Sylvia Plath

Ο χειμώνας του 1963 υπήρξε από τους πιο άγριους του 20ού αιώνα.  

H Σύλβια Πλαθ στις 11 Φεβρουαρίου 1963 αυτοκτονεί στο σπίτι της στο Λονδίνο, βάζοντας το κεφάλι της στο φούρνο του γκαζιού. Αφού προηγουμένως είχε καθαρίσει το σπίτι, είχε ετοιμάσει το πρόγευμα των παιδιών και είχε καλύψει τις χαραμάδες στις εσωτερικές πόρτες με βρεγμένα πανιά για να προστατεύσει τα παιδιά από το γκάζι. 

Ήταν μόλις τριάντα ενός ετών.  

Η Σίλβια Πλαθ θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες ποιήτριες του 20ου αιώνα.  

Γεννήθηκε στη Βοστώνη στις 27 Οκτωβρίου 1932 από πατέρα εξόριστο γερμανό ναζιστή και μητέρα εβραϊκής καταγωγής. Μεγαλώνει σε μεσοαστικό περιβάλλον και εκδίδει το πρώτο της ποίημα στην ηλικία των οκτώ ετών.

Εκείνη την περίοδο πεθαίνει ο πατέρας της.  Η Σύλβια σπουδάζει σαρώνοντας τα «άριστα» και τα βραβεία.

Μορφώνεται, περνάει αρκετές ώρες γράφοντας εργασίες, διαβάζοντας άλλους ποιητές και πεζογράφους, και αποκτώντας μια ακαδημαϊκή παιδεία που σίγουρα τη βοήθησε στις δικές της λογοτεχνικές αναζητήσεις, τόσο στα πρώτα όσο και στα τελευταία βήματα της ποίησής της.

Φοιτεί στο Smith College, αργότερα μια απόρριψη από το Harvard μαζί με μια υπερευαισθησία την οδηγούν στην πρώτη της απόπειρα αυτοκτονίας. Η θεραπεία της εποχής περιλαμβάνει απανωτά ηλεκτροσόκ.

Το 1955 φοιτεί στο Κέιμπριτζ, όπου γνωρίζει τον βρετανό ποιητή Τεντ Χιουζ. Σύντομα παντρεύονται, ζουν στη Βρετανία και μετά στη Βοστώνη, όπου η Πλαθ παρακολουθεί σεμινάρια ποίησης. Η «εξομολογητική» ποίηση του Λόουελ καθιερώνεται και την επηρεάζει.

Είναι δύσκολο για την Πλαθ να αντέξει τις απαιτήσεις της οικογενειακής ζωής, η ανεξαρτησία είναι το αντίθετο του γάμου και η μητρότητα σαρώνει την ήδη ασταθή ισορροπία της. Στην περίπτωση της Πλαθ, η ιδιοφυΐα υπήρξε κατάρα και όχι χάρισμα.

Το 1962 το σπίτι τους διαλύεται, ο Χιουζ την εγκαταλείπει για την Αssia Wevill, μια γυναίκα εντυπωσιακής ομορφιάς, σύζυγο ποιητή. Περίεργη σύμπτωση: και η Wevill αυτοκτόνησε, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως η Πλαθ. Χώνοντας το κεφάλι της στον φούρνο του γκαζιού...

Ο Χιουζ ως ελεγκτής του λογοτεχνικού της έργου θα δημοσιεύσει επιλεκτικά συλλογές («Ariel», «The Collected poems») και θα πετσοκόψει τα ημερολόγιά της. Ο ίδιος επί 35 χρόνια θα κρατήσει τη σιωπή του. Και λίγο προτού πεθάνει το 1998 (σαρώνοντας λογοτεχνικά βραβεία) θα εκδώσει το πιο προσωπικό βιβλίο του, τις «Γενέθλιες επιστολές». Το κύκνειο άσμα του θα εξελιχθεί στο μεγαλύτερο ποιητικό best seller.

Οπως έγραψε ο Πίτερ Φορμπς, αρχισυντάκτης του «Poetry Review», «ο κόσμος προτιμά οι μεγάλοι ποιητές του να είναι νεκροί, ζωντανούς δεν ξέρει τι να τους κάνει». 

Περισσότερες πληροφορίες:
Το βήμα, ειδικό ένθετο
κριτική έργου