29 Ιανουαρίου 2015

Ο Θείος Βάνιας, του Άντον Τσέχωφ στο Θέατρο Δημήτρης Χορν



Κυριακή απόγευμα στο Θέατρο «Δημήτρης Χορν». Η σκηνή φωτίζεται και ένας αξιοζήλευτος θίασος (Γιάννης Φέρτης, Γιάννης Βόγλης, Στέλιος Μάινας, Έρση Μαλικένζου, Μαρίνα Ψάλτη, Μελίνα Βαμβακά, Αλεξία Καλτσίκη, Χάρης Χαραλάμπους) μας ξεδιπλώνει το ποιητικό σύμπαν του Τσέχωφ.

Θείος Βάνιας. Ο συνταξιούχος καθηγητής πανεπιστημίου Σερεμπριακώφ και η νέα γυναίκα του Ελένα Αντρέεβνα φτάνουν στο απομακρυσμένο εξοχικό τους στη ρωσική επαρχία, το οποίο συντηρούν η Σόνια, κόρη του καθηγητή, μαζί με το θείο της, Βάνια. Η άφιξη τους διαταράσσει τις ισορροπίες της ζωής στο κτήμα.  

Ο Άντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ έγραψε το Θείο Βάνια το 1896 και όμως το κείμενο του είναι επίκαιρο ακόμη σήμερα. Και θα είναι πάντα, σε οποιαδήποτε εποχή, καθώς βυθίζει τον θεατή σ’ ένα βαθιά ρεαλιστικό κόσμο, που τον αφορά άμεσα.  Ένα έργο για τη μοναξιά, τα χαμένα όνειρα και τα ανεκπλήρωτα πάθη. Ένα συγκινητικό, ανθρώπινο έργο που ακροβατεί ανάμεσα στη κωμωδία και στο δράμα. Ήρωες που υποφέρουν από ανία στην ρωσική επαρχία, αντικρίζουν τον κόσμο γύρω τους ν' αλλάζει καθώς οι ίδιοι μένουν στάσιμοι.


«Τη ζωή γενικά την αγαπώ, αλλά τη δική μου ζωή, την επαρχιώτικη, τη ρωσική, τη μικροαστική, δεν μπορώ να την υποφέρω και την περιφρονώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Όσο για τη ζωή μου, την προσωπική μου ζωή, αυτή, μα το Θεό, δεν έχει απολύτως τίποτα το ωραίο


«Το νιώθω το καημένο το κοριτσάκι. Μέσα σε αυτή την αβάσταχτη πλήξη, όπου γύρω σου, αντί γι’ ανθρώπους, βλέπεις να περιφέρονται κάτι γκρίζες κηλίδες και ακούγονται μόνο χυδαιότητες, όπου όλοι τους δεν ξέρουν παρά να τρώνε, να πίνουν, να κοιμούνται, έρχεται πότε πότε αυτός, που δε μοιάζει με τους άλλους, ωραίος, ενδιαφέρων, ελκυστικός, σαν μέσα στο σκοτάδι να ανατέλλει ένα λαμπρό φεγγάρι… να ξεχαστείς…»

Ο Peter Brook έγραψε για τον Τσέχωφ ότι για εκείνον «οι δυο μεγαλύτεροι [σύγχρονοι] δραματουργοί είναι ο Σαίξπηρ και ο Τσέχωφ. Είναι περίεργο πως δυο άνθρωποι με τόσο διαφορετικά στυλ (ο ένας γράφει επικά έργα σε στίχους, ο άλλος ρεαλιστικά έργα σε πρόζα) συναντώνται, μπορούμε να πούμε, σ’ αυτό το κοινό σημείο: μια πολλαπλή όραση.» Πραγματικά υπήρξαν δραματουργοί που άγγιξαν το πάνθεον με τις λέξεις και την ιδιοφυΐα τους. Ένας από αυτούς είναι ο Τσέχωφ. 

Οι ήρωες υπάρχουν ανεξάρτητοι. Ο Ρώσος συγγραφέας είναι σαν να τοποθετεί έναν καθρέπτη απέναντι από τα πρόσωπα των θεατών. Ψυχογραφεί με τόσο αριστουργηματικά ρεαλιστικό τρόπο τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις συμπεριφορές και τα υπαρξιακά αδιέξοδα των ηρώων του, που θέτει τον καθένα από εμάς απέναντι από τον εαυτό του. Ένα κείμενο γεμάτο υπαινιγμούς, παύσεις, αλήθειες, ανομολόγητα πάθη, πληγωμένους και αδιέξοδους έρωτες. Ένα έργο βαθιά μελέτη στην ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία και στην πάλη του ανθρώπου απέναντι στην ίδια του την ύπαρξη.


«Πάει η ζωή μου, χάθηκε! Εγώ είμαι ένας άνθρωπος με ταλέντο, έξυπνος, τολμηρός… Αν ζούσα κανονικά, θα μπορούσα να έχω γίνει ένας Σοπενχάουερ, Ντοστογιέφσκι… Ούτε ξέρω πια τι λέω! Πάει να μου στρίψει…» 

«Πάψε πιά! Εκείνοι που θα ζήσουν εκατό, διακόσια χρόνια ύστερα από εμάς και που θα μας περιφρονούν γιατί ζήσαμε τόσο ανόητα και τόσο ανούσια – αυτοί ίσως βρουν έναν τρόπο να είναι ευτυχισμένοι. Εμείς όμως… Για εμάς τους δυο μόνο μια ελπίδα υπάρχει. Η ελπίδα, όταν θ’ αναπαυόμαστε στους τάφους μας, να μας επισκέπτονται οπτασίες που μπορεί να’ ναι κι ευχάριστες. (Αναστενάζει) Ναι, αδελφέ μου.» 

Οι συντελεστές της παράστασης προσεγγίζουν το θεατρικό σύμπαν του Τσέχωφ με σεβασμό. Ένας εξαιρετικός, καλοδουλεμένος θίασος, από τον οποίο ξεχωρίσαμε τις ερμηνείες της Αλεξίας Καλτσίκης (Σόνια) και του Στέλιου Μάϊνα (Άστρωφ). Συγκινητική η παρουσία της Έρσης Μαλικένζου (Μαρίνα). Ευρηματικό και απόλυτα λειτουργικό το σκηνικό της Αριάδνης Βοζάνης, όπως και οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα. Θα χαρακτηρίζαμε ως διακριτική τη σκηνοθετική ματιά της Λίλλυς Μελεμέ.  Φεύγοντας, αγοράσαμε το προσεγμένο πρόγραμμα της παράστασης με το κείμενο σε εξαιρετική μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη. Νομίζω αξίζει να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας. Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα ανέβασμα που μεταδίδει σε μεγάλο βαθμό το σύμπαν και τα μηνύματα του συγγραφέα. Μια από τις καλές παραστάσεις της φετινής χρονιάς. 

Η Ταυτότητα της Παράστασης
Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ
Σκηνικά: Αριάδνη Βοζάνη
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάγδα Κόρπη
Βοηθός Συνθέτη: Δημήτρης Γιακουμάκης
Βοηθός Σκηνογράφου: Ερμιόνη Γκαρραμόνε
Οργάνωση παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα
Βοηθός παραγωγής: Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη
Παραγωγή: Λυκόφως, Γιώργος Λυκιαρδόπουλος
Executive Producer: Μάγδα Λαδά
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιάννης Φέρτης, Γιάννης Βόγλης Στέλιος Μάινας, Έρση Μαλικένζου, Μαρίνα Ψάλτη, Μελίνα Βαμβακά, Αλεξία Καλτσίκη, Χάρης Χαραλάμπους

Πληροφορίες:
ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΝ
Αμερικής 10, Κολωνάκι
210 3612500


*Σαν σήμερα, το 1860, γεννήθηκε ο Τσέχωφ. Ακόμη μια σχετική ανάρτηση, αφιερωμένη στις επιστολές του, διάβασε την πατώντας εδώ .

12 σχόλια:

Απόστολος Μακρίδης είπε...

μακάρι να ήμουνα Αθήνα να το έβλεπα... κρίμα... περιορίστηκα στο κείμενο, το οποίο διάβασα προχθές. Μια κατάθλιψη μου έμεινε για τα χαμένα όνειρα, τα όνειρα εκείνα που αφήνεις σε κάποιο ράφι και λες, "υπάρχει καιρός, ίσως αύριο" κι έπειτα τίποτα. Έπειτα όταν καταλάβεις πως ό,τι είχες και δεν είχες αφιερώθηκαν για κάποιον Σερεμπριακώφ, είναι πλέον αργά και καμία Ελένα ή κανείς Αστρώφ δεν πρόκειται να σε λυτρώσουν. Αυτά τα λίγα. Προς το παρόν...!

MYSTELIOS είπε...

Ένα κλασικό αριστούργημα της ρωσικής δραματουργίας από τα πιο γνωστά έργα του κορυφαίου Ρώσου ποιητή. Μια ιστορία ανεκπλήρωτων ερώτων, αφοσίωσης στη γη κι επαρχιακής ανίας, όπου οι εξαίρετα από το συγγραφέα δοσμένοι χαρακτήρες δημιουργούν από μόνοι τους την έντονη εσωτερική δράση !!!

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!
Δεν έχω διαβάσει ούτε έχω δει έργα του.. Να περάσετε καλά όσοι πάτε!

To love life for what it is είπε...

Με ενδιαφέρει πολύ η παράσταση και χάρηκα που διάβασα την ανάρτησή σου και ενημερώθηκα! Νομίζω θα έχω την ευκαιρία να έρθω στην Αθήνα εγκαίρως για να τη δω. Και, φυσικά, θα πάρω το πρόγραμμα, αφού περιέχει και το κείμενο του Τσέχωφ! :-)

Roadartist είπε...

@ Απόστολος Μακρίδης : Ο Τσέχωφ σε θέτει απέναντι από τον εαυτό σου..., εύστοχο το σχόλιο σου... Καλά θεατρικά ταξίδια :)

Roadartist είπε...

@ ART-TRAVELLER : ...με τις λατρεμένες παύσεις του Τσέχωφ :)

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Φιλάκια ;)

Roadartist είπε...

@ love life for what it is : Κάποιος φίλος έγραψε στο fb ότι πρόκειται για θέατρο απαιτήσεων, νομίζω ότι όντως ο Τσέχωφ είναι τόσο ιδιαίτερος, καθώς βυθίζεται στο ψυχισμό του ατόμου. Ελπίζω να σε κερδίσει. Καλό βράδυ!

nikiplos είπε...

Μια μακρυνή αναλαμπή, αγάπη και φιλιά ήρθα να αποθέσω... να λάμπεις έτσι πάντα...

Roadartist είπε...

@ nikiplos : Αχ φίλε μου, τι γλυκά λόγια, μακάρι να τα αξίζω. Ανταποδίδω την αγάπη, όπως και τα φιλιά. Ευχαριστώ πολύ που πέρασες.

Eugenia K είπε...

Να μην κατέβω τρέχοντας για να το παρακολουθήσω ; Ας το επισπεύσω ! Σ΄ευχαριστώ πολύ Μαιρούλα !!!!
Φιλιά
Ευγενία

Roadartist είπε...

@ Eugenia K : Ευγενία:) περιμένω εντυπώσεις σου :)

Related Posts with Thumbnails