σκόρπια

..στο κέντρο..όποτε μπορείς..
βλέπεις αυτή την πόλη και τους κατοίκους της..

Σε στιγμές σταματάς.. παρατηρείς..στέκεσαι.. αισθάνεσαι..

Νιώθεις πως ανήκεις εδώ.. Αυτή είναι η πόλη σου..

Αυτή είναι η χώρα σου..
Αυτή που βυθίζεται κάθε μέρα και πιο πολύ..

..με όσα χρόνια πληγώνουν, εξακολουθείς να την αγαπάς..

..στους πρόποδες της Ακρόπολης.. Πολλοί τουρίστες..

Τίποτα δεν φανερώνει εδώ, όσα καλούμαστε να ζήσουμε..

Περνάς στα σοκάκια.. Ανάσες ζωντανεύουν, σαν να ακούγονται..

Νομίζεις πως αν σταθείς λίγο, θα τις ακούσεις να ψιθυρίζουν..

..Οι τοίχοι σου χαρίζουν λίγο από το χρώμα τους..

..μερικοί μιλάνε..

..κάποιες φορές φωνάζουν δυνατά μαζί σου..

Η ζωή δεν είναι απλή.
Η ζωή δεν είναι περίπλοκη.
μια στιγμή
..είναι η ζωή..
..ίσως κάποιες στάσεις να
την καθορίζουν περισσότερο από τις διαδρομές..