28 Ιουνίου 2010

Γιώργος Βαρσαμάκης, ένας ταλαντούχος συνθέτης..


Το μεσημέρι της Κυριακής (27/06) συναντηθήκαμε με τον Γιώργο Βαρσαμάκη σε ένα καφέ της Πλάκας. Ο Γιώργος Βαρσαμάκης, ένας από τους πιο ταλαντούχους νέους συνθέτες, μιλάει για την έως τώρα μουσική του πορεία, τις απόψεις του, αλλά και για την παράσταση που δίνει την 1η Ιουλίου στο Φεστιβάλ Πέτρας με την ορχήστρα του.
Μια απολαυστική συνέντευξη! Καλή σας ανάγνωση! :)

Roadartist: Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;

Γιώργος Βαρσαμάκης: Στα επτά ξεκίνησα, θέλοντας να μάθω πιάνο. Ο πατέρας μου έχει πάθος με τη μουσική, παίζει ερασιτεχνικά κιθάρα και μπουζούκι.. Από μικρός είχα κυρίως λαϊκά ακούσματα, μα για κάποιο λόγο είχα μια ιδιαίτερη αγάπη για το πιάνο. Τελείωσα το Εθνικό Ωδείο, πήρα δίπλωμα, έκανα τα ανώτερα θεωρητικά, αρμονία, αντίστιξη και φούγκα.

R: Αρκετοί υποστηρίζουν ότι στην εποχή μας δεν παράγεται τίποτα το αξιόλογο πολιτισμικά. Κατά την γνώμη μου, η δική σου δουλειά είναι μια από εκείνες που μας αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο! Εσύ τι λες; Παράγεται πολιτισμός σήμερα;

ΓΒ: Ναι παράγεται πολιτισμός σήμερα, αλλά όχι μαζικά και όχι τόσο μέσα από θεσμούς. Παράγεται μεμονωμένα από τον καθένα. Κυρίως από προσωπικές επιλογές, δηλαδή κάποιος επιλέγει να κάνει κάποια πράγματα και αν τον δουν, αν τον βρουν, θα εμφανιστεί.

R: Μπορείς να αναφέρεις κάποια παραδείγματα από το μουσικό χώρο;

ΓΒ: Τώρα τελευταία η Μόνικα, η οποία για μένα παράγει πραγματικά όμορφη μουσική. Ο Ντάντος έβγαλε κάποια ωραία κομμάτια. Υπάρχουν γενικώς πολύ σημαντικές προσπάθειες, που η καθεμία βέβαια έχει το δικό της κοινό. Ο Παυλίδης είναι μια πολύ σοβαρή προσπάθεια του εναλλακτικού τραγουδιού. Προσωπικά έχω ενθαρρυνθεί τελευταία με πράγματα που βλέπω να παράγονται.

R: Σημαντικό ρόλο παίζουν τα ΜΜΕ, τα οποία κυρίως προωθούν ακούσματα με κριτήρια αμιγώς εμπορικά..

ΓΒ: Αυτά πάντα παίζουν το ρόλο! Υπάρχουν πολύ σημαντικά πράγματα μα δεν ακούγονται! Έχω γνωρίσει ανθρώπους που δεν έχουνε ακουστεί ποτέ και είναι πολύ αξιόλογοι. Απλά για κάποιο λόγο δεν τους πέφτει η προβολή που τους αναλογεί. Αυτό συνέβαινε πάντα, απλά τώρα ίσως να είναι πιο έντονο. Αλλά όμως εγώ το βλέπω θετικά αυτό και δεν με κάνει να πιστεύω πως δεν παράγεται κάτι, επειδή δεν το βλέπω.. Συνήθως λένε πως «αν κάτι δε το πει στην τηλεόραση, δεν υπάρχει»! Πιστεύω πως αυτή η λογική δεν ισχύει. Ίσως δεν είναι στους στόχους να παραχθεί περισσότερος πολιτισμός, παρά μόνο χρήμα. Μα και από εμάς εξαρτάται, αν θα δούμε γύρω μας τον πολιτισμό.. Δεν είναι σωστό κάποιος όλη μέρα να βλέπει τηλεόραση και μετά να υποστηρίζει ότι δεν παράγεται πολιτισμός. Αν θα ψάξεις, θα βρεις αξιόλογα πράγματα. Θυμάμαι και πιο μικρός, με ότι «μέσα» υπήρχαν τότε, έψαχνα και έβρισκα αξιόλογους δημιουργούς..
photo by roadartist

R: Σε ένα email σου την προηγούμενη εβδομάδα, μου έγραψες την παρακάτω φράση: «Είναι μια εποχή που μας έχει στήσει λιγάκι στον τοίχο, μα δεν πρέπει να μας φύγει η δημιουργική μας διάθεση». Ο άνθρωπος σήμερα έχει τη διάθεση και το χρόνο να αφεθεί στη δημιουργία και στην τέχνη;

ΓΒ: Έχει λιγότερη διάθεση και λιγότερο χρόνο, αλλά πιστεύω όμως έχει! Το θέμα είναι να το έχεις μέσα σου! Αν το έχεις μέσα σου, τότε θα σου βγει. Ένα λεπτό έχεις; Τότε ένα λεπτό θα κάνεις τέχνη, δε ξέρω τι θα είναι αυτό, ο καθένας μας δημιουργεί με το δικό του τρόπο. Σαφώς αυτή η εποχή που διανύουμε σε καταβάλλει, σαφώς και σε στριμώχνει στο τοίχο, αλλά νομίζω πως αν το έχεις, θα το βγάλεις..

R: Την προηγούμενη εβδομάδα, την ίδια ώρα που παιζόταν ο αγώνας ποδοσφαίρου ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αργεντινή, σχεδόν 4.000 άνθρωποι είχαν κατακλύσει τον κήπο του Μεγάρου Μουσικής όπου παρακολούθησαν σε γιγαντο-οθόνες την απευθείας μετάδοση της συναυλίας της Φιλαρμονικής της Βιέννης υπό τον Ρικάρντο Μούτι. Αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, μια ένδειξη ότι υπάρχει ένα κοινό που ενδιαφέρεται και διψά για τέτοιου είδους μουσική. Η ορχηστρική μουσική στην Ελλάδα έχει αποδέκτες;

ΓΒ: Έχει αποδέκτες, απλά σχετίζεται με αυτό σε ό,τι λέγαμε πριν. Όπως έχω δει από τις δουλειές μου, γιατί έχω ξεκινήσει από το 2004 και έχω κάνει τρεις δίσκους, υπάρχει ανταπόκριση. Ούτε εγώ το περίμενα. Έγινε όμως εφόσον ο Μελωδία περισσότερο, αλλά και το Τρίτο και το Δεύτερο Πρόγραμμα, για κάποιο λόγο ανέδειξαν κάπως τη δουλειά μου και ειδικά τώρα με το τελευταίο δίσκο μου, τα «Μυστικά Παραμύθια». Στο βαθμό βέβαια που αναλογεί να έχει ανταπόκριση αυτού του είδους η μουσική. Δε θεωρώ πως θα έχει όσο π.χ. ένα τραγούδι του Ρουβά. Αλλά όμως έχει.

R: Η μουσική που συνθέτεις έχει μια ξεχωριστή δυναμική και ευαισθησία. Επίσης και οι τίτλοι των τριών δίσκων σου, όσο και οι τίτλοι των κομματιών, παραπέμπουν στο όνειρο, στην διαφυγή και στην ελπίδα. “Born, reborn”, «3 πτήσεις με αερόστατο», «Μυστικά παραμύθια». Είναι έτσι; Πόσο ανάγκη έχουμε στη σημερινή εποχή για ελπίδα και για όνειρο;

ΓΒ: Παρόλο που μπορεί να ακούγονται μελαγχολικά και νοσταλγικά τα κομμάτια - μου έχουνε πει διάφορα - παρόλα αυτά είναι όντως συνυφασμένα με την αισιοδοξία, το όνειρο και την ελπίδα. Διαφορετικά δε θα έμπαινα καν στην διαδικασία. Ναι, αυτό ακριβώς αντιπροσωπεύουν τα έργα μου για μένα. Μια κρυφή αισιοδοξία..
Συνήθως λένε πως «αν κάτι δε το πει στην τηλεόραση, δεν υπάρχει»!
Πιστεύω πως αυτή η λογική δεν ισχύει. Ίσως δεν είναι στους στόχους να παραχθεί περισσότερος πολιτισμός, παρά μόνο χρήμα. Μα και από εμάς εξαρτάται, αν θα δούμε γύρω μας τον πολιτισμό..



R: Τι σου δίνει την έμπνευση για να συνθέσεις;

ΓΒ: Η καθημερινότητα, τα συναισθήματα, οι εικόνες..

R: Έχεις γράψει μουσική και για θεατρικές παραστάσεις..

ΓΒ: Ναι για θεατρικές παραστάσεις, για μια ταινία μικρού μήκους, για παιδικά..

R: Είναι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα να είσαι σήμερα Έλληνας;

ΓΒ: Δε το έχω δει ποτέ έτσι. Εγώ γενικότερα εστιάζω στην προσωπικότητα ενός ανθρώπου και έπειτα από πού κατάγεται.. Σίγουρα λόγω της κρίσης, δεν είναι εύκολα τα πράγματα, αλλά εντάξει δεν νομίζω ότι θα πρέπει όλο αυτό να μας «ρίξει» κάπως. Εγώ βλέπω πως είναι δύσκολο να είσαι Έλληνας, έτσι όπως εμείς οι ίδιοι έχουμε φέρει τα πράγματα. Για κανένα άλλο λόγο. Δηλαδή είναι απλά μια εποχή που αισθανόμαστε δύσκολα. Μα και στο εξωτερικό δεν είναι καλύτερα τα πράγματα και εκεί δύσκολα είναι. Απλά εκεί μπορεί να έχεις και μερικές επιλογές, ευκαιρίες παραπάνω. Επίσης, η παιδεία είναι αναπτυγμένη περισσότερο. Εδώ μπορεί να δυσκολευόμαστε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ντρεπόμαστε, δεν είναι αυτό σωστό.

R: Αγαπημένοι καλλιτέχνες;

ΓΒ: Λόγω σπουδών, από επτά χρονών που ξεκίνησα το πιάνο, έπαιζα κυρίως συνθέτες ρομαντικής και κλασικής περιόδου. Όμως πιο αγαπημένοι είναι ο Μπετόβεν και ο Μπαχ. Μετέπειτα μπήκε ο μινιμαλισμός, το οποίο σαν ρεύμα για μένα είναι από τα πιο αξιόλογα. Αγαπημένοι ο Cage, o Philipp Glass, ο Mertens, τον οποίο θεωρώ μια ιδιοφυΐα. Έπειτα από Ελλάδα ο Σκαλκώτας, η Καραΐνδρου, ο Κηπουργός. Ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης ως επιρροές είναι αυτονόητοι και δεν τους αναφέρεις καθόλου..

R: Καθώς αυτή η συνέντευξη πρόκειται να δημοσιευθεί σε blog, θα ήθελα να μου πεις την άποψη σου για την επικοινωνία μέσω του διαδικτύου και ιδιαίτερα για τα blogs, τα οποία πλέον είναι αρκετά ισχυρά.

ΓΒ: Θετική! Πιστεύω πως ο καθένας, από το κάθε blog που επιλέγει να διαβάσει, θα πάρει κάτι.. Είναι στο χέρι μας οι επιλογές και η χρήση του διαδικτύου. Μέσα από αυτό, έχω γνωρίσει αξιόλογους ανθρώπους. Το αρνητικό είναι όταν σου ξεφεύγει η διαχείριση.

R: Σε λίγες μέρες, την 1η Ιουλίου, θα παρουσιάσεις με την ορχήστρα σου στο Φεστιβάλ Πέτρας μια παράσταση. Θες να μας μιλήσεις για αυτή;

ΓΒ: Αυτή η παράσταση θα έχει όνομα «Μυστικά Παραμύθια» και θα είναι χωρισμένη σε δυο μέρη. Παράλληλα θα υπάρχει προβολή εικόνας και βίντεο κάποιων θεμάτων. Η οπτικοποίηση έχει γίνει από μια συνεργάτιδα μου την αρχιτέκτονα Γρηγορία Μπαλμπούζη. Η ορχήστρα μου θα είναι οι γνωστοί μουσικοί με τους οποίους συνεργάζομαι. Θα είμαστε εννέα άτομα, ένα κουαρτέτο εγχόρδων, δύο πνευστά, κρουστά, ο Γιώργος Τοσικιάν στην κιθάρα και εγώ στο πιάνο. Θα είναι μια συναυλία μόνο με μουσική…

R: Θα είναι σίγουρα ξεχωριστή βραδιά! Σε ευχαριστώ πολύ και εύχομαι κάθε επιτυχία.

ΓΒ: Και εγώ σε ευχαριστώ πολύ, και εύχομαι κάθε επιτυχία και καλό κουράγιο στις δικές σου προσπάθειες.

Στο video που ακολουθεί, αποσπάσματα από προηγούμενη παράσταση του Γιώργου Βαρσαμάκη και της ορχήστρας του στο Θέατρο Πέτρας.. Κλείστε τη μουσική από δίπλα, για να απολαύσετε στιγμές από την παράσταση...



Αξίζουν την επίσκεψη σας:
Γιώργος Βαρσαμάκης myspace
"Μυστικά Παραμύθια"

"BORN REBORN"

"10 πτήσεις με αερόστατο"

26 Ιουνίου 2010

δεν σταματώ

Τα σχόλια έμειναν κλειστά περίπου 2 μήνες..Οι λόγοι είναι γνωστοί..
E, τώρα που οι περισσότεροι σταδιακά θα αρχίσουμε να αφήνουμε το blogging, αυτά ανοίγουν! (....)
:)

Σε όσους έχετε ήδη φύγει για διακοπές, εύχομαι ολόψυχα να περάσετε καλά.. Το τελευταίο διάστημα για τους περισσότερους ήταν δύσκολο.. και η γενικότερη κατάσταση μάς έχει επηρεάσει όλους..

Μα και όσοι μείνετε στην Αθήνα, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να περάσετε καλά, μερικά από αυτά έχουν ήδη αναρτηθεί & στο blog..

Σε κάθε περίπτωση πάρτε...βαθιές ανάσες, να ξεφύγει η σκέψη και να ηρεμήσει η ψυχή σας!


Τα σχόλια δε θα ξανακλείσουν, λογικά όμως το επόμενο διάστημα οι αναρτήσεις θα αραιώσουν..

Ευχαριστώ για την γενικότερη παρουσία σας, τόσο εδώ όσο και με email, που βοήθησαν σε στιγμές κάπως περίεργες..

Καλό σκ!!

24 Ιουνίου 2010

Δωρεάν εισιτήρια σε ανέργους από το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου


Σε μια δύσκολη εποχή, αρχίζουν να γίνονται σταδιακά θετικές κινήσεις.. Εύχομαι να συνεχιστούν και να πληθύνουν..

Το Φεστιβάλ Αθηνών φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν προσιτό και προσβάσιμο πολιτιστικό πυρήνα, ενισχύοντας το άνοιγμα στις περιθωριοποιημένες ομάδες και φέρνοντας το ελληνικό κοινό πιο κοντά στην καλλιτεχνική δημιουργία.

Για το σκοπό αυτό φέτος προσφέρει χαμηλότερες τιμές στο Ηρώδειο και την Πειραιώς 260, δωρεάν εκδηλώσεις και παραστάσεις (εικαστικά, Τροχόσπιτο, κ. ά.), ειδικές τιμές για μαθητές ωδείων κλπ.

Σε αυτό το πλαίσιο, το Φεστιβάλ Αθηνών εξασφάλισε 1000 δωρεάν εισιτήρια για ανέργους στο άνω διάζωμα σε κάθε μία από τις παρακάτω παραγωγές:

ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ
Θέατρο Νο [16/6]
Ορχήστρα των Χρωμάτων [4/7]
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών [8/7]
Rimini Protokoll [15/7]
Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων [16/7]

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
Οιδίπους τύραννος / Αμφι-θέατρο Σπύρου Α. Ευαγγελάτου [9&10 /7]
Οθέλλος / Schaubühne Berlin [6&7/8]
Πλούτος - Πενίας θρίαμβος / Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν»[13&14 / 8]

Το κοινό μπορεί να προμηθευτεί τα δωρεάν εισιτήρια με την επίδειξη της κάρτας ανεργίας του από τα κεντρικά ταμεία του Φεστιβάλ Αθηνών (Πανεπιστημίου 39) και από τα ταμεία των χώρων την ημέρα της παράστασης, εφόσον δεν έχει εξαντληθεί ο διαθέσιμος αριθμός. Σε αυτή την περίπτωση μπορούν να αγοράσουν εισιτήρια στην τιμή των φοιτητικών.

23 Ιουνίου 2010

Το Χρονικό της Τέχνης


Σήμερα θα σας προτείνω ένα βιβλίο για όποιον ενδιαφέρεται να έχει μια πρώτη επαφή στην Ιστορία της Τέχνης.. Πρόκειται για ένα ίσως από τα πιο διάσημα και δημοφιλή βιβλία για την τέχνη. Έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και επί 45 χρόνια παραμένει ασυναγώνιστο βιβλίο ως εισαγωγή στην τέχνη, από τις αρχαιότερες ζωγραφιές των σπηλαίων ως τη σύγχρονη πειραματική έκφραση.

Το Χρονικό της Τέχνης οφείλει τη μοναδική δημοτικότητά του στην άμεση και απλή γραφή του. Έχει ως στόχο να βοηθήσει τον αρχάριο "να βάλει σε μια κατανοητή τάξη τον πλούτο των νοημάτων, των περιόδων και των τεχνοτροπιών που συσσωρεύονται στις σελίδες των πιο φιλόδοξων έργων" και, χρησιμοποιώντας τη διαίσθηση του στην ψυχολογία των εικαστικών τεχνών, να δει την ιστορία της τέχνης ως "συνεχή διαπλοκή και εναλλαγή των παραδόσεων, όπου κάθε έργο αναφέρεται στο παρελθόν και δείχνει το μέλλον", "μια ζωντανή αλυσίδα που συνδέει ώς σήμερα τη δική μας εποχή με την εποχή των Πυραμίδων".

O Gombrich επεξηγεί με ουσιαστικό τρόπο αρκετά σύνθετα ζητήματα. Eίναι ευτύχημα όσοι ενδιαφέρονται για τα καλλιτεχνικά φαινόμενα να εισαχθούν από τον Gombrich στον συχνά περίπλοκο κόσμο της τέχνης. Και αυτό, επειδή ο συγγραφέας προτείνει μια εύληπτη αφήγηση, επιχειρώντας παράλληλα να αποφύγει τις αξιολογικές κρίσεις.

Λόγω του εύρους αλλά και της συγκριτικής φύσης της ιστορίας της τέχνης, η έμφαση δίνεται στα ουσιαστικά χαρακτηριστικά που συγκροτούν τις καλλιτεχνικές τάσεις των διαφόρων εποχών και πολιτισμών. Ένα βιβλίο που το προτείνω ανεπιφύλακτα.., θα γοητεύσει τους λάτρεις της τέχνης κάθε ηλικίας..

Το χρονικό της τέχνης
The story of art
Συγγραφέας: Gombrich Ernst Hans
Μεταφραστής: Κάσδαγλη Λίνα
Εκδότης: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης
Σελίδες: 687

22 Ιουνίου 2010

..όταν ο άνθρωπος έχει θέληση!

Γηράσκω δ' αεί πολλά διδασκόμενος, είχε πει ο Σόλωνας εννοώντας ότι καμιά ηλικία δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη μάθηση. Αυτό το ρητό ανέλαβε να εφαρμόσει η Hazel Soares, από την Καλιφόρνια αφού σε ηλικία 94 αποφοίτησε από το κολλέγιο.

Η Hazel Soares, μητέρα έξι παιδιών και γιαγιά περισσότερων από 40 εγγονιών, είναι η πρώτη στον κόσμο γηραιότερη απόφοιτη που παίρνει πτυχίο. Η ίδια παραδέχτηκε ότι με το πτυχίο της στον τομέα «Ιστορία της Τέχνης» έχει εκπληρώσει μια φιλοδοξία 78 ολόκληρων ετών.

Γεννήθηκε στην Καλιφόρνια το 1915 σε περίοδο μεγάλης παρακμής, γεγονός που της στέρησε την δυνατότητα να σπουδάσει και να αποφοιτήσει από το κολλέγιο. Έχει ζήσει μια μεγάλη κατάθλιψη, δύο οικονομικές κρίσεις, 15 Προέδρους των ΗΠΑ και τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους.. Υπήρξε ανύπαντρη μητέρα, νοσοκόμα, διοργανώτρια συναυλιών και λάτρης της τέχνης.

Η Hazel σχολιάζει ότι χωρίς βοήθεια ήταν αδύνατον να περάσει τα μαθήματα, ωστόσο δεν έχασε ποτέ την δίψα για μάθηση. Απλά χρειάστηκε λίγο περισσότερο χρόνο από ότι συνηθίζεται για να τα καταφέρει και σήμερα να έχει στα χέρια της το πολυπόθητο πτυχίο.

"Πάντα είχε ένα βιβλίο στα χέρια της, είτε ήταν στην όπερα, είτε στην συμφωνική, είτε στο μπαλέτο, οτιδήποτε που διέγειρε το μυαλό της", είπε ο γιός της Matt Soares, 59 ετών..

"Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μην επιστρέψεις. Αρκετοί άνθρωποι εγκαταλείπουν την ιδέα ή την αναβάλλουν. Σκέφτονται πως είναι πλέον αρκετά αργά, πως απαιτεί πολύ δουλειά. Δεν συνειδητοποιούν πως αν μια φορά το δοκιμάσεις, είναι συναρπαστικό να πας στο σχολείο..."

"Είχα πάντα μια περιέργεια για το πως φτιάχνονται τα πράγματα.. Είτε πρόκειται για μια συνταγή μαγειρικής, είτε για τον εντοπισμό ενός έργου τέχνης στο ιστορικό του πλαίσιο", σχολιάζει..

Κατά την αποφοίτηση έλαβε τιμητική μνεία από την εκπρόσωπο του αμερικανικού Κοινοβουλίου Nancy Pelosi, η οποία παρευρέθηκε και παρουσίασε την ομιλία στο κολλέγιο Mills στο Oakland. Οι συμφοιτητές της 94χρονης την επευφημούσαν λέγοντας πως ποτέ κανείς δεν είναι ηλικιωμένος για να σταματήσει την μάθηση.

Τώρα πλέον η Hazel επιθυμεί να κάνει μια σύντομη παύση μετά τις σπουδές της για να εργαστεί ως ξεναγός σε μουσείο του Σαν Φρανσίσκο!

Δήλωσε πως δεν γνωρίζει την πηγή της μακροζωίας της - μάλιστα κανένας στην οικογένεια της δεν έζησε όσο εκείνη. Εξακολουθεί να οδηγεί το αμάξι της, δεν λαμβάνει κανένα φάρμακο και επισκέπτεται τον γιατρό της κάθε τρία χρόνια, απλά για να κάνει ιατρικό έλεγχο.

Συγχαρητήρια στην Hazel Soares. Πέτυχε κάτι, για το οποίο αρκετοί νεότεροι, θα εγκατέλειπαν και την προσπάθεια.


21 Ιουνίου 2010

Ara Güler στο Μουσείο Μπενάκη

Το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει έως τις 25 Ιουλίου φωτογραφίες του Ara Güler, ενός από τους πιο γνωστούς φωτογράφους της Κωνσταντινούπολης. Το ύφος και η ατμόσφαιρα των φωτογραφιών του, παραπέμπει στον Έλληνα φωτογράφο Κώστα Μπαλάφα. Η ουμανιστική του ματιά, απαθανατίζει καθημερινά στιγμιότυπα, με πρωταγωνιστές απλούς ανθρώπους και φόντο την Πόλη.
Ο φωτογράφος Ara Güler, με σημαντικό έργο στο χώρο του φωτορεπορτάζ το οποίο υπηρέτησε από το 1950 συνεργαζόμενος με σπουδαία ειδησεογραφικά έντυπα, έχει φωτογραφήσει όλη την Τουρκία και έχει καλύψει γεγονότα σε πολλές γωνιές του κόσμου.

Υπήρξε ο πρώτος ανταποκριτής του περιοδικού Life στην Εγγύς Ανατολή, χρισμένος ως ένας από τους καλύτερους φωτογράφους στον κόσμο, με διακρίσεις και εκθέσεις διεθνώς. Εν τούτοις το πιο γνωστό κομμάτι από τη δουλειάς του παραμένει πάντα η Κωνσταντινούπολη.
Ο Güler παρουσιάζει τη δική του Κωνσταντινούπολη, της δεκαετίας του 1950 και του 1960, με τους ανθρώπους του μόχθου. Τους ψαράδες του Βοσπόρου, τους χαμάληδες, τα καπηλειά τους, τους οίκους ανοχής, τις γυναίκες με τη μαντίλα, να προσεύχονται στα μουσουλμανικά τεμένη.
Η έκθεση αποτελείται από 100 περίπου εκτυπώσεις με θέμα την Κωνσταντινούπολη των δεκαετιών 1960 και 1970 επιλεγμένες για την έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη. Την έκθεση συνοδεύει το βιβλίο του Güler, Istanbul, που κυκλοφορεί σε ελληνική μετάφραση από τις εκδόσεις ΟΛΚΟΣ και περιλαμβάνει κείμενο του βραβευμένου με Νόμπελ Ορχάν Παμούκ, το οποίο συνδιαλέγεται νοερά με το έργο του φωτογράφου.
..σίγουρα ένα διαφορετικό ταξίδι στην Πόλη...

Στο παρακάτω video μπορείτε να δείτε περισσότερες αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες του..




Μουσείο Μπενάκη

19 Ιουνίου 2010

Ορχήστρα Νέων «Σιμόν Μπολίβαρ» της Βενεζουέλας στο Ηρώδειο


Ορχήστρα Νέων «Σιμόν Μπολίβαρ» της Βενεζουέλας
Έργα Beethoven & Στραβίνσκι


Ωδείο Ηρώδου Αττικού
23.06.2010
21.00


Αναμφισβήτητα αυτή θα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες βραδιές του καλοκαιριού στο Ηρώδειο..

Από τις φτωχογειτονιές της Βενεζουέλας και αφού κατέκτησε τις πιο λαμπερές αίθουσες συναυλιών, και κυρίως το θαυμασμό και τις καρδιές των ανά τον κόσμο θαυμαστών της, η Ορχήστρα Νέων «Σιμόν Μπολίβαρ» έρχεται πρώτη φορά στην Ελλάδα, καλεσμένη του Φεστιβάλ Αθηνών.

Θα μπορούσε να είναι ένα εκτεταμένο κοινωνικό πρόγραμμα καταπολέμησης της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της εγκληματικότητας στη Βενεζουέλα, εάν δεν ήταν μια εντυπωσιακή ορχήστρα, καρπός του «El Sistema» – ένα πρόγραμμα με τεράστια επιτυχία και παγκόσμια αναγνώριση, όπου παιδιά και νέοι από φτωχές οικογένειες δημιουργούν δικές τους ορχήστρες. Μια δωρεάν μουσική εκπαίδευση που έχει ως σκοπό να αντικαταστήσει τις εγκληματικές συμμορίες των νέων με ορχήστρες κλασσικής μουσικής. Ο απίστευτος αυτός στόχος έχει επιτευχθεί ήδη από δύο εκατομμύρια νέους.. (Ακούει κανένας από τους δικούς μας, μήπως παραδειγματιστούμε;;;)

Η αφρόκρεμα του «συστήματος» που ίδρυσε ο αρχιμουσικός Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου { Jose Antonio Abreu - πόσο σημαντικό να βρεθεί ..στο δρόμο σου ένας τέτοιος δάσκαλος, ένας τόσο φωτισμένος άνθρωπος, που να σε οδηγήσει στη σωστή πορεία, να μοιραστεί μαζί σου το όραμα, το πάθος του.. Είναι νομίζω αληθινή ευλογία.. } είναι η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων «Σιμόν Μπολίβαρ», την οποία διευθύνει με ταμπεραμέντο ροκ σταρ ο Γκουστάβο Ντουνταμέλ, γέννημα-θρέμμα του El Sistema. Περισσότερο όμως απ’ όλα τα παραπάνω, αυτή η Ορχήστρα είναι μια εμπειρία, που ένας χαρακτηρισμός τής αρμόζει: συγκινητική.

Aξίζει να παραβρεθείτε αυτή τη βραδιά στο Ηρώδειο...

Θαυμάστε τους στα βίντεο που ακολουθούν...

Απλά απίστευτοι..



..τεχνική - πάθος..


Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Διονυσίου Αεροπαγίτου,
Τηλ: +30-210-3232771
+30-210-3221459
+30-3223111
Πληροφορίες εισιτηρίων
€50 (Διακεκριμένη Ζώνη)
€40 (Α' Ζώνη)
€30 (Β' Ζώνη)
€20 (Γ' Ζώνη)
€15 (Γ' Ζώνη μειωμένο, Άνω Διάζωμα)
€10 (Φοιτητικά, ΑΜΕΑ)

18 Ιουνίου 2010

..έφυγε ο Ζοζέ Σαραμάγκου..


Ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς, ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας Πορτογάλος Ζοζέ Σαραμάγκου απεβίωσε σήμερα στο σπίτι του στη νήσο Λανθαρότε, στα Κανάρια νησιά. Σύμφωνα με τον εκδότη του, η κατάσταση της υγείας του συγγραφέα είχε επιδεινωθεί μετά από μία πρόσφατη ασθένεια.

Γεννήθηκε το 1922 στην Αζινιάγκα της Πορτογαλίας από γονείς αγρότες. Πέρασε τα σχολικά του χρόνια στη Λισαβόνα, όμως χρειάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο μετά τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου για οικονομικούς λόγους και να δουλέψει από τότε σε διάφορες δουλειές. Υπήρξε αυτοδίδακτος, διάβαζε μόνος του τα βράδια στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Λισαβόνας αποχτώντας μια πλούσια μόρφωση που του επέτρεψε αργότερα να δουλέψει σε εκδοτικούς οίκους και σε εφημερίδες ως πολιτικός σχολιαστής και ως υπεύθυνος λογοτεχνικών σελίδων.

Ο Ζοζέ Σαραμάγκου έγινε ένας από τους πλέον γνωστούς συγγραφείς της χώρας του κυρίως χάρη στα μυθιστορήματα του, που έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί σε 25 χώρες. Το 1998 του απονεμήθηκε το πολυαναμενόμενο για την Πορτογαλία Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Τα γνωστότερα μυθιστορήματα του είναι τα εξής: Εγχειρίδιο ζωγραφικής και καλλιγραφίας(1977), Από τη γη θρεμμένος(1980), Το χρονικό του μοναστηριού(1983), Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις(1984), Η πέτρινη σχεδία(1986), Ιστορία της Πολιορκίας της Λισαβόνας,(1988), Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον(1997), Περί τυφλότητος,(1995), Όλα τα ονόματα (1997).

Μια μεγάλη μορφή του πνεύματος. Καλό του ταξίδι...

αντικαταπληκτικά



Από τον Παύλο Παυλίδη ..

17 Ιουνίου 2010

Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής, 19-21/6 Δωρεάν συναυλίες σε 22 πόλεις..


Μια γιορτή της Μουσικής, που φέρνει τους ανθρώπους κοντά, μοιράζοντας απλόχερα, και δωρεάν, εικόνες, ήχους για κάθε γούστο. Η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής προσφέρει την μοναδική δυνατότητα σε χιλιάδες πολίτες, να απολαύσουν πολιτισμό, επιλέγοντας μεταξύ δεκάδων εκπροσώπων της μουσικής. Παράλληλα δίνει ευκαιρία σε καλλιτέχνες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους σε ένα ευρύ κοινό.

Μεταξύ 19 και 21 Ιουνίου είναι βέβαιο πως θα τους συναντήσετε σε κάποια από τις δεκάδες σκηνές που θα στηθούν σε 22 πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Αν μπορέσετε να πάτε και να περάσετε καλά!


Για να δείτε το πρόγραμμα στην πόλη που μένετε κάντε κλικ εδώ.

Αξίζει να αναφερθεί πως σημαντική θέση στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων 2010 καταλαμβάνει η εμφάνιση την ίδια βραδιά – της Δευτέρας 21ης Ιουνίου - στην σκηνή της «Τεχνόπολις», τριών εξαιρετικών ορχηστρών: της Συμφωνιέττας της Λωζάννης (Sinfonietta de Lausanne), της Ορχήστρας Πνευστών της Βενεζουέλας, μέρος της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων της Βενεζουέλας «Σιμόν Μπολίβαρ», και της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων.

Περισσότερες πληροφορίες : europeanmusicday.gr.

16 Ιουνίου 2010

Edgar Degas στο Μουσείο Ηρακλειδών

Η έκθεση στο Μουσείο Ηρακλειδών παρουσιάζει και τα εβδομήντα τέσσερα μπρούντζινα γλυπτά του Edgar Degas με πρωταγωνίστρια τη "Μικρή Δεκατετράχρονη Χορεύτρια".

Tο Μουσείο Ηρακλειδών παρατείνει τη διάρκειά της έκθεσης έως τις 14 Αυγούστου 2010
.

Η έκθεση θα περιοδεύσει ανά τον κόσμο με την πόλη της Αθήνας να αποτελεί τον πρώτο της σταθμό. Eίναι η πρώτη φορά που εκτίθενται όλα τα γλυπτά του Degas στην Ελλάδα, αλλά και η πρώτη φορά που εκτίθενται όλα μαζί αυτά τα 74 μπρούντζινα γλυπτά.

Ο Edgar Degas (1834-1917) ήταν Γάλλος καλλιτέχνης, διάσημος για το έργο του στη ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική και σχέδιο. Θεωρείται ως ένας από τους ιδρυτές του Ιμπρεσιονισμού. Απόγονος αριστοκρατικής οικογένειας, απέκτησε καλή ακαδημαϊκή μόρφωση και ταξίδεψε αρκετά. Δεν τον ενδιέφερε να εργάζεται στην ύπαιθρο, αλλά στο στούντιό του, με μοντέλα ή από μνήμης. Ήταν ερασιτέχνης φωτογράφος και μελέτησε τα γιαπωνέζικα χαρακτικά. Έδειχνε ενδιαφέρον για την ασύμμετρη διάταξη και τις περίεργες οπτικές γωνίες. Έξοχος στο σχέδιο, έχει ταυτιστεί με το θέμα του χορού, καθώς σχεδόν τα μισά από τα έργα του απεικονίζουν χορεύτριες. Πέθανε στο Παρίσι, σε ηλικία 83 ετών.

To παρακάτω βίντεο θα σας ταξιδέψει στον υπέροχο κόσμο του...


"Η ΠΛΗΡΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗ ΓΛΥΠΤΩΝ ΤΟΥ EDGAR DEGAS"
-
Παράταση έως 14/8/2010

Μουσείο Herakleidon, Experience in Visual Arts
Ηρακλειδών 16, Θησείο
T: 210 3461981
Δευτέρα: κλειστά,
Τρίτη-Σάββατο: 13:00-21:00,
Κυριακή: 11:00-19:00
Γενική είσοδος 6€
Φοιτητικό & άνω των 65 ετών 4€

15 Ιουνίου 2010

Το πρόσωπο του τέρατος, Μάνος Χατζιδάκις

(23 Οκτωβρίου 1925 – 15 Ιουνίου 1994)


Ο Μάνος Χατζιδάκις έφυγε σαν σήμερα, στις 15 Ιουνίου 1994..


Οι αναφορές που έχουν γίνει εδώ για τον Μάνο είναι αρκετές, μα όσο θα υπάρχει αυτό το blog ακόμα, δεν θα σταματήσουν να γίνονται..
Σήμερα σκέφτηκα να παραθέσω στο blog, ένα απόσπασμα από τα "Σχόλια του Τρίτου".. Αξίζει να ακούσετε τον Μάνο στο βίντεο που ακολουθεί, καθώς και να διαβάσετε παρακάτω τα λόγια του..
Επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε.

(*Στο τέλος του post, έχω και μια σημείωση, για τα κλειστά σχόλια*)




"Οποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει οτι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά. Ο Φρανκεστάϊν έγινε πόστερ καί στολίζει το δωμάτιο ενός όμορφου αγοριού. Το αγόρι ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι όλομόναχο χορεύει με πάθος ένα ταγκό ελλειπτικό. Δεν υπάρχει Μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος καί αριθμοί. Χίλιοι, πεντακόσιοι, πέντε χιλιάδες, δέκα, εκατό χιλιάδες, αριθμοί όχι εντελώς αποσαφηνισμένοι των έξαφανισθέντων, βασανισθέντων καί νεκρών. Καί το ταγκό να συνεχίζεται, το δε ποδόσφαιρο στίς φάσεις του, να κόβει την αναπνοή εκατομμυρίων θεατών επί της Γης.

Εκατομμύρια περισσότεροι άπ’ όσους εννοούνε ν’ άντιδράσουνε στο τέρας, καί εξαφανίζονται μες σε χαντάκια, σε ρεματιές ή στίς αγροτικές ερημιές. Από την ώρα πού ό Φρανκεστάϊν γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, 0 κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένιση του. Γιατί δεν είναι πού σταμάτησε να φοβάται, αλλά γιατί συνήθισε να φοβάται. Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, άπ’ το μυαλό της κότας. Άπ’ το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα ή μ’ ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ’ ένα ζώο δυνατό πού βρυχάται. Τί να τους πω καί πώς να τους το πω; Καί μήπως δεν είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ή να καλύψω τίς σκέψεις μου, κάτω από φράσεις απλοϊκές καί ηλίθια νοήματα, για να καθησυχάσω τυχόν τη φιλυποψία μιας κότας, πού όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να μας ελέγχει καί να μας καθοδηγεί; Ή υποταγή ή ό εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε καί να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να τό ανεχόμαστε.

Καί ή ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί καί τα βοήθα να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, πού προΐσταται, ελέγχει καί μας κυβερνά. Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι άπ’ τους εχθρούς. Κι ό εχθρός γεννιέται, δεν γίνεται. Μας παρακολουθεί άπ’ το σχολείο, σαν ήμασταν παιδιά, κι επιζητεί τον εξαφανισμό μας. Θα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε, μέσα στη τάξη του σχολείου. Με πλησιάζει ένας ψηλός συμμαθητής, μ’ ένα δυσάρεστο έκζεμα στο δέρμα του προσώπου του, στραβή τη μύτη καί ξεθωριασμένα τα μαλλιά του, ακατάστατα. Ήταν ή πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς.

- Πως λέγεσαι, ρωτάει, ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι, δικοί του φίλοι.
- Βασίλης, του απαντώ.
- Καί που μένεις, εκείνος εξακολουθεί.
- Πάνω στο λόφο, του λέω καί τόν κοιτώ στα μάτια. Εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του.
Μου λέει: - Εγώ μένω στην απέναντι όχθη. Είσαι λοιπόν εχθρός. Καί μου δίνει μια στο κεφάλι με το χέρι του, πού με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ. Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω. Μα συγκρατιέμαι. Αυτός σκάει στα γέλια καί χάνεται. Προς το παρόν. Γιατί θα τον ξαναδώ: Εισπράκτορα, εκπαιδευτή στο στρατό, τηλεγραφητή, κλητήρα στο υπουργείο, αστυνόμο, μουσικό στην ορχήστρα, παπά στην ενορία, συγκάτοικο στην πολυκατοικία, γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη, όταν πετύχει να με θάψει.

Η μορφή του τέρατος είναι πολύχρωμη. Χιλιάδες φωτεινές επιγραφές με αθλια ονόματα καλλιτεχνών, συλλόγων καί εταιριών αυτοκινήτων, στοιβάζονται στην οπτική περιοχή των περαστικών, πού επιζητούν να σπάσουν τα πολύχρωμα λαμπιόνια για νά μπουν μέσα να προφυλλαχτούν από τίς πόρνες, τα νοσοκομειακά αυτοκίνητα καί τίς για πάντα ασύλληπτες υπερηχητικές μοτοσυκλέτες. Προχτές, έτσι για κέφι, αναποδογύρισα μια λεωφόρο ασφαλτοστρωμένη, καί την είδα πάνω μου, να ξετυλίγεται επικίνδυνα προς την απόλυτη ερημιά της θάλασσας. Ζήτησα να επανέλθω στη όρθία μου στάση, επί της λεωφόρου, αλλά είχε ξημερώσει στό μεταξύ καί ή εφαρμογή του οδικού μας Κώδικα δεν μου επέτρεπε την επαναφορά της λεωφόρου στην αρχική της θέση. Έτσι, ή μεν λεωφόρος παρέμεινε μετέωρος, κι εγώ, επέστρεψα στο σπίτι μου πεζός. Το τέρας είχε αρχίσει να κυκλοφορεί. Οί οδοκαθαριστές άρχιζαν την παράσταση τους με Σαίξπηρ, Σίλλερ καί Αισχύλο, μια καί ανήκουν δικαιωματικά στό υπουργείο Πολιτισμού. Χορός άπο τραβεστί, ψάλλει τα χορικά του Θεοδωράκη καί αποσύρεται εις τάς μικράς οδούς, χορεύοντας συρτάκι. Τουρίστες Γάλλοι, Αγγλοι κι Ελβετοί παρακολουθούν κι ανατριχιάζουν μπρος σ’ αυτό το παραδοσιακό μας μεγαλείο. Καί τρέχουνε στίς Τράπεζες ν’ αλλάξουνε συνάλλαγμα. Το τέρας γίνεται γελοίο καί κυκλοφορεί ανενόχλητο από Ωδείο σε Ωδείο. Ή κλασική μας Μουσική γίνεται Μαγειρείο. Κι όλος ό κόσμος απαιτεί επιδόματα ειδικά από το Δημόσιο Ταμείο. Το ερώτημα περνάει άπ’ τίς ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πώς θ’ αντιδράσουμε καί πώς δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας; Θυμάστε τί έγινε στην «Έρωφίλη», από την προηγούμενη φορά. Ό κόσμος της είχε για βασικές αξίες, το ήθος, την αλήθεια καί την ομορφιά. Κι έτσι, όταν παρουσιαζότανε ή μορφή ένός τέρατος, αναστάτωνε το κοινό αίσθημα, εκ βαθέων, καί προκαλούσε απρόσμενη, άμεση καί καθοριστική αντίδραση. Μόλις ό Βασιλιάς έβγαλε τον μανδύα του μεγαλείου του καί το προσωπείο του άγαθού αρχηγού πατέρα, κι έφάνη στο πρόσωπο του ή μορφή του τέρατος, με τον διαμελισμό του Πανάρετου, ό Χορός, από γυναίκες, ορμά πάνω του, τον ποδοπατά, τον θανατώνει καί τον εξαφανίζει. Αυτό σημαίνει πώς ό χορός των γυναικών αυτών, καί δεν φοβήθηκε, αλλά καί πώς δεν θα μπορούσε ποτέ να μοιάσει με το πρόσωπο του τέρατος."

(Κυριακή, 30 Ιουλίου 1978)
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ
Μάνος Χατζιδάκις
Εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ




Υ.Γ. Το ξέρω πως έχω χαθεί από τα blogs σας, όπως και ότι έχουνε μείνει τα σχόλια πολύ καιρό κλειστά εδώ.. Σας ζητώ συγνώμη, δεν είναι κάτι που μου αρέσει να μη μπορείτε να γράφετε την δική σας οπτική.. Άλλωστε τις περισσότερες φορές οι απόψεις σας, εμπλουτίζουν τις αναρτήσεις.. Επιτρέψτε μου όμως για λίγο ακόμη να τα κρατήσω κλειστά.
Το χέρι είναι καλά, τώρα το θέμα είναι μια σχετική έλλειψη χρόνου.

Σύντομα θα τα λέμε όπως και πριν, σας ευχαριστώ πολύ όλους για την παρουσία σας και για τα emails σας.

14 Ιουνίου 2010

..Working Class Hero..

As soon as you're born they make you feel small
By giving you no time instead of it all
Till the pain is so big you feel nothing at all.
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.

They hurt you at home and they hit you at school,
They hate you if you're clever and they despise a fool
Till you're so fucking crazy you can't follow their rules.
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.

When they've tortured and scared you for twenty odd years
Then they expect you to pick a career,
But you really can't function you're so full of fear.
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.

Keep you doped with religion and sex and TV
And you think you're so clever and classless and free,
But you're still fucking peasants as far as I can see.
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.

There's room at the top they are telling us still,
But first we must learn how to smile as we kill
If we want to live like the folks on the hill.
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.

A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.

Marianne Faithfull

Τι φωνή... Τι ήχος... Τι στίχοι... Τι κομματάρα...

10 Ιουνίου 2010

Όπερα στο δρόμο από την ομάδα Oper(O)...!


Απόψε Πέμπτη στο πεζόδρομο της Μιλτιάδου, η πρόσοψη ενός νεοκλασσικού μεταμορφώνεται σε σκηνικό και η φοβερή ομάδα Oper(O) υποδέχεται κοινό και περαστικούς σε μια βραδιά όπερας έξω από τα καθιερωμένα. Μουσική, κρύες μπύρες Αmstel, προδιαθέτουν για μια μοναδική περφόμανς στη μέση του δρόμου για πρώτη φορά στην Αθήνα!

Συντελεστές της παράστασης

Τραγουδιστές:
Εριφίλη Γιαννακοπούλου (μέτζο-σοπράνο), Βάσια Ζαχαροπούλου (σοπράνο), Νίκος Καραγκιαούρης (βαρύτονος), Μυρσίνη Μαργαρίτη (σοπράνο), Λητώ Μεσσήνη (σοπράνο), Δημήτρης Πακσόγλου (τενόρος), Γρηγόρης Πυργιαλάκος (βαρύτονος), Ελένη Σωτηρίου (μέτζο-σοπράνο), Γιώργος Τζιουβάρας (τενόρος), Λευτέρης Χαρέλλης (τενόρος)
Ενορχήστρωση/Μουσική Επιμέλεια:
Νικολέτα Χατζοπούλου
Μουσική Προετοιμασία/Συνοδεία:
Πάνος Λουμάκης
Χορογραφία/Κίνηση:
Μαρία Αδαμοπούλου
Σκηνικά/Video:
Μανώλης Ζαχαριουδάκης
Μανώλης Χάρος
Κοστούμια:
Φράνκα Παπανδρέου


Γιατί συμβαίνουν και αυτά...

10 Ιουνίου 2010, 9.30 μ.μ
Μιλτιάδου 18, Αθήνα 10560, Τηλ: 0030 2106430683
Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Θα παιχτούν αποσπάσπατα από τα έργα:

"La Traviata"
Σε ένα κοσμικό περιβάλλον όπου όλοι έχουν σχέση με όλους αλλά και με κανέναν, γεμάτο καταχρήσεις και εφήμερους έρωτες, παρακολουθούμε την ιστορία της Βιολέτας και του Αλφρέντο. Μία κοκότα, που πάσχει από μία ανίατη ασθένεια και ένα αγόρι από την επαρχία γνωρίζονται σε ένα πάρτυ.

"Carmen"
Ο Χοσέ είναι ερωτευμένος με την τσιγγάνα Κάρμεν η οποία μετά από ένα επεισόδιο συλλαμβάνεται. Όμως ο Χοσέ την αφήνει να αποδράσει, και για αυτό το λόγο ο ίδιος φυλακίζεται και υποβιβάζεται.
Όταν βγαίνει από τη φυλακή την ξαναβρίσκει αλλά ανακαλύπτει ότι αυτή είναι ερωτευμένη με έναν ταυρομάχο, τον Εσκαμίγιο..


Η παράσταση εντάσσεται στις πρωτοβουλίες του νέου θεσμού Perform in Art του ελculture, με σκοπό την υποστήριξη και την προβολή των νέων ομάδων (πληροφορίες: 2106430682, info@performinart.gr).

Ένα Σχολείο Για τη Γάζα

Μια εξαιρετική πρωτοβουλία ξεκινά σήμερα,
την οποία θα πρέπει όλοι να υποστηρίξουμε..

Από το tvxs.gr :

Με όπλα τους τις ζωγραφιές και τα ποιήματα των μαθητών τους, 10 Έλληνες δάσκαλοι ξεκινούν την Πέμπτη το πρωί με προορισμό τη Γάζα και στόχο να παραδώσουν χρηματική βοήθεια που έχει συγκεντρωθεί, ώστε να χτιστεί ένα κατεστραμμένο από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς σχολείο.

Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Ένα Σχολείο Για τη Γάζα», λίγες μέρες μετά την αιματηρή επέμβαση του ισραηλινού στρατού στα πλοία του «Στόλου της Ελευθερίας», η ελληνική αποστολή θα επιχειρήσει να μπει στην πολύπαθη Λωρίδα της Γάζας «απαντώντας στην ανάγκη των Παλαιστινίων για έμπρακτη αλληλεγγύη και βοήθεια, αλλά και στην ανάγκη των νέων παιδιών της Ελλάδας να βοηθήσουν τους ανθρώπους εκεί», όπως λέει στο tvxs.gr, ο Γιώργος Γαλάνης, πρόεδρος των δασκάλων Πειραιά και συμμετέχων στην πρωτοβουλία.

Το σχολείο που θα χτιστεί από την αρχή είναι αυτό της συνοικίας Μπέιτ Χανούν, μια γειτονιάς κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ, που βομβαρδίστηκε ανηλεώς κατά την περσινή στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ εναντίον της Λωρίδας της Γάζας. Η ιδέα γεννήθηκε πέρυσι με τη λήξη των εχθροπραξιών και σιγά-σιγά αγκαλιάστηκε από το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, που κατάφερε να την προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα... Αντιπολεμικά μαθήματα μπήκαν στα ελληνικά σχολεία, με τους δασκάλους και τους καθηγητές, ξεκλέβοντας μερικές εκπαιδευτικές ώρες, να διδάσκουν στα παιδιά το αντιπολεμικό πνεύμα μέσα από τη ζωγραφική, την ποίηση, τη λογοτεχνία και τη μουσική...

Η ανταπόκριση των παιδιών; «Εκπληκτική», λέει στο tvxs.gr, o κ. Γαλάνης. «Είναι εκπληκτικό να βλέπεις παιδιά 6 και 7 χρονών να μην δίνουν το χαρτζιλίκι τους για να πάρουν ένα κουλούρι στο διάλειμμα, αλλά να το καταθέτουν στον κουμπαρά για την ανοικοδόμηση του σχολείου στη Γάζα», σχολιάζει.

Μετά τη μαζική συμμετοχή και προσπάθεια τόσο των δασκάλων και καθηγητών όσο και των ίδιων των μαθητών και των γονέων τους, ο κουμπαράς τελικά γέμισε με 78.000 ευρώ. Το πρόβλημα ωστόσο παραμένει το πως αυτά τα χρήματα θα φτάσουν στο Μπέιτ Χανούν. «Ξεκινήσαμε πέρυσι τέτοια εποχή να πάμε στη Γάζα, αλλά η Αίγυπτος μας έκλεισε την είσοδο στη Γάζα, από τη Ράφα. Ούτε λόγος βέβαια για το Ισραήλ. Τα Χριστούγεννα έγινε εκ νέου κρούση για να μας επιτραπεί η μετάβαση στη Γάζα, αλλά επίσης έπεσε στο κενό», διηγείται ο Γιώργος Γαλάνης.

Οι Έλληνες δάσκαλοι είχαν επίσης εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους να συμμετάσχουν στη νηοπομπή του «Στόλου της Ελευθερίας», οι εκπαιδευτικές τους ωστόσο υποχρεώσεις, είτε για καλό είτε για κακό, δεν τους το επέτρεψαν. Ιδέα που έπεσε στο τραπέζι, μετά τις αποτυχημένες προτάσεις, ήταν η αγορά ενός προκατασκευασμένου σχολείου και η μεταφορά του στη Γάζα, όμως απορρίφθηκε γρήγορα καθώς «είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αντιμετωπιζόμασταν ως τρομοκράτες, όπως άλλωστε αντιμετωπίστηκαν και οι ακτιβιστές του ‘Στόλου της Ελευθερίας’».

Οι Έλληνες δάσκαλοι, πέραν των χρημάτων, θα κουβαλούν όμως στις αποσκευές τους και κάτι ακόμα πιο σημαντικό... την αλληλεγγύη των μαθητών.

«Να είστε δυνατοί. Όλα θα πάνε καλά. Να μην στεναχωργιέστε. Εγώ θα είμαι μαζί σας σαν μαχήτρια ενάντια στον κατακτητή», γράφει μια μικρή μαθήτρια στη ζωγραφιά της που θα δοθεί στα παιδιά του Μπέιτ Χανούν.

«Μη φοβάστε ερχόμαστε! Όλη η Ελλάδα βοηθά με πράγματα και αγαθά. Μόνο η ελπίδα έχει απομείνει μέσα στη μάχη την ‘βαθιά’, τόσο σπουδαία είναι όμως εκείνη που βοηθά, μια ζωγραφιά», γράφει ο μικρός Δημήτρης.

Το σύνθημα «Ψωμί Παιδεία, Ελευθεριά» έχει ζωγραφίσει ένας άλλος μικρός μαθητής πάνω στην παλαιστινιακή σημαία. «Η αδικία δεν έχει εξουσία, η αγάπη βασιλεύει στη γη», γράφει ένας άλλος μαθητής κάτω από τη ζωγραφιά του που δείχνει μια συμβολική γέφυρα να ενώνει την Ελλάδα με την Παλαιστίνη.

Στο μεταξύ, σχολιάζοντας τα αιματηρά γεγονότα της προηγούμενης βδομάδας στα ανοιχτά της Γάζας ο κ. Γαλάνης, εκτιμά πως «πρόκειται για δολοφονική επίθεση η οποία δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Είναι ανήκουστο εν έτει 2010 να γίνεται ρεσάλτο σε ένα καράβι που μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια και να μην μιλάει κανένας». «Νομίζω όμως, πως η καλύτερη απάντηση είναι η μεγαλύτερη συμμετοχή και το μεγαλύτερο πάθος στην προσπάθεια να σπάσει το ισραηλινό εμπάργκο, που πνίγει τους ανθρώπους στη Γάζα», υπογραμμίζει.

Οι δάσκαλοι του «Ένα Σχολείο για τη Γάζα» δεν έχουν λάβει καμία εγγύηση για τη διασφάλιση της αποστολής τους, από κανέναν φορέα, ωστόσο με σύμμαχο την αισιοδοξία τους αλλά και τις ευχές των μαθητών τους, δηλώνουν ότι «δεν το βάζουν κάτω». «Θα πάμε και θα το χτίσουμε το σχολείο ότι και να γίνει», διαμηνύει στο tvxs.gr ο Γιώργος Γαλάνης.

Δείτε στο παρακάτω βίντεο, τις ζωγραφιές των παιδιών...


Μακάρι να πετύχουν την αποστολή τους..
Καλή επιτυχία ! Mπράβο τους..

Περάστε και από το
blog τους..

7 Ιουνίου 2010

μύηση


...τι ουσία, τι αξία, τι μεγαλείο..
..όταν το μυαλό του ανθρώπου γνωρίζει νέες διαστάσεις..
Τι θαύμα όταν αυτό συμβαίνει και το προσεγγίζεις..
Τι μυαλά, τι ψυχές, τι ιδιοφυΐες...
...και τι ουσία να τους ανακαλύπτεις..
Πόση μαγεία όταν λίγο βυθίζεσαι στο κόσμο τους..
Σαν φεύγεις από εκείνη τη στιγμή
αν λίγο μυηθείς, τότε πλέον γυρισμός δεν υπάρχει.

Χάνεσαι και δε θες να σταματήσεις,
μεθάς και θες να το μοιραστείς,
όλα τα υπέροχα, όπως θα μπορέσεις..
Από τη μικρή θέση, τη μικρή σου εμβέλεια..
Και δε θες τίποτα άλλο από όσα κυριαρχούν.
Μονάχα να σε αφήσουν, όπως ποθείς να ζεις.

Παντού τριγύρω. Κάθε μέρα κάτι καινούργιο.
Κάθε μέρα κάτι που μέχρι χτες ήταν άγνωστο,
ήταν αιώνες εκεί, μα δεν υπήρχε για σένα..
Το ότι το γνώρισες, οφείλεται στις θυσίες σου..
Μοτίβα πολύχρωμα, μοτίβα πρωτόγνωρα..
και θες δίχως βιάση να τα μάθεις όλα,
όσο "αγγίζεις", τόσο αισθάνεσαι την αμάθεια σου
όσο βουτάς, τόσο αντιλαμβάνεσαι την αλήθεια σου..

Και το ταξίδι αυτό σε συνεπαίρνει,
όταν πέφτουν πάνω σου, οι πρώτες του ακτίνες..
Θες να τα φωνάξεις, να τα μοιραστείς, να τα γράψεις..
και μένουν εδώ στο αχανές σύμπαν του διαδικτύου
να ταξιδεύουν για πάντα, και ..ίσως..
κάποια στιγμή τα ξαναδιαβάσεις.. τότε στιγμιαία θα θυμηθείς..
το πως ένιωσες, τότε θα συνειδητοποιήσεις
πως γυρισμός δεν υπήρχε.

Πίσω δεν γυρνάς, προχωράς..
...το σημαντικότερο,
τελικά όλο αυτό άξιζε.
..
Οι πύλες της ψυχής,
οι αισθήσεις του μυαλού
μόνο αυτές
σε καθοδηγούν,

αναγνώρισε το.
Related Posts with Thumbnails