15 Ιανουαρίου 2018

Καντίντ ή η Αισιοδοξία, Βολταίρος @Θέατρο Πόρτα



Το έργο "Καντίντ ή η Αισιοδοξία" του Βολταίρου, ένα από τα σημαντικότερα έργα των γαλλικών γραμμάτων ξεκίνησε στο θέατρο ΠΟΡΤΑ, σε συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, σε διασκευή και σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. 

Συγγραφέας του έργου υπήρξε κάποιος ανύπαρκτος δόκτωρ Ράλφ. Μα δεν θα αργούσε να αποκαλυφτεί, ότι πίσω απ' αυτό το ψευδώνυμο κρυβόταν ο διασημότερος ίσως πνευματικός άνθρωπος της εποχής του, ο Φρανσουά Μαρί Αρουσέ, γνωστός σε όλους με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Βολταίρος• ο διάσημος και αντιφατικός συγγραφέας που, για κάποιους συντηρητικούς σύγχρονούς του, είχε ταυτιστεί ακόμα και με τον ίδιο τον Αντίχριστο.


Γραμμένο το 1759, σε μια εποχή που ο Διαφωτισμός άρχιζε με πολύ πιο σίγουρα βήματα να καθορίζει το πνευματικό και κοινωνικό πλαίσιο του ευρωπαϊκού χώρου, ο Καντίντ (γαλλ.: αθώος, αγαθός) με τον υπότιτλο Ή η Αισιοδοξία, αντιπαρατέθηκε με σθένος στη βασική αρχή του Γερμανού φιλοσόφου Λάιμπνιτς, ότι “ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο”, κλείνοντας το μάτι στους μυημένους. 



Το όραμα του Βολταίρου, όπως και των ανθρώπων του Διαφωτισμού είναι κοινό: «αποδέσμευση από το παρελθόν, αποκήρυξη της παλιάς δεισιδαιμονίας και προβολή αξιών, όπως αυτή του ελεύθερου στοχασμού, της ελεύθερης βούλησης και της ανθρωπιάς».

Έργο με εξαιρετικό κείμενο γεμάτο ρήσεις, αιχμηρότητα και σαρκασμό κατά των κοινωνικών συμβάσεων. Μια κριτική ματιά για το φανατισμό της θρησκείας, την εκμετάλλευση, την προσωρινότητα του έρωτα, την ευγενική καταγωγή, τους πολέμους και τον πλούτο που ναι μεν δεν φέρνει την ευτυχία αλλά αποτελεί μια σημαντική βοήθεια ώστε την αποκτήσεις. Στο έργο η καλοσύνη και η αλληλεγγύη υπάρχει, αλλά πάντα προσφέρεται από τους φτωχούς, τους απελπισμένους ή τους απόκληρους.


Ποιος είναι ο Κάντιντ; Ένας αθώος, εύπιστος, φιλομαθής και γεμάτος χαρά για τη ζωή νέος, που μεγαλώνει στην υπέροχη Βεστφαλία και τον υπέροχο πύργο, του υπέροχου βαρώνου, που έχει κόρη την υπέροχη Κυνεγόνδη, για την οποία ο Καντίντ βιώνει το υπέροχο αίσθημα του έρωτα (με ακόμη πιο υπέροχο το γεγονός πως υπάρχει ανταπόκριση από την πλευρά της υπέροχης Κυνεγόνδης). Όλα υπέροχα ως τη στιγμή που θα προδοθεί από την σύντροφο του. Το ενδιαφέρον ενός άλλου, πολύ πιο πλούσιου και δυνατού άντρα θα την τραβήξει κοντά του. Ωραίος είναι ο έρωτας, αλλά δε σε χορταίνει... Εντούτοις ο Κάντιντ, θα διατηρήσει την παιδικότητα του, θα προσπαθεί εναγωνίως να μην σπιλώσει την "αισιοδοξία" του, μέχρι που θα προσλάβει τον πιο δυστυχή άνθρωπο του κόσμου απλά για να νιώθει εκείνος πιο τυχερός δίπλα του. Θα συνεχίσει να εθελοτυφλεί. 


Ο Βολταίρος μας φωνάζει ότι «Η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή» και ότι η δουλειά μας είναι «να καλλιεργήσουμε τον κήπο μας». Το χιούμορ του Βολταίρου είναι καταλυτικό, όπως και η τρυφερότητά του για τον άνθρωπο.  Ένα κείμενο βαθιά επίκαιρο σήμερα και ας μας χωρίζουν τρεις περίπου αιώνες από την εποχή που το έγραψε ο Βολταίρος.



Υπέροχα κουστούμια, εξαιρετική μουσική, δουλεμένες ερμηνείες και φυσικά μια παράσταση με μια εξαιρετική σκηνοθεσία, σαν να βλέπεις στιγμές σκηνές παραμυθιού.  

Ο Καντίντ ή η Αισιοδοξία στο ΠΟΡΤΑ, μας προκαλεί μ’ έναν τρόπο πνευματώδη και συνάμα πνευματικό, φέρνοντας λίγο «Διαφωτισμό» μέσα σε τόσο σκοτάδι.


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Διασκευή-Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος 
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού 
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ 
Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου 
Επιμέλεια κίνησης: Σοφία Πάσχου 
Βοηθός Σκηνοθέτη: Παντελής Φλατσούσης 
Βοηθός σκηνογράφου: Γεωργία Τσίπουρα 
Β' Βοηθός Σκηνοθέτη: Ρωμανός Μαρούδης

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Συμπαραγωγή: ΠΟΡΤΑ & ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης


Με τους: Μιχάλη Συριόπουλο, Ελένη Βλάχου, Ειρήνη Μπούνταλη, Ευσταθία Τσαπαρέλη, Μάνο Γαλανή, Παντελή Βασιλόπουλο, Φοίβο Συμεωνίδη, Βασίλη Κουλακιώτη, Δημήτρη Φουρλή

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Παρασκευή και Σάββατο στις 21.15 και Κυριακή στις 18.30

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Κανονικό εισιτήριο: 15 ευρώ
Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, άνω των 65, ομαδικό (άνω των 10 ατόμων): 12 ευρώ
Ανέργων 8 ευρώ

6 σχόλια:

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Καλησπέρα, roadartist,

Πολύ καλή επιλογή (Αναφέρομαι στο έργο, δεν έχω δει την παράσταση) έκανες.

Όπως το γράφεις, εξαιρετικά επίκαιρες οι ιδέες του Βολταίρου - και γενικότερα του διαφωτισμού - σχεδόν 300 χρόνια μετά.. Ο αντιδογματισμός, η αντιαυταρχικότητα, η υπεράσπιση της ελευθερίας της σκέψης και της έκφρασης, η αξιοκρατία, η ανεκτικότητα αλλά και η συνακόλουθη με όλα αυτά στάση ζωής του (που του στοίχισε εξορίες, φυλακίσεις κλπ(, όχι μόνο παραμένουν αιτήματα του καιρού μας, αλλά, δυστυχώς, φαίνεται να κλυδωνίζονται κιόλας από επελάσεις μορφωμάτων-φορέων μισαλλοδοξίας, φανατισμού, βίας.

Ένα θεματάκι είναι πως τη σκέψη του Βολταίρου σήμερα, είτε μέσα από τα βιβλία είτε από παραστάσεις σαν κι αυτή του Μοσχόπουλου, την κοινωνούν εκείνοι που λίγο πολύ την ξέρουν και την τιμούν. Ονειρεύομαι, π.χ, να μπορούσαν τέτοιες ποιοτικές παραστάσεις να "ταξίδευαν" σε σχολεία - ή και τα σχολεία σ' αυτές, να περιόδευαν σε μέρη που οι άνθρωποι στερούνται της "πολυτέλειας" του θεάτρου κλπ. Τέλος πάντων.

Να προσθέσω σ' αυτά που γράφεις ότι γαι όποιον θέλει, υπάρχει το έργο αυτό σε μια ωραία έκδοση των εκδόσεων Πόλις - την οποία μάλιστα πολλά βιβλιοπωλεία προσφέρουν σε κάπως χαμηλή τιμή.

Πολλά φιλιά



Roadartist είπε...

Διονύση μου, πέτυχα "ευαίσθητη" χορδή ε; :))) Το ήξερα ότι ειδικά εσύ θα είχες να γράψεις κάτι για το συγκεκριμένο κείμενο. Ναι το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις, πολύ καλά κάνεις και το αναφέρεις, σε ευχαριστώ.

Είναι σοκαριστικό ότι τρεις αιώνες μετέπειτα και ακόμη τέτοια κείμενα είναι επίκαιρα. ΑΝ και σίγουρα κάποια πρόοδος είναι εμφανής και όμως τελικά κατά βάθος παραμένουμε οπισθοδρομικοί. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, σκεφτόμουν ότι ξανά η ανθρωπότητα κάνει βήματα προς τα πίσω - αν έκανε πραγματικά βήματα ουσιαστικά σε κάθε γωνιά προς τα μπρος... - όταν ακόμη και σήμερα εν έτη 2018 υπάρχουν πχ. άνθρωποι που φανατισμένοι από την "πίστη" τους και στο όνομα μιας θρησκείας σκοτώνουν άλλους. Τραγικό.

Δυστυχώς όλα τα θέματα που θίγει το έργο, όσο και αν έχουν γίνει μεγάλα βήματα, παραμένουν όμως σημερινά.

Συμφωνώ για την επιλογή του έργου, η δε σκηνοθεσία του Μοσχόπουλου εξαιρετική.

Καλή εβδομάδα να έχουμε,
πολλά φιλιά

Αρτίστα του βωβού είπε...

Να γιατί γκρινιάζω και θέλω να γυρίσω στο πατρικό μου, στας Αθήνας!
Για κάτι τέτοια που δεν έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε εδώ στην Αργολίδα...
Ας όψεται η δουλειά!
Καλή εβδομάδα Ροαδάρτιστ!

Roadartist είπε...

@ Αρτίστα του βωβού: Αργολίδα ε; Ελπίζω τουλάχιστον να είσαι ευτυχισμένη με τα υπόλοιπα εκεί... Το θέατρο μπορείς να το συνδυάσεις εδώ σε κάποιο σκ :)

Αρτίστα του βωβού είπε...

Αχ δεν μπορώ να φύγω μάνα μου! Έχω τη μάνα μου!
Αλλά είμαι ευτυχής, διότι έχουμε τα Επιδαύρια το καλοκαίρι, οπότε αποζημιώνομαι, όσο να πεις!

Roadartist είπε...

@ Αρτιστα του βωβου: Ναι. :) Καλό βράδυ.

Related Posts with Thumbnails