδα. Αιχμηρή.
Όλα δοκιμάζονται.
Το πιο σημαντικό είναι να μπορείς να αφήνεις το μυαλό να ξεφεύγει. Αληθινά ελεύθερος είναι όποιος κάνει εκείνο που αγαπά. Ή μπορεί να αφιερώσει χρόνο για όσα αγαπά. Έχεις σπάσει τις αλυσίδες. Αφού κλείνεις την τιβι και διαθέτεις αλλιώς το χρόνο σου. Γιαυτό διαφέρεις.
Η μεγαλύτερη ευτυχία βρίσκεται στις επαφές. Φιλικές, ερωτικές, στην οικογένεια. Σε δεσμούς που καμία επιτυχία δε μπορεί να αποκαταστήσει. Τα υπόλοιπα κενά, ανούσια. Σε ευχαριστώ για το δώρο έχω χρόνια να ακούσω ραδιοφωνική παράσταση. Ανοίγεις ΔρΟμΟυΣ ;Ρ

ο κύριος "αμ" είπε...

Τι να πω ... βαλτοί είστε σήμερα με τα αφιερώματα για τον Ι.Κ. και βραδιάζει κι ας είναι άνοιξη , οι νύχτες είναι κρύες ακόμα ...
Πήγα όμως χρόνια πίσω και αυτό μ' άρεσε , τρανζιστοράκι , ακουστικά , ένα βιβλίο , χαμηλό φως κι ακόμα πιο πίσω , το θέατρο στο ραδιόφωνο . Όμορφα που ήταν ...
Μα πιο πολύ στάθηκα , στα λόγια του Μ.Πλωρίτη , μόνο που εγώ δεν είμαι νέος πια , παραμένω όμως αχόρταγος .
Νάσαι καλά :)

ο κύριος "αμ" είπε...

αχ το ξέχασα ...
παρατηρήστε στο πρώτο link της ανάρτησης , το πρόγραμμα που αφορούσε το έργο , προσέξτε τα πρόσωπα που ήταν τότε στη διοίκηση του Εθνικού !

iLiAs είπε...

διαβαζω και ξανα διαβαζω το κειμενο σου..τοση αληθεια, πισω απο τις λεξεις!

οσο αντεχουμε ακομα...
καλο βραδυ Αρτιστα!

Roadartist είπε...

@ art : Μακάρι να σε ταξίδευαν με άλλο τρόπο, μακάρι δηλαδή να ήταν όλα γύρω πιο ελπιδοφόρα και διαφορετικά :) Σε ευχαριστώ!

Roadartist είπε...

@ kostas : Αξίζει να το προσθέσεις στις λίστες των ιστολογίων σου, ειδικά αν σου αρέσει το θέατρο. Περιέρχει μερικά διαμάντια που οι λάτρεις του θεάτρου (στο ραδιόφωνο και γενικότερα) θα τα χαρούν πολύ.

Απίστευτα επίκαιρη!
Εντελώς σημερινή!

Roadartist είπε...

@ arcobaleno : Ναι. Σε ευχαριστώ για όλα. Πολλές φορές τελευταία θέλω να ουρλιάξω. Να είμαστε καλά. Φιλάκια :)

Roadartist είπε...

@ παντοτινος ταξιδευτης : Σας ευχαριστώ πολύ. Δεν είναι καθόλου λίγο να σε συναισθάνονται άνθρωποι. Είναι αρκετά σημαντικό. Ειδικά σήμερα.

Roadartist είπε...

@ nefeli : Εκπληκτικότατα λες; Προσπαθώ να βρίσκω τον εαυτό μου έστω και σε αυτές τις δύσκολες μέρες. Με τις δυνάμεις του και με την καρδιά του, μόνο έτσι.
ΥΓ Η tv έχει καταργηθεί πια!!

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Τα πράγματα όλο δυσκολεύουν και δεν είναι εύκολο να τα αποδεκτείς. Στη ζωή πρέπει να αισιοδοξείς και εγώ είμαι φύση αισιόδοξη..αλλά γίνονται τόσα θλιβερά και δύσκολα πράγματα που δε γίνεται να μη σε επηρεάσουν.
Αν σου αρέσει το θέατρο.. να το ακούσεις.. Kαλό βράδυ!

Roadartist είπε...

@ ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ : Καλύτερα φίλη μου να μην μας δώσει (σε κανέναν) όσα μπορούμε να αντέξουμε. Με όλη αυτή την κατάσταση, χάνουμε στο τέλος τη ζωή. Τραγικό; Χαίρομαι που με διαβάζεις και σε "διαβάζω" :)

Roadartist είπε...

@ Silena : Φοβερά επίκαιρο! Τα λόγια του Καμπανέλλη είναι σαν να απευθύνονται σε νέους του σήμερα, αλλά το πιο φοβερό στους πολιτικούς του σήμερα και στην νοοτροπία του νεοέλληνα. Συμπέρασμα; Δυστυχώς τίποτα δεν άλλαξε στην χώρα τόσα χρόνια.. Δυστυχώς! Είναι κάτι αρκετά παρήγορο (αν μπορώ να το θέσω έτσι) για μένα ότι κάποιοι διαβάσατε τις σκέψεις σας σε αυτό το ποστ.

"αυτές που κάνω κάθε μέρα και με ταλαιπωρούν και δυστυχώς αντί να γίνονται πιο φωτεινές νομίζω πως σκοτεινιάζουν και βρίσκομαι σ' ένα τούνελ απ' όπου δε μπορώ να διακρίνω την άκρη..." ακριβώς!

Τα βιβλία, το θέατρο είναι οι μέγιστες διαφυγές για μένα..

ΥΓ Το τραγούδι υπέροχο, το άκουσα και εγώ αρκετές φορές..

Roadartist είπε...

@ Νικητας : Να είσαι καλά. Καλό βράδυ. Τα βιβλία και το θέατρο, και το να κλείνουμε το πισι, χρειάζεται όσο ποτέ.

Roadartist είπε...

@ Σοφια : Αυτό νομίζω και εγώ. Πολλοί αλλά σκόρπιοι. Το θέμα τότε είναι να 'συναντηθούμε'. Είναι παρήγορο να ξέρεις πως δεν είσαι μόνη σε όλο αυτό το παραλογισμό.
Λες πως πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε; Δε ξέρω βρε φιλενάδα.. Έτσι ίσως διαφεύγεις προσωρινά, αλλά όμως δεν νικιέται ούτε αλλάζει έτσι καμία κατάσταση..
Δε ξέρω λες να σταματήσουμε; Ότι μας χαλάει είναι βέβαιο.. αλλά πως να σταματήσεις τις σκέψεις;..
Καληνύχτα!

Roadartist είπε...

@ Εκείνος : Μυστήριο η ζωή! Ποτέ κανείς δε θα μπορέσει να καταλήξει στο τι είναι η ζωή. Ποτέ όμως. Τόσοι φιλόσοφοι πάλεψαν.. αφιέρωσαν χρόνια, μελέτες, και τόσες σχολές δημιουργήθηκαν, η καθεμία με τις δικές της διαφορετιικές απόψεις.. Η ουσία ίσως να ήταν στο να μην την προσπερνάμε.. Να είσαι καλά, να την ακούσεις.. θα εκπλαγείς από το πόσο επίκαιρη είναι σήμερα.

Roadartist είπε...

@ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ : Ευχαριστώ, καλό βράδυ!

Roadartist είπε...

@ treno fantasma : Να είσαι καλά, και εμένα μου δίνει χαρά ότι κάποιοι αισθάνεστε παρόμοια. Λειτουργεί κάπως ψυχοθεραπευτικά υπό μια έννοια.

Roadartist είπε...

@ Seirios : Εγώ σας ευχαριστώ για την καλή δουλειά στο blog σας. Έχω κατεβάσει αρκετές παραστάσεις, κάποιες τις έχω ήδη ακούσει, άλλες είναι στο αρχείο για αργότερα.. Πάντα όμως εκτιμώ τη δουλειά, και κοιτάω τις αναρτήσεις σας για το θέατρο, και ας μη σχολιάζω.
Ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου, αλλά και για τα περάσματα σου. Τα σχόλια είναι όμορφα, μόνο όταν θέλουμε κάτι να αφήσουμε. :)
Ανταποδίδω τα φιλιά, καληνύχτα!

Roadartist είπε...

@ Nefeli : Κάτι κάτι περίεργα τελευταία ο blogger και χάνονται κάποια σχόλια και άντε να τα ξαναγράψεις :)
Μοίρασμα σκέψεων και συναισθημάτων, που τελευταία με κατακλύζουν.
Ευχαριστώ πολύ Νεφέλη, καληνύχτα :)

Roadartist είπε...

@ ξωτικό : Ξωτικούλι, ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα έγραψες. Το διάβασα το πρωί, σε μια περίεργη στιγμή και ήταν σαν να αισθάνθηκα μια μεγάλη αγκαλιά. Από εκείνες τις αγκαλιές που σπανίζουν και που έχουμε ανάγκη. :) Και έχει ιδιαίτερη αξία για μένα. Όσο μάλλον δε μπορείς να καταλάβεις. (Δε θα γράψω περισσότερα εδώ να μην 'εκτεθούμε' - άσχετο με το αν ισχύουν αυτά, με συγκίνησες μόνο για την καλοσύνη).

Αυτό που αισθάνθηκα ήταν πως οι Έλληνες (πολίτες και πολιτικοί) δεν έχουνε αλλάξει καθόλου. Σαν κύκλος! Αγωνία για το ότι δεν 'υπάρχει ένας πολιτικός', για τις 'αξίες που χάνονται', για τις 'δυσκολίες των νέων'.. Μιλάμε λες και το έγραψε για την σημερινή κρίση, ότι γράφτηκε τη δεκαετία του '50 και σήμερα τόσα χρόνια μετέπειτα ακόμη είναι διαχρονικό, μάλλον σημαίνει πως ο Έλληνας (πολίτης και πολιτικός) μυαλό, νοοτροπία δεν αλλάζει.. Ναι δεν είναι όλοι κακοί, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Να δούμε τι θα υπερνικήσει. Όχι των πάντων οκ.

"Ο Μπρέχτ κι ο Καμπανέλλης ποιον να διάλεξαν λές αυτά τα ... "υπέροχα πεισματάρικα" παιδιά;"

Νομίζω πως διάλεξαν να ενταχθούν με τους αδύναμους, να νιώσουν τον πόνο, να παλέψουν.. και ας μη νικήσουν.. Αγάπησαν την τέχνη, το θέατρο, την ποίηση.. και στιγμαία μέσω αυτής βρήκαν διαφυγές και έζησαν λίγες στιγμές ονείρου.. αλλά δωσμένοι στην πραγματικότητα..

Αχ αυτό το "ακολούθησαν την ψυχή τους".. Γαμώτο.. κάπου πονάει..

Ο Μπόρχες τ-ρ-ο-μ-ε-ρ-ό-ς!

Σε φιλώ, με δάκρυ, αλλά και ένα γλυκό χαμόγελο. Καληνύχτα.

Roadartist είπε...

@ kariatida62 : Μόνο έτσι καρυ μου μπορείς να φυλάξεις το μυαλό από την αποβλάκωση.. Αν π.χ. ανοίξεις τηλεόραση, πάει το έχασες το παιχνίδι.

ΥΓ βρε το πρωί (έγραψα) πως έφτιαξα καφέ!! Ποτέ δεν πίνω καφέ το βράδυ..

:)

Roadartist είπε...

@ genna : Σε ευχαριστώ πολύ genna, είναι όμορφο να σε αισθάνονται.
Καλό βράδυ :)

Thalassenia είπε...

Κομμάτια σκέψεων που σε κομματιάζουν με την ειλικρίνια και την αμεσότητα.

Σκέψεις που πρέπει να αφυπνίζουν για να έχουμε δικαίωμα στα όνειρα.

Φιλιά θαλασσένια.

Roadartist είπε...

@ H.Constantinos : γράφω, μόνο που δεν τις αναρτώ και δεν τις μοιράζομαι συχνά μαζί σας.. Θα μου άρεσε και εμένα να ήταν συχνότερες.. ευχαριστώ, καληνύχτα. :)

Roadartist είπε...

@ Elva : Αν φτάσεις στο σημείο να θες να ουρλιάξεις, μα αντί αυτού να κυριαρχεί η σιωπή, υπάρχει πρόβλημα. Ή βρισκόμαστε στο σημείο...πριν το μεγάλο μπαμ. Ώς προς τις αναρτήσεις, είναι σίγουρα μοίρασμα. Καληνύχτα.

Roadartist είπε...

@ kostas : Καθόλου δεν έχω σπάσει τις αλυσίδες. Στην προσπάθεια είμαι. Συμφωνώ, αυτά είναι η μεγαλύτερη ευτυχία. Καλό βράδυ.

Roadartist είπε...

@ ο κύριος "αμ" : Σήμερα αναφέρθηκαν και άλλοι στον Καμπανέλλη; Τυχαίο;.. Ίσως όλοι μας ψάχνουμε ένα καταφύγιο, κάτι να ηρεμήσει την ψυχή μας. Μια αυθεντικότητα. Και σε τέτοια έργα, την συναντάς σίγουρα.
Σημαντικό που μένεις αχόρταγος, αρκετοί παραδίνονται ειδικά οταν περνάνε τα χρόνια. Σημαντικό να αισθάνεσαι πάντα νέος. Και πολύ δύσκολο! Όμορφα ήταν ε;..

υγ στο πρόγραμμα της παράστασης, περισσότερο στάθηκα στο μήνυμα του Καμπανέλλη, (τι σπουδαίο το site που έχει μέχρι και τα προγράμματα!) θα μπω ξανά να κοιτάξω και τα ονόματα της διοίκησης ..

Roadartist είπε...

@ iLiAs : Αυτό το "διαβάζω και ξανά διαβάζω", πόσο χαρά δίνει. Μια ελπίδα.. Πως δεν τα σκέφτομαι και δεν τα βιώνω μόνη. Κάπως έτσι. Σε ευχαριστώ πολύ.

Roadartist είπε...

@ Thalassenia : η αλήθεια κομματιάζει κάποιες φορές. Και το θέμα τότε είναι το πως θα τη διαχειριστείς. Σε ευχαριστώ, καλό ξημέρωμα θαλασσινή, φιλιά.

Κλειώ είπε...

Ένας άνθρωπος με συναίσθηση πως να μην αισθάνεται το γκρεμό μπροστά του; WTF.. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο. Όνειρο-πραγματικότητα.

Procrustes είπε...

αυτό, ομολογώ ότι είναι καινούρια εμπειρία για μένα. Ραδιοφωνικό θέατρο!!! Το κατέβασα εννοείται...

Λες να καταφέρω να γράφω και 'γω τόσο όμορφα μετά?...:) απίθανο κείμενο.

Φιλιά αρτιστάκι

ο κύριος "αμ" είπε...

χμμμμμμμ , εντάξει , δεν ήταν ακριβώς "σήμερα" , εγώ πάντως χτες και προχτές τα εντόπισα (ευτυχώς).
Ίσως να τα έχετε "δεί" , παρ' όλα αυτά , σας τα δίνω :
Βοήθα camarade ,
και
Ιστορία χωρίς όνομα

thinks είπε...

Όνειρο το κείμενο. Τι όμορφα γραμμένο, κυλά σαν ρυάκι σε ένα δάσος που δεν φοβάται την πραγματικότητα.

Unknown είπε...

Καλησπέρα.....
Στην έβδομη μέρα της δημιουργίας

Καλή συνέχεια στο ταξίδι που
λέγεται Ζωή.....

konstantinos είπε...

Όσο κι αν προσπαθούμε, πάντα εισβάλλει σκόνη πραγματικότητας από τις χαραμάδες κι αναγκαζόμαστε να διαφοροποιήσουμε κάπως αυτό που είχαμε φτιάξει κι έτσι μάλλον προχωράει η ζωή...
Πότε θα έρθει κυριακή; Αν και αυτή τη φορά δε θα έχει και εφημερίδες...Oh well, θα πάρω μόνο μπουγάτσα...
Καλή μέρα!

Ανώνυμος είπε...

Μου αρέσει όταν γράφεις αυτό που νιώθεις. Είναι δύσκολα τέτοια συναισθήματα – ξέρω – και, μάλιστα, έτσι έντονα. Αλλά αυτή η ανησυχία είναι που αλλάζει ανεπαίσθητα μα σημαντικά τον κόσμο. Και, αν και η ανθρωπότητα συνεχίζει δέσμια στην τροχιά της ταραχής, η πρόοδος και η εξέλιξη κύτταρο το κύτταρο συντελείται.

Ανώνυμος είπε...

ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ, ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Roadartist είπε...

@ Κλειώ : Καλησπέρα Κλειώ, σε ευχαριστώ για το πέρασμα, να έχεις ένα όμορφο υπόλοιπο Παρασκευής!

Roadartist είπε...

@ Procrustes : Δε ξέρω αν θα σε κερδίσει και αν θα σου αρέσει. Το θέατρο στο ραδιόφωνο είναι κάτι ιδιαίτερο, και δεν τους κερδίζει όλους. Εμένα μου αρέσει. Σε ευχαριστώ πολύ :) να κανονίσουμε να πιούμε κανένα κρασάκι. Φιλιά πολλά:)

Roadartist είπε...

@ ο κύριος "αμ" : δεν τα είχα δει, πέρασα εχτές φευγάλεα και έριξα μια ματιά, μέσα στη μέρα θα τα ξαναδώ, σε ευχαριστώ που τα άφησες εδώ!!

Roadartist είπε...

@ thinks : τι όμορφο σχόλιο. :) Σε ευχαριστώ πολύ. Είναι τιμή, πόσο μάλλον όταν προέρχεται από σένα. Καλό υπόλοιπο της μέρας! :)

Roadartist είπε...

@ Sailor : Το καλύτερο θα ήταν σε αυτό το ταξίδι που ονομάζεται ζωή, να μην μας άγχωνε το αύριο, αλλά να ζούσαμε το κάθε σήμερα. Φιλιά κάπτεν!

Roadartist είπε...

@ konstantinos : Καθόλου δεν με ενοχλεί που δε θα έχει εφημερίδες. Αντίθετα αυτές τις μέρες, ηρέμησε λίγο το μυαλό μου από την προπαγάνδα και από την μουρμούρα των δημοσιογράφων! Να φανταστείς δε βλέπω και τηλεόραση.. Ευχαριστώ, καλό σου μεσημέρι!

Roadartist είπε...

@ euliekougia : Συχνά με κατακλύζουν τέτοια συναισθήματα, δε το έχω κρύψει. Θα μπορούσα συχνότερα να έγραφα για όσα αισθάνομαι. Όποτε όμως το κάνω, νιώθω όμορφα που κάποιοι μπορείτε να με διαισθάνεστε. Είναι πολύ όμορφο αυτό. Σε ευχαριστώ πολύ Eulie..Xάρηκα πολύ που σε είδα εδώ :)

Roadartist είπε...

@ Ανώνυμος : Ο Groucho Marx έλεγε.. "Εκτός του σκύλου, το βιβλίο είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.Εντός του σκύλου είναι πολύ σκοτεινά για να διαβάσει κανείς" :)

theatre είπε...

αυτα τα μοιρασματα εχουν ομορφια και δεν μπορουμε να καταλαβουμε το ποσο/


έχεις κριση, γραφη, αισθητηριο καλυτερο απο πολλων δημοσιογραφων
εχεις σκεφτει ποσα χρηματα βγαζει ενας δημοσιογραφος,για οσα μοιραζεσαι εσυ εδω διχως κερδος;
πολλοι του επαγγελματος θα μπαινουν, θα κοιτανε και σιγουρα θα προβληματιζονται τραγικα !!!!!

nikiplos είπε...

Αγαπητή καλλιτέχνιδα καλησπέρα... πολύ όμορφη η ανάρτησή σου στ' αλήθεια... Πράγματι, οι εξελίξεις τρέχουν ερήμην μας και μας επηρεάζουν στον μέγιστο βαθμό. Όπως το είπες ακριβώς: ή θα σφυρηλατηθούν οι σχέσεις που είναι αληθινές και αντέχουν στο χρόνο, ή θα έχουν ένα πρόωρο άδοξο μα τόσο πραγματικό τέλος. Ακόμη δεν έχουμε δει τίποτε. Μα η αληθινή ζωή είναι εκεί έξω... και ο λαός μας πέρασε και χειρότερες εποχές, χειρότερα χρόνια από τούτα εδώ, κι ας τα έζησαν οι γονείς ή οι παπούδες μας... κι ας λενε κάποιοι πως τότε ο εχθρός ήταν ξεκάθαρος... καθόλου ξεκάθαρος δεν ήταν... σήμερα διάγουμε στιγμές που άλλοι λαοί τις ξαναέζησαν πρόσφατα... και δεν προσωποποιούνται ή σχηματογραφούνται σε λαούς ή έθνη, οι υπαίτιοι...
Από την άλλη εμείς... που εδώ παίζεται αν θα αποδειχθούμε ισχυροί, ικανοί να συνενωθούμε και να αντιδράσουμε πισωγυρίζοντας μακριά από τον αργό θάνατο που μας στέλνουν... εκεί παίζεται το παιχνίδι...

ΥΓ> Ευχαριστούμε για το λίνκι... την ταινία την έχω δει φυσικά και ήταν πολύ πεσιμιστική...

ΥΓ2> Σε κανέναν να μην επιτρέψουμε να μαυρίσει την ψυχή και τα χρόνια μας...

Roadartist είπε...

@ theatre : Να είστε καλά. Σας ευχαριστώ.


@ nikiplos : βάλσαμο το σχόλιο σου, αρκεί να περάσουμε και στις πράξεις, να μη μείνουμε μόνο στα λόγια nikiple μου. Καληνύχτα...

kikop80 είπε...

Να θυμάσαι πως είσαι από τους τυχερούς που νιώθουν και σκέφτονται έτσι. Οι περισσότεροι είναι βυθισμένοι και χαμένοι σε μια παρανοϊκή και διαστρεβλωμένη πραγματικότητα. Η γνώση σε λυτρώνει και σε κάνει έναν ελεύθερο πραγματικά άνθρωπο! Αλλά είναι τέτοια η δύναμή της που λίγοι μπορούν να βρουν την ισορροπία και να τη διαχειριστούν σωστά...
Δε σε φοβάμαι, όμως, θα τα καταφέρεις. Φαίνεται πως έχεις γερές βάσεις!
:-))

roadartist είπε...

@ kikop80 : Πολύ σωστά όλα όσα αναφέρεις (και συμβουλεύεις) κικοπ. Σε ευχαριστώ πολύ (έστω και λίγο αργά..) :)

Related Posts with Thumbnails