Με αφορμή το παραπάνω σκίτσο του Κυρ.... αναρωτήθηκα σήμερα πόσες φορές έχω βρεθεί σε ανάλογη θέση… Εσείς? Πόσες φορές έχετε σκεφτεί να εγκαταλείψετε αυτή τη χώρα?Πόσες φορές έχετε ονειρευτεί την ζωή σε μια πόλη γεμάτη πράσινο, γεμάτη ευκαιρίες, δίχως καυσαέριο, κορναρίσματα, φωνές, χειρονομίες κλπ..
Πόσες φορές διασχίζετε το δρόμο και εύχεστε να σταματήσει ο οδηγός και να μη περάσει με κόκκινο.. ??
Πόσες στιγμές αναρωτιέστε πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή σας σε μια χώρα με πραγματικό κράτος πρόνοιας, με ‘υγιή’ νοσοκομεία, με ‘ασφάλεια’ υγείας, με ποιότητα καθημερινότητας.
Σε μια χώρα που οι δουλειές να είναι ανοικτές σε όλους, προσιτές σε κάθε ηλικία, όλοι κοντά στους νέους. Που το κράτος «θα σέβεται το πολίτη»…....
Με πάρκα, με ποδηλατοδρόμους?
Δημόσιες υπηρεσίες με καταρτισμένους, ευγενικούς υπαλλήλους?
Αλλού πράγματα αυτονόητα.. στην Ελλάδα του 2007 νομίζω πως όχι.
