24 Ιανουαρίου 2011

Modigliani

Ο Αμεντέο Κλεμέντε Μοντιλιάνι (Amedeo Clemente Modigliani),
Ιταλός μποέμ ζωγράφος και γλύπτης, έφυγε από τη ζωή
σαν σήμερα στις 24 Ιανουαρίου 1920, σε ηλικία 35 ετών.

Η ζωή και ο θάνατος του αποτελούν ένα πρώτης τάξεως υλικό για μυθιστόρημα.
Ο «Μόντι», όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του παραπέμποντας στη γαλλική λέξη maudit (καταραμένος), έζησε γεμάτος πάθος για δημιουργία, έντονη ερωτική ζωή, εθισμό στο αλκοόλ, στο όπιο, στο χασίς, με εμφανές ταλέντο..
Έζησε με φτώχεια, έκανε μια και μοναδική ατομική έκθεση στη ζωή του.. Συχνά έφτανε στα άκρα όσον αφορά τους εθισμούς και τις καταχρήσεις... Είχε πολλά προβλήματα υγείας από την παιδική του ηλικία και ο θάνατος από φυματίωση τον βρήκε στα 35 του χρόνια..
Ο πρώτος σοβαρός δεσμός του ήταν με την Ρωσίδα ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα, το 1911, όταν εκείνος ήταν 26 ετών κι εκείνη 21. Παρ' όλο που δεν τη ζωγράφισε ποτέ, σχεδίασε τη φιγούρα της καμιά εικοσαριά φορές. Όταν ο γάμος της κατέρρευσε, έφτιαξαν έναν σύντομο δεσμό. Κι όταν χάλασε κι αυτός, η Αχμάτοβα επέστρεψε στη Ρωσία για να πέσει πάνω στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τα ποιήματά της απαγορεύτηκαν από τον Στάλιν, οι δύο άνδρες της και ο γιος της στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα βιβλία της πολτοποιήθηκαν κι εκείνη καταδικάστηκε για δεκαετίες στη σιωπή. Οι ερωτικές επιστολές που αντήλλασσε με τον Μόντι καταστράφηκαν στην πολιορκία του Λένιγκραντ. Κουρασμένη από τις πολύχρονες διώξεις, η ποιήτρια πέθανε το 1966.
Ο επόμενος μεγάλος έρωτας του ζωγράφου ήταν με τη συγγραφέα Μπέατρις Χάστινγκς. Λένε ότι ένα βράδυ εμφανίστηκε ολόγυμνη σε μια δεξίωση, αλλά δεν το πρόσεξε κανείς: ο Μοντιλιάνι είχε ζωγραφίσει στο σώμα της ένα φόρεμα. H σχέση τους ήταν βίαιη και θυελλώδης. Το 1915, η Χάστινγκς τον άφησε, ξεκίνησε μια σειρά αποτυχημένων σχέσεων, έμεινε μόνη, έπαθε καρκίνο και σε ηλικία 64 ετών αυτοκτόνησε σαν τη Σύλβια Πλαθ, βάζοντας το κεφάλι της στον φούρνο.
Ο ζωγράφος είχε ήδη αρχίσει να αρρωσταίνει και είχε ήδη αρχίσει να ζωγραφίζει γυμνές γυναίκες. Αλλά η έκθεση που οργάνωσε το 1917 δεν πήγε καλά: έξαλλα πλήθη συγκεντρώθηκαν απ' έξω, αναγκάζοντας την αστυνομία να την κλείσει.
Τρία χρόνια αργότερα, ο Μοντιλιάνι προσβλήθηκε από φυματική μηνιγγίτιδα. Αλλά η τελευταία του μούσα, η Ζαν Εμπυτέρν, αντί να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο, τον κράτησε στο παγωμένο διαμέρισμά τους και τον τάιζε σαρδέλες.
Στις 24 Ιανουαρίου του 1920, ο ζωγράφος υπέκυψε. Στην κηδεία του ήταν όλοι, από τον Πικάσο μέχρι τον Κονσταντίν Μπρανκούζι. Μια μέρα μετά το θάνατο του καλλιτέχνη, η σύντροφός του, Ζαν, αυτοκτόνησε πέφτοντας από το παράθυρο του διαμερίσματός τους, μην αντέχοντας τον θάνατό του, όντας εννέα μηνών έγκυος..

Τον Ιούνιο του 2005 το έργο του το Πορτρέτο της Ζαν Εμπιτέρν (ακριβώς πάνω) πουλήθηκε έναντι 3,25 εκατομμυρίων λιρών Αγγλίας..

Λίγοι στίχοι του Νίκου Καββαδία ("Θεσσαλονίκη")
με αναφορά στον Μοντιλιάνι..:
«Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγαν οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ' οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι
που τ' αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί».

Πηγές: wikipedia, διαστάσεις
Περισσότερες πληροφορίες: modigliani-amedeo.com

72 σχόλια:

eutixis είπε...

Αυτοκαταστροφικός...

..αλλά έκανε ότι ακριβώς ποθούσε..

Αναρωτιέμαι αυτός ήταν ο καταραμένος ή τελικά οι γυναίκες της ζωής του;;;

Roadartist είπε...

@ art : Καλησπέρα! Απίστευτα αυτοκαταστροφικός! Σε όλα, των άκρων.. Ως προς τις γυναίκες, δεν έχεις καθόλου άδικο.. Άλλωστε πριν λίγα χρόνια (νομίζω το 2006) είχε ανέβει μια έκθεση στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου, αφιερωμένη στις γυναίκες του και στην κατάρα τους...όλες είχανε άσχημο τέλος.. Δεν έχει τρομερό ενδιαφέρον να μαθαίνεις όμως και τη ζωή ενός καλλιτέχνη, πέρα από τα έργα του; Κάτι μας λένε νομίζω..
ΚΑΛΗ εβδομάδα!

kostas είπε...

Περιεργες οι μορφες του.
Νομιζω δεν σχεδιαζει κανεις αλλος σαν αυτον. Εχει ενα δικο του στυλ.
Καλη εβδομαδα γεματη ζωγραφιες!!

kariatida62 είπε...

Βρε τι κακό είναι αυτό!!!
Τα ταλέντα, να διακατέχονται απο πάθη και εθισμούς!
Τελικώς μήπως τα εκ "Θεού" χαρίσματα στον άνθρωπο είναι παράλληλα και μεγάλος κίνδυνος που οδηγεί και στο μονομάτι της αυτοκαταστροφής του?
Καλημέρα Αρτιστάκι με τους ζωγράφους σου! :))

Υ.Γ. Τις "γρουσούζες γυναίκες" που όποιος συνάπτει σχέση μαζί τους και χάνει την ζωή του τις ονομάζουν κάπως....
Για τους αντίστοιχους άντρες όπως "καληώρα" δεν έχω ακούσει τίποτα..:P

alexan είπε...

Mia melagxolia pou sklavwnei..

Tha protimousa mia alli mousiki anti gia kavvadia, alla afou exei anafora ston monti ok..

Filia Rondi! ;)

Ανώνυμος είπε...

αυτή σου η ανάρτηση είναι μαγική, όπως και οι πίνακες του Modigliani
να και μια μουσική! που πιστεύει ταιριάζει..

H.Constantinos είπε...

Οντως, η ζωή του κάθε καλλιτέχνη πάντα κάποια σχέση έχει με τα έργα του, εκεί είναι το ενδιαφέρον...

eva είπε...

Είναι εκπληκτικό το πόσο συχνά συναντιούνται στα μονοπάτια των καλλιτεχνών η μεγαλοφυΐα με την αυτοκαταστροφικότητα... Το στυλ του αξεπέραστο - άδεια βλέμματα που τα λένε όλα, κενές εκφράσεις, σα νεκρές μάσκες κάθε πρόσωπο που ζωγράφισε κι πίσω από αυτές, τι;... Μοναδικός, υπέροχο αφιέρωμα.
Καλή εβδομάδα :)

Μικρές ανάσες είπε...

Τελείωσ ιδιαίτερες μορφές....

magos είπε...

Το να μαθαίνεις για τη ζωή του καλλιτέχνη δεν είναι πάντα καλό, αρκετές φορές απομυθοποιεί κι είναι άσχημο αυτό. Πάντως σίγουρα βλέπεις με άλλο μάτι τα έργα του.
Ωραία αφήγηση, με διακλαδώσεις που καταλήγουν σε άνθη, λέγοντας για τη συνέχεια της ζωής των γυναικών του κι όχι μια απλή αναφορά. Καλή εβδομάδα (θα σου το πω άλλες δύο φορές)!

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Λατρεμένος!!!

VAD είπε...

"Τυφλό κορίτσι σ'οδηγάει,
παιδί του Μοντιλιάνι..."

Αν ομολογήσω οτι τον ξέρω μόνο
από το γνωστό στίχο του Καββαδία, πειράζει;:)

Καλησπέρααα από Χαρτούμ...

Ελένη Πατσιατζή είπε...

Ευχαριστώ πολύ (και..)γι΄αυτή την ανάρτηση.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

δίχως να ξέρω τον λόγο, και παρόλη την αυτοκαταστροφικότητά του, οι γραμμές, τα μοτίβα και τα χρώματά του πάντα μου έβγαζαν μια αισιοδοξία.
ναι, ναι ξέρω... άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου :)

φιλιά!

treno fantasma είπε...

To blog σου έχει μια αδιόρατη μαγεία..σαν περίεργο μυστήριο..κάτι τέλος πάντων σαν να αναβλύζει από τη ψυχή σου. Μάλλον είναι μοιράσματα ψυχής.. για αυτό..θέλουμε πιο προσωπικά ποστς.. Cheers!

Μηθυμναίος είπε...

Παρ' όλα τα τόσα πολλά "κατά" του, ο Μοντιλιάνι αναδείχτηκε σαν ένας από τους πιο αξιόλογους ζωγράφους του κόσμου!

Μπράβο σου για την ανάρτηση!

kovo voltes... είπε...

Καλώς ή κακώς μόνο μέσα απο μεγάλα πάθη βγαίνουν μεγάλες δημιουργίες. Ίσως γιατί δεν ασχολούνται με καθημερινά τετριμμένα σχέδια, αλλά με τον εσω κόσμο της ψυχής και τις θύελλες της. Όταν μάλιστα αυτές οι αγαπημένες καταραμένες ψυχές έχουν φύγει και νεώτατες, ο μύθος μεγαλώνει όσο περνά ο καιρός. Τι φιγούρες ντελικάτες μέσα στην παραζάλη του...! Λυγερόκορμες...

nefeli είπε...

Τον θαυμαζω και λατρευω το τραγουδι
Μου αγγιξες μια πολυ ευαισθητη χορδή με αυτη την αναρτηση.

Τα αυτοκαταστροφικά ατομα εχουν μια περιεργη γοητεία και ελκύουν. Αρκετα απο αυτά ειναι ταλαντούχα

navarino-s είπε...

Χαίρομαι που συμπέσαμε! Ψες το βράδυ τελείωσα την ανάγνωση της βιβογραφίας του!
Να είσαι καλά!

Ερατώ είπε...

Τραγική η ζωή του ζωγράφου, και των γυναικών του....
θύματα της εποχής τους, της μοίρας ή των δικών τους ψυχολογικών συγκρούσεων;
Δεν θα το μάθουμε ποτέ...
Πολύ όμορφα δίνεις τις πληροφορίες μαζί με τα έργα του Μοντιλιάνι!
Καλή βδομάδα σου εύχομαι!

Άστρια είπε...

Η τραγικότητα που συνοδεύει τον ξεχωριστό.. το έχουμε συζητήσει πολλές φορές για πολλούς καλλιτέχνες... λες και η μοίρα έταξε να ισορροπήσει το δώρο του μεγάλου ταλέντου με την κατάρα...

Ίσως όμως να μη φτάνανε και ποτέ στην υπέρβαση της έμπνευσης αν δεν δοκιμάζανε από τους απαγορευμένους καρπούς, αν δεν περνούσανε από τη φωτιά όλων των ορίων των κοινών ανθρώπων...

roadartist, καλή μου φίλη, ξεχωριστή και αυτή σου την ανάρτηση!
φιλάκια:)

MYSTELIOS είπε...

Eξαιρετική η ανάρτηση σου , μια κλασσική ακόμη περίπτωση ενός μεγάλου μποέμ ζωγράφου που έζησε ένα ολιγόχρονο βίο αλλά γεμάτο με πάθος και δημιουργία !!!

Sue G. είπε...

Μεγάλη αδυναμία μου ο Μοντιλιάνι - τόσο εύθραυστες οι μορφές του καμβά του μα τόσο δυνατή ζωγραφική...

Μου φαίνεται πως θα "κολλήσω" σ' ετούτη την όμορφη ανάρτηση!

Margo είπε...

Βλέπεις αλλιώς τα έργα ενός ζωγράφου όταν γνωρίζεις τη ζωή του.

Πολύ κακό στη σύντομη ζωή του..

nikiplos είπε...

Θυμάμαι είχα μια αφίσσα χαρακτηριστική στον τοίχο μου στα φοιτητικά μου χρόνια... δεν ξέρω τι έχει γίνει σήμερα... ήταν μια γυναίκα χωρίς σαφή μάτια σαν τυφλή... Φυσικά την είχα πάρει από τους στοίχους του Ν.Καββαδία

Φυσικά στο Παρίσι είχα περάσει έξω από το bateau Lavoir που εξέθεταν οι ανέστιοι ζωγράφοι καθώς και από τον τάφο του στο νεκροταφείο του Pere Lachaise... (αυτού και του Τζιμ Μόρισσον-εφηβικές μανίες... ;) )

Ηλέκτρα Βαλάση είπε...

Ήταν σχεδόν στην ηλικία μου όταν πέθανε... Τόσο νέος και άφησε τόσο μεγάλο έργο!

Σ' ευχαριστούμε Roadartist!

lena_zip είπε...

Βρε τι μαθαίνει κανείς;!
Η παραμόρφωση στις φιγούρες που ζωγραφίζει μου θυμίζουν σκίτσα σχιζοφρενών, σε μια παρουσίαση που μας έκαναν στη σχολή σε ένα μάθημα.
Τι να είχε στο μυαλό του άραγε αυτός ο άνθρωπος;

mixedgoods είπε...

Έχω δει τα έργα του πολλές φορές, δεν γνώριζα όμως τίποτα για τη ζωή του.. Από τις τραγικότερες ......

Roadartist είπε...

@ kostas : ναι..έχει ένα ιδιαίτερο στυλ!

Roadartist είπε...

@ kariatida62 : χαχα :) Μεγάλο κακό Κάρυ μας :) Για τους άντρες εκείνους, δε ξέρω τι λένε.. Προσωπικά δε θέλω να έχω πάντως επαφή για ευνόητους λόγους.. Προσέχουμε για να έχουμε.. :) Κατάλλα τα πάθη, δε ξέρεις που θα σε οδηγήσουνε..ειδικά στον έρωτα.. Καλημέρα και σε σένα!

Roadartist είπε...

@ alexan : μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι..καλημέρα!

Roadartist είπε...

@ Silena : υπέροχο! πραγματικά πολύ ωραίο κομμάτι, όντως ταιριάζει πολύ σε ευχαριστώ! Καλημέρα, καλή εβδομάδα!

Roadartist είπε...

@ H.Constantinos : ..τις περισσότερες φορές κάτι μας δείχνουν.. Ή ίσως αν μάθουμε για τη ζωή του, εμείς μετά τα βλέπουμε με άλλο βλέμμα..σαν να μας 'δείχνουν' περισσότερα τότε..

Roadartist είπε...

@ Ευαγγελία : Όντως.. Αρκετές από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες, ιδιαίτερα όσον αφορά την τέχνη, διακατέχονταν από μια απίστευτη αυτοκαταστροφικότητα, η οποία συνήθως συμπληρωνόταν.. από μια υπερευαισθησία, μια εύθραυστη ψυχική κατάσταση.. Πάντως κάθε μια ζωή..κάθε ιστορία στην τέχνη είναι μια μύηση σε ένα άλλο κόσμο..
Το στυλ του αξεπέραστο..
"Σα νεκρές μάσκες" πολύ όμορφη σκέψη..Ευχαριστώ, καλή εβδομάδα!

Roadartist είπε...

@ Μικρές ανάσες : ...ιδιαίτερες, ότι και αν περιέχει αυτό..θετικότητα ή ιδιαιτερότητα.. Καλημέρα!!

Roadartist είπε...

@ magos : Μάλλον θα έλεγα πως τις περισσότερες φορές απομυθοποιεί! Το σπάνιο είναι το αντίθετο! Να γνωρίσεις κάποιο καλλιτέχνη που αγαπάς από κοντά και να μην σε απογοητεύσει και να μην απομυθοποιηθεί στα μάτια σου..
Ίσως και για αυτό δε θα πρέπει να μυθοποιούμε ανθρώπους.. Θα πρέπει να το βλέπουμε αλλιώς.. Πάντως όσον αφορά την περίπτωση του Modigliani μπορεί η επιτυχία, που απέκτησε μετά θάνατον, να οφείλεται κυρίως στην ζωή του, και το μύθο που έμπλεξαν για αυτόν οι διάφοροι κριτικοί..
Ευχαριστώωωω!!
Μακάρι..καλή εβδομάδα να λέμε για να "πιάσει" :)

Roadartist είπε...

@ ΠΑΥΛΟΣ : ιδιαίτερος.. :) :)

Roadartist είπε...

@ VAD : Καθόλου δεν πειράζει.. Γιατί είμαστε εμείς εδώ; Και τι νόημα θα είχανε τα posts διαφορετικά; Καλημερούδια από Αθήνααα :)

Roadartist είπε...

@ ΕΛΕΝΗΠΑ : Να είσαι καλά, παρακαλώ, χαίρομαι που σου άρεσε, καλημέρα!

Roadartist είπε...

@ μια φορα κι εναν τρελο...: μπορεί ο ίδιος μέσα από τα έργα του να αναζητούσε τη διαφυγή, ή την θετικότητα όλα όσα δε ζούσε.. Νομίζω είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις στην ιστορία της τέχνης.. Εμένα δε μου μεταδίδει ούτε αισιοδοξία ούτε μελαγχολία.. Ένα επίπεδο πράγμα.. :) ΦΙΛΙΑ καλημέρα!

Roadartist είπε...

@ treno fantasma : Να είσαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ, καλή σου μέρα!

Roadartist είπε...

@ Μηθυμναίος : Ακριβώς.. Να είσαι καλά Μηθυμναίε μου, σε ευχαριστώ! Καλή εβδομάδα να έχουμε, φιλιά!

Roadartist είπε...

@ kovo voltes... : μάλλον έτσι ακριβώς όπως το ανέλυσες. Όλα τα άλλα ίσως είναι ψεύτικα, μέσα από τον εσωτερικό κόσμο..με τις θύελλες του..μόνο έτσι σου δημιουργείται και η τάση για ενδοσκόπηση..και δημιουργία..Συνηγορεί σίγουρα και το ότι έφυγε τόσο νέος.

Roadartist είπε...

@ nefeli : Χαίρομαι που μπόρεσα να αγγίξω μια ευαίσθητη χορδή :) τι καλύτερο; Σε ευχαριστώ, καλημέρα!

Roadartist είπε...

@ navarino-s : Όντως τότε συμπέσαμε.. Καλημέρα, και εσύ να είσαι καλά!

Roadartist είπε...

@ Ερατώ: Τραγικότατα.. μάλλον κυρίως θύματα τους ψυχολογικών τους συγκρούσεων..Για τη μοίρα ποτέ δε θα μάθουμε..μπορεί και της εποχής.. Καλήμερα σου!!

ΓΙΑΝΝΑ είπε...

Ειναι πολυ αγαπημενος μου.Ευχαριστω γιαυτο το ταξιδι στην τεχνη που λατρευω.
Πολλα φιλια

agrampelli είπε...

Αυτά τα ΑΠΙΘΑΝΑ πορτραίτα του...πόσο τα λατρεύω!
:)))

ξωτικό είπε...

Aνατρίχιασα !!! Τι ζωές Παναγίτσα μου !!!
Μόνο ο δεύτερος πίνακας μου αρέσει πραγματικά...
δεν μπορώ να πω άλλα τώρα θέλω να το χωνέψω


Ωραίο μάθημα. Φιλί !!

Αγγελικη Ν είπε...

Γεια σου Roadartist! Πολύ ωραίο το ποστ σου!
Το μόνο που θα ήθελα να πω, είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούσαν οι καλλιτέχνες εκείνη την περίοδο.
Τα χρόνια 1895-1914 είναι η περίοδος ανάκαμψης της οικονομίας στην Ευρώπη, η Belle Epoque, που συμπίπτει με την εξάπλωση της δεύτερης τεχνολογικής βιομηχανικής επανάστασης. Παρουσιάζεται μεγάλη οικονομική συγκέντρωση στα χέρια λίγων. Οι κοινωνικές τάξεις της εποχής έχουν διαμορφωθεί κυρίως σε αστούς, αριστοκράτες (που και αυτοί έχουν μετεξελιχθεί), βιομηχανικούς εργάτες, αγρότες. Οι καλλιτέχνες δεν ανήκουν στις κατηγορίες αυτές. Οι αστοί είναι πολύ συντηρητικοί φαινομενικά (αυτός είναι ο λόγος που οι πίνακες με τα γυμνά θεωρούνται ηθικά κοινωνικά και αισθητικά απαράδεκτοι) και δεν πληρώνουν παρά για έργα που κατατάσσονται κυρίως στην Ρομαντική περίοδο. Στην Γαλλία η Ακαδημία Καλών Τεχνών καθόριζε με απόλυτο τρόπο τι θα πει τέχνη. Κυριολεκτικά υπαγόρευε τη θεματολογία (ιστορικά, θρησκευτικά θέματα και πορτραίτα) αλλά και τις τεχνικές που όφειλαν να ακολουθούν οι ζωγράφοι της εποχής. Όποιος καλλιτέχνης δεν ακολουθούσε την "γραμμή" περιθωριοποιείτο! Με την λογική αυτή, πολλοί εμπνευσμένοι ζωγράφοι (αλλά και μουσικοί, συγγραφείς κλπ) εντάχθηκαν στο περιθώριο με ότι σήμαινε αυτό! Αντέδρασαν και δημιούργησαν τα κινήματα τέχνης των αρχών του 20ου αιώνα...
Η όπερα La bohème του Puccini εξελίσσεται στο Παρίσι την ίδια περίοδο (λίγα χρόνια πριν) που έζησε ο Modigliani και δίνει μια εικόνα. Όσο για το τέλος του φοβάμαι ότι ήταν κοινή μοίρα πολλών την εποχή εκείνη. Ο μέσος όρος ζωής θα με εντυπωσίαζε αν ξεπερνούσε τα 40 χρόνια...

olivetreegirl είπε...

Από τους πολύ αγαπημένους μου... Κρίμα πουχάθηκε τόσο νέος...

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Από τους ζωγράφους που οι πίνακές τους άγγιξαν και ανάδευσαν το βυθό της ψυχής μου.
Υπάρχει και ταινία με πρωταγωνιστή τον Andy Garcia στον ομώνυμο ρόλο, που αναφέρεται στην ανταγωνιστική σχέση του με τον Picasso, αλλά και τη σκοτεινή σχέση του με την Jeanne Hébuterne...
Άλλη μια "πολύκλαδη" εξαιρετική ανάρτηση!
Ευχαριστούμε!!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΑΝ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΕΝΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΣΤΥΛ.

Fegia είπε...

Είναι Ο αγαπημένος μου ζωγράφος!
Όχι μόνο γιατί τα θέματά του είναι αποκλειστικά ανθρωποκεντρικά (τα περισσότερα, μάλιστα, πορτραίτα) αλλά, κυρίως, γιατί εκπέμπουν μια υπερκόσμια μελαγχολία και εσωτερικότητα συνεπή (κατά τη γνώμη μου) με τον ψυχισμό του καλλιτέχνη, έστω και αν οι μαρτυρίες για τον ταραχώδη βίο του μπορεί να δημιουργήσουν μια παραπλανητική εικόνα.
Νομίζω, ότι οι αυτοκαταστροφικοί τύποι, οι άνθρωποι χωρίς όρια, αυτοί που η (κοινωνική) παρουσία τους είναι θορυβώδης, αν όχι σκανδαλώδης, είναι - κατά βάση - ιδιαίτερα μελαγχολικοί, θλιβερά μοναχικοί, γοητευτικά απόμακροι...
Αν ισχύει αυτό που υποστηρίζει ο Ματθαίος Γιοσαφάτ, ότι οι καλλιτέχνες είναι - γενικά - άτομα με μείζονα εσωτερικά προβλήματα αυτοπροσδιορισμού και συγκρότησης, στην περίπτωση ακραίων φαινομένων, όπως ο Μοντιλιάνι, το σχόλιο βρίσκει την πεμπτουσία του!

Λατρεύω τον "Μ" (for Maudit)!!
Έχει μια απίστευτη δύναμη στο σχέδιό του και μια μοναδική κατανυκτική ατμόσφαιρα στο χρώμα του.
Τα ποτραίτα του είναι ο καθρέφτης μας!

Αυτός είναι ο ¨Μ" (for Μοναδικός)...

Roadartist είπε...

@ Άστρια : ..δυστυχώς.. μια τραγικότητα που την βιώνει τις περισσότερες φορές μόνος του.. Λες και όπως περιγράφεις.. πρέπει το δώρο να συμβαδίζει με μια κατάρα..τόσα τα παραδείγματα.. Καλό απόγευμα!

Roadartist είπε...

@ ART-TRAVELLER : Το υπόδειγμα των μποέμ θα έλεγα.. Σε πολλά έργα του ζητούσε ως ανταμοιβή λίγο κρασί... Καλό απόγευμα!

Roadartist είπε...

@ Sue : τόσο εύθραστες..τόσο δυναμικές.. Κρύβουν μια μαγεία.. Χαίρομαι που σου άρεσε :)

Roadartist είπε...

@ Margo : Συμφωνώ τα βλέπεις εντελώς διαφορετικά τα έργα μετά.. πολύ κακό!

Roadartist είπε...

@ nikiplos : ..Σαν τυφλή.. έτσι όπως θα ένιωθε ίσως ο ίδιος αρκετές φορές μέσα στις παραισθήσεις του.. Αχ αυτό το Παρίσι.. πόσο θα ήθελα να τριγύριζα στους δρόμους του!!! :)
ΥΓ υπέροχα λυτρωτικές οι εφηβικές μανίες νομίζω :)

Roadartist είπε...

@ Ηλέκτρα :..τόσο ταραγμένη ζωή..

Roadartist είπε...

@ lena_zip :...αν σκεφτείς ότι συχνά ήταν υπό την επήρεια του ποτού και ναρκωτικών...δύσκολο να απαντήσουμε στο τι είχε στο μυαλό του..!

Roadartist είπε...

@ mixedgoods : καλησπέρα!!

Roadartist είπε...

@ ΓΙΑΝΝΑ : Χαίρομαι που σε ταξίδεψα στην τέχνη του... Φιλιά πολλά :)

Roadartist είπε...

@ agrampelli : έχει κάτι ξεχωριστό..

Roadartist είπε...

@ ξωτικό :..μα είναι να μην ανατριχιάσεις.... Και σαν να είναι ένας άγραφος κανόνας..για τους περισσότερους.. Καλή χώνεψη χο χο χο χο χο :) Φιλιά ξωτικούλιιιι!
ΥΓ μα είναι να μη λατρέψεις όμως την ιστορία της τέχνης;; Μπορείς;;

Roadartist είπε...

@ Αγγελικη Ν : Πολύ όμορφη όλη η ανασκόπηση σου στην εποχή και σε ευχαριστώ πάρα πολύ που την άφησες και την μοιράστηκες εδώ μαζί σου.. Όλες οι σκέψεις έδωσαν αφορμές για σκέψη.. Μόνο να γράψω στο τελευταίο που αναφέρεις για την ηλικία.. Ο Μοντιλιάνι γεννήθηκε το 1884..ήταν από τα παιδικά του χρόνια φιλάσθενος..και έκανε μια ζωή όλο καταχρήσεις.. Δεν ίσχυε το ίδιο για την πλειοψηφία.. Π.χ. ο Πικάσσο γεννήθηκε το 1881 (πιο νωρίς από τον Μοντιλιάνι) και όμως πέθανε πλήρης ημερών.. το 1973.. όντας..92 ετών..Άρα δεν ήταν γενικός κανόνας.. (Δεν μιλώ φυσικά για όσους πολέμησαν σε πολέμους) καλό απόγευμα!!

Roadartist είπε...

@ olivetreegirl : Κρίμα! Τα έργα του έχουν κάτι που τα κάνει να ξεχωρίζουν..

Roadartist είπε...

@ Υπατία η Αλεξανδρινή : Τη γνωρίζω την ταινία, μα δεν την έχω δει.. Δεν έχω ακούσει και καλές απόψεις από όσους την είδανε.. ίσως για αυτό δεν την είδα.. Ευχαριστώ, χαίρομαι που σου άρεσε. Είχα σκοπό να την αφήσω περισσότερες μέρες, αλλά είχαμε τα θετικά "έκτακτα" με τον Κυνόδοντα! Φιλιά πολλά!

Roadartist είπε...

@ JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS : καλή εβδομάδα σκρουτζάκο, σε ευχαριστώ πολύ, επίσης :)

Roadartist είπε...

@ Fegia : Καλησπέρα, καταρχάς μεγάλη χαρά που σε βλέπω!!! :)
Θα ήταν υπέροχο να σχολιάζεις (όσο στο επιτρέπει ο χρόνος..
- Το πιστεύεις πως θυμάμαι στιγμές το σχόλιο που είχες κάνει παλιά (πολύ παλιά...) για τον Τζιακομέτι;; Και όμως..)
...Όντως "εκπέμπουν μια υπερκόσμια μελαγχολία και εσωτερικότητα".. Μπορεί και να παραπλανήσουν έτσι όπως μας τα παρουσιάζουν.. αλλά κάτι προσφέρουν στην γενικότερη αντίληψη μας.. Νομίζω πως ο Γιοσαφάτ είχε δίκιο.. Έτσι είναι..

"Τα ποτραίτα του είναι ο καθρέφτης μας!"

...Respect...

Καλό απόγευμα..

ξωτικό είπε...

καλέε θεός φυλάξει ο τρίτος ήθελα να πώ (τι ευγενικό παιδί δεν το σχολίασες χαχα!!)
Μα πόσες .....τελίτσες τελος πάντων...
χαχαχα !!!

Roadartist είπε...

@ ξωτικό : άμα σου πω πως δεν έπιασα το "μα πόσες τελίτσες" τι θα πεις;;;
Φιλιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ξωτικκκ! :)

Related Posts with Thumbnails