21 Νοεμβρίου 2007

Ανεργία



Ήθελα να γράψω ένα κείμενο για την ανεργία.. τι μάστιγα είναι στην κοινωνία μας. ΑΝΤΙ να γράψω εγώ όμως κάτι, σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ καλύτερο να παραθέσω ένα άρθρο του κ. Χ. Μιχαηλίδη από τη LIFO της προηγούμενης εβδομάδας.. με το οποίο συμφωνώ απόλυτα:

Άνεργος στα 50: Μια συνηθισμένη τραγωδία

Το να μένεις χωρίς δουλειά, ειδικά στα 50 και βάλε, είναι σαν να ναυαγείς νύχτα σε πέλαγος άγνωστο.

Η ανεργία δεν έχει... ηλικιακή ποσόστωση. Όποτε κι αν συμβεί, κακή είναι. Και φέρνει απόγνωση και πόνο. Σε πιο προχωρημένες ηλικίες, τα συναισθήματα αυτά είναι πιο έντονα. Ο χρόνος που τρέχει, πιο γρήγορα θαρρείς όσο μεγαλώνεις, προσθέτει και την ανασφάλεια σε όλες τις άλλες πληγές.
Στα 27-28 σου λες «προλαβαίνω», και συμβιβάζεσαι ευκολότερα με κάτι άλλο - που, πολλές φορές, καταντάει και το μόνιμό σου!

Στα 50 και βάλε, το να μείνεις χωρίς δουλειά είναι σαν να ναυαγείς νύχτα σε πέλαγος άγνωστο. Οι κοινωνίες που έχουν τα θεμέλιά τους σε αυτό που ονομάζουμε «πολιτισμό» δεν αφήνουν ποτέ αυτούς τους πελαγωμένους ανθρώπους να πνιγούν. Απλώνουν ένα χέρι βοηθείας, τις πρώτες, δύσκολες ώρες του ναυαγίου. Σου ρίχνουν ένα σωσίβιο να πιαστείς, ώσπου να περάσουν τα δύσκολα και να ξανασηκώσεις κεφάλι.
Στον τόπο μας, αυτό το απλωμένο χέρι υπάρχει περισσότερο ως «εκπεφρασμένη πολιτική επιθυμία», παρά ως άμεση λύση όταν η ανάγκη το απαιτεί. Με αφύπνισε ως προς τούτο μια σπουδαία ομιλία που εκφώνησε στη Βουλή, προς τα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Λοβέρδος. Η έμφαση της ομιλίας του ήταν επάνω σε αυτό που τόσο κουραστικά πια ονομάζουμε «καθημερινότητα του πολίτη». Μίλησε απλά, και με συγκλονιστικά παραδείγματα.
Για τον άνθρωπο, φερ' ειπείν, που μένει χωρίς δουλειά στα 55 του, περιέγραψε ο κ. Λοβέρδος ένα μικρό γραφειοκρατικό μαρτύριο έως ότου λάβει το μικρό βοήθημα που δικαιούται (το σωσίβιο που λέγαμε) για τον πρώτο δύσκολο καιρό. Υπάρχουν πολύ καλά κοινοτικά προγράμματα ανακούφισης για αρκετές κατηγορίες συμπολιτών μας. Όμως, όπως επισήμανε στην ομιλία του ο κ. Λοβέρδος, η εφαρμογή των προγραμμάτων με τη διαδικασία χορήγησης μιας άδειας ή μιας βοήθειας, συντρίβουν τους ανθρώπους. Τους εξευτελίζουν.
Ανέφερε επίσης και την περίπτωση ενός συνταξιούχου ο οποίος έχει κάνει πολλές δουλειές και που η γραφειοκρατία της διαδοχικής ασφάλισης είναι τέτοια που τον κάνει να παίρνει σύνταξη μετά από δύο χρόνια περίπου από την ημέρα που βγαίνει, και ζητά ρουσφέτι για να την πάρει νωρίτερα ή, αν δεν έχει ρουσφέτι, ταλαιπωρείται δανειζόμενος.
«Το μεταπολιτευτικό κράτος που κατέρρευσε τον Αύγουστο του 2007 στις φωτιές, όταν δεν προστάτευσε τη ζωή των ανθρώπων και το περιβάλλον της χώρας, αυτό το μεταπολιτευτικό κράτος έχει πια τελειώσει τη ζωή του. Ό,τι έχει μείνει είναι ταλαιπωρία για τον πολίτη» μου έλεγε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ σε μια πρόσφατη συζήτησή μας, αναγνωρίζοντας πως όση ευθύνη έχουν οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, άλλη τόση, αν όχι και περισσότερη, φέρουν οι κυβερνήσεις του δικού του κόμματος.
«Το 2011, στις επόμενες εκλογές, αν δεν κάνουμε κάτι γι' αυτά τα θέματα της καθημερινότητας, θα θεωρεί ο πολίτης, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δηλαδή, ότι οι πολιτικοί τελειώσανε. Ότι "δεν τους χρειαζόμαστε, αφού δεν κάνουν τίποτα για μας". Κι αυτό που είδαμε στις πρόσφατες εκλογές, να έχουμε αναποφάσιστους μέχρι την Κυριακή της κάλπης, αυτό είναι κρίσιμο, και καταδεικνύει την απόγνωση στην οποία έχει περιέλθει ο κόσμος. Η αναποφασιστικότητά τους στις κάλπες δεν είναι επειδή είχαν δύο ή τρεις καλές λύσεις να επιλέξουν, αλλά επειδή είναι απαυδισμένοι οι πολίτες, δεν θέλουνε κανέναν».
Οι σκοτούρες και τα προβλήματα των απλών ανθρώπων δεν «λένε» τίποτα σε πολλούς πολιτικούς. «Μιλάμε για πράγματα που δεν ενδιαφέρουν τον κόσμο, γι' αυτό και μας αποστρέφεται» παραδέχεται ο Α. Λοβέρδος. Και δίνει ένα παράδειγμα:
«Ένας νέος άνθρωπος 35 ετών ήρθε από τη Γερμανία, Έλληνας, ήθελε να ανοίξει μία μπιραρία. Παιδεύτηκε τόσο πολύ, δεν ξέρω αν ακόμη τα κατάφερε ο άνθρωπος, αλλά είπε με τους φίλους του "δεν θα μπω στη λογική της διαφθοράς, δε θα δωροδοκήσω". Βρήκε λοιπόν έναν γνωστό του νομικό, έναν άλλον λογιστή, και προσπαθούσαν τηρώντας τη νομιμότητα στο ακέραιο κάποια στιγμή να καταλήξουν, κι είχαν περάσει 18 μήνες και δεν είχαν άδεια!» Ένας ακόμα απογοητευμένος από την Ελλάδα πολίτης. Όσοι έχουν τη δυνατότητα να ξεφύγουν, το κάνουν. Ο συγκεκριμένος νέος δεν αποκλείεται να άνοιξε την μπιραρία του τελικά στην Τουρκία και να 'ναι και πανευτυχής.

Όσοι δεν μπορούν να ξεφύγουν, όμως, όσοι βλέπουν τις ευκαιρίες τους στη ζωή να λιγοστεύουν, μένουν στο περιθώριο και μαραίνονται. Ο πιτσιρικάς, με όπλο τη ζωή που ακόμα απλώνεται μπροστά του, βρίσκει πιο εύκολα τη δύναμη να συμβιβαστεί με κάτι άλλο «μέχρις ότου...».

Άλλος, πιο ασυμβίβαστος, θα πετάξει και μια κοτρόνα. Ο πιο μεγάλος, πιο ταλαιπωρημένος από τη ζωή, βλέπει ακόμα και τις συμβιβαστικές επιλογές του να λιγοστεύουν. Ξέρω κάποιον που ήταν λογιστής σε ασφαλιστική εταιρεία, χρόνια 35, και τώρα ξεχορταριάζει κήπους στα νότια προάστια, και λέει «δόξα τω Θεώ».
Τα στηρίγματά του ελάχιστα. Έδωσε πολλά στον τόπο του, τόσα χρόνια εργαζόμενος. Πήρε πίσω ελάχιστα. Κι ακόμα τους ακούει να του υπόσχονται τα πάντα.
«Άντε στο διάολο, καραγκιόζηδες!»

44 σχόλια:

Unknown είπε...

Καλημέρα

Και αύριο ημέρα είναι
Μέχρι πότε όμως

Ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα
είναι η ανεργία

Σίγουρα το ευκολότερο είναι
η αργοσχολία

Αυτό είναι το χαρακτηριστικό
της εποχής αυτής που ζούμε
και της ζωής, αν λέγεται ζωή
αυτή που ζούμε.....

" Ανεργία "
Και σαν λέξη είναι δύσκολη

Καλό πρωινό

Alexis B είπε...

Η ανεργία είναι ένα πράγμα φοβερό.
Βλέπεις ότι έχεις φτιάξει γκρεμίζετε μπροστά στά πόδια σου.
Βλέπεις ανθρώπους πού να έχουν χάσει τόσο το ηθηκό τους που νά λένε "τι να πάω να καταθέσω βιογραφικό αφού ΔΕΝ θα μέ πάρουν"
Οσο γιά την γραφιοκρατία, έχω προσωπικό παράδειγμα, ενώς φίλου που ήθελε να ανοίξει ένα internet cafe. Δέν αντεξε άλλο οικονομικά ο άνθρωπος και τό άνοιξε χωρίς άδεια.
Μιά μέρα του μπήκε η αστυνομία και τόν τραβάγανε σάν τόν κακούργο, επειδή, άνοιξε το μαγαζί γιατί δεν είχε πιά χρήματα για super market.
Οσο γιά "Λοβέρδους", ασε μας τα'παν κι' άλλοι. Εχουμε πνιγεί στά ΘΑ και στά κροκοδήλια δάκρια
ΦΤΑΝΕΙ

Ανώνυμος είπε...

καλημερα...και που να δεις εδω που δεν εχουν δουλεια...τελειωνουν τα πανεπιστημια και τις σχολες και μετα το χαος...αμα δεν υπαρχει σταθερη οικονομια δεν μπορει να δουλευει κανεις...και βλεπω μελλον χλωμο...besitos..

the navigator είπε...

Και οι βουλευτές της επαρχίας, όπου τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα, φροντίζουν να συνωστίζουν τον κόσμο με διορισμούς στην Αθήνα, παραμελώντας εντελώς την ανάπτυξη αυτών των περιοχών, με αποτέλεσμα να διευρύνεται το χάσμα...και να διαιωνίζεται η φαυλότητα...

Σπύρος είπε...

Καλημέρα αγαπητή ROAD ARTIST :).. Είναι η κοινωνική μάστιγα του αιώνα η οποία δεν κάνει διακρίσεις ειναι ότι χειρότερο για ολους μας. Λενε ότι ζούμε στην γενιά των 700 ευρώ, αλλά στο τέλος θα ζούμε στην γενιά της 4 ωρής εργασίας και των 300 ευρω επιδόματος ανεργείας. Δυστηχώς τήνει ιδιάιτερα σε παγκόσμιο φαινόμενο με τις πολυεθνικές να κάνουν τα δικά τους και τους εργαζόμενους στο δρόμο και με σύνταξη στα 70! Ντροπή !

Rynoventoux είπε...

Πλέον γεννήθηκε και νέος όρος, ο χλιδάνεργος..

Βασιλική Ν. είπε...

Αυτές τιε μέρες δεν έχω υπολογιστή στο σπίτι και γι' αυτό τώρα από τη δουλειά μπήκα γρήγορα στα κλεφτά μόνο ένα ευχαριστώ να πω για την επίσκεψη κι ακόμα πως εγώ δεν έχω λεφτά, απλώς είχε ο καλός μου συναυλία στο Παρίσι κι έτσι πήγα....
Θα ξανάρθω όταν με το καλό φτιάξει το μηχάνημα και θα σε διαβάσω τότε με προσοχή!
Καλή σου μέρα και να είσαι καλά και να ταξιδεύεις είτε με λεφτά είτε χωρίς λεφτά!!!

fisherman είπε...

Η ανεργία αποτελεί σε τέτοιες ηλικίες είναι ένα σοβαρό πρόβλημα μάλλον ανυπέρβλητο. Το 70% των ανθρώπων που ψάχνουν για δουλειά στο Δήμο Συκεών Θεσσαλονίκης (πηγή: Συμβουλευτικός Σταθμός του Δήμου) είναι άνω των 48.
Παραθέτω συνομιλία με το αφεντικό μου:
- Κε ΧΧΧΧ έχω ένα μαστοράκο καλό από τη γειτονιά να τον φέρο να τον δείς
- Φέρ’ τον ρε Ηλία, τι μέρος του λόγου είναι ??
-Καλό παιδί λίγο μεγάλος αλλά τον ξέρω πιάνουν τα χέρια του
-Μεγάλος πόσο δηλαδή
-51
-Ρε συ Λιάκο άμα αρχίσουμε υπερωρίες τα Χριστούγεννα αυτός θα μπορεί να τρέχει όσο οι άλλοι, ξέρω γω …
-Αυτό δε το ξέρω πρέπει να το δούμε
-Άστο δε «παίζει», δύσκολα …

Φαντάζομαι τον εαυτό μου μετά 10 -15 χρόνια … μακάρι να έχω στεριώσει κάπου γιατι…

Roadartist είπε...

@ sailor: Kαλημέρα sailor, όντως ίσως είναι το χαρακτηριστικό της εποχής μας..(ωραίος ο συνδιασμός σου με το σύνθημα του χθεσινού post..)

@ Alexis B:Καλημέρα Αλέξη, δεν το συζητώ..η γραφειοκρατία στην Ελλάδα είναι για να..μεταναστεύεις. Όσες διαδικασίες χρειάζονται εδώ για να ανοίξεις μια επιχείρηση, σε άλλες χώρες έχουν ανοίξει στο ίδιο διάστημα 10! .. Είναι τρομερό να δουλεύεις κάπου χρόνια και ξαφνικά να βρεθείς ξεκρέμαστος..και βοήθεια απο πουθενά.. ΝΑΙ ΦΤΑΝΕΙ.

@ argentina:_hellas: Καλημέρα, έτσι είναι δυστυχώς..και το μέλλον ακόμα χειρότερο προδιαγράφεται. Και με τις part time εργασίες που όλο και πολλαπλασιάζονται, δεν λύνεται το πρόβλημα, ίσως μεγαλώνει.

@ the navigator: ...και προσθέτω με αποτέλεσμα να γίνεται το χάος μεγαλύτερο στην Αθήνα..

@ LOCKHEART: καλημέρα Σπύρο. Οι πολυεθνικές το έχουν πλέον σύστημα.. Εχω ακούσει πολλές παρόμοιες ιστορίες, με υπαλλήλους που απολύθηκαν λίγο πριν την σύνταξη..και τώρα ζούνε απο δανεικά των ... παιδιών τους, αν φυσικά έχουν! Δεν υπάρχει χειρότερο για μια κοινωνία, που σίγουρα δεν σέβεται τους πολίτες της. Έχεις δίκιο οτι σε λίγο θα ζούμε στην εποχή της 4ωρης εργασίας..και του επιδόματος :((

@ ΝΜ: Ναι όντως.. ΑΥΤΟ και αν το συναντάς πλέον συνέχεια! Άτομα που παρ’ όλο που δεν δουλεύουν, ζουν μες τη χλίδα: με ακριβά αμάξια, φιρμάτα ρούχα, όλα τα γκάτζετ της μόδας, συχνά ταξίδια στην Ευρώπη για ψώνια ή …ξεκούραση. Δεν αναφέρομαι όμως σε αυτούς. Το πραγματικό πρόβλημα το έχουνε όσοι έχουνε σπουδάσει, έχουνε προσόντα, προσπαθούν, αλλά ζουν με το άγχος της εργασίας.

@ Βασιλική Ν: Καλώς όρισες!! Με δυσάρεστο θέμα βέβαια για αρχή.. Αλλά μέσα στην καθημερινότητα είναι κ αυτό! Να είσαι καλά σε ευχαριστώ πολύ! :)

@ fisherman: Αυτός ακριβώς είναι ο φόβος όλων μας..

AVRA είπε...

καλημερα!

καποια στιγμη βρεθηκε ο πατερας μου σε αυτη τη θεση...στα 51 του!

δεν υπαρχει χειροτερο.....

ZouZouna είπε...

Kαλά, δεν πέρασα εγώ απο εδώ εχθές να σου αφήσω πρόσκληση για το πάρτι μου? α, τι γουρούνα είμαι ! Συγνώμη, αλλά με τα τόσα τρεχάματα σε αποξέχασα. Ελα, έχει τούρτες και σήμερα και γλυκάκια. Το πάρτι συνεχίζεται. φιλιά καλημέρα

Roadartist είπε...

@ AVRA: Kαλημέρα! Το ξέρω .. Και δυστυχώς δεν ζούμε σε κράτος πρόνοιας..δεν υπάρχει κανείς καμία πρόνοια απο το κράτος..Εκεί είναι που θέλει τόλμη..και μετά βλέπεις του δημοσίου να διαμαρτύρονται..

@ Αγριο ΚερασοΖouzouna: Κάλλιο αργά παρά ποτέ..Μου χρειάζεται πολύ ένα πάρτυ..τώρα έρχομαιιιι.. :)

Roadartist είπε...

To κακό με την ανεργία ειναι οτι μπορείς να την νιώσεις..μόνο αν τη ζήσεις..Και δυστυχώς όσοι μας κυβερνούν, δεν έχουνε συναίσθηση του τι σημαίνει. Οι περισσότεροι έχουνε μεγαλώσει σε πλούσιες οικογένειες, έχουνε σπουδάσει σε μεγάλα Πανεπιστήμια της Αμερικής..και μετά απο χρόνια έρχονται πίσω..για να κυβερνήσουν..Ενώ δεν έχουνε ιδέα για το τι συμβαίνει στη κάθε μέρα του Έλληνα. Δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει λήξη σύμβασης..κλπ..

Ra Ma είπε...

Σιγά μην περιμένουμε το 2011 και το Λομβέρδο να μας πει ότι οι πολιτικοί τελειώσανε. Νομίζω ότι ο κόσμος έχει ήδη αφυπνηστεί.

Εγώ παραιτήθηκα στα 42 από την καλή δουλειά μου χωρίς να έχω βρει πρώτα κάτι άλλο! Είχα κάνει τους οικονομικούς υπολογισμούς μου και βρήκα δουλειά μετά από 7 μήνες, με δυο παιδιά και δάνειο σπιτιού. Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και είχα αποφασίσει ότι θα κάνω ότι δουλειά βρεθεί. Στάθηκα τυχερός? Μπορεί...

Το ένοιωσα το πρόβλημα για λίγο....
Το θετικό είναι ότι μετά από ένα χρόνο έχω ακόμα θετικές απαντήσεις από τις δουλειές που κυνηγούσα, ίσως είναι ο συγκεκριμένος χώρος και η εμπειρία.

Καλημέρα σε όλους.

Roadartist είπε...

@ Radio Marconi: Καλήμερα σου! Σίγουρα παίζει σημαντικό ρόλο το αντικείμενο που είσαι εξειδικευμένος! Αν υπάρχουν αρκετοί που μπορούν να το κάνουν. Υπάρχουν επαγγέλματα που είναι πλήρως κορεσμένα. Όμως το οτι εσύ στάθηκες τυχερός δεν σημαίνει οτι αν αλλος συνομίληκος σου με 2 παιδιά και παράλληλα δάνειο σπιτιού θα μπορούσε να κάνει την ίδια κίνηση, και θα είχε τα ίδια θετικά αποτελέσματα. Δεν είναι πάντα στο χέρι όλων η κατάσταση. Υπάρχει κ η άλλη πλευρά, δεν πρέπει να την αγνοούμε.

Ανώνυμος είπε...

Βέβαια σκέψου και το άλλο,ότι στην Ελλάδα η ανεργία είναι επιλεκτική ( δε το καταδικάζω,ούτε το σχολιάζω,απλά το αναφέρω) πράγμα που στο εξωτερικό δε συμβαίνει.

Γλυκιές καλημέρες :-)

Roadartist είπε...

Ναι αν εχεις σπουδάσει ιατρική και δουλεύεις σε βενζινάδικο ή σεκιουριτάς (γιατί το έχω δει να συμβαίνει), τότε δεν θεωρείσαι άνεργος, αλλά όμως δεν μπορείς να πεις οτι θα είσαι κ ευτυχισμένος. Ούτε μπορούν όλοι να συμβιβαστούνε εύκολα με οτιδήποτε.Δεν είναι μια μορφή ανεργίας και αυτό.. Καλημέρα κ σε σένα Βιργινία :)))

Μετεωρίτης είπε...

καλημέρα,
το έχω διαβάσει και ήταν... τρομαχτικό. Μάλιστα, ήταν από τα πρώτα που διαβάζω στην free press.
Τραγικό θα έλεγα.
Όταν σε απολύουν, είναι σαν να τελειώνει μία σχέση και να θέλεις να ξεκινήσεις άλλη..
Θέλεις, αλλά μπορείς;

alima είπε...

roadartist μου καλημέρα! σίγουρα δεν ξέρω από ανεργία δεδομένου ότι δεν έχω βγει ακόμη στην αγορά εργασίας, αλλά από ό,τι βλέπω συνειδητοποιώ ότι τελικά δεν συμφέρει να δουλεύεις καθώς υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: α) να βρεθείς άνεργος και να τραβάς όσα περιγράφει το κείμενό σου β) να δουλεύεις όλη σου τη ζωή και να βγαίνεις στη σύνταξη με το καινούργιο ασφαλιστικό. terrible!

αντωνης είπε...

καλησπερα Road (& στην παρεα).
Ειναι πολυ ασχημο το θεμα που ποσταρισες, ειδικα για τις ηλικιες απο 50 και πανω ειναι τραγικο.
Δυστυχως τα πραγματα δεν ειναι καλα (και) στον τομεα αυτο. Και μαλλον δεν προβλεπεται να ειναι και πολυ καλυτερα.
Συμφωνω με τη Βιργινια στην επιλεκτικη ανεργια, το εχω κανει και ο ιδιος.

Μετεωριτη, οταν "απολυει" ο εργαζομενος την εταιρεια δεν ειναι πολυ ομορφο συναισθημα;

Roadartist είπε...

@ Μετεωρίτης: Καλησπέρα..και εγώ το ίδιο. Η LIFO είναι μια αξιόλογη free press, προσπαθώ να μην την χάνω, κ αν την χάσω..την διαβάζω απο το διαδίκτυο. Είναι πάντα όντως σαν μια νέα αρχή..και θέλει τρελά κότσια!

@ orlando: "τελικά δεν συμφέρει να δουλεύεις", ωραία εναλλακτική! Είναι σίγουρα δύσκολα, όσο αφορά για το καινούργιο ασφαλιστικό, μη το συζητάς, άστα!!

Roadartist είπε...

@ a.g: Καλημέρα! Είναι όντως πολύ άσχημο..και ρίσκαρα λίγο να σας ταρακουνήσω..ίσως σας χάλασα και τη διάθεση λίγο μεσημεριάτικα.. αλλά ταλαιπωρεί πολύ κόσμο. Και όπως είπες δεν φαίνεται φως στο βάθος...... Μάλλον πιο δύσκολα είναι τα πράγματα, αν σκεφτείς κ τις αναμενόμενες αλλαγές του ασφαλιστικού.
Οταν απολύει ο εργαζόμενος την εταιρεία..συνήθως καλά της κάνει!! :))

Ατθάνα είπε...

Άνεργος...αυτός που δεν προσφέρει έργο...θεαματικό ποσοστό!

Ενεργός...αυτός που προσφέρει έργο.
Το πρέπον δηλαδή...δυστυχώς μικρό ποσοστό!

Δούλοι...αυτοί που δουλεύουν...επίσης θεαματικό ποσοστό και επίσης δυστυχώς!

φιλούνια καλή μου :)

Roadartist είπε...

@ karyatida: αυή η αντιστοιχεία σου με σκότωσε!! Καλό απόγευμα να έχεις .. :)

Ατθάνα είπε...

ουπς! sorry!! :p

Roadartist είπε...

@ karyatida: oxi bre dont worry me tin kali ennoia panta!! Pethainw egw?? No way!! :)

Ατθάνα είπε...

φιου! οκ!
kisses!:)))

gerasimos είπε...

Πίστεψέ με, και στα 30φεύγα πχ η ανεργία είναι εξίσου επώδυνη, γιατί είσαι σε μια ηλικία που και μπορείς και θέλεις να προσφέρεις και σου στερείται αυτή η δυνατότητα. Αισθάνεσαι τότε απαξιωμένος και απομονωμένος, σα να τιμωρείσαι για κάτι το οποίο ποτέ δεν έκανες. Απ' την άλλη όταν εργάζεσαι μπαίνεις σε μια αγορά εργασίας όπου το 55% των μισθωτών αμείβεται με κάτω από 1000 ευρώ, ποσοστό που φτάνει το 70% στον ιδιωτικό τομέα. Οπότε και μια δουλειά, όσο δουλικά και να την υπηρετείς, πολλές φορές μπορεί να μη φτάνει. Δες αν θες γύρω απ' αυτό το θέμα το πολύ καλό blog g700, το έχω και σε λινκ στο blog μου.

Roadartist είπε...

@ gerasimos: Γεράσιμε καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς..Είναι σκληρό για ένα νέο άνθρωπο να μην μπορεί να προσφέρει, όντως αισθάνεται όλα αυτα τα αισθήματα που αναφέρεις. Και όταν βρει μια δουλειά .. εκεί να δεις μετά..έλλειψη χρόνου.. χάλια μισθοί.. Μια φίλη τελείωσε ΑΕΙ και μέσω γνωστού βρήκε δουλειά σε γνωστή τράπεζα. Για καλυτερα δεκτηκε να παει..για καλυτερα ωραρια, χρηματα, ασφαλιση.λ ολα αυτα που υποτίθεται οτι σου εξασφάλιζε η δουλειά σε τράπεζα. Κι ομως δουλευει εκει απο τις 8 εως τις 8 καθε μερα..Αντε μετά να εχεις όρεξη για προσωπική ζωή..και δημιουργία!.. Το εχω δει το blog αυτο..Πικρή ιστορία :( Σ' ευχαριστώ και για το plus στα favorite blogs σου!! ΘΕΝΚΣ!!

Βάσσια είπε...

Αυτά τα λόγια του Ντιντερό μου έρχονται στο μυαλό διαβάζοντας σε roadartist.
"Mία από τις μεγαλύτερες δυστυχίες που μπορούν να συμβούν σ΄ένα ελεύθερο έθνος, θα ήταν δύο ή τρεις αλλεπάλληλες βασιλείες δίκαιου και φωτισμένου δεσποτισμού."
(Πολιτικά Κείμενα)

Εμείς έχουμε παραπάνω.....

Ανώνυμος είπε...

Roadartist,

se sugxero pou anafereis kai thigeis auto to meizon thema to opoio mas exei kanei tin zoi kolasi!!Prospatho sunexeia na exo sto mualo mou kai na to peraso stous allous tin skepsi oti "den ginetai kati tha brethei mia normal douleia tha uparxei kapou" kai to pisteuo arkei omos na exeis conne!! Allios diskoleuoun ta pragmata...steneuoun ola! Omos to kuriotero einai na min apelpizomaste kai na epimeinoume thelei na exeis arketi dinami gia na antekseis..auto omos se kanei pio isxiro gia na sinexiseis na zeis se autin tin sathri koinonia.
Giorgos

Roadartist είπε...

@ Vassia: Την καλησπέρα μου Βάσσια, σίγουρα έχουμε πολλά περισσότερα. Δυστυχώς :( Σε ευχαριστώ για το πέρασμα :)

@ Ανώνυμε-Γιώργο :)) : Εύχομαι γρήγορα να βρεθεί κάτι καλό. Αυτό που έγραψες μια νορμάλ δουλειά :) θα βρεθεί που θα πάει, αισιοδοξία και όλα θα πάνε καλά :)Σίγουρα χωρίς κονε, είναι πιο δύσκολα. Εννοείται οτι γίνεσαι πιο σκληρός κ πιο δύνατος! Καλό βράδυ να έχεις!

Ανώνυμος είπε...

Ναι συμφωνώ σε αυτό..Δεν το ανέφερα με άσχημο τρόπο..Αλλά σε άλλες χώρες αυτό δεν ισχύει,με αποτέλεσμα να αλλάζουν κατα πολύ τα ποσοστά ;-)

Roadartist είπε...

Οκ Βιργινία μου έχεις δίκιο! :)Σκέψου και πόσοι ασχολούνται σε εργασίες part time....Και αυτοί δεν υπολογίζονται ως άνεργοι.....

Sophie's eyes είπε...

ΜΑ'ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΡΟΜΑΖΩ... ΕΙΜΑΙ 18 ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΑΝ ΤΩΡΑ ΚΑΙ Μ'ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΜΕΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΑ 50 ΛΟΓΙΚΑ ΕΓΩ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΑΝΕΡΓΗ ΣΤΑ 35.ΑΡΑ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΑ ΕΦΟΔΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΤΥΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΘΕΛΩ ΕΓΩ.ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ.

exilio είπε...

Έχω αρχίσει και τρομοκρατούμαι..καιρό τώρα βασικά!
Το πιο σκληρό είναι να φτάνεις σε σημείο να φεύγεις απο τον τόπο σου.

Μήπω να γίνουμε όλοι κουλουρτζήδες;
(το δίαβασα πρόσφατα http://fairy-thinks.blogspot.com/2007/10/1.html ..το συλλογίζομαι :Ρ)

βασίλης είπε...

Είναι κάτι οιυ αν δεν το τωρίσεις από κοντά δεν το καταλαβαίνεις. Ειδικά στις μεγάλες ηλικίες σε ανθρώπους με οικογένειες. Καλά κάνεις και το θίγεις

Ανώνυμος είπε...

Οντως τα πράγματα είναι πολύ άσχημα και απογοητευτικά,και ειδικά για την δική μας γενιά :-(

Roadartist είπε...

@ Sophie's eyes: Σοφία μου καλησπέρα, η κ*λ*κοινωνία είναι πολύ άδικη!! Στο λέω εκ πείρας. Δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί, δεν υπάρχει καμία πρόνοια απο το κράτος. Θέλει τύχη, υπομονή.

@ exilio: Έλα ντε!!! Εγώ να δεις..Γενικά πιστεύω οτι η δική μας γενιά είναι η πιο αδικημένη απο όλες. Σιγά-σιγά σε ωθούν να φύγεις. Μη ξεχνάτε το πιο βασικό δεν υπάρχουν καν λεφτά στα ταμεία ασφάλισης!.. Κάνεις υπομονή να βρεις μια δουλειά και μετά θες δεν θες την ανέχεσαι, γιατί υπάρχει μεγάλη προσφορά και λίγη ζήτηση.

@ βασίλης: Είναι μείζων πρόβλημα πολλών οικογενειών.Ακριβώς Βασίλη, δεν το καταλαβαίνεις αν δεν το ζήσεις απο κοντά! Τότε εκτιμάς τη δουλειά και το τελευταίο ευρώ που πριν το πετούσες.. :(

@ Βιργινία: Βιργινία μου ακριβώς είμαστε η πιο αδικημένη γενιά. Παλιά οι δουλειές ήταν πιο εύκολες, με ένα απολυτήριο λυκείου είχες σίγουρη τη δημόσια θέση.. Έβγαινες νωρίτερα σε σύνταξη, ήταν πιο ανθρώπινοι οι όροι ζωής.. σήμερα δυστυχώς όλα τα παραπάνω έχουνε ανατραπεί. Το θέμα του ασφαλιστικού δεν θέλω καν να το σκέφτομαι, ούτε να αναλογίζομαι ποιες θα είναι οι κινήσεις που προγραμματίζονται να γίνουν για να σωθεί το ΙΚΑ.

ELENA είπε...

Καλημερουδια στην παρεα κ σε σενα roadartist φυσικα φυσικα... ωραιο θεμα εχετε θιξει εδω κ πολυ συχνο φαινομενο(δυστυχως) στις μερες μας. Νομιζω οτι το καλυτερο που μπορει να κανει ενας ανθρωπος σε αυτην την φαση της ζωης του ειναι να σκεφτετε οσο πιο θετικα γινετε γιατι δεν ξερει τι του ξημερωνει την επομενη μερα...ολα στο μυαλο μας ειναι!
(οσο κλισε και αν ακουγετε )
;-)

Roadartist είπε...

@ ELENA: Καλώς όρισες στην παρέα Έλενα! Έτσι είναι τα πράγματα δυστυχώς, και αν δεν ζήσεις δεν το καταλαβαίνεις πόσο ψυχοφθόρο γίνεται. Ειδικά σε μέρες γιορτινές που πλησιάζουν.. Και η λύση που προτίνεις είναι η πιο σωστή, όντως όλα ειναι μέσα στο μυαλό μας :) Να είσαι καλά, ευχαριστώ για το comment!!!

seizeTHEsky είπε...

Εγώ θα αναφέρω την δικιά μου περιπέτεια στο θέμα δουλειά και ανεργία: σε τρεις εταιρείες που είχα δουλέψει στο παρελθόν συνέβηκαν τα εξής: στην 1η το εργοστάσιο έκλεισε (δεν έχει σημασία το γιατί!) και πήγαμε όλοι στο ταμείο ανεργίας, η 2η έκλεισε μετά από δύο χρόνια αφότου είχα φύγει εγώ οικιοθελώς ενώ η 3η έκλεισε κι αυτή μετά από 3 χρόνια αφότου είχα φύγει εγώ και πάλι οικιοθελώς.. Τι να πω άλλο;

Το θέμα με αγγίζει τόσο πολύ, τουλάχιστον για το εργασιακό παρελθόν μου, που με πονάει… Ευτυχώς τώρα πιστεύω πως είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα, αλλά βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις!

Δεν το διάβασα το κείμενο Ρόαντ, γιατί έχω βαρεθεί να ακούω και να διαβάζω τέτοια πράγματα, αφού ξέρω πολύ καλά, πως οι μόνοι υπεύθυνοι για αυτήν την κατάσταση είμαστε ε-μ-ε-ί-ς και μόνο ε-μ-ε-ί-ς. Εμείς τους ψηφίζουμε και εμείς δεν κατεβαίνουμε κάτω στο δρόμο αγωνιστικά να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας. Και εγώ που το λέω, το ίδιο κάνω –τουλάχιστο στο δεύτερο σκέλος…

Βέβαια για να μην αδικήσω την καταχώρηση σου, είναι από τις καλύτερες καταχωρήσεις που συμμετείχα έστω και έτσι… Το θέμα αυτό είναι ανεξάντλητο και πονάει πολύ… Γιατί έχουμε δικαίωμα όλοι στην εργασία ανεξάρτητα, φύλου, χρώματος, ηλικίας, κτλ. Κανείς δεν πρέπει να μας το στερεί αυτό. Το ψωμί δεν βγαίνει με ζητιανιά, όπως θέλουν αυτοί να μας κάνουν να το έχουμε σπίτι μας.

Πρέπει με κάθε τρόπο να αντισταθούμε!

Ωχχχ… πολλά έγραψα!
Άντε και καλό ΠΣΚ να έχεις!

seizeTHEsky είπε...

... και σε όλη την παρέα βέβαια εύχομαι να έχει ένα όμορφο ΠΣΚ!

Roadartist είπε...

@ seizeTHEday: Ενιωθα την αναγκη να κάνω ενα ποστ σχετικό γιατί είναι μεγάλο πρόβλημα πραγματικά. Χιλιάδες οικογένειες υποφέρουν. Δεν λεει μονο να νοιαζόμαστε για το χαβαλε.. Ξέρω τι εννοείς για δυσκολίες. Πιστεψε με. Τυχεροί όσοι δεν αντιμετώπισαν τέτοια προβλήματα. Να σαι καλά, καλό σκ!

Related Posts with Thumbnails