2009 (κ λίγα είναι) χαμόγελα σε εσάς! ;))

H.o.p.e.

2008 .. Μια χρονιά που σημαδεύτηκε με δυσάρεστα γεγονότα, σημαντικές απώλειες και δυστυχώς μας επιφύλασσε κάποιες ακόμη και λίγο πριν από το τέλος της.

Ο καθένας από εμάς τέτοιες μέρες κάνει τον προσωπικό του απολογισμό για τη χρονιά που φεύγει και θέτει νέους στόχους, νέες ελπίδες και προσδοκίες για αυτή που έρχεται.

Aυτή είναι η τελευταία ανάρτηση για τη φετινή χρονιά.. Είχα σκεφτεί να έκανα μία ανασκόπηση του 2008, όμως καλύτερα να αφήσουμε για λίγο τις γκρίνιες και να εστιάσουμε στο παρόν, δίχως να ξεχνάμε..

Έπειτα σκέφτηκα να έγραφα λίγα λόγια για τον καθένα από εσάς.., είστε όλοι ξεχωριστοί. Είναι τόσα πολλά όλα όσα αυτό το χρόνο μοιραστήκαμε και με συγκίνησαν, οι απόψεις, η γνώση που εισέπραξα, ίσως κάποια στιγμή να το κάνω..

Προς το παρόν αρκούμε ;) σε ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ανταλλαγή σκέψεων, απόψεων και πολλές φορές συναισθημάτων, για όλη αυτή την όμορφη αμφίδρομη επικοινωνία, που υπήρξε καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους που σε λίγο θα αποτελεί παρελθόν. Οφείλω και μια συγνώμη σε όσους κάποια στιγμή αδίκησα ή ίσως στεναχώρησα.

Να είστε όλοι καλά για τις ευχές σας στο προηγούμενο post, όσο και μέσω emails, αλλά και όσους 'άγνωστους φίλους' δεν αφήνουν σχόλια και έστειλαν με email τις δικές τους ευχές. Χάρηκα και για αυτή την επικοινωνία, την εκτιμώ, ό,τι καλύτερο εύχομαι σε όλους!

Πιστεύω πως με αισιοδοξία και πίστη στη ζωή και στους ανθρώπους που έχει ο καθένας δίπλα του, μπορεί να καταφέρει πράγματα, να ζει αξιοπρεπώς, να μη σταματά να ομορφαίνει τη ζωή τη δική του και των δίπλα του.

Ευχή μου.. να μην ονειρευόμαστε μόνο ένα καλύτερο κόσμο, αλλά να προσπαθούμε να ζήσουμε σε αυτόν.

Το 2009 να γίνει η αρχή για να κάνουμε ο καθένας μας το χρόνο του να αξίζει.

To παρακάτω τραγούδι, εμπνευσμένο από τον Charlie Chaplin, είναι αφιερωμένο από εμένα σε όλους εσάς.., ιδιαίτερα σε σένα!...

Ας θυμόμαστε πως η πιο χαμένη από όλες τις μέρες μας είναι εκείνη που δε χαμογελάσαμε.. και αυτό δεν είναι καθόλου κλισέ!! ;)

Πολλά χαμόγελα για το αύριο, όσο δύσκολο και αν πρόκειται να είναι κάποιες στιγμές.. Καλή χρονιά!!

So this is Christmas…

Ιακωβίδης, Παιδική Συναυλία

H αλήθεια είναι πως τα Χριστούγεννα ο καθένας από εμάς τα βιώνει διαφορετικά.. Όλο αυτό που κυριαρχεί τέτοιες μέρες κάθε χρόνο, δεν είναι το καλύτερο μου.. Πέρσι σας είχα γράψει σχετικές σκέψεις, με τίτλο "ενόψει καταναλωτισμού"..

Εφέτος δεν έχω διάθεση για τόσες αναλύσεις. Άλλωστε τα φετινά Χριστούγεννα είναι από τα πιο περίεργα που έχουμε όλοι περάσει.. Ο καθένας ας βιώσει αυτές τις μέρες όπως ο ίδιος το επιθυμεί..

Προσωπικά θα ασχοληθώ με διάφορα πράγματα..., αλλά κυρίως θα περάσω περισσότερο χρόνο με τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους...

Καλές γιορτές σε όλους..

Ευχή να κρατήσουμε τα συναισθήματα ...αυτών των ημερών, την αγάπη, όχι μόνο τις γιορτινές στιγμές, αλλά για όλες τις μέρες του έτους..

..και όπως λένε οι στίχοι από το τραγουδάκι που ακούγεται :

«Να αλλάξουμε οριστικά… χωρίς να προσποιούμαστε τίποτα πια»

Τα φιλιά μου σε όλους σας!

Ρώμη / Roma

Αισθάνομαι μια φοβερή τάση φυγής, ειδικά αυτή την περίοδο. Λατρεύω τα ταξίδια (γνωστό αυτό..), ειδικά τώρα είναι μια φάση που θα ήθελα πολύ να φύγω, αλλά όμως επειδή δεν είναι εύκολο πρακτικά, επιστρατεύω κάθε άλλο μέσο..

Εν προκειμένω, φώτο και μνήμη. Ελάτε λίγο να ταξιδέψουμε σήμερα νοερά μέχρι την Ρώμη, δεν σας έχω γράψει πως πέρασα.. Πάμε μια διαδικτυακή βόλτα;;;

Παντού στη Ρώμη υπερτονίζεται η πίστη στη χριστιανική θρησκεία.. Από εικόνες που έχουνε τοποθετηθεί σε κεντρικές λεωφόρους, μέχρι και στα τουριστικά λεωφορεία της..

Ακόμη και στα ημερολόγια για το 2009, στα περισσότερα υπερτερούσαν αυτά με τον ...Πάπα, με μοναχούς, με το Βατικανό..ευτυχώς υπήρχαν και κάποια με φωτογραφίες και κινηματογραφικές αναφορές που διαφοροποιούσαν λίγο το σκηνικό..

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη.. ;)) Μια μητρόπολη με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, κουλτούρα και αισθητική. Ολόκληρη ένα απέραντο μουσείο. Πολλά αρχαία μνημεία.., επιβλητικές πλατείες...που δε ξέρεις που να πρωτοσταθείς, τι να πρωτοθαυμάσεις..

Λαμπρή ιστορία, σαφέστατα επηρεασμένη από την αρχαία ελληνική, με έντονη παντού την παρουσία της να υπενθυμίζει το λαμπρό παρελθόν της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας..

Το βράδυ με τα φωταγωγημένα μνημεία, πλάι στο ποταμό Τίβερη, όλα μοιάζουν σαν βγαλμένα από το μακρινό παρελθόν.

Καθώς κοιτάς το Κολοσσαίο, το μυαλό σου τρέχει στην αιματηρή εποχή του αυτοκράτορα Τίτου το 80 μ.Χ., όπου η δίψα για αίμα, έφτασε στο ζενίθ με τις εκατοντάδες θυσίες και τα αγωνίσματα-σφαγές.



Η Φοντάνα ντι Τρέβι ενσωματωμένη στο πίσω μέρος ενός παλάτσο, βρίσκεται στο τέλος του υδραγωγείου Άκουα Βερτζίνε. Κυρίως χάρη στον κινηματογράφο το όμορφο σιντριβάνι έχει γίνει ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της Ρώμης. Κατά την παράδοση αν ρίξεις νόμισμα σε αυτό το σιντριβάνι του Σάλβι του 1732, τότε θα ξαναγυρίσεις στη Ρώμη. Εγώ έριξα τρία.. :)

Και βέβαια η πόλη-κράτος του Βατικανού, το πιο μικρό έθνος του κόσμου.. 500 στρεμμάτων με ...550 πολίτες, το οποίο δεσπόζει στο κέντρο της πόλης. Η Πόλη - Χώρα μπορεί να φαίνεται μικρότερη από άλλα κρατίδια, αλλά στην πραγματικότητα ως «Αγία Έδρα» της Καθολικής εκκλησίας ασκεί σήμερα μεγαλύτερη επιρροή ακόμη και από ολόκληρη την Ιταλία. Αν πάτε Ρώμη αξίζει να επισκεφτείτε την έδρα του Ποντίφικα..

κυρίως για να δείτε το μουσείο (ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου) με απίστευτους θησαυρούς.. Πάνω φωτό από την οροφή του Μουσείου.. Δεξία, αριστερά υπάρχουν χαλιά και χάρτες.. Ενδεικτικά αναφέρω, πως η αξία ενός μόνο χάρτη, ισοδυναμεί με όσο ποσό χρειάζεται για να τραφεί για ένα χρόνο μια πόλη σαν την Πάτρα..

Αρκετά αρχαία ελληνικά αγάλματα, μοναδικής ομορφιάς δεσπόζουν στο μουσείο...

Αξίζει βέβαια να επισκεφτείτε και την εκκλησία του Άγιου Πέτρου (από τις μεγαλύτερες εκκλησίες του κόσμου με πραγματικά αριστουργήματα, σου θυμίζει μουσείο..),
Εδώ ένα άγαλμα μέσα από την μεγαλοπρεπή Εκκλησία...

Στο κεντρικότερο σημείο του Ναού, στην Πύλη, υπάρχει γραφή με ελληνικά γράμματα
Πιετά.. Ο Μιχαήλ Άγγελος φιλοτέχνησε αυτό το αριστούργημα το 1499, 25 χρονών. Από το 1972 το προστατεύει μια γυάλινη επιφάνεια, όταν του επιτέθηκε με ένα σφυρί ένας άντρας φωνάζοντας "Είμαι ο Ιησούς Χριστός!" .... και προκάλεσε κάποιες φθορές..

...μα κυρίως αξίζει να θαυμάσετε το πιο εκπληκτικό έργο τέχνης όλων των εποχών, που σου ‘κόβει’ την ανάσα, την οροφή της Καπέλα Σιξτίνα του Μιχαήλ Αγγέλου. Σχετικά με αυτό το έργο έχω αναφερθεί διεξοδικά σε προηγούμενο post εδώ.

Πραγματικά μία πόλη που αξίζει κανείς να επισκεφτεί..

Όσοι ετοιμάζεστε να φύγετε για κάποιο ταξίδι αυτές τις μέρες εύχομαι να περασετε όμορφα!!

Αν δεν το ξέρετε, εδώ και λίγες μέρες μπορείτε να ταξιδέψετε στην αρχαία Ρώμη μέσω του google earth!! For more εδω!

Ο θάνατος του Εμποράκου, Θέατρο Ζίνα

Πριν συμβούν όλα όσα ζήσαμε τις προηγούμενες ημέρες, είχα σκεφτεί διάφορα posts να αναρτήσω & πράγματα να δω..
Kάθε όμως post συμβαδίζει με τη ψυχολογία και τα συναισθήματα σε αυτή την πόλη ανατρέπονται στιγμιαία. Σήμερα επέλεξα να σας γράψω για μια παράσταση που είδα πριν 2-3 εβδομάδες.

Πρόκειται για το έργο του Άρθουρ Μίλλερ "Ο θάνατος του εμποράκου", ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας και κορυφαία έργα του εικοστού αιώνα. Παίζεται στο θέατρο Ζίνα (ο κινηματογράφος της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ανακαινίστηκε σε θεατρική σκηνή) σε σκηνοθεσία του Γ. Ιορδανίδη.

Ο "Θάνατος του Εμποράκου" πρωτοανέβηκε στο Μπρόντγουαιη το 1949 και χάρισε στον Μίλλερ το βραβείο Πούλιτζερ.

Το έργο είναι φοβερά επίκαιρο σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ. Άλλωστε η τέχνη πάντα εμπνέεται από την ίδια τη ζωή.

Ο Θύμιος Καρακατσάνης έχει το ρόλο του Εμποράκου, ενός ανθρώπου που πίστεψε πως εκείνος μόνο δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει τα κριτήρια που έθεσαν για όλη την ανθρωπότητα κάποιοι «ευυπόληπτοι» κύριοι που παροικούν σήμερα την κορυφή της πολιτικής και του επιχειρηματικού κόσμου.

Εξήντα χρόνια μετά τη συγγραφή του, το έργο παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ, αφού το ποσοστό της φτώχειας σε παγκόσμια κλίμακα ακολουθεί σήμερα ανοδική πορεία και αποτελεί πλέον εν δυνάμει απειλή για όλο τον κόσμο.

Πηγή έμπνευσης του έργου, υπήρξε για τον Μίλλερ, ο πατέρας του, ο οποίος ήταν εμποράκος και πουλούσε γυναικεία ρούχα στη Νέα Υόρκη. Στη μεγάλη οικονομική ύφεση στην Αμερική το 1929, καταστράφηκε. Από εκείνη την ημέρα έπαψε να κοιτάει το γιο του στα μάτια. Και έτσι, ντροπιασμένος, πέθανε.

Μέσα από τη ζωή του Εμποράκου, ο Μίλλερ εξετάζει το μύθο του Αμερικανικού ονείρου, που σήμερα έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, με τις ελπίδες και τους φόβους της μέσης κοινωνικής τάξης.

Συγκεκριμένα, το έργο πραγματεύεται την ιστορία μιας μεσοαστικής οικογένειας, όπου ο πατέρας Γουίλλυ εργάζεται ακατάπαυστα για να συντηρήσει την οικογένεια του, η μητέρα Λίντα - πρότυπο συζύγου και μάνας - λειτουργεί πάντα ως εξισορροπητικός παράγοντας στις εντάσεις που αναπόφευκτα δημιουργούνται μέσα σε ένα σπίτι, κι οι δύο γιοι - όπως όλοι οι νέοι- αγωνιούν και προβληματίζονται για το μέλλον τους.

Η αγωνία του πατέρα για το μέλλον των παιδιών του θα τον φέρει σε σύγκρουση και με τους δύο, και θα δημιουργηθούν έντονες σκηνές, αλλά γεμάτες τρυφερότητα και ανθρωπιά.

Ο Εμποράκος, πολύ ηθικός και υπερήφανος άνθρωπος, προσπαθεί να μεγαλώσει τα παιδιά του με τις πατροπαράδοτες αρχές και θα φτάσει μέχρι τα άκρα για να τους τις επιβάλλει.

Τελικώς, ζει την τελευταία ημέρα της ζωής του χωρίς δουλειά, δίχως όνειρα, και με τον τρόμο ότι στα μάτια των άλλων θα μοιάζει ως ένας αποτυχημένος.

Ο Εμποράκος όχι μόνο πρόσφερε στον 33χρονο τότε Άρθουρ Μίλλερ παγκόσμια αναγνώριση, αλλά αποτέλεσε και τον ακρογωνιαίο λίθο του σύγχρονου Αμερικανικού θεάτρου.

Ένα έργο βαθύτατα ανθρώπινο, διαχρονικό και με πολύ δυνατές ερμηνείες.

Θέατρο Ζίνα (πρώην κινηματογράφος)

Λεωφ. Αλεξάνδρας 74, Κέντρο, 2106424414, 2106424424

Κοινωνικό Δράμα του 'Αρθουρ Μίλερ Σκηνοθ.: Γ. Ιορδανίδης. Ερμηνεύουν: Θ. Καρακατσάνης, Α. Γρηγοριάδου, Μ. Μαρκάτης, Γρ. Σταμούλης, Ελ. Ρήγου. Μετάφρ.: Αλ. Κοέν. Σκην.-κοστ.: Γ. Πάτσας. Μουσ.: Θ. Οικονόμου. Διάρκεια 120'

Οταν η Ελλάδα "καίγεται", τα παιδιά στο Χαρτούμ μιλάνε για την ΕΙΡΗΝΗ..

Mπορεί αυτός ο τόπος όντως να μελαγχόλησε.. αλλά η ελπιδα υπάρχει ακόμη.. και αυτή τη φορά μας τη στέλνουν μαθητές από το Χαρτούμ... σχηματίζοντας στο προαύλιο του σχολείου το σήμα της Ειρήνης..

Ο φίλος Vad, καθηγητής στο Σουδάν, το παρουσίασε στο blog του. Νομίζω πως αξίζει την αναδημοσίευση από όλους με το τίτλο : "Όταν η Ελλάδα "καίγεται", τα παιδιά στο Χαρτούμ μιλάνε για ΕΙΡΗΝΗ.."

Οταν η Ελλάδα καίγεται...

...τα παιδιά στο Χαρτούμ μιλούν για την Ε Ι Ρ Η Ν Η

Χοσάμ, Βασίλη, Ευτυχία, Κατερίνα, Βαρβάρα, Λευτέρης, Έλενα, Κρίστι, Φαούστα, Αναστάση, Σοφία, Σπυρούλα, Ελίνα, Σάντρα, Καίτη, Μιχάλης, Δημήτρη.. σας ευχαριστούμε πολύ!!!

Η ιδέα και οι φωτογραφίες είναι της Σοφίας Παξιβάνη, καθηγήτριας Φυσικής Αγωγής και διευθύντριας του σχολείου.
Η πρόταση για αναδημοσίευση ήρθε στα σχόλια του προηγούμενου ποστ από το αγαπητό dyosmaraki.

Το βρίσκω εξαιρετικό.. Vad σε ευχαριστούμε! Οποιος επιθυμεί αναδημοσιεύει την ενέργεια, μήνυμα των παιδιών!!

..πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος

Σα να μου τέλειωσαν τα χρώματα πριν καν τα αντικρίσω,
σαν να κουράστηκα απ΄ τον χρόνο πριν καν να αρχίσω,
λίγες στιγμές πριν ζήσω, το κορμί μου πριν προικίσω,
σα να γελάστηκα από άνθρωπο λίγο πριν να τον συμπαθήσω,
σα να μου γνεψε η καρδιά μου και να ταυτίστηκε με την πιο μαύρη σκιά μου,
σα να κλότσησα μακριά τα όνειρα μου,
σα να έχασα για ένα λεπτό την ματιά μου και να θάφτηκα στο σκότος,
πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος;!
Έχεις ιδέα πως είναι να κολυμπάς μες στο σκοτάδι
και να μην πνίγεσαι,
μονάχος μες στην σκέψη να αφήνεσαι και να δίνεσαι,
δεν γίνεσαι γαμώτο είσαι, και για ό,τι είσαι πάντα κρίνεσαι,
μη μου θλίβεσαι αγαπημένη, που είσαι τώρα πια χαμένη;, εξαντλημένη,
ξοφλημένη! Αφού η αγάπη ήταν το μόνο που δεν ένιωσες,
τώρα πάλι να: με τα τέρατα πως έμπλεξες;
Και πως θέλεις να ξεμπλέξεις;
η ζωή σου είναι και του θανάτου η έλξη.
Άλλο ένα ψέμα κι ένα ακόμη ξωτικό νεκρό στην χώρα των μπορντό ονείρων,
των ανύπαντρων ερωτευμένων χήρων, των μισαλλόδοξων μητέρων που κρατάνε
τα μωρά υστερόβουλα, κι όλα ανώφελα κι όλα στον τόπο αυτό κοίτα
πως γίνονται : ανώδυνα!
«Αγάπησέ με, σκούπισε το δάκρυ μου με φως και κράτησέ με,
αυτός ο τόπος μελαγχόλησε, βοήθησέ με,
λιώσε το φεγγάρι μου κάντο βροχή και ξέπλυνέ με,
αγάπησέ με»
Σαν σωριασμένα βράχια από την θάλασσα ριγμένα,
σαν ουρλιαχτά γοργόνων όπως τα φύκια παρατημένα,
όσα είχα στην καρδιά μου, όσα πίστευα κι όσα λάτρευα για μένα
απογειώθηκαν σαν σκόνη κι είναι από τον άνεμο θαμμένα,
δεμένος ο ήλιος πίσω από σύννεφα βρεγμένα,
σταματημένος ο χρόνος θυμίζει κάτι από εσένα,
σαν παγωμένος αυτός ο τόπος μελαγχόλησε λες κι έφυγε για τα ξένα,
μα είναι νωρίς ακόμα, δεν μου πάγωσε το αίμα..

Freedom of Speech και Ευτυχία Ραυτοπούλου. Βραβείο καλύτερου στίχου στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 2006.

φτάνει!!...

Σκίτσο του Η. Μακρή

Η ατμόσφαιρα είναι αρκετά βαριά στην πόλη μας..
Είναι αρκετά τα πράγματα που με έχουνε στεναχωρήσει αυτές τις μέρες, θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας..

Είδα ορισμένους να απορούν για την οργή που νιώθει ο κόσμος, τους είναι ‘δύσκολο’ να συνειδητοποιήσουν για ποιο λόγο υπάρχει το ξέσπασμα..

Μα αλήθεια ζουν σε άλλη χώρα;; Πριν λίγο καιρό είχα καταγράψει σε ένα κείμενο, το "χώρα αφιλόξενη" όλα τα συναισθήματα που κυριαρχούν γύρω μας και είχαμε τότε συζητήσει αρκετά σχετικά, αναρωτιόμασταν πότε όλο αυτό θα ξεσπάσει..

Όποιος ζει στην Αθήνα, όποιος κυκλοφορεί στους δρόμους της, δεν γίνεται να μην έχει αφουγκραστεί αυτό το έντονο συναίσθημα της δυσφορίας που υπάρχει παντού.

Η βία παράγεται καθημερινά εδώ και χρόνια, από την ίδια την κοινωνία στον καθένα. Από τα παράθυρα της τηλεόρασης με τους ‘μανιασμένους’ συνομιλητές, από την ακρίβεια, από την έλλειψη οράματος, από τους πολιτικούς, από το ελαττωματικό εκπαιδευτικό και το ανύπαρκτο νοσηλευτικό σύστημα, από τα άδεια ταμεία με τα κλεμμένα λεφτά των ασφαλισμένων, από τα σκάνδαλα της εκκλησίας, από τη σαπίλα, τη διαφθορά.

Σκοτώθηκε ένα μικρό παιδί, κάηκε όλη η Αθήνα και δε βρέθηκε ένας άνθρωπος να αναλάβει την ευθύνη και να παραιτηθεί.

Ο μόνος που είχε την ευθιξία να υποβάλλει την παραίτηση του ήταν ο κος Χρήστος Κίττας, ο πρύτανης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Τυχαίνει να έχω γνωρίσει προσωπικά τον κ. Κίττα, είναι ένας άνθρωπος που με κέρδισε. Πάντα χαμογελαστός, εγκάρδιος, με αγάπη για τους φοιτητές του. Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, ήταν ο μόνος που είχε το θάρρος να πει τη φράση "Aποτύχαμε, κύριοι!"..

Ήταν ο μόνος που δήλωσε τα εξής: "Φτάσαμε στην ώρα μηδέν. Κάποιος φταίει! Δεν είναι δυνατόν να μη φταίει κανείς! […] Είναι τεράστια η δική μου ευθύνη. Είμαι 38 χρόνια δάσκαλος. Φταίω και εγώ, ως πνευματικός άνθρωπος".. Μακάρι όλοι να είχανε το φιλότιμο του, πραγματικά..

Σκίτσο του Α.Πετρουλάκη

Προσπαθούν τώρα να αθωώσουν τον αστυνομικό, ο οποίος χτές στο υπόμνημα του δεν ζήτησε ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ από τους γονείς του παιδιού!
Ο υπερασπιστής του ο Α. Κούγιας τόλμησε να ξεστομίσει την φράση «..αν τελικά έπρεπε να χαθεί αυτό το παιδί, θα το κρίνει η δικαιοσύνη».
Πολλές φορές ΜΙΑ ΛΕΞΗ σκοτώνει περισσότερο και από μια σφαίρα!

Ο συγκεκριμένος «κύριος» (εντός εισαγωγικών βέβαια) υποστήριξε πως ο Αλέξης αποβλήθηκε από το σχολείο του και ότι ενώ κατοικούσε στα βόρεια προάστια, σύχναζε στα Εξάρχεια. Η Σχολή Μωραΐτη το διέψευσε, αναφέροντας πως το παιδί είχε διαγωγή κοσμιοτάτη, άψογες επιδόσεις και άριστες σχέσεις με όλους. Δε καταλαβαίνω βέβαια τι θα πείραζε αν σύχναζε στα Εξάρχεια; Είναι αυτό κάτι ενοχοποιητικό;.. Εκεί φτάσαμε;;

Σκίτσο του Α. Πετρουλάκη

Τι κοινωνία είναι αυτή..

Πως γίναμε έτσι;; Τόση απάθεια;; Που είναι η τσίπα μας;;

Ο προβληματισμός, η ΣΚΕΨΗ;;
Που είναι οι πνευματικοί άνθρωποι, που είναι οι σωστοί πολιτικοί;;

Γιατί δεν αντιδρά κανείς; ΟΥΤΕ ΣΥΓΝΩΜΗ;;

Αυτές τις μέρες δεν δολοφονήθηκε μόνο ο Αλέξης.

Αυτές τις μέρες δολοφονήθηκε η ελληνική κοινωνία στο σύνολο της.

Στη θέση του μικρού Αλέξη θα μπορούσε να ήταν ο καθένας από εμάς.

Άλλωστε το μέλλον του καθένα από εμάς το δολοφονούν καθημερινά με τη ματαίωση των ονείρων, με τα σκάνδαλα, με τις κλεψιές, με το να είμαστε καταχρεωμένοι και ουραγοί στην Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα.

Όλοι φταίμε! Για την απραξία μας, που ανεχόμαστε σιωπηλά κραυγαλέα σκάνδαλα εδώ και χρόνια...

Αυτό που συντελείται αυτές τις μέρες είναι μόνο τα συμπτώματα, ας ψάξουμε τα αίτια!
Ότι σπείραμε, τώρα το θερίζουμε. Έχουμε γίνει μισάνθρωποι..

banksy - ο τρομοκράτης με τα λουλούδια

Όταν καις ιστορικά κτίρια και βιβλιοθήκες, είναι σαν να καίς την ίδια τη γνώση.

Αν κάποιοι αυτό δεν το κατανοούν φταίει η κοινωνία με τη παιδεία που τους παρείχε, που δεν τους το δίδαξε..

Ας διδακτούμε θετικά από όλα όσα έγιναν αυτές τις μέρες.

Ας αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, ΟΛΗ τη νοοτροπία μας.

Ας γίνουμε έτσι όπως πρέπει να είμαστε. ΟΧΙ άβουλα όντα..

Κάποτε σκεφτόμασταν, προβληματιζόμασταν, εκφραζόμασταν!
Σήμερα ποιος «σκέφτεται»??? Ποιος προβληματίζεται???

Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε όλοι το άτομο μας πρώτα απ’ όλα.

Εύχομαι όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες, να μας ξυπνήσουν, να γίνουμε ανθρώπινοι, να κοιτάξουμε τον διπλανό μας στα μάτια. Να νοιαστούμε για αυτόν! Αν και πάλι τίποτα δεν αλλάξει, τότε θα είμαστε αξιοθρήνητοι.

Νιώστε το προβληματισμό των νέων ανθρώπων, ακούστε τους, δώστε τους χώρο έκφρασης, έχουνε πολλά να πούνε.. Τα σημερινά 15χρονα μιλάνε καλύτερα από το 'ξύλινο' λόγο των πολιτικών και σίγουρα από όσους πρωταγωνιστούν καθημερινά στα παράθυρα των ειδήσεων. Ας κάνει ο καθένας από εμάς τον απολογισμό του..

Γιατί «εκείνοι που δε θυμούνται το παρελθόν είναι καταδικασμένοι να το ξαναζήσουν»...

Θα συνεχίσουμε, θα είμαστε ξανά όσο πιο θετικοί γίνεται, αλλά τα συναισθήματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν υπόγεια, θα λειτουργούν αυτά, και πιστεύω πως δε θα ξεχαστούν..

Θα κλείσω το post με ένα απόσπασμα από ένα άρθρο του Μάνου Χατζιδάκι, του μοναδικού αυτού Έλληνα με το τόσο ελεύθερο πνεύμα, όσο σπανίζει σήμερα στους περισσότερους από εμάς. Τραγικά επίκαιρο..
Το είχε γράψει για τα επεισόδια που έγιναν τον Μάιο του 1986 και είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό «Το Τέταρτο» (ολόκληρο το άρθρο του μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ-Ελευθεροτυπία 9/12).

«Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα ν' αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει την αλήθεια για αυτό το τρίγωνο του αίσχους. Σκουφά, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχυση τριών ασχέτων μεταξύ των περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επονομαζόμενους χούλιγκανς, και επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη, με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί, οι αναρχικοί, είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και η όλη επιχείρηση στεφθεί με «επιτυχία», να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου... κατά του εγκλήματος. Την ίδια ώρα που δολοφονούνται εκδότες και οι δολοφόνοι δεν ανευρίσκονται. Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν... ανακαλύπτονται.

Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος». (...) Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ».

..οργή..

Μαύρος Δεκέμβρης..

Στις φλόγες ιστορικά κτίρια..
..Ευτυχώς που ως τώρα δεν θρηνήσαμε άλλο νεκρό..
Σήμερα η κηδεία του μικρού Αλέξη..

Αισθάνομαι απίστευτη οργή..

Οι στιγμές που ζήσαμε εχτές δεν περιγράφονται..
Μικρά απροστάτευτα παιδάκια (και κοριτσάκια) να παρακαλάνε τους αστυνομικούς να μη τα βαρέσουν.. Και αυτοί να τα τσακίζουν στο ξύλο..Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ τέτοια βία.

Η Αθήνα σε μια χαοτική κατάσταση..Δεν έχω ξαναδεί έτσι την πόλη..

Οι καταστροφές είναι πρωτοφανείς..Ζώντας όλοι μια ήδη επιβαρυμένη οικονομική κατάσταση, αναρωτιέμαι..
ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΥΡΙΣΑΜΕ ΠΙΣΩ;;;;...... :( :( :( :(

Στην μνήμη του John Lennon και του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου

Σαν σήμερα, στις 8 Δεκεμβρίου του 1980, δολοφονήθηκε ο John Lennon (9 October 1940 - 8 December 1980).

Αυτός ο μοναδικός καλλιτέχνης που σημάδεψε ανεξίτηλα, ως ιδρυτικό μέλος των θρυλικών Beatles αλλά και με την μετέπειτα σόλο πορεία του, μια ολόκληρη εποχή και λατρεύτηκε όσο ελάχιστοι καλλιτέχνες στην ιστορία της τέχνης του 20ου αιώνα.

Έτσι έσβησε η ζωή του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη, ερμηνευτή, συνθέτη, υπερασπιστή της ειρήνης και της αγάπης.

Οι καιροί είναι δύσκολοι, και η πραγματικότητα αμείλικτη.

Το τραγούδι Imagine, αφιερωμένο στον άτυχο 15χρονο Αλέξη, που ονειρεύτηκε έναν κόσμο διαφορετικό, αλλά τόσο άδικα και αναίτια δολοφονήθηκε από ένοπλο αστυνομικό..

Το χαμόγελο του έσβησε.. Μαζί με αυτό και όλα τα όνειρα του.. ΓΙΑΤΙ;;;;

Δεν υπάρχουν λόγια τέτοιες στιγμές, νιώθεις μόνο ότι ζεις σε μια κοινωνία εντελώς αποτυχημένη..

Imagine there's no heaven,

It's easy if you try,

No hell below us,

Above us only sky,

Imagine all the people living for today...

Imagine there's no countries,

It isnt hard to do,

Nothing to kill or die for,

No religion too,

Ιmagine all the people

living life in peace...

Imagine no possesions,

I wonder if you can,

No need for greed or hunger,

A brotherhood of man,

Imagine all the people Sharing all the world...

You may say I ’m a dreamer,

but Im not the only one,

I hope some day you'll join us,

And the world will live as one.

Πολύ άδικο....μικρέ Αλέξη καλό ταξίδι..

Παύλος Σιδηρόπουλος

Σαν σήμερα, πριν από 18 χρόνια πέθανε ο Παύλος Σιδηρόπουλος
(20/7/1948-6/12/1990).
Ο Παύλος υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Ελληνικής ροκ μουσικής σκηνής.
Η μουσική του θα μας συντροφεύει πάντα...
Πέρσι τέτοια ημέρα στο blog, είχε παραταθεί ένα αφιέρωμα στον Παύλο, της εκπομπής του alpha «Μηχανή του χρόνου».
Όποιος θέλει μπορεί να το παρακολουθήσει, πατώντας ΕΔΩ.

Ας ακούσουμε σήμερα κάποια πολύ αγαπημένα τραγούδια του, ως ένα μικρό φόρο τιμής στην μνήμη του..

Να μ'αγαπάς..

Στην Κ..

Κάποτε θα έρθουν..

Να έχετε ένα όμορφο σκ :)

Απόψε Στέρεο Νόβα

Χάθηκα λίγο, αλλά αυτό έστω και τώρα, έπρεπε να αναρτηθεί..
Όταν πρωτοακούστηκε λίγο καιρό πριν, φάνταζε σαν ψέμα..
Oι Στέρεο Νόβα live ξανά μαζί, δωρεάν για μία μόνο βραδιά για το πάρτι της LIFO.
Απόψε Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008, στο παλιό εργοστάσιο Μπήτρου, Πέτρου Ράλλη 38. Περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ.
"Ταξίδεψέ με όπου εσύ πιστεύεις
είμαι τυφλός και μόνο εσύ το ξέρεις
τα πιο όμορφα πράγματα χάνονται γρήγορα
άνθρωποι, σύννεφα, το μελάνι στα ποιήματα
Πόσο παράξενα χτυπάει τώρα η καρδιά μου
υπάρχει άδικο έξω απ' τα όνειρά μου
θυμάμαι στα μάτια σου να σχηματίζεται το άπειρο
θυμάμαι στα μάτια σου να σχηματίζεται το άπειρο"

"από παιδί αναρωτιόμουν ποιος έχει τη δύναμη
αυτός που χτυπάει ή αυτός που πονάει"

Ήχοι ταξιδιάρικοι, στίχοι πολύ μπροστά από την εποχή τους, ποίηση..

Καλά να περάσατε όσοι θα πάτε..
Stereo Nova.

The rip

Portishead - The Rip

Κρίμα..

Σκοτώθηκε σήμερα τα ξημερώματα ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Παπαχρόνης..

Ο 31χρονος ηθοποιός επέβαινε στη μοτοσικλέτα του, όταν περίπου στις 4 τα ξημερώματα, συγκρούστηκε με ΙΧ αυτοκίνητο, στη συμβολή των οδών Αμαλίας και Ξενοφώντος. Παρά το γεγονός ότι φορούσε κράνος, πέφτοντας χτύπησε στον αυχένα και έπειτα εξέπνευσε.

Απόφοιτος της σχολής του Εθνικού (2000), παθιασμένος με τις τέχνες, ιδιαίτερα τη μουσική, ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης έπαιξε στο ΚΘΒΕ, ξεχώρισε με τον «Κύριο Ρίπλεϊ», «Το Γάλα» και τις παραστάσεις του στο Αμόρε, ενώ έκανε λίγη τηλεόραση (με τη Μιρέλλα Παπαοικονόμου).

Εφέτος πρωταγωνιστούσε στην παράσταση "Το ξύπνημα της Ανοιξης" του Εθνικού Θεάτρου.

Λίγες μέρες πρίν, είχα διαβάσει μια συνέντευξη του, όπου είχα συγκρατήσει την αγαπημένη του φράση από την παράσταση που πρωταγωνιστούσε και την είχα αντιγράψει σε ένα χαρτί… Ήταν η φράση.. "Η ζωή είναι ζήτημα γούστου"...

..Κρίμα να χάνονται έτσι τόσο νέοι, ταλαντούχοι άνθρωποι.

Καλό ταξίδι. :( :(

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (β)

Κάθε φορά που επισκέπτομαι ένα μουσείο, πάντα εστιάζω σε κάτι καινούργιο. Κάτι διαφορετικό πάντα κερδίζει τη ματιά. Η τέχνη αποκαλύπτεται στον καθένα με διαφορετικό τρόπο και η γλώσσα της, παγκόσμια καθώς είναι, λειτουργεί πέρα από συμβάσεις. Ετσι η όποια επιλογή είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.

Ειδικά όσον αφορά το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, με έργα πρωτότυπα και αντικείμενα τέχνης που κόβουν την ανάσα με την ομορφιά, την πλαστικότητα και την έμπνευσή τους, ο επισκέπτης δεν ξέρει πραγματικά τι να πρωτοθαυμάσει..

Σε προηγούμενη ανάρτηση έγινε αναφορά στην Ιστορία του κτιρίου του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου..Σήμερα σκέφτηκα να σας παραθέσω - επιλεκτικά - κάποια απο τα εκθέματα που αξίζει οπωσδήποτε να θαυμάσετε απο κοντά! Πριν πάει - όποιος θελήσει - θα πρέπει να γνωρίζει σε τι να εστιάσει την προσοχή του, καθώς διαφορετικά θα χαθείτε..

Τη σημαντικότερη αίθουσα του Μουσείου (τη μεγάλη κεντρική αίθουσα 4 στο ισόγειο), δίκαια καταλαμβάνει η μυκηναϊκή συλλογή (1600 π.Χ.-1100 π.Χ.). Αναπόφευκτα συλλογίζεσαι τον σπουδαίο ερευνητή Σλήμαν, που πρώτος, ανέδειξε τον πολιτισμό των Μυκηνών, αποδεικνύοντας πως η ιστορία δεν ήταν απλώς ένα παραμύθι. Η χρυσή νεκρική προσωπίδα, γνωστή ως «Προσωπίδα του Αγαμέμνονα», από τις Μυκήνες κερδίζει τα βλέμματα..

Η επιτύμβια στήλη της Ηγησούς από τον Κεραμεικό (τέλη 5ου π.Χ. αιώνα) θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα εκθέματα του Μουσείου και μία από τις ωραιότερες αττικές επιτύμβιες στήλες της κλασικής περιόδου. Πρόκειται για έργο σημαντικού γλύπτη, πιθανόν του Καλλίμαχου. Τα αττικά επιτύμβια γλυπτά των κλασικών χρόνων είναι οι καλύτεροι μάρτυρες της υψηλής ποιότητας της τέχνης σε όλα τα επίπεδα της αθηναϊκής κοινωνίας.

Η συλλογή γλυπτών του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου θεωρείται από τις σημαντικότερες στον κόσμο. Βασικός άξονας της έκθεσης είναι η παρουσίαση της εξέλιξης της γλυπτικής στον ελλαδικό χώρο από τη γένεση της μνημειακής γλυπτικής (7ος αι. π.Χ.) μέχρι και την ύστερη ρωμαιοκρατία (4ος αι. μ.Χ.).

Το παραπάνω από τα πιο αγαπημένα, σίγουρα ένα απο τα ομορφότερα έργα τέχνης όλων των εποχών είναι το καταπληκτικό μαρμάρινο σύμπλεγμα Αφροδίτης, Πάνα και Έρωτα. (Δήλος, γύρω στο 100 π.Χ.).

...το άγαλμα του «Διαδούμενου» (ελληνιστικό αντίγραφο του φημισμένου χάλκινου αγάλματος του Διαδούμενου, που κατασκεύασε γύρω στο 430 π.Χ. ο γλύπτης Πολύκλειτος). Το άγαλμα ήταν γνωστό ήδη από την αρχαιότητα και αναφέρεται από το Ρωμαίο ιστορικό Πλίνιο. Μάς μεταφέρει αιώνες μετά, την ομορφιά και τη νιότη του αθλητή που δένει στο κεφάλι του την κορδέλα της νίκης, επάνω στην οποία θα τοποθετηθεί το στεφάνι της νίκης.

Ο «Εφηβος των Αντικυθήρων» (340-330 π.Χ.), πρόκειται για ένα αριστουργηματικό χάλκινο άγαλμα, το οποίο βρέθηκε σε αρχαίο ναυάγιο στην τοποθεσία «Βλυχάδια» των Αντικυθήρων, στις αρχές του 1900. Στο υψωμένο δεξί του χέρι πρέπει να κρατούσε κάποιο σφαιρικό αντικείμενο, όπως διαπιστώνεται από την κλίση των δαχτύλων. Τι ήταν αυτό μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν. Ίσως κρατούσε το κεφάλι Μέδουσας και σε αυτήν την περίπτωση ταυτίζεται με τον Περσέα. Εάν όμως κρατούσε μήλο θα πρέπει να παριστανόταν ο Πάρης. Εκτίθεται στην αίθουσα 28 του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου των Αθηνών με αριθμό εκθέματος 13.396.

Από το ίδιο ναυάγιο όμως προέρχεται και ο μηχανισμός των Αντικυθήρων (γνωστός και ως αστρολάβος των Αντικυθήρων ή υπολογιστής των Αντικυθήρων). Ένας περίπλοκος μηχανισμός, που αν και η χρήση οδοντωτών τροχών ήταν γνωστή από την Ελληνιστική περίοδο, στον αστρολάβο το σύστημα αυτό λειτουργούσε σαν ένα «διαφορικό» οδοντωτό σύστημα. Και εδώ είναι η επιστημονική του αξία αν ληφθεί υπόψη ότι «αναλυτική» και «διαφορική» μηχανή κατασκευάστηκε για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα από τον Charles Babbage (1791-1871). Θεωρείται ότι ο μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι ο πρόγονος όλης της πληθώρας επιστημονικού υλικού (hardware) του σήμερα.

Από ναυάγιο ανασύρθηκε και ο περίφημος μικρός αναβάτης ή «Τζόκεϋ του Αρτεμισίου», πάνω σε έναν ίππο (έργο του 140 π.Χ.). Η αξία του έργου αυτού είναι ιδιαίτερα μεγάλη, καθώς είναι από τα λίγα πρωτότυπα έργα που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα, και πολύ περισσότερο χάλκικα. Τα χάλκινα έργα τέχνης, όταν πλέον δεν ήταν απαραίτητα στους μεταγενέστερους, συνήθιζαν να τα λιώνουν και να χρησιμοποιούν το μέταλλό τους για άλλους σκοπούς. Το συγκεκριμένο έργο κλέβει κυριολεκτικά τις καρδιές των επισκεπτών..

Ο «Ποσειδώνας του Αρτεμησίου», χάλκινο άγαλμα σπουδαίου καλλιτέχνη, 460 π.Χ. Μη παραλείψετε να δείτε την αίθουσα 48 του πρώτου ορόφου, η οποία είναι αφιερωμένη στο Ακρωτήρι της Θήρας, τον οικισμό που καταπλακώθηκε από τη λάβα το 1625 π.Χ. Εδώ εκτίθενται οι πασίγνωστες τοιχογραφίες του οικισμού, όπως η παραπάνω καταπληκτική "τοιχογραφία της Άνοιξης" (με αριθμό ευρετηρίου ΒΕ 1974.29). Απίστευτη...



Παραπάνω λεπτομέρειες από την Τοιχογραφία της Άνοιξης...Από τα ομορφότερα έργα τέχνης.. Τα λόγια είναι περιττά...

Καθώς στα σχόλια του προηγούμενου post, υπήρξαν σχετικές αναφορές, ας σταθούμε και στην Συλλογή Αιγυπτιακών και Ανατολικών Αρχαιοτήτων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, η οποία είναι μοναδική για την Ελλάδα και από τις πιο εντυπωσιακές στον κόσμο, λόγω της σπανιότητας και της σπουδαιότητας των έργων της. Τα αρχαία που εκτίθενται καλύπτουν όλο το φάσμα του αιγυπτιακού πολιτισμού, με ιδιαίτερη όμως έμφαση στους προδυναστικούς και καθαρά φαραωνικούς χρόνους (5000-332 π.Χ.). Τα εκθέματα καλύπτουν, επίσης, όλες τις εκφάνσεις της τέχνης. Περιλαμβάνουν αγάλματα, ειδώλια, ανάγλυφα, στήλες ταφικές ή αναθηματικές, σαρκοφάγους, περιβλήματα μούμιων, μούμιες, πήλινα, λίθινα και φαγεντιανά αγγεία, κανωπικά κιβώτια, κοσμήματα, πορτραίτα φαγιούμ, κομψοτεχνήματα μικροτεχνίας, και άλλα αντικείμενα από το δημόσιο και ιδιωτικό βίο στην αρχαία Αίγυπτο. Η παρουσίαση των εκθεμάτων γίνεται σε δύο αίθουσες στο ισόγειο του μουσείου (αίθουσες 40-41) με χρονολογική σειρά. Τα εκθέματα πλαισιώνονται από χάρτη της Αιγύπτου και μία σειρά επεξηγηματικών κειμένων, αναρτημένων στους τοίχους, τα οποία βοηθούν στην κατανόηση αυτού του αρχαίου πολιτισμού.



Πολλά ακόμα θα ήθελα να ποστάρω..., αλλά επέλεξα κάποια που αξίζει να μη παραλείψετε να δείτε..Φυσικά αξίζει και η Νεολιθική Συλλογή, και η Κυκλαδική Συλλογή με τα μαρμάρινα ειδώλια, και η Συλλογή Αγγείων και Μικροτεχνίας (με τον περίφημο Αμφορέα Διπύλου), και οι κούροι και ο κατάλογος των θησαυρών του Ε.Α.Μ. δεν έχει τελειωμό...



Για το τέλος, όποιος θέλει μπορεί να κατεβάσει.. σε μορφή e-book το λεύκωμα Νικόλαος Καλτσάς - Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου μέσα από τις σελίδες του, παρουσιάζονται 800 αντιπροσωπευτικά δείγματα, αλλά και η ιστορία και εξέλιξη του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ Πατησίων 44, 210-8217717. Η "κιβωτός" της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Προϊστορικές συλλογές, γλυπτική και χάλκινα αντικείμενα από τα αρχαϊκά μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια και στον πρώτο όροφο, τοιχογραφίες από τη Θήρα και η περίφημη συλλογή αγγείων. Δευτ. 1-7.30 μ.μ. Τρ.-Κυρ. & αργίες 8.30 π.μ.-3 μ.μ. Πέμ. 8.30 π.μ.-7 μ.μ. Εισιτ. € 7, άτομα άνω των 65 ετών € 3. Είσ. ελεύθερη για νέους έως 19 ετών, φοιτητές και Κυριακές.

Υπουργείο Πολιτισμού