9 Ιουνίου 2013

...εν-τάσεις

"Κι αν μας πουν ότι είμαστε σχεδόν ρομαντικοί,
 ότι είμαστε αδιόρθωτοι ιδεαλιστές, ότι σκεφτόμαστε το αδύνατο, 
εμείς πρέπει χίλιες φορές να απαντήσουμε «ναι, είμαστε»"
Ernesto Che Guevara


Βάζεις μουσική και το μυαλό ξεκουράζεται. Διαβάζεις κάποιες ξεχωριστές λέξεις και η αντίληψη διευρύνεται. Σηκώνεις το βλέμμα προς τον ουρανό και αντιλαμβάνεσαι τη σπουδαιότητα της ύπαρξης. Αντικρίζεις τη θάλασσα και συνειδητοποιείς το θαύμα του κόσμου τούτου.  Γεμάτη με διαφορετικές τάσεις, εναλλασσόμενες εντάσεις, η κάθε μας μέρα. 

Η ζωή ολόκληρη είναι ένα παραμύθι. Άλλοτε γεννιέσαι βασιλιάς και σαν να στο χρωστούσε ο Θεός, όλοι αυτομάτως σε τιμούν και υποκλίνονται μπροστά σου. Ως άτομο με αριστοκρατική καταγωγή είναι αυτονόητο πως θα σπουδάσεις σε κάποιο από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, θα έχεις τις κατάλληλες διασυνδέσεις, οι οποίες θα σου ανοίξουν διάπλατα τις πόρτες, που ίσως μπορεί να είναι ήδη δικές σου, ως ένα αυτονόητο κληρονομικό απόκτημα. 

Άλλοτε γεννιέσαι φτωχός και κάθε μέρα είναι ένας αγώνας για να ισορροπήσεις με τα δυο πόδια στη γη. Ίσως συνδυάσεις τις σπουδές με το βιοπορισμό, κανείς δε σου χαριστεί και για υποκλίσεις ούτε λόγος. Θα χρειαστούν θυσίες και οι άνθρωποι θα σε τσεκάρουν πολλαπλώς για το αν αξίζει να σταθούν δίπλα σου. Όσοι παραμείνουν, θα είναι συνοδοιπόροι, φίλοι ζωής, κάτι σαν "αδέλφια". Στην αντίπερα όχθη, ο βασιλιάς θα έχει πάμπολλους παρατρεχάμενους, θα έχει υπηρέτες, κόλακες που θα τον συμβουλεύουν, θα τον φροντίζουν και θα του υπόσχονται αιώνια προσήλωση, με πλήρη ιδιοτέλεια και δουλοπρέπεια. 

Και ξαφνικά ο πλούσιος γίνεται πάμφτωχος, χάνοντας ολόκληρη την υλική περιουσία του. Και αναπάντεχα γυρίζει ο τροχός και ο φτωχός γίνεται πλούσιος. Τότε και οι δυο συνειδητοποιούν πως το παραμύθι της ζωής είναι γεμάτο ανατροπές, προσκρούσεις, αγάπες, μίση. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο και όλα είναι υποκειμενικά.  Όταν έχεις φτιάξει ένα συγκεκριμένο σχέδιο για τη ζωή σου, δε σημαίνει ότι και εκείνη θα το ακολουθήσει. Η ειρωνεία βρίσκεται στο ότι ο πλούσιος καθώς θα πτωχεύει, θα συνειδητοποιεί πού είχε στηρίξει ως τότε τη ζωή του. Θα δει κάποιους από τους "φίλους" να εξαφανίζονται και θα εκτιμήσει πράγματα που θεωρούσε ως δεδομένα. Ο φτωχός όταν ξαφνικά θα βρεθεί στα πλούτη, θα νιώθει σταδιακά πως και αυτή η ζωή έχει άγχη και άλλου είδους πίεση. 


Σε όποια πλευρά και αν ανήκεις, κάθε μέρα παρουσιάζονται προκλήσεις και κρίσεις που καλείσαι να τις προσπεράσεις, να τις μοιραστείς με τους ανθρώπους σου και να τις αξιοποιήσεις. Το πώς θα το κάνεις, είναι ένα θέμα προσωπικής φιλοσοφίας. Ίσως το κέρδος στη ζωή να είναι σχετικό. Kυρίως εξαρτάται από το πως διαχειρίζεσαι τους άλλους, τι αγαπάς και πώς επιλέγεις να διανύσεις την πορεία σου.  Σε μια κυνική εποχή σαν τη σημερινή, γεμάτη με κάθε είδους εν(-)τάσεις, αν αφεθούμε στο να ταυτίσουμε το ρομαντισμό και τον ιδεαλισμό ως άσκοπες, ανούσιες τάσεις, τότε θα έχουμε ήδη ολοκληρωτικά ηττηθεί.  

28 σχόλια:

Λύσιππος είπε...

Να σώσουμε ό,τι μπορούμε.Ουσιαστικά να ξαναβρούμε μια κοινή συλλογική ηθική,γιατί δεν ξέρω αν ατομικά έχει κανένα αποτέλεσμα.

Coco είπε...

" Μια συγχορδία η ζωή
όπου ένας τρίτος ήχος παρεμβάλλεται
Και είναι αυτός που λέει στ΄αλήθεια τί πετά ο φτωχός
Και τί μαζεύει ο πλούσιος: χαδούλια γάτας εύπλεκτα της λυγαριάς
Αψιθιές με κάπαρη λέξεις εξελικτικές με βραχύ το ένα φωνήεν
Ασπασμούς απ΄ τα Κύθηρα."

Οδ. Ελύτης, Σε μπλε Ιουλίτας.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Δεν μου αρέσει να χάνω σε αυτό το παιχνίδι.
Ειδικά τώρα, αυτή την εποχή, δεν έχω εν-τάσεις.
Πολύ όμορφο κείμενο Road.
Το μοιράζομαι.

Roadartist είπε...

@ Λύσιππος : Κοινή συλλογική ηθική, η κοινωνία μας σε αυτή την ιστορική φάση δεν έχει ούτε καν αυτό. Σαν να έχει υποστεί μετάλλαξη. Μόνο έτσι ίσως ν' αλλάξει κάτι.

Roadartist είπε...

@ Coco : Πανέμορφο. Ο Ελύτης ένας έξοχος 'παρατηρητής' της ζωής, και να είμασταν τώρα σε μια γωνιά του Αιγαίου! :)

Roadartist είπε...

@ epikuros : Οι περισσότεροι έχουν Επίκουρε μου. Ζούμε σε μια εποχή γεμάτη με κυνικότητα, που ο ιδεαλισμός και η ρομαντικότητα σαν να χάνουν για τα καλά έδαφος. Σε ευχαριστώ, καλή Κυριακή!

b|a|s|n\i/a είπε...

κοινότοπο μεν αληθινότατο δε. γεννιόμαστε μόνοι. πεθαίνουμε μόνοι. το θέμα είναι η διαδρομή. όταν καταλάβουμε πόσο μα πόσο μάταια είναι τα πάντα τότε θα γίνουμε καλύτεροι και αληθινότεροι άνθρωποι. γιατί ποτέ δεν θα γνωρίζουμε πόσο διαρκεί αυτή η διαδρομή. ποτέ.
"ναι είμαστε"
χαμόγελα πολλά φιλιά περισσότερα!

koulpa είπε...

αντε τώρα να αναπτύξω τις ιδέες μου έχοντας τον ηλίθιο να μπαρουφολογεί έκτακτα σε όλα τα κανάνια.. ας είναι.. το βασικό που μας λείπει νομίζω.. ειναι η διάθεση να είμαστε καλά.. η αδυναμία να χαρούμε με τη χαρά του άλλου.. κοντολογής ο φθόνος.. μας αποστερεί τη χαρά.. μιά χαρά βιώνω τη χαρά σε κάθε κατάσταση.. κρίμα να μην έχω μεγαλήτερη παρέα.. :) :)
καλησπέρα αγαπημένο μου roartistaki :) :)

Hfaistiwnas είπε...

Έτσι είναι, κάθε μέρα ένας αγώνας..

Roadartist είπε...

@ b|a|s|n\i/a : "ποτέ δεν θα γνωρίζουμε πόσο διαρκεί αυτή η διαδρομή." Φιλοσοφικές σκέψεις πρωί Κυριακής... μα τριγυρίζουν το μυαλό αρκετές μέρες τώρα... και "ναι είμαστε". Φιλιά πολλά :))

Roadartist είπε...

@ koulpa : Koulpaki μου ο φθόνος είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα μας. Δε χαιρόμαστε με τη χαρά του άλλου, με το όποιο κατόρθωμα του άλλου, αντίθετα θέλουμε να τον μειώσουμε.
Τραγικό από κάθε άποψη. Πως θα πάμε έτσι συλλογικά / και ατομικά, μπροστά; Στο εξωτερικό αυτό απ' ότι μαθαίνω, δεν υπάρχει. Μάλλον εδώ ξεκινά από τα χρόνια του σχολείου και επεκτείνεται στη ζωή μας. Σίγουρα μας στερεί κάθε χαρά. Και μας πηγαίνει πίσω.

Δεν ξέρω για ποιον αναφέρεσαι στα κανάλια, έχω κλειστή την τηλεόραση :)))) Κάντο και εσύ!

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : ακριβώς. Καλή Κυριακή!

ξωτικό είπε...

Eξαιρετικό !!! Ιδανικό για σκέψεις.

Συλλογικά νομίζω πως βιώνουμε την περίπτωση του πλούσιου που πτώχευσε και συνειδητοποιεί ....κατάσταση εν δυνάμει μεν καλή αλλά....


Είχα όμως πάντα μια πεισματική έν"σ"ταση στο να θεωρείται ο ρομαντισμός και ο ιδεαλισμός τόσο αντίθετος με την πραγματικότητα ,μήπως είναι η ώρα να καταρριφθεί αυτός ο μύθος ;
Δεν είδα τελικά "ρεαλιστές" αληθινά ευτυχισμένους ,μόνο στο βλέμμα ρομαντικών συνάντησα αστραπές αληθινής ευτυχίας
Μήπως είναι η ώρα να...γδυθούν και οι λέξεις τα τόσα ψέμματα που τις ντύσαμε;
Μήπως τελικά η αγάπη η ηθική και το δίκαιο είναι ό,τι πιο "ρεαλιστικό" και "συμφέρον" μπορεί να ακολουθήσει η ανθρωπότητα .

Μήπως τελικά αυτός ο "πόλεμος" ρομαντισμού-ρεαλισμού ήταν ένας ακόμα αυτοκαταστροφικός... "εμφύλιος" ;



Μήπως....σε αγαπάω πολύ ;-)


Roadartist είπε...

@ ξωτικό : Δύσκολο να πούμε συλλογικά το τι αισθανόμαστε. Όσο περνά ο καιρός συνειδητοποιώ πως ο καθένας διαφορετικά βιώνει τη σημερινή κρίση. Άλλωστε δε νομίζω πως όλοι ζούσανε πλουσιοπάρουχα, σίγουρα υπήρχαν ευκολίες αλλά όχι για όλους.
Από την άλλη δε ξέρω ποιοι και πόσοι καλούνται να πληρώσουν για αυτή την "πλούσια" ζωή. Ο ζυγός λίγο γέρνει άδικα προς το πιο φτωχό κομμάτι της κοινωνίας και πάλι. Ακόμη δεν έχουμε δει να τιμωρούνται όσοι έκλεψαν, ή όσοι φοροδιαφεύγουν / έγιναν πλούσιοι με παράνομο τρόπο.

Μόνη Λύση. Μόνο αν όλοι ενστερνιστούμε τις αληθινές αξίες στη ζωή, μόνο τότε υπάρχει ελπίδα και φως για το αύριο. Φοβάμαι πως τρέχουμε σε έναν μαραθώνιο, δίχως να γνωρίζουμε όμως το σκοπό του και την αξία του επάθλου. Τρέχουμε δίχως λόγο, άσκοπα, ανούσια, τυφλά.


Ξετρελάθηκα με τις ερωτήσεις που έγραψες. Πήγες το ποστ πολύ μακρύτερα, υπέροχες σκέψεις ξωτικό!

"Μήπως τελικά η αγάπη η ηθική και το δίκαιο είναι ό,τι πιο "ρεαλιστικό" και "συμφέρον" μπορεί να ακολουθήσει η ανθρωπότητα .

Μήπως τελικά αυτός ο "πόλεμος" ρομαντισμού-ρεαλισμού ήταν ένας ακόμα αυτοκαταστροφικός... "εμφύλιος" ;

Μήπως....σε αγαπάω πολύ."

Εγώ πάντως σε αγαπώ πολύ σίγουρα!

;-)

ξωτικό είπε...

Το οτι "συλλογικά" ζούσαμε την νιρβάνα ή την ψευδαίσθηση του "πλούσιου" δεν σημαίνει ούτε οτι δεν υπήρχαν εξαιρέσεις και διαβαθμίσεις ούτε φυσικά οτι την μετάβαση την βιώνουν όλοι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ....
Συλλογικότητα δεν σημαίνει(ακόμα κι όταν το θέλουμε) απολύτη ομοιομορφία
(Νοοτροπία "πλούσιου" είχε και ο μεροκαματιάρης που φεσωνόταν για να αποκτήσει λιμουζίνα....)
άντε καλά είπα να μην επεκταθώ σ'αυτό το κομμάτι.....


Η βεβαιότητά σου με ....λειώνει
αλλά αν πρόσεξες το τελικό μήπως δεν είχε ερωτηματικό !!!!
χα στην έσκασα ;-)

Roadartist είπε...

@ ξωτικό : ναι με την πρώτη παράγραφο συμφωνώ απόλυτα! Τραγική νοοτροπία νεοπλουτισμού! ΔΑΝΕΙΑ για ταξίδια ή υπερπολυτελή αμάξια, μεζονέτες!
Δεν ήταν όλοι έτσι, αλλά σίγουρα χάσαμε συλλογικά το δρόμο και την πραγματική αξία.

Ως προς τη δεύτερη παράγραφο, γέλασα, χαμογέλασα και συνεχίζω να είμαι απόλυτα βέβαιη,
λιώσεεεε :) :)

H.Constantinos είπε...

Υπέροχο ποστ γιά ατελείωτη κουβέντα!!Και έτσι και το πιάσεις από όλες τις μεριές η ατελείωτη κουβέντα θα πάρει και παράταση!!

""Μήπως τελικά αυτός ο "πόλεμος" ρομαντισμού-ρεαλισμού ήταν ένας ακόμα αυτοκαταστροφικός... "εμφύλιος" ;"" -νομίζω ότι συνεχίζει να είναι, και το βρίσκω και πολύ φυσιολογικό...

""Δεν ήταν όλοι έτσι, αλλά σίγουρα χάσαμε συλλογικά το δρόμο και την πραγματική αξία."" -το πρόβλημα είναι ότι τώρα την πληρώνουν κυρίως αυτοί που δεν ήταν έτσι!! Και βέβαια αυτοί φταίνε, ας ήταν κι αυτοί έτσι τουλάχιστον να μην αισθάνονται τόσο κατάφωρη την αδικία !!

Roadartist είπε...

@ H.Constantinos : Σ'ευχαριστώ. Θα διαφωνήσω μόνο με τη τελευταία σου σκέψη... Γιατί έρχεται και σε αντίθεση με το ποστ.
Μα το θέμα είναι να υπάρξει δικαιοσύνη επιτέλους. Να μη γίνουν όλοι σαν εκείνους. Δυστυχώς όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη, τότε επιβάλλεται η ζούγκλα του να κάνω και εγώ ότι όλοι οι άλλοι για να μην αισθάνομαι τόσο κατάφωρη την αδικία. Τραγικές οι επιπτώσεις σε μια κοινωνία που δε διοικείται σωστά. Φοβάμαι ότι όντως είναι ευκολάκι να πάρει παράταση η κουβέντα - τα σχόλια πάντα προεκτείνουν κάθε ανάρτηση. :)

Αγγελικη Ν είπε...

Αφορμή για συλλογισμούς όσα λες Roadartist! Οι απαντήσεις δεν υπάρχουν και το ξέρεις. Μόνο αφετηρίες συλλογισμών.. Αυτό που πέρασε πρώτο από το μυαλό μου είναι πως η ιστορία επαναλαμβάνεται...

Ἐρχόμαστε ἀπ᾿ τὴν ἄμμο τῆς ἔρημος ἀπ᾿ τὶς Θάλασσες τοῦ Πρωτέα,
ψυχὲς μαραγκιασμένες ἀπὸ δημόσιες ἁμαρτίες,
καθένας κι ἕνα ἀξίωμα σὰν τὸ πουλὶ μὲς στὸ κλουβί του.
Τὸ βροχερὸ φθινόπωρο σ᾿ αὐτὴ τὴ γούβα κακοφορμίζει τὴν πληγὴ τοῦ καθενός μας
ἢ αὐτὸ ποὺ θἄ ῾λεγες ἀλλιῶς, νέμεση μοίρα ἢ μοναχὰ κακὲς συνήθειες, δόλο καὶ ἀπάτη,
ἢ ἀκόμη ἰδιοτέλεια νὰ καρπωθεῖς τὸ αἷμα τῶν ἄλλων.
Εὔκολα τρίβεται ὁ ἄνθρωπος μὲς στοὺς πολέμους-
ὁ ἄνθρωπος εἶναι μαλακός, ἕνα δεμάτι χόρτο-
χείλια καὶ δάχτυλα ποὺ λαχταροῦν ἕνα ἄσπρο στῆθος
μάτια ποὺ μισοκλείνουν στὸ λαμπύρισμα τῆς μέρας
καὶ πόδια ποὺ θὰ τρέχανε, κι ἂς εἶναι τόσο κουρασμένα,
στὸ παραμικρὸ σφύριγμα τοῦ κέρδους.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι μαλακὸς καὶ διψασμένος σὰν τὸ χόρτο,
ἄπληστος σὰν τὸ χόρτο, ρίζες τὰ νεῦρα του κι ἀπλώνουν-
σὰν ἔρθει ὁ Θέρος
προτιμᾶ νὰ σφυρίξουν τὰ δρεπάνια στ᾿ ἄλλο χωράφι-
σὰν ἔρθει ὁ Θέρος
ἄλλοι φωνάζουνε γιὰ νὰ ξορκίσουν τὸ δαιμονικὸ
ἄλλοι μπερδεύουνται μὲς στ᾿ ἀγαθά τους, ἄλλοι ρητορεύουν.
Ἀλλὰ τὰ ξόρκια τ᾿ ἀγαθὰ τὶς ρητορεῖες,
σὰν εἶναι οἱ ζωντανοὶ μακριά, τί θὰ τὰ κάνεις;
Μήπως ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἄλλο πράγμα;
...........
Σεφέρης Τελευταῖος Σταθμός
Cava dei Tirreni, 5 Ὀκτωβρίου ῾44

Ανώνυμος είπε...

to σχόλιο αφορά την προηγούμενη ανάρτηση. Τελικά είμαι βέβαιη πλέον ότι γίνεται συστηματική κ μεθοδευμένη προσπάθεια να μένει ο κόσμος αγράμματος. Για να μπορούν να μας κάνουν κυριολεκτικά ό,τι θέλουν....καλή εβδομάδα,είσαι ένα φως μεσ'το σκοτάδι,νάσαι πάντα καλά εύηβeviv

Xenoudis - Ξενούδης είπε...

Είμαι λίγο εφεκτικός όταν χρησιμοποιούνται - σε όποια εποχή, κυνική ή όχι - έννοιες σαν "ρομαντικός" και παράγωγα. Το περιεχόμενο αλλάζει από άτομο σε άτομο. Το "γνώθι σαυτόν" σε συνδυασμό με σαφή ιδεολογία καλύπτουν πληρέστερα το πως βλέπουμε τον κόσμο...
Ξενούδης

Roadartist είπε...

@ Αγγελικη Ν : δε ξέρεις τι χαρά μου δίνει να γράφω κάποιες σκέψεις και να ακολουθούν τα σχόλια σας. Διευρύνεται κάθε μια ανάρτηση. Πολύ όμορφο το ποίημα. Σε ευχαριστώ.

Roadartist είπε...

@ εύηβeviv : Δυστυχώς όλα αυτό φανερώνουν όπως και να το δεις. Να είσαι καλά, καλή σου εβδομάδα.

Roadartist είπε...

@ Xenoudis : Δεν είναι φοβερό ότι πλέον έχουμε γίνει επιφυλακτικοί και όταν ακόμη κάποιος χαρακτηρίζει κάτι με αυτές τις λέξεις, ή ο ίδιος μιλάει για τέτοιες αξίες; Είναι ενδεικτικό της εποχής - νομίζω - ακόμη και αυτό.
Έτσι όπως πάμε, όχι να είμαστε, ούτε να μιλήσουμε για κάτι παρόμοιο δε θα τολμούμε για να μην χαρακτηριστούμε κάπως...

ασωτος γιος είπε...

καθε μερα και αγώνας
αυριο ξημερωνει αλλη μια νύχτα ...σκαρλετ!

Roadartist είπε...

@ ασωτος γιος : σωστή η σκάρλετ, μα σωστότερος εσύ!

Άστρια είπε...

Υπέροχο κείμενο!!!!
Συγχαρητήρια!
Υπέροχες και οι σκέψεις του ξωτικού!

Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο να προσθέσω, μόνο ότι σας αγαπώ και τις δύο για ό,τι είστε!

φιλάκια πολλά

Roadartist είπε...

@ Άστρια : να είσαι καλά Άστρια μου, σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Έχεις και τη δική μας αγάπη. Τι όμορφο να γράφεις τέτοια λόγια που να τα εννοείς, σε μια τέτοια εποχή των άκρων;
Καλό απόγευμα!

Related Posts with Thumbnails