Το βιβλίο ‘Ουρλιαχτό και άλλα ποιήματα’ πρωτοκυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1956 στις εκδόσεις City Lights Books, δεν άργησε όμως να κατασχεθεί από τις τελωνειακές αρχές των ΗΠΑ και την αστυνομία του Σαν Φρανσίσκο, για να αποτελέσει το αντικείμενο μιας μακράς δικαστικής αντιπαράθεσης, στην πορεία της οποίας δεκάδες ποιητές και καθηγητές κατέθεσαν υπέρ του Γκίνσμπεργκ, πείθοντας το δικαστήριο ότι το περιεχόμενο του βιβλίου δεν ήταν άσεμνο. Το Ουρλιαχτό έγινε αμέσως ένα από τα εμβληματικά κείμενα της μπήτ-γενιάς και της εποχής του.
Ο Άλλεν Γκίνσμπεργκ γεννήθηκε στις 3 Ιουνίου 1926 στο Πάτερσον του Νιού Τζέρσυ, από τη Ναόμι Γκίνσμπεργκ, Ρωσίδα μετανάστρια και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος ΗΠΑ, και τον Λιούις Γκίνσμπεργκ, λυρικό ποιητή και δημοδιδάσκαλο.
Ο ίδιος ο Άλλεν προσθέτει στα προσωπικά του στοιχεία τις εξής πληροφορίες: «Γυμνάσιο και λύκειο στο Πάτερσον ώς τα 17, Κολέγιο της Κολούμπια, εμπορικό ναυτικό, Τέξας και Ντένβερ, χειριστής φωτοτυπικού, Τάιμς Σκουαίρ, φίλοι πίσω από τα σίδερα, λαντζιέρης, βιβλιοκριτικές, Μέξικο Σίτυ, έρευνα αγοράς, Σατόρι στο Χάρλεμ, Γιουκατάν και Τσιάπας 1954, Δυτική Ακτή τρία χρόνια. Αργότερα ταξίδι στην Αρκτική θάλασσα, Ταγγέρη, Βενετία, Άμστερνταμ, Παρίσι, ανάγνωση σε Οξφόρδη Χάρβαρντ Κολούμπια Σικάγο, τα παράτησε, έγραψε το Καντίς το 1959, ηχογράφησε μια κασέτα για να λένε ότι άφησε κάτι πίσω του & χάθηκε στην Ανατολή πρόσκαιρα. Ο Κάρλ Σόλομον, στον οποίο απευθύνεται το Ουρλιαχτό, είναι ενορατικός ντανταϊστής από το Μπρόνξ και πεζοποιητής».
Ο Άλλεν Γκίνσμπεργκ πέθανε στις 5 Απριλίου 1997.
Το βιβλίο ‘Ουρλιαχτό, Κάντις και άλλα ποιήματα’ είναι μια δίγλωσση έκδοση, με επιλογή μερικών από των πιο χαρακτηριστικών ποιημάτων του Άλλεν Γκίνσμπεργκ στη γνωστή μετάφραση του Αρη Μπερλή, που πρωτοκυκλοφόρησε σε βιβλίο το 1978.
«Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου χαλασμένα
απ΄ την τρέλα, λιμασμένα, υστερικά γυμνά...»
Ο εναρκτήριος στίχος του Ουρλιαχτού του Άλεν Γκίνσμπεργκ στιγμάτισε τη σκέψη γενεών..
Ξεχωριστοί είναι όμως και άλλοι στίχοι από ποιήματα του, όπως τα Αμερική, Το δίδαγμα του ηλιοτρόπιου, Καντίς, Θάνατος στ’αυτί του Βαν Γκόγκ κ.α.
Παρόλο που έχουν περάσει περισσότερα από 50 χρόνια από την πρώτη έκδοση, τα ποιήματα του Allen Ginsberg, είναι ακόμα δραματικά επίκαιρα.
Διαβάζοντας την επιλογή των ποιημάτων από το βιβλίο, διαισθάνεσαι τον παλμό εκείνης της εποχής, αλλά στιγμιαία ενδόμυχα την παραλληλίζεις με την δική μας...
Έμμεσα ταξιδεύεις στους πόθους, στα όνειρα, στις αντιστάσεις, στα «θέλω», στους φόβους, στο θυμό, στις αγωνίες, στην διαφοροποίηση και στον αντισυμβατισμό της…
Ο Allen Ginsberg, φίλος του Jack Kerouac και των υπολοίπων αντιπροσώπων του λογοτεχνικού κινήματος των Beat (Beat Generation, Χαμένη Γενιά), εξέφρασε με τα ποιήματα του, την απόρριψη του αμερικανικού ονείρου, τα κακώς κείμενα της εποχής του, τον πόθο για φυγή, για ζωή χωρίς όρια και δεσμεύσεις…
Η Μπητ γενιά εναντιώθηκε στις κοινωνικές συμβάσεις της συντηρητικής κοινωνίας του ’50, στην οποία κυριαρχούσε η επιδίωξη περισσότερων υλικών αγαθών ως υπέρτατη αξία, ενώ κάθε διαφορετική, μη συμβατική συμπεριφορά καταδικαζόταν.
Αυτό που πρέπει να αναφερθεί είναι πως πέρα από την εξαιρετική μετάφραση των ποιημάτων, στο βιβλίο αξίζει να διαβαστούν και οι σημειώσεις του κ. Άρη Μπερλή.
Η περιγραφή της προσωπικής συνάντησης του με τον Allen Ginsberg, το επίμετρο, αλλά και μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του ποιητή στο “Paris Review” το 1965.
Το κίνημα των Μπητ, υπήρξε προάγγελος των Χίπις, της επιστροφής στον ρομαντισμό. Ύμνησε τον αντιδιανοουμενισμό, τον αυθορμητισμό, την πηγαία απνευστί αποτύπωση των σκέψεων & την αλήθεια των συναισθημάτων…
Ποίηση για λίγους; Μπορεί...
Σίγουρα όμως ποίηση που σε ταρακουνά, σε ωθεί σε σκέψη, που ξυπνάει από το λήθαργο τα συναισθήματα σου.
“Δεν είμαστε η λέρα στο πετσί μας, δεν είμαστε η φοβερή άχαρη σκονισμένη σκοτεινή ατμομηχανή μας, είμαστε όλοι όμορφα χρυσά ηλιοτρόπια μέσα μας, ευλογημένοι από την ίδια τη σπορά μας με τα χρυσά και μαλλιαρά κατορθωμένα σώματά μας που γίνονται μαύρα τρελά ηλιοτρόπια το δειλινό, και τα κρυφοκοιτάμε κάτω από τη σκιά της τρελής ατμομηχανής της ακροποταμιάς του Σαν Φρανσίσκο του σκουπιδαριού του βραδιού της ρέμβης και της φαντασίας...”
(Το δίδαγμα του ηλιοτρόπιου)
Ο Άρης Μπερλής έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Βιρτζίνια Γουλφ, Έμιλι Μπροντέ, Τζόις, Γιάκομπσον, Κόνραντ, Πόε, Μπέκετ και Θέσινγκερ. Επίσης έχει δημοσιεύσει τα «5 (+2) Δοκίμια για τον Ελύτη» (Ύψιλον, 1992) και «Κριτικά Δοκίμια» (Ύψιλον, 2001).
Τον ευχαριστώ και δημόσια για την επικοινωνία μας, την ευγένεια και την προσφορά του. Είναι πραγματικά χαρά, ή καλύτερα ευλογία να γνωρίζεις ανθρώπους που να σου χαρίζουν απλόχερα «γνώση», το πολυτιμότερο αγαθό.
