"Το μάζεμα της Ελιάς" του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ
Πριν λίγους μήνες, είχα μοιραστεί μαζί σας φωτογραφίες από το μάζεμα σταφυλιών.
Αυτή είναι η περίοδος του μαζέματος της ελιάς. Πρόκειται για μια διαδικασία που κάνουμε χρόνια οικογενειακώς. Έχω σχετικές αναμνήσεις από όταν ήμουν αρκετά μικρή.
Το μάζεμα της ελιάς δεν είναι μια εύκολη διαδικασία, απαιτεί πολύ κόπο και κούραση.
Μεγαλώνοντας, όσο συνειδητοποιώ τη ζωή και τα βιώματα μου, τόσο αισθάνομαι βαθύτερα, πιο ουσιαστικά τον αγώνα των γονιών μου, όπως ίσως είναι δύσκολο να σας εξηγήσω.
Άξιοι γιατί έχουνε παλέψει για το παραμικρό στη ζωή τους. Με τα χέρια, τη ψυχή και πολύ αγώνα δημιούργησαν οτιδήποτε, κάτι που είναι σπουδαίο να το αναγνωρίζεις στη σημερινή εποχή ισοπέδωσης, σήψης και παρακμής. Τίμια, αθόρυβα και παρά τις δυσκολίες, πάντα με σεβασμό στον οποιονδήποτε άλλο.
Πάντα τους θυμάμαι να αγωνίζονται σκληρά.
Όπως συνεχίζουν και σήμερα, ενώ εξαναγκάζονται να βιώνουν όλη αυτή την κατάσταση τριγύρω τους. Άνθρωποι από τους λίγους. Συνειδητοποιώ ότι αυτό είναι το σπουδαιότερο μάθημα που μπόρεσαν να μου δώσουν.
Όπως συνεχίζουν και σήμερα, ενώ εξαναγκάζονται να βιώνουν όλη αυτή την κατάσταση τριγύρω τους. Άνθρωποι από τους λίγους. Συνειδητοποιώ ότι αυτό είναι το σπουδαιότερο μάθημα που μπόρεσαν να μου δώσουν.
Βλέποντας αυτούς τους καρπούς, σκεφτόμουν πόσο σημαντικό είναι να μην παρατάς ότι σου άφησαν οι πρόγονοι. Να μαθαίνεις τη διαδικασία, να κουράζεσαι, να μαζεύεις τους καρπούς της γης και να την αξιοποιείς.
Είναι κρίμα να μένουν αμάζευτοι καρποί, αν γνωρίζετε κάποιον που δε μπορεί να τις μαζέψει, τότε βοηθήστε τον. Αν βλέπετε ελιές παρατημένες, εννοείται προσπαθήστε εσείς να τις αξιοποιήσετε.
Οτιδήποτε κερδίζεται με κόπο, είναι όμορφο.
Κοιτάζοντας τα γεμάτα με καρπούς δέντρα,
μπερδεύοντας τα κλαδιά, με τον ουρανό...
...ενώ δούλευες,
το μυαλό έπλαθε ιστορίες και ξέφευγε.
το μυαλό έπλαθε ιστορίες και ξέφευγε.
Στη σκέψη ότι αυτά τα χώματα τα είχανε πατήσει, δουλέψει
πριν πολλά χρόνια οι πρόγονοι μου, αισθάνθηκα συγκίνηση.
Δεν είναι φοβερό απλά και μόνο αυτό, αν το σκεφτείς;
Η αξία της συνέχειας.
Το πρόσεξα | κάτω από μια ελιά |
...στο χώμα | πάνω σε κάποια τριφύλλια |
...στο χώμα | πάνω σε κάποια τριφύλλια |
κάνε μια ευχή > φύσηξε :)
Ελιά / Πολιτισμός - μύθοι - συμβολισμοί
(σχετικά βίντεο) :
48 σχόλια:
Χρυσός η ελιά..
Καλημέρα!
Από την ώρα που θα φτάσεις στο νησί μου, τη Λέσβο, το μάτι σου πλανιέται σε λόφους με ελαιώνες… Λόφους και απλωσιές της ηρεμίας και της γαλήνης…
Απίστευτη η εικόνα, φίλη μου, όταν το φως του ήλιου σπάει μέσα στα λιόφυλλα και σκορπάει πάνω στον ευλογημένο καρπό!
Πολύ σωστά τα όσα γράφεις!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ,
ΕΚΑΝΕΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕΣ ΤΗΝ ΕΤΙΚΕΤΑ "ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ" ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΣΤ.
ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ. ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ.
ΕΠΙΣΗΣ, ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΕΦΕΤΟΣ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΠΑΡΑΚΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.
ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.
Kalimera... poso omorfa logia!
Paliotera eixa kai egw mazephei, milame ontws gia "KOURASH"... kai auto to kruo... Poli omorfa! Katarxin xerete ti ladi trwne, basiko!!
Με συγκινεί η ανάρτησή σου.
Τις ελιές φέτος τις μαζέψανε οι γονείς μου. Δεν ξέρω για πόσα χρόνια ακόμη θα μπορούν...
Έχω βοηθήσει πολλές φορές στο μάζεμα, γνωρίζω τον κόπο αλλά και την πληρωμή, όταν παίρνεις το δικό σου λάδι απ΄το ελαιοτριβείο...
:)
Καλημέρα!
Όμορφη και πολύ επίκαιρη ανάρτηση, το πιο ευλογημένο δέντρο !!!
Καλή εβδομάδα και καλή σοδειά !!!
Καλημέρα
Ευλογημένο δέντρο η Ελιά.....
Η Λέσβος είναι μοναδική, σχεδόν την
έχω περπατήσει όλη και όλες τις εποχές
Καλό πρωινό
Καλή συνέχεια
θα σε επαναλάβω, πόσο νόστιμο πρέπει να είναι το λάδι από ελιές που κανείς έχει μαζέψει μόνος του! Εδώ, που το ελαιόλαδο προσπαθούν να το πουλάνε τόσο ακριβά που θα μπορούσε να πουλιεται και στο φαρμακείο το χρησιμοποιούμε και ωμό και μαγειρεμένο αλλά και ο άντρας μου το πρωί τρώει μιά κουταλιά της σούπας σαν φάρμακο. Βέβαια του εμπορίου ίσως να μην είναι τόσο ιδανικό αλλά καλύτερο απ' το τίποτα. Οι φωτογραφίες σου ως συνήθως θαυμάσιες.
Πόσο όμορφα... Οι καρποί της γης δίπλα στους προσωπικούς μας καρπούς από την φροντίδα των γονιών μας σε μας.
Μεγαλωμένη πάντα σε πόλη, πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους που κατάφερναν με τον κόπο τους να βγάλουν καρπούς της γης. Σταφύλια και κρασί, εληές και λάδι κ.α.
Όμως ο μεγαλύτερος πλούτος, αυτός που μας χάρισαν άξιοι γονείς, είναι όσα κουβαλάμε μέσα μας από κείνους: εικόνες, διδαχές, συναισθήματα... Ένας πλούτος δικός μας που κανείς δεν μπορεί να μας τον πάρει, άσχετα αν κάποιοι που δεν τον γνώρισαν, προσπαθούν να μειώσουν την αξία του.
Καλημέρα φωτεινή, αισιόδοξη, "πλούσια καρπών" !
Κι ας μην έχω εγώ τέτοια βιώματα, αυτή σου η κατάθεση με άγγιξε. Γιατί μπορούσα να ακούσω τη φωνή σου να τα περιγράφει, ξέρω με πόσο σεβασμό και ενθουσιασμό παράλληλα τα διηγήσε αυτά.
Road,επίπονο,πολύ κουραστικό το μάζεμα της ελιάς για να βγει το πολύτιμο υγρό,το λάδι.
Δεν έχω ποτέ μαζέψει,μα ξέρω από τον άντρα μου-τώρα πια με τις υποχρεώσεις και μακριά από το χωριό μας κάποιοι άλλοι το κάνουν.
Πολύ όμορφη ανάρτηση!
Φιλιά!
Ευλογημένος τόπος!
Ετσι όπως βλέπει κανείς μέσα από το φακό σου αυτό το χρώμα..που με χρυσάφι λογαριάζεται!
Κορίτσι μου τα όσα συγκινητικά και τόσο αληθινά που έγραψες για τους γονιούς σου..σε προσδιορίζουν και η εντύπωση που έχω για εσένα είναι σεβασμός και ας είμαι μάνα σου στα χρόνια!
Καλημέρα και από εδώ και καλή εβδομάδα ! Μας εντυπωσίασες πάλι και μας συγκίνησες ταυτόχρονα ! Εξαιρετικός ο πίνακας του Θεόφιλου (σ΄ευχαρίστησα και στο facebook) και όλο το θέμα σου με το μάζεμα της ελιάς ! Μπράβο σου που εκτιμάς τον κόπο των γονέων σου, τους βοηθάς και παροτρύνεις όλους μας να εκτιμούμε τα προϊόντα της ελληνικής γης μας ! Πρέπει να αισιοδοξούμε τέτοιες μέρες και να ξέρουμε ότι θα τα καταφέρουμε γιατί κατά 97% νομίζω ότι η πατρίδα μας είναι αυτάρκης (κατά δήλωση των αγροτών)
Να θυμίσω στην παρέα και τα λόγια του μεγάλου μας Ελύτη: "Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις."
http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=18
Φιλιά και καλή συνέχεια...
Ευγενία
Τι όμορφες σκέψεις... οι καρποί της Γης, σε όποιο γεωγραφικό σημείο και κουλτούρα της Γης, είναι πάντα η υπενθύμιση του που ανήκουμε σαν άνθρωποί και τι μας δίνει αξία, αν μπορούμε να το αναγνωρίσουμε και να το αξιοποιήσουμε με σεβασμό στην φύση της οποίας είμαστε μέρος αναπόσπαστο...
Έχω φάει κάμποσα κιλά σε όλη μου τη ζωή αλλά δεν έχω μαζέψει ποτέ μου.
@ Hfaistiwnas : Φοβερό δέντρο. Καλησπέρα ;)
@ Μηθυμναίος : Δεν έχω βρεθεί ποτέ στην Μυτιλήνη, θα το ήθελα! Να επισκεφτώ και το μουσείο του Θεόφιλου (στον οποίο ανήκει και ο πρώτος πίνακας στο post). Ναι σίγουρα, συμφωνώ με τον ήλιο. Καλή εβδομάδα σε όλους!
@ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ : η λαογραφική παράδοση είναι ολόκληρος κλάδος... Υπάρχουν πανεπιστημιακά τμήματα που τον μελετούν, αξίζει να τον ζήσουμε και όσοι μπορούμε, έχει σοφία.
@ treno fantasma : είναι όντως αρκετά κουραστικό, ειδικά για τη καλομαθημένη γενιά μας, όμως αξίζει η ανταμοιβή στο τέλος της ημέρας.
@ misoagnosti : Μπόρεσα για ένα σαββατοκύριακο και τους βοήθησα, ο αδελφός μου τους βοήθησε περισσότερο. Εφέτος δεν πήραμε κανένα εργάτη, όπως άλλες χρονιές, τις δουλεύουμε σε όλα μόνοι μας. Ούτε εγώ ξέρω φίλη misoagnwsti για πόσο ακόμη θα μπορούν... Μακάρι να είμαστε άξιοι συνεχιστές, τους το οφείλουμε.
@ ART-TRAVELLER : Είναι πραγματικά ευλογημένο δέντρο, ταξιδευτή της τέχνης, και η μυθολογία του δεν είναι καθόλου τυχαία!!
@ Sailor : Τυχερέ. Δεν έχω πάει ποτέ στην Μυτιλήνη, έχω ακούσει όμως πολλά από φίλους, γνωστούς και τον αδελφό μου που έχει πάει πολλές φορές.
@ Ѧαяʏ-Ǥιиɢɛя© : Είναι πάρα πολύ νόστιμο και βασικά ξέρεις τι τρως... Πάντα είχαμε το δικό μας λάδι. Παλιότερα που ήταν πιο νέοι οι γονείς μου, το μάζεμα της ελιάς ήταν σαν μια γιορτή. Μαζεύονταν αδέλφια τους, θείοι, και το μαζεύαμε μαζί. Τώρα μεγάλωσαν, πάμε μόνοι μαζί με τους γονείς και ακόμη να τους βλέπεις όμως να έρχονται στο χωράφι, να βοηθάνε, τι να λέω, πραγματικά συγκινούμαι.
@ astria : Πολύ όμορφο σχόλιο, σε ευχαριστώ. Εμείς "Σταφύλια και κρασί, ελιές και λάδι" τα φτιάχνουμε μόνοι. Ας ελπίσουμε να είμαστε καλοί συνεχιστές και να μπορέσουμε να κρατήσουμε στην καρδιά και τη ζωή μας όλες αυτές τις διδαχές που μας έδωσαν.
Υγ Η μητέρα μου ποτέ δεν διαβάζει το blog, της έβαλα όμως να διαβάσει αυτή την ανάρτηση. Συγκινήθηκε. :) Φιλιά.
@ lena_zip : Με συγκινείς πάρα πολύ βρε Λενάκι, γιατί με έχεις γνωρίσει προσωπικά και ξέρω πως ξέρεις ότι αισθάνθηκα.
Σε ευχαριστώ από την καρδιά μου.
Περιμένω να έρθετε Αθήνα, να πάμε βόλτα. Φιλιά.
@ eleni : ναι... έχει πάρα πολύ κούραση. Και όταν βλέπεις τους γονείς σου σε κάποια ηλικία να επιμένουν ακόμη, να μαζεύουν τους καρπούς, σε κάποιες φάσεις να μην κουράζονται (!!) όσο εσύ, τότε συνειδητοποιείς πολλά πράγματα. Και στους καιρούς της... "ευημερίας" θα μπορούσαν να τα είχανε παρατήσει, αλλά ποτέ δε το έκαναν.
@ Γιαγιά Αντιγόνη : τι πιο τιμητικό, σε ευχαριστώ πολύ. Με συγκίνησες, απλά αυτό. Τίποτα άλλο.
@ Ευγενία : έτσι έγραψε ο Ελύτης... Το κλαδί και το αμπέλι το έχουμε. Το καράβι μας απομένει... :) Μακάρι να αντισταθούμε ο καθένας μας με τον τρόπο του.
Καλά να περάσετε στην Αθήνα με τους μαθητές σας, περιμένουμε μετά τις εντυπώσεις σας!!
@ thinks : Το χειρότερο έγκλημα που έχουμε κάνει είναι ότι έχουμε χάσει την επαφή μας με τη φύση, ξεχνάμε πως αυτή είναι το σπίτι μας. Επιπλέον υπερεκτιμάμε την παρουσία μας πάνω της, για αυτό και την καταστρέφουμε. Κανένα άλλο πλάσμα σε αυτό τον πλανήτη δεν καταστρέφει το σπίτι του, όπως κάνουμε οι άνθρωποι.
@ ηλιογράφος : Δε το ήξερα να σε φωνάξω για να βοηθήσεις!! Του χρόνου :):)
ελληνικη γη, τοσο πολουσια τοσο όμορφη
τοσο τυχεροι μεις κι ας το ξερουμε , ας το ξανα ανακαλύψουμε
αναρωτιέσαι τί είναι παλαιότερο στα μέρη μας: η ελιά και το αμπέλι ή η παράδοση;
Αχ εικόνες που μας έφερες σήμερα...
Καλή σου βδομάδα Ρόουντ μου!!!
Μεγαλο κληροδοτημα η επαφη με τη γη, η αξια αυτου που σου προσφερεται, ετσι μονο καταλαβαινεις τη δυναμη της δουλειας, ξερεις οτι παντα θα μπορεις να τα καταφερεις, εμαθες να στηριζεσαι στα δυο σου ποδια, στα δυο σου χερια και στην αληθεια της φυσης. Πολυτιμες γνωσεις αληθεια!
@ ασωτος γιος : ας μας δοθεί η δυνατότητα να το ανακαλύψουμε...
@ thalassamov : πόσο χαίρομαι που σας άρεσαν. Τις προηγούμενες χρονιές δεν είχα ανεβάσει κάτι σχετικό. Αλληλοχάνονται στα βάθη των αιώνων τα ίχνη τους...
@ BUTTERFLY : θέλει κόπο και γνώση. Μακάρι να φανούμε αντάξιοι, ας έχεις δίκιο, φιλιά.
Ωραίες διαδικασίες, και τυχερός όποιος έχει την ευκαιρία να μετέχει!
@ H.Constantinos : ξέρεις όσο τις ζεις, γνωρίζεις από κοντά τον κόπο και το αποτέλεσμα, τόσο περισσότερο εκτιμάς τέτοιες διαδικασίες.
Δίπλα σε κτημα φίλου,http://apouro.blogspot.gr/2012/10/blog-post_4.html
και
http://apouro.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7.html ,
εγκαταλειμμένος ελαιώνας,μας προσφερε απλοχερα δεκα κιλά πράσινες ελιές,εγινε η σχετική προεργασία(ξεπικρισμα κλπ)και τωρα απολαμβανουμε την αμοιβή γισα τον...κόπο μας:))
@ VAD : καλημέρα Vad, την πρώτη την είχα διαβάσει, είχα σχολιάσει. Όμορφη και η δεύτερη!! Ε μα καλά κάνατε! Να μένουν αμάζευτες ελιές στην επαρχεία;;; Σε λίγο καιρό φίλε μου vad, θα δεις τι θα γίνεται. Μα είναι εκτός από ανόητο και αμαρτία να χάνονται οι καρποί!! :)
Η μητέρα μου έχει ελιές στον κήπο της, τις μαζεύει, τις φτιάχνει κι έχουμε για όλο το χειμώνα!!!!
Καλό απόγευμα καλή μου!!!!
@ Μαργαρίτα : Μήπως να αρχίσουμε να μάθουμε και εμείς τον τρόπο; :))
ΥΓ πόσο λυπάμαι όταν βλέπω αμάζευτα δέντρα, γεμάτα με καρπούς... (κάθε είδους!)
Η ελιά είναι δέντρο ευλογημένο, στην πράξη όμως, γι' αυτούς που ζουν από την ελιά και το λάδι (τώρα, γιατί παλιότερα ήταν πράγματι "χρυσάφι" ο καρπός της), το ζήτημα δεν είναι μόνο αν έχουν βεντέμα και αν βοηθήσει ο καιρός, αλλά και η υποστήριξη που έχει ως καλλιέργεια. Δυστυχώς τα πράγματα δεν πάνε καλά, οι τιμές για τον παραγωγό στην Ελλάδα όλο πέφτουν (όταν αντίστοιχα στην Ισπανία ανεβαίνουν και όταν η Ιταλία κάνει φύτευση ελαιώνων στο Πακιστάν για να ξεπληρώσει το χρέος της!). Μόλις γύρισα από την Κρήτη, καμάρωσα τα λιόδεντρα από κοντά, ήταν όμως χωρίς καρπό, δυστυχώς η περιποίηση κοστίζει, κι έτσι η φροντίδα αναβάλλεται... Δεν θέλω όμως να σε απογοητεύσω, αναζήτησε το βιβλίο "Ελιά. Η βιογραφία ενός δέντρου. Μια ασυνήθιστη μυθιστορία" της Τατιάνας Σταύρου (εκδ. Ηλίβατον, 2001), ένας ύμνος για το αγαπημένο δέντρο.
@ Κατερίνα Τοράκη : Διάβασα όσα έγραψες για την Ισπανία και την Ιταλία, ένιωσα ντροπή για όσους μας κυβερνούν ή αν θες καλύτερα όσους υποτίθεται πως είναι υπεύθυνοι για την πολιτική της ανάπτυξης! Μα αν είναι δυνατόν δηλαδή τι κάνουν τελικά; Στα μάτια μου είναι χρυσάφι από την άποψη ότι γνωρίζουμε τι λάδι βάζουμε στη σαλάτα μας, και έχει άλλη γεύση, όπως και να το κάνουμε. Όπως και να ξέρεις ότι έχεις κάμποσο για κάθε στιγμή. Δεν ασχολούμαστε με την μεταπώληση του. Να σου πω την αλήθεια δεν έχω ποτέ μου αγοράσει λάδι από σούπερ μάρκετ για να ξέρω και να συγκρίνω. Μου είναι κάτι φυσικό, ότι θα το παράγουμε μόνοι μας. Είναι κάτι που κάνουμε από τότε που με θυμάμαι... έχω δηλαδή παιδικές αναμνήσεις, δεν είναι κάτι που το ξεκινήσαμε εξαιτίας της κρίσης. Τώρα φυσικά έτσι όπως πάνε τα πράγματα, φαντάζομαι ότι σε λίγο καιρό ένα μπουκάλι λάδι θα είναι πολύτιμο για τη μέση οικογένεια. Για αυτό επέμενα στην ανάρτηση, να μην αφήνουμε αμάζευτες ελιές... Βλέπω π.χ. σε γειτονιές οι ελιές να μένουν αμάζευτες και είναι κρίμα. Σε ευχαριστώ!
Όλα τα πράγματα θέλουν την καλλιέργεια τους, όπως π.χ. και τα λουλούδια έτσι και οι ελιές.
Μια θάλασσα απο ελαιώνες
η ευλογία αυτού του τόπου
η ζωή και η πνοή του.
Καλο βράδυ...
@ Velvet : "Ἐλαιῶνες κι ἀμπέλια μακριὰ ὡς τὴ θάλασσα / Κόκκινες ψαρόβαρκες μακριὰ ὡς τὴ θύμηση" (O.E.)
Ακριβώς έτσι όπως το έγραψες η "πνοή του". Χαίρομαι που σε βλέπω στην "αυλή" μου, καλό ξημέρωμα :)
Τιμή σου να μετέχεις σε μία διαδικασία που συνήθως έχει γκρίνια από την κούραση και ανταμοιβή για τον κόπο.
Καλοφάγωτο.
@ Thalassenia : Σε ευχαριστώ πολύ θαλασσένια μου. Τη γλυτώσαμε την γκρίνια σε αυτό. Πως να γκρινιάξεις όταν βλέπεις τους μεγαλύτερους γονείς σου να προχωράνε μπροστά... απλώς βοηθάς :)
Όντως πολύ κόπος, μα όμως αξίζει. Την καληνύχτα μου, φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου