ομόνοια..;

Στην διονυσίου αρεοπαγίτου περπατάω..
..Στέκομαι..
ένα φύλλο κοιτώ..
το φωτογραφίζω..
"όμορφη πόλη", σκέφτομαι..
..την αγαπάω..πολύ..

Η ώρα περνά.. Ραντεβού στο κέντρο..
Στις 20.00..
μπαίνω στο μετρό..
Στάση Ομόνοια..
Το σκηνικό αλλάζει.., ανεβαίνω τις σκάλες..
δυσωδία φρικτή..

Κοιτώ φευγαλέα δεξιά..
..ένας μεγαλόσωμος άντρας..
...κατουράει στη μέση της πλατείας...
κοντά στις σκάλες του μετρό..

Βιάζομαι.. Προχωρώ..
..προσπαθώ να προσπεράσω, σιχαμάρα..
παιδιά πεσμένα κάτω..
..παιδιά δίχως επαφή..
..Άλλα παιδιά
ανταλλάσουν ναρκωτικά..
χέρι με χέρι..
..ο θάνατος κάνει πάρτυ..
..εδώ..
στο κέντρο της πλατείας
μπροστά στα μάτια όλων..
τριγύρω πολυτελή ξενοδοχεία..

Πόσο κοστίζει η βραδιά;
Πόσο κοστίζει η δόση;
Πόσο κοστίζει η ζωή;
..Τι δεν κοστίζει εδώ;..

Δήμαρχος υπάρχει;..
Που είναι;
Απόκριες έχουμε..
..σε κανένα καρναβάλι..
παρατεταμένα
..όλο το χρόνο..

..πλησιάζει ένα αγόρι..
..στην ηλικία μου..
μοιάζει χαμένος..
απλώνει το χέρι
"δώσε μου έστω ένα ευρώ"
Λύπη.
Μεγάλη.
"οι φίλοι με παράτησαν"
"δώσε κάτι δε θα σε πειράξω"
..χαμένες ζωές..

Παραδίπλα τσακωμοί,
άγριοι καυγάδες
στην "Ομόνοια"..
Τουλάχιστον αλλάξτε της το όνομα..
μετονομάστε τη σε
"νεκροταφείο ψυχών και σωμάτων"!